Wciąga to pewne, ogarnęłam ją w jeden dzień i trochę.

Postacie silnych kobiet to coś co nadaje tej książce niezwykły charakter. One przy tych mężczyznach nie zdają się stanowić dopełnienia, ale trzon czegoś większego. Tak naprawdę to one są tu przyczyną i wynikiem.
A mężczyźni? I owszem są silni i sprawczy. Jednak to kobiece postacie były opisane lepiej.

Nad treścią można dyskutować; czy przewidywalna, czy powtarzalna, czy "prawdziwa"... ale na te pytania, każdy ma inne odpowiedzi w zależności od tego, co już przeczytał.

Jedno jest pewne "niewolnictwo" nigdy się nie skończyło, a nawet zostało przeniesione na kontynent europejski... do takiego wniosku doszłam po lekturze. Nie jesteśmy może "czarnoskórzy", ale mamy swoich nadzorców i "miskę ryżu".

Wciąga to pewne, ogarnęłam ją w jeden dzień i trochę.

Postacie silnych kobiet to coś co nadaje tej książce niezwykły charakter. One przy tych mężczyznach nie zdają się stanowić dopełnienia, ale trzon czegoś większego. Tak naprawdę to one są tu przyczyną i wynikiem.
A mężczyźni? I owszem są silni i sprawczy. Jednak to kobiece postacie były opisane lepiej.

Nad treścią...

Czy często sięgacie po smutne powieści?

To była niezwykle poruszająca powieść zawierająca w sobie ponadczasowe przesłanie.
Fabuła osadzona w Ameryce w latach 30. XX wieku, gdzie największym problemem jest razism, nierówność prawa dla wszystkich i ocena innych po pozorach. Owdowiały prawnik Atticus łączy życie rodzinne z pracą. Podejmuje się obrony czarnoskórego mężczyzny oskarżonego o gwałt „białej” kobiety. Spotyka się to z wielkim niezadowoleniem mieszkańców, bo dla nich wyrok jest jasny – przecież to Murzyn i jest winny.
Temu wszystkiemu przyglądają się jego dzieci, które zderzają się z „prawdziwym” światem, pełnym okrucieństwa i niesprawiedliwości.
Postać, która zasługuje w mojej opinii na wyróżnienie to właśnie Atticus – bardzo podobało mi się jego podejście do życia, ale też sposób w jaki wychowywał swoje dzieci. Często w lekturze podkreślał, że nie do końca jest dobrym ojcem, a ja uważam, że był wyśmienitym – tym bardziej, że był w tym osamotniony. Niebywale mądry mężczyzna, który chciał zaszczepić w nich życiowe wartości.
Lektura napisana prostym i przystępnym językiem. Powieść nostalgiczna z elementami humoru. Świat widziany oczami dziecka, który nie ma uprzedzeń do drugiego człowieka z tytułu koloru skóry, nie przykleja „łatki” gorszy/lepszy.
Powieść warta uwagi. Nie należy oceniać drugiego człowieka z góry. Czasem jedna nietrafiona „opinia” potrafi zniszczyć człowiekowi życie. Pewne aspekty mają znaczenie do dziś, gdzie często możemy spotkać się z niesprawiedliwością.

Czy często sięgacie po smutne powieści?

To była niezwykle poruszająca powieść zawierająca w sobie ponadczasowe przesłanie.
Fabuła osadzona w Ameryce w latach 30. XX wieku, gdzie największym problemem jest razism, nierówność prawa dla wszystkich i ocena innych po pozorach. Owdowiały prawnik Atticus łączy życie rodzinne z pracą. Podejmuje się obrony czarnoskórego mężczyzny...

Świat nie jest sprawiedliwy. Banalne stwierdzenie, jednak idealnie pasuje do "Zabić drozda".
Odkrywamy okrucieństwo rzeczywistości wraz z małą dziewczynką, której postrzeżenia zdecydowanie zbyt często wykraczały poza jej wiek. Momentami mi to nie pasowało, jednak nie miało to aż tak dużego wpływu na odbiór tej lektury, bo mimo niedociągnięć, był to ciekawy wybór autorki na opowiedzenie tej historii.

"Zabić drozda" to mocna książka, która wywołuje frustrację z powodu bezsilności. Rasizm i uprzedzenia mogą doprowadzić do ogromnych tragedii. Naszym najważniejszym zadaniem jest pozostać empatycznym w tym nieludzkim świecie a :ta lektura w uderzający sposób to pokazuje.

