Książka inna, przez to ciekawa - zadająca w pokręcony sposób ważne pytania. Wracałam do niej kilka razy - ciężko to określić, ale dla mnie, ma ona "to coś", co ciągnie czytelniczkę wielokrotnie do sięgnięcia po lekturę.

Książka inna, przez to ciekawa - zadająca w pokręcony sposób ważne pytania. Wracałam do niej kilka razy - ciężko to określić, ale dla mnie, ma ona "to coś", co ciągnie czytelniczkę wielokrotnie do sięgnięcia po lekturę.

7/10

7/10

Główny walor „Złej Miłości” polega na zamknięciu akcji w dialogach i onirycznym, malowniczym stylu. Autor za pośrednictwem dziecięcego narratora tworzy magiczny, baśniowy świat, w którym wszystko żyje na równi z ludźmi, gwiazdy mrugają, słońce zasypia na dnie jeziora, bo jest zmęczone codziennym wychodzeniem na nieboskłon, a ludzie mają oczy w kolorze nieba. Dlatego też można odnieść wrażenie, że książka jest przeznaczona dla dzieci, co wprowadza czytelnika w pewną konsternację. Jednak po wnikliwiej analizie staje się jasne, że na utwór trzeba spojrzeć w szerszym kadrze i z pewnością jest przeznaczony dla dorosłego czytelnika. Trafnym będzie stwierdzenie, że utwór jest tylko stylizowany na książeczkę dla dzieci. Styl jest równy i przejrzysty, a całość czyta się dobrze pomimo złożonej, szkatułkowej kompozycji, która staje się jasna dopiero w zakończeniu. Autor stosuje ciekawy zabieg przemieszania dwóch porządków: mała Ania bez dodatkowych komentarzy przytacza wypowiedzi bohaterów ze snu, a także wypowiedzi słuchającego opowieści taty, traktując je niejako na równi. Całość jest dzięki temu dynamiczna i od strony formalnej podkreśla poetykę snu, pozostając przy tym całkowicie czytelna. Jest to podkreślenie inwencyjnego charakteru snutej opowieści – znak, że w tym świecie można zaprosić do swojego snu, kogo się chce. Dziewczynka zabiera ze sobą tatę. Opowiada i to opowiadanie ustanawia nową rzeczywistość, w której uczestniczy także słuchacz. Nie zapominajmy, że Ania jest pisarką, to znaczy pisanką(warto zwrócić uwagę na grę słów: pisarka - pisanka - osoba która pisze w języku dziecka),która przez słowa wyjaśnia świat, która dzięki aktowi opowiadania czy też pisania rozbija izolującą ją od rzeczywistości zewnętrznej skorupkę i pozwala otworzyć się na świat.

Powieść czyta się dobrze, jest sprawna literacko, zawiera pogłębioną refleksję na temat miłości, otwiera szereg pytań – czym jest to uczucie, czy trwa wiecznie, jakie są jego blaski i cienie, czego wymaga, a co daje. Zrozumienie treści wymaga pewnego przygotowania literackiego oraz czytelniczego obycia. Pobrzmiewają tu bowiem echa mitologicