Podczas lektury nie opuszczało mnie wrażenie niezwykłej lekkości jaka cechuje pióro Baricco. Delikatnie filozofujące, subtelne i eleganckie. Ma się wrażenie, że jego historia powstała ot tak, od niechcenia, a w ogóle, to napisała się sama.

Tym razem świetnie Baricco wyreżyserował trzy fragmenty z życia swoich bohaterów.

Niby banalne rozmowy, prozaiczne dialogi, sporo też niedomówień, ale jakie tam napięcie i emocje.

Książeczka, bo to naprawdę maleńka forma, o relacjach, o życiu i o tym jak los przez to życie nas wiedzie. Czy mamy wybór? Czy można zupełnie o sobie stanowić?

Pomysł na spotkanie trzech innych, ale tak naprawdę tych samych bohaterów – przedni.

A że ta książeczka jest jakby aneksem do „Mr Gwyna” to nie wypada i po niego nie sięgnąć. W przyszłości.

WYZWANIE CZYTELNICZE X 2023
Przeczytam książkę autora, którego polecili mi inni czytelnicy
Poleciła mi @Tusiak

Podczas lektury nie opuszczało mnie wrażenie niezwykłej lekkości jaka cechuje pióro Baricco. Delikatnie filozofujące, subtelne i eleganckie. Ma się wrażenie, że jego historia powstała ot tak, od niechcenia, a w ogóle, to napisała się sama.

Tym razem świetnie Baricco wyreżyserował trzy fragmenty z życia swoich bohaterów.

Niby banalne rozmowy, prozaiczne dialogi, sporo też...

Zupełnie nie zajarzyłam, że to trzy wersje spotkania tych samych osób, jak dla mnie to trzy osobne, trochę łobuzerskie historie. Opis na lc wprowadził mnie w konsternację, możliwe że trzeba czytać łącznie z "Mr Gwyn" by w pełni zrozumieć fabułę.

Zupełnie nie zajarzyłam, że to trzy wersje spotkania tych samych osób, jak dla mnie to trzy osobne, trochę łobuzerskie historie. Opis na lc wprowadził mnie w konsternację, możliwe że trzeba czytać łącznie z "Mr Gwyn" by w pełni zrozumieć fabułę.

Tanie, cienkie, mało znane i... naprawdę niezłe! Trzy krótkie historie dwojga ludzi, jednak, co ważne, w każdej z nich są w innym wieku. Jakby spotkali się w odmiennej rzeczywistości, w której rodzili się kilka lat później lub kilka lat wcześniej. Jak wyglądałoby nasze życie, gdybyśmy spotkali w nim te same osoby, ale będące dziećmi lub ludźmi znacznie od nas starszymi?

Poza tym niecodziennym pytaniem dostajemy też interesującą fabułę instant. To błyskawiczna książka, którą można przeczytać w półtorej godziny. Szkoda, że tak szybko. Zostałbym w niej w dużą satysfakcją choćby dwa razy dłużej.

Tanie, cienkie, mało znane i... naprawdę niezłe! Trzy krótkie historie dwojga ludzi, jednak, co ważne, w każdej z nich są w innym wieku. Jakby spotkali się w odmiennej rzeczywistości, w której rodzili się kilka lat później lub kilka lat wcześniej. Jak wyglądałoby nasze życie, gdybyśmy spotkali w nim te same osoby, ale będące dziećmi lub ludźmi znacznie od nas...

"Trzy razy o świcie" to druga książka autorstwa Baricco, jaką przeczytałam i która przypieczętowała moją miłość do pióra Włocha. Baricco pisze tak, że czyta się szybko, a potem długo rozmyśla.

"Trzy razy o świcie" to druga książka autorstwa Baricco, jaką przeczytałam i która przypieczętowała moją miłość do pióra Włocha. Baricco pisze tak, że czyta się szybko, a potem długo rozmyśla.

Z takimi ksiazkami nigdy nie wiem czy lepiej polknac zachlannie naraz czy moze dozowac sobie te przyjemnosc, czytajac niespiesznie, delektujac sie kolejnymi czesciami. W przypadku tych niewielkich scenek nie udalo mi sie odlozyc calosci na dluzej. Polknelam w chwile i nie zaluje, wracam myslami wciaz. Smaczku dodaje jej powiazanie z Mr Gwynem tego autora. Chcialabym, aby byla dluzsza... Niezmiennie uwielbiam! Dzieki lc!

Z takimi ksiazkami nigdy nie wiem czy lepiej polknac zachlannie naraz czy moze dozowac sobie te przyjemnosc, czytajac niespiesznie, delektujac sie kolejnymi czesciami. W przypadku tych niewielkich scenek nie udalo mi sie odlozyc calosci na dluzej. Polknelam w chwile i nie zaluje, wracam myslami wciaz. Smaczku dodaje jej powiazanie z Mr Gwynem tego autora. Chcialabym, aby...

Autor rewelacyjnego Novecento i Jedwabiu tym razem popełnił trzy urocze miniaturki. To właściwie rozbudowane dialogi i zachwyciły mnie swoja prawdziwością- aż chciałoby się usłyszeć je w wykonaniu aktorów. Nie dopatrzyłam się w nich jakiejś głębszej łączącej myśli, ale mają po prostu literacki urok i lekkość pisania

Autor rewelacyjnego Novecento i Jedwabiu tym razem popełnił trzy urocze miniaturki. To właściwie rozbudowane dialogi i zachwyciły mnie swoja prawdziwością- aż chciałoby się usłyszeć je w wykonaniu aktorów. Nie dopatrzyłam się w nich jakiejś głębszej łączącej myśli, ale mają po prostu literacki urok i lekkość pisania

Ta książka jest jak sztuka teatralna, kameralna z doskonale rozpisanymi dialogami. Chętnie zobaczyłabym ja na scenie. Z przyjemnością sięgnę po inne powieści autora.

Ta książka jest jak sztuka teatralna, kameralna z doskonale rozpisanymi dialogami. Chętnie zobaczyłabym ja na scenie. Z przyjemnością sięgnę po inne powieści autora.

'Piątka' to ocena dosyć surowa bo ta książka, generalnie, nie jest zła. Jest po prostu nijaka. Dobrze znam oniryczny i pełen niedopowiedzeń styl autora ale tu przeholował. Treść nie skleja się, nie łączy w żadnej konkluzji. Baricco zostawił za dużo miejsca dla czytelnika-wspólnika tak naprawdę nie tworząc NIC. Choć przyznaję, przewodnia koncepcja dwójki bohaterów spotykających się jakby w równoległych światach jest intrygująca. Niestety pozostaje ona jedynym plusem tej cieniutkiej powieści. Od autora mojego ukochanego 'City' oczekuję trochę więcej.

'Piątka' to ocena dosyć surowa bo ta książka, generalnie, nie jest zła. Jest po prostu nijaka. Dobrze znam oniryczny i pełen niedopowiedzeń styl autora ale tu przeholował. Treść nie skleja się, nie łączy w żadnej konkluzji. Baricco zostawił za dużo miejsca dla czytelnika-wspólnika tak naprawdę nie tworząc NIC. Choć przyznaję, przewodnia koncepcja dwójki bohaterów...

Jest to moje drugie spotkanie z prozą Alessandra Baricco (po "Mr Gwynie"),i równie magiczne jak pierwsze. Już nota od autora na pierwszej stronie przykuła mnie do tego dziełka - autor informuje nas, że "Trzy razy o świcie" pojawia się w jego poprzedniej książce ("Mr Gwyn"),a więc musiała powstać.

Cudowny urzekający styl Baricco znowu mnie zahipnotyzował. I znowu dałam się wciągnąć w opowiadane historie. Czuję, że autor prowadzi jakąś grę z czytelnikiem, którą nie do końca rozgryzłam, ale jest ona - znowu - bardzo przyjemna. Aby spróbować rozgryźć tę grę, chyba będę musiała wrócić do Mr. Gwyna, aby zobaczyć, w jakim kontekście pojawiają się "Trzy razy o świcie".

Książka jest bardzo krótka i można ją przeczytać jednego wieczora choć chyba warto podzielić na trzy "sesje" (każde opowiadanie przeczytać z innym posiedzeniem),aby dać sobie czas na ułożenie w głowie wcześniejszej historii.

Tomik absolutnie godny polecenia fanom prozy Baricco.

Jest to moje drugie spotkanie z prozą Alessandra Baricco (po "Mr Gwynie"),i równie magiczne jak pierwsze. Już nota od autora na pierwszej stronie przykuła mnie do tego dziełka - autor informuje nas, że "Trzy razy o świcie" pojawia się w jego poprzedniej książce ("Mr Gwyn"),a więc musiała powstać.

Cudowny urzekający styl Baricco znowu mnie zahipnotyzował. I znowu dałam...

"W tle hotelowego lobby po trzykroć spotyka się para bohaterów (...),za każdym razem jednak jest to spotkanie wyjątkowe, pierwsze i zarazem ostatnie".

Trzy spotkania, trzy historie, dwóch bohaterów, fantastyczne dialogi między nimi i... niedosyt. Każda z opowieści jest wyrwana z kontekstu, niby coś je łączy, ale czy na pewno?

W moi odczuciu opowiadania też są nierówne - pierwsze mnie wciągnęło, ostatnie się delikatnie dłużyło. A może coś przeoczyłem i powinienem przeczytać jeszcze raz? Sam nie wiem...

"W tle hotelowego lobby po trzykroć spotyka się para bohaterów (...),za każdym razem jednak jest to spotkanie wyjątkowe, pierwsze i zarazem ostatnie".

Trzy spotkania, trzy historie, dwóch bohaterów, fantastyczne dialogi między nimi i... niedosyt. Każda z opowieści jest wyrwana z kontekstu, niby coś je łączy, ale czy na pewno?

W moi odczuciu opowiadania też są nierówne -...