Świat nie jest sprawiedliwy. Banalne stwierdzenie, jednak idealnie pasuje do "Zabić drozda".
Odkrywamy okrucieństwo rzeczywistości wraz z małą dziewczynką, której postrzeżenia zdecydowanie zbyt często wykraczały poza jej wiek. Momentami mi to nie pasowało, jednak nie miało to aż tak dużego wpływu na odbiór tej lektury, bo mimo niedociągnięć, był to ciekawy wybór autorki na...

Ta książka wpadła na moją listę do przeczytania, po artykule na lubimyczytać.pl odnośnie książek niedawno ocenzurowanych w USA. Wiedziałam że to klasyka, dlatego byłam ciekawa czemu jednak zdecydowano się na taki ruch.
'Zabić drozda' to obraz Stanów Zjednoczonych z podziałem na rasy, oczami dziecka wolnego od uprzedzeń. Skaut i Jem Finch to rodzeństwo, z pomysłami typowymi dla dzieci wieku szkolnego. Są ciekawi świata i chłoną każde słowo dorosłych. Ich ojciec Atticus jest owdowiałym prawnikiem, który przyjmuje los taki jakim jest i żyje z życzliwym nastawieniem do każdego człowieka niezależnie od pochodzenia. Gdy podejmuje się obrony czarnoskórego mężczyzny oskarżonego o napaść i gwałt na swojej białoskórej sąsiadce, cała rodzina odczuwa tego skutki.
Przemyślenia i spostrzeżenia w tejże książce są proste i nieskomplikowane - jak umysł dziecka, dla którego kolor skóry nie ma znaczenia, a drugiego człowieka ocenia jedynie po zachowaniu. Podobała mi się narracja kilkulatki, śmieszyły mnie dialogi oraz pomysły dzieci i niezwykle uspokajało stoickie podejście Atticusa do wielu spraw. Bardzo polecam.

Ta książka wpadła na moją listę do przeczytania, po artykule na lubimyczytać.pl odnośnie książek niedawno ocenzurowanych w USA. Wiedziałam że to klasyka, dlatego byłam ciekawa czemu jednak zdecydowano się na taki ruch.
'Zabić drozda' to obraz Stanów Zjednoczonych z podziałem na rasy, oczami dziecka wolnego od uprzedzeń. Skaut i Jem Finch to rodzeństwo, z pomysłami typowymi...

Jest to oczywiście powieść dotykająca tematów nierówności społecznych, rasizmu i dyskryminacji w wydaniu nie tylko dla dorosłych. Przy okazji wspomnę, że miałam wydanie z biblioteki od wydawnictwa Rebis, ale wydane w ramach serii Cała Polska Czyta Dzieciom. Był to rok 2006 i książka miała wyraźne oznaczenie wiekowe – powyżej 14 lat. A 20 lat później musimy się niemal pałować słownie z wydawcami i ich upominać, że sprzedają książki adresując je do za młodego czytelnika i nie podają oznaczenia nawet 18+ na książkach, o młodszych zakresach nie wspominając….

No ale wracając do książki: mamy tutaj pokazaną z perspektywy dziecka historię rodziny i pewnej sprawy sądowej. Dziewięcioletnia Scaut Finch chodzi do szkoły, do której trafiają dzieci pochodzących z rodzin na różnym poziomie społecznym. Ma starszego brata. W domu często opiekuje się nimi czarnoskóra służąca Calpuria, a głową rodziny jest ojciec, znany adwokat. I to on dostaje zlecenie obrony z urzędu pewnego czarnoskórego chłopaka i w sprawę angażuje się porządnie i profesjonalnie, a skutki tego zaangażowania odczuwają poza nim przede wszystkim dzieci.

Powieść mądra, angażująca młodego czytelnika, ucząca w sposób wyważony, choć bezpośredni o sprawach bardzo ludzkich.

Choć oczywiście dużo bardziej pasuje do społeczeństwa amerykańskiego, to i u nas zacznie być ważna tematyczne, bo nasz kraj też się zmienia. Nie uważam, ze ograniczenie wiekowe należy tutaj zmienić – to jest nadal bardzo dobry pomysł na lekturę, wymagający zaangażowania opiekuna lub nauczyciela i tłumaczenie różnic w stosunku do zasad świata współczesnego i można z niej wtedy wynieść jeszcze więcej, oswajając z trudnymi tematami, bo tez nie chodzi o to, żeby młodych ludzi trzymać pod kloszem do 18-stki,a potem wymagać, żeby sobie w życiu radzili.

Jest to oczywiście powieść dotykająca tematów nierówności społecznych, rasizmu i dyskryminacji w wydaniu nie tylko dla dorosłych. Przy okazji wspomnę, że miałam wydanie z biblioteki od wydawnictwa Rebis, ale wydane w ramach serii Cała Polska Czyta Dzieciom. Był to rok 2006 i książka miała wyraźne oznaczenie wiekowe – powyżej 14 lat. A 20 lat później musimy się niemal...

Ciężko się oderwać, bo akcja, szczególnie w drugiej części, bardzo przyspiesza. Niektóre dialogi zakrawają o truizmy, ale koniec końców dobrze się to czyta.

Ciężko się oderwać, bo akcja, szczególnie w drugiej części, bardzo przyspiesza. Niektóre dialogi zakrawają o truizmy, ale koniec końców dobrze się to czyta.

Wspaniała książka! Od razu wędruje do mojej topki ♡ opowiedziana historia miala w sobie wszystko! Humor, odpowiednie napięcie, dobrze napisane dialogi, morał. Naprawdę wiele radości dała mi ta książka, mogłam przypomnieć sobie jak patrzyłam na świat będąc dzieckiem, mogłam ponownie doświadczyć tej dziecięcej wrażliwości i spojrzeć na pewne sprawy z innej perspektywy :) polecam z całego serca!

Wspaniała książka! Od razu wędruje do mojej topki ♡ opowiedziana historia miala w sobie wszystko! Humor, odpowiednie napięcie, dobrze napisane dialogi, morał. Naprawdę wiele radości dała mi ta książka, mogłam przypomnieć sobie jak patrzyłam na świat będąc dzieckiem, mogłam ponownie doświadczyć tej dziecięcej wrażliwości i spojrzeć na pewne sprawy z innej perspektywy :)...

IG:ksiazki_wloczykija
To niezwykła opowieść, która porusza głęboko ludzkie serce i prowokuje do refleksji nad naturą człowieczeństwa oraz naszym miejscem w społeczeństwie. Autorka, Harper Lee, przenosi czytelnika w czasy lat trzydziestych XX wieku, do małego miasteczka na południu USA, gdzie rasizm i niesprawiedliwość są na porządku dziennym.

Jedną z najbardziej inspirujących cech tej książki jest głębia moralna, z jaką autorka podejmuje tematykę rasizmu i niesprawiedliwości społecznej. Poprzez pryzmat prostej sprawy sądowej Atticusa Fincha, czytelnik zagłębia się w skomplikowane relacje między ludźmi różnych ras i klas społecznych. Lee nie unika trudnych tematów, ale odważnie stawia pytania o granice ludzkiej tolerancji i sprawiedliwości, zmuszając czytelnika do zastanowienia się nad własnymi przekonaniami i postawami.

Jednak to, co najbardziej wyróżnia "Zabić drozda", to głębokość psychologiczna jej bohaterów. Atticus Finch, jako główny bohater, symbolizuje niezłomną moralność i odwagę w obliczu niewyobrażalnej przemocy i niesprawiedliwości. Poprzez jego pryzmat, Lee ukazuje, jak ważne są wartości takie jak miłość, współczucie i dobroć w konfrontacji z okrucieństwem świata.

Jednak nie tylko Atticus Finch jest bohaterem tej opowieści. Równie istotną postacią jest jego córka, Scout, która przez pryzmat swojego dzieciństwa odkrywa okrucieństwo i niesprawiedliwość świata dorosłych. Jej niewinność i czystość serca stanowią kontrast do ciemnych stron ludzkiej natury, co prowokuje do refleksji nad naszymi własnymi błędami i ograniczeniami.

Mistrzowsko wykreowana przez Lee atmosfera małego miasteczka, w którym dzieją się wydarzenia, wciąga czytelnika od pierwszych stron. Autorka oddaje nie tylko krajobrazy fizyczne, ale także emocjonalne, malując obraz społeczności naznaczonej konfliktami i napięciami.

To nie tylko opowieść o rasizmie i niesprawiedliwości społecznej, to również głęboka medytacja na temat ludzkiej natury i moralności. Harper Lee wciąga czytelnika w historię, która przepełniona jest emocjami, refleksją i nadzieją na lepsze jutro.

IG:ksiazki_wloczykija
To niezwykła opowieść, która porusza głęboko ludzkie serce i prowokuje do refleksji nad naturą człowieczeństwa oraz naszym miejscem w społeczeństwie. Autorka, Harper Lee, przenosi czytelnika w czasy lat trzydziestych XX wieku, do małego miasteczka na południu USA, gdzie rasizm i niesprawiedliwość są na porządku dziennym.

Jedną z najbardziej...

Lata 30-te XX wieku, południe Stanów Zjednoczonych, stan Alabama, miasteczko Maycomb.
Historia pokazana oczami niespełna 10-letniej dziewczynki Jean Louise Finch zwanej przez wszystkich Skautem.

Mimo, że mamy tu konkretne postacie jak Jem - starszy brat narratorki, Atticus Finch - ich ojciec, Dill - przyjaciel spędzający z nimi wakacje, Alexandra - wtrącająca się we wszystko ciotka, Calpurnia - kucharka w domu Finchów, Maudie Atkinson - przemiła sąsiadka czy Caroline Fisher - mieszkająca u niej młoda nauczycielka, Henry Lafayette Dubose - starsza i krzykliwa Pani nielubiąca dzieci, Thomas Robinson - oskarżony o gwałt na białej dziewczynie czarnoskóry pracownik fizyczny, rodzina Ewell'ów - bezrobotni wyrzutkowie korzystający z pomocy publicznych, rodzina Radley'ów - niechętnie integrująca się z sąsiadami czy Cunnigham'ów - ciężko pracujący ubodzy farmerzy to głównym bohaterem jest tu przede wszystkim amerykańskie społeczeństwo tamtego okresu, choć jak dla mnie przedstawiające ogólną naturę człowieka, którą można przełożyć na każdą rzeczywistość (zmieniając dowolnie kolory skóry, wyznania, partie polityczne, narodowość miejsce i czas).
Z tego powodu powieść jest uniwersalna, a jej przesłanie nigdy się nie zestarzeje.

Młodziutka protagonistka przeżywając dziecięce przygody i ścierając się z problemami swoich rówieśników obserwuje otoczenie, poznając tym samym rządzące światem prawa. Prawa ludzi dorosłych. Uczy się i próbuje zrozumieć ich zawiłości. Niejednokrotnie sprawia jej to wiele bólu oraz rozczarowań.
Jest zszokowana wypowiedzią swojej nauczycielki, osoby wykształconej, która po słowach pełnych współczucia wobec Żydów uciskanych w hitlerowskich Niemczech oświadcza, że powinni wreszcie zrobić porządek z tymi Murzynami na własnym podwórku.
Są ludzie, którzy za pięknymi słowami i kulturą osobistą potrafią ukryć najobrzydliwsze uczucia.

Motywem przewodnim powieści jest oczywiście rasizm jeszcze dobitniej pokazany w trakcie rozprawy na sali sądowej, ale autorka zwraca też uwagę na innego rodzaju relacje, uprzedzenia i związane z nimi niechęć lub nawet nienawiść.
Ludzie przecież na każdym kroku wytykają się palcami, surowo oceniając na podstawie niejednokrotnie jednej cechy charakteru, koloru włosów, wzrostu, wyznania, hobby, pochodzenia... (a w dzisiejszych czasach w mediach społecznościowych nawet po obejrzeniu jednego zdjęcia bądź marki posiadanego samochodu).
Niektóre z tych wątków są tylko epizodyczne inne natomiast bardziej wpływają na fabułę.
Człowiek nieodnajdujący się w takim społeczeństwie pełnym nienawiści nie raz podsyca niechęć do siebie tylko i wyłącznie dla świętego spokoju. Przykładem była tu postać białego mężczyzny żyjącego wśród czarnych, który dodatkowo udawał alkoholika, by pozostali brzydzili się do niego podchodzić.

Bardzo smutna opowieść, a jakże realna.
Polecam

PS: Bardzo podobała mi się relacja Atticusa Fincha ze swoimi dziećmi. Szczególnie uwzględniając czasy w jakich działa się powieść. Skaut i Jem dorastając coraz lepiej poznają swojego ojca i zaczynają szanować sposób w jaki podchodzi do życia.
PS2: Siłą przesłania bardzo przypomina mi ''Stąd do wieczności'' James'a Jones'a.

Lata 30-te XX wieku, południe Stanów Zjednoczonych, stan Alabama, miasteczko Maycomb.
Historia pokazana oczami niespełna 10-letniej dziewczynki Jean Louise Finch zwanej przez wszystkich Skautem.

Mimo, że mamy tu konkretne postacie jak Jem - starszy brat narratorki, Atticus Finch - ich ojciec, Dill - przyjaciel spędzający z nimi wakacje, Alexandra - wtrącająca się we...

Pokaż mimo to