Powieść porusza do głębi akcentowanymi w niej prawdami. Warto pielęgnować postawę zgodności swoich działań z własnym sumieniem. Czasem choć walka wydaje się przegrana, ważne jest podjęcie próby pokonania trudności. Pogarda wobec innych jest jak trucizna dla duszy. Świadomy umysł potrafi w pokorze uznać, że sami moglibyśmy znaleźć się w sytuacji osób, wobec których czujemy się lepsi - wystarczy urodzić się w innej rodzinie, miejscu, czasie. Dlatego w każdym położeniu warto pozostać dobrym i wyrozumiałym człowiekiem, wiernym swoim wartościom.

Pozornie początek książki stanowi nużący opis dziecięcej idylli, do ktorej niby mimochodem przebijają się ważkie problemy świata dorosłych. Jednak ten kontrast pozwala dostrzec jak proste są rozwiązania trudnych spraw z perspektywy dziecięcej niewinności, podczas gdy dojrzałość i konwenanse wszystko komplikują.

Atticus Finch to postać, ktora zapada w pamięć.

Powieść porusza do głębi akcentowanymi w niej prawdami. Warto pielęgnować postawę zgodności swoich działań z własnym sumieniem. Czasem choć walka wydaje się przegrana, ważne jest podjęcie próby pokonania trudności. Pogarda wobec innych jest jak trucizna dla duszy. Świadomy umysł potrafi w pokorze uznać, że sami moglibyśmy znaleźć się w sytuacji osób, wobec których czujemy...

Na początku nudna, na koniec nie dająca się oderwać opowieść o nietolerancji. Zdecydowanie warto było po nią sięgnąć.

Na początku nudna, na koniec nie dająca się oderwać opowieść o nietolerancji. Zdecydowanie warto było po nią sięgnąć.

Akcja czytalnicza #klasycznierazem , prowadzona przez @naksiazkach jest jedną z najlepszych w jakich brałam udział. Jestem bardzo zadowolona z tego, jakie książki mam okazję poznać dzięki niej.

Bardzo zachęcam Was do udziału, klasyka literatury to nie tylko lektury szkolne, wśród niej można znaleźć wiele powieści dopasowanych do naszego gustu 😊

Nie z każdej książki jestem zadowolona, jak było w przypadku choćby "Miłości w czasach zarazy", ale to nie skłania mnie ku temu by nie sięgnąć po kolejne tytuły z kalendarza klasyki.
Za każdym razem jestem ciekawa, co odkryję w następnej książce, którą będę czytać, a której sama bym nie wybrała.
To niezwykle ciekawe doświadczenie, można odkryć wiele perełek.
Mówiłam nie raz, że akcje i maratony czytelnicze są tym, do czego będę Was zachęcać. Uwielbiam je, są niezwykle motywujące, już niejedną wyjątkową książkę mogłam dzięki nim odkryć.

Tak też jest w tym przypadku. Historia Atticusa, prawnika broniącego czarnoskórego mężczyzny oskarżonego o zgwałcenie białej kobiety, została opowiedziana z perspektywy jego córki.
To sprawiło, że trafiła do mnie tym bardziej. Świat widziany oczami dziecka jest zarówno wyjątkowy jak i prosty.
Dla Skauta i jej brata, Jema, niektóre kwestie były oczywiste, jasne, w ich przekonaniu dorośli niepotrzebnie wszystko komplikują, a ich dziecięce umysły nie są jeszcze w stanie wszystkiego zrozumieć.

Książka wyjątkowa, temat jak najbardziej aktualny, chociaż powinien zostać już tylko na kartach historii.
Chociaż na samą akcję związaną z procesem trzeba długo czekać, to do tego czasu mamy możliwość dobrze poznać dzieci Atticusa. Który swoją drogą jest postacią absolutnie wyjątkową. Samotny ojciec, pełen mądrości i dobra. Czytanie o tym, w jaki sposób traktuje córkę i syna oraz jak ich wychowuje, było prawdziwą przyjemnością. Taki powinien być każdy rodzic.

Przeczytajcie, warto 🖤

Akcja czytalnicza #klasycznierazem , prowadzona przez @naksiazkach jest jedną z najlepszych w jakich brałam udział. Jestem bardzo zadowolona z tego, jakie książki mam okazję poznać dzięki niej.

Bardzo zachęcam Was do udziału, klasyka literatury to nie tylko lektury szkolne, wśród niej można znaleźć wiele powieści dopasowanych do naszego gustu 😊

Nie z każdej książki...

Jestem już prawie w połowie a nadal nie został przedstawiony główny motyw książki - obrona oskarżonego o gwałt. Zaskakuje ponadprzeciętna inteligencja kilkuletniej dziewczynki ale także niepasujące do przedstawianego jako mądrego ciepłego ojca zachowanie, kiedy to: po pierwsze pozwala swemu bratu zbić córkę a innym razem kiedy zmusza syna do codziennego odwiedzania umierającej, zaniedbanej sąsiadki, która przez lata była dla niego delikatnie mówiąc "nieprzyjemna".
Na razie robię sobie przerwę.

Jestem już prawie w połowie a nadal nie został przedstawiony główny motyw książki - obrona oskarżonego o gwałt. Zaskakuje ponadprzeciętna inteligencja kilkuletniej dziewczynki ale także niepasujące do przedstawianego jako mądrego ciepłego ojca zachowanie, kiedy to: po pierwsze pozwala swemu bratu zbić córkę a innym razem kiedy zmusza syna do codziennego odwiedzania...

Zaczęłam od filmu, ale po kilkunastu minutach uznałam, że to nie jest dobra kolejność i zabrałam się za książkę. Nic nie mogłam jednak poradzić na to, że historia układała mi się w głowie w biało-czarnych kolorach, a Atticus wyglądał jak Gregory Peck. Sama opowieść daleka jest od tych skrajnych barw, za to dużo w niej szarości i pewnego rozmycia. Brutalne zderzenie prostej, dziecięcej logiki z hipokryzją dorosłych, którym się wydaje, że to oni najlepiej wiedzą jakie miejsce w świecie zajmuje biel a jakie czerń. Duszna atmosfera południowej Ameryki udzieliła mi się w trakcie lektury i miejscami musiałam robić sobie przerwy, bo aż kipiałam z bezsilności. Lektura przypominała podróż po zdradliwym morzu i jej koniec nie przyniósł ulgi. Warto zafundować sobie taki moralny rollercoster.

Zaczęłam od filmu, ale po kilkunastu minutach uznałam, że to nie jest dobra kolejność i zabrałam się za książkę. Nic nie mogłam jednak poradzić na to, że historia układała mi się w głowie w biało-czarnych kolorach, a Atticus wyglądał jak Gregory Peck. Sama opowieść daleka jest od tych skrajnych barw, za to dużo w niej szarości i pewnego rozmycia. Brutalne zderzenie...

Zabić drozda przedstawia bardzo ważny temat nierówności rasowej i uprzedzeń, który jest aktualny do dziś. Powieść przedstawia historię niesłusznie oskarżonego czarnoskórego mężczyzny i przedstawiony zarzut ,którego nie zrobił.
W powieśći otrzymujemy mentalność społeczeństwa amerykańskiej prowincji z południowych Stanów, która odnosi się w większości niechętnie do ludności czarnoskorych mieszkańców.
Zabić drozda przedstawia także to, że walka z dyskryminacją rasową to proces długotrwały, który nie skończy się na sali sądowej, ale to walka o wartości .
Myślę, że Zabić drozda to powieść ukazująca , że walka o sprawiedliwość i równość społeczną nie skończy się nigdy ,nawet mimo upływu wielu lat od zniesienia niewolnictwa,a ludzie pokroju Atticusa Fincha będą zawsze potrzebni.
Dodatkowo wszystkie zdarzenia w powieśći widziane są z perspektywy dzieci w wieku szkolnym.dla których jest to zderzenie z światem w którym żyją.

Zabić drozda przedstawia bardzo ważny temat nierówności rasowej i uprzedzeń, który jest aktualny do dziś. Powieść przedstawia historię niesłusznie oskarżonego czarnoskórego mężczyzny i przedstawiony zarzut ,którego nie zrobił.
W powieśći otrzymujemy mentalność społeczeństwa amerykańskiej prowincji z południowych Stanów, która odnosi się w większości niechętnie do ludności...

Charakter powieści ma wydźwięk niezwykle emocjonalny i ludzki. Porusza ważne kwestie dotyczące natury człowieka, jego szlachetności, uczciwości, życia w zgodzie z własnym sumieniem i uniwersalnymi wartościami, co przedstawione jest oczyma sześcioletniej córki cenionego prawnika, który podejmuje się obrony czarnoskórego mężczyzny oskarżonego o zgwałcenie białej kobiety. Akcja rozgrywa się w małym miasteczku, ale portretuje rozległy pejzaż najrozmaitszych postaw mieszkańców amerykańskiego Południa lat 30. Książka stara się uporządkować nielogiczność systemu sądowniczego ówczesnych czasów, który powinien budzić zaufanie i stanowić podstawę demokratycznej wizji świata. Całość jako historia widziana z punktu widzenia małej dziewczynki, nadaje unikalny kształt wzbogacony refleksją nad kondycją człowieka, a zwłaszcza dzieciństwa i wchodzenia w dorosłe meandry życia.

Charakter powieści ma wydźwięk niezwykle emocjonalny i ludzki. Porusza ważne kwestie dotyczące natury człowieka, jego szlachetności, uczciwości, życia w zgodzie z własnym sumieniem i uniwersalnymi wartościami, co przedstawione jest oczyma sześcioletniej córki cenionego prawnika, który podejmuje się obrony czarnoskórego mężczyzny oskarżonego o zgwałcenie białej kobiety....

Książka jest cudowna :) Pozwala ponownie spojrzeć na świat oczami dziecka :D Co prawda wszystko się dzieje na początku zeszłego wieku, jednak możemy się wiele dowiedzieć o tym jak żyli ludzie w Ameryce w tamtych czasach. Kilkukrotnie się zaśmiałem, kilkukrotnie wzruszyłem. Polecam serdecznie :)

Książka jest cudowna :) Pozwala ponownie spojrzeć na świat oczami dziecka :D Co prawda wszystko się dzieje na początku zeszłego wieku, jednak możemy się wiele dowiedzieć o tym jak żyli ludzie w Ameryce w tamtych czasach. Kilkukrotnie się zaśmiałem, kilkukrotnie wzruszyłem. Polecam serdecznie :)

Siódemka na szynach, bo niestety w wielu aspektach widać, że jest to pierwsza powieść w dorobku autorki. Za dużo jest postaci, które nie są w ogóle wykorzystywane lub takich, które zdają się być prawie zbędny (wg. mnie jest to np. Dill, który poza mitomaństwem, wnosi do tekstu dość niewiele, jest tak naprawdę trzecim zapomnianym bliźniakiem, który sobie coś tam w tle robi). Powieść posiada dość prymitywną konstrukcję rozdziałów, niektóre z nich kończą się nagle i zupełnie niepotrzebnie, a sam proces powinien być jednym długim rozdziałem. Narracja też ma swe wzloty i upadki, z jednej strony opowiada o zabawach dzieci, z drugiej strony czasami używają one prawie zawodowego języka. Książka pokazuje trafnie życie w gromadzie, każdy zna każdego, wieści rozchodzą się błyskawicznie, bycie sam na sam ze sobą jest niemożliwe. Ponure wydarzenia urozmaica ciekawy humor, a zakończenie jest bardzo dobre.

Siódemka na szynach, bo niestety w wielu aspektach widać, że jest to pierwsza powieść w dorobku autorki. Za dużo jest postaci, które nie są w ogóle wykorzystywane lub takich, które zdają się być prawie zbędny (wg. mnie jest to np. Dill, który poza mitomaństwem, wnosi do tekstu dość niewiele, jest tak naprawdę trzecim zapomnianym bliźniakiem, który sobie coś tam w tle robi)....

Wciąga to pewne, ogarnęłam ją w jeden dzień i trochę.

Postacie silnych kobiet to coś co nadaje tej książce niezwykły charakter. One przy tych mężczyznach nie zdają się stanowić dopełnienia, ale trzon czegoś większego. Tak naprawdę to one są tu przyczyną i wynikiem.
A mężczyźni? I owszem są silni i sprawczy. Jednak to kobiece postacie były opisane lepiej.

Nad treścią można dyskutować; czy przewidywalna, czy powtarzalna, czy "prawdziwa"... ale na te pytania, każdy ma inne odpowiedzi w zależności od tego, co już przeczytał.

Jedno jest pewne "niewolnictwo" nigdy się nie skończyło, a nawet zostało przeniesione na kontynent europejski... do takiego wniosku doszłam po lekturze. Nie jesteśmy może "czarnoskórzy", ale mamy swoich nadzorców i "miskę ryżu".

Wciąga to pewne, ogarnęłam ją w jeden dzień i trochę.

Postacie silnych kobiet to coś co nadaje tej książce niezwykły charakter. One przy tych mężczyznach nie zdają się stanowić dopełnienia, ale trzon czegoś większego. Tak naprawdę to one są tu przyczyną i wynikiem.
A mężczyźni? I owszem są silni i sprawczy. Jednak to kobiece postacie były opisane lepiej.

Nad treścią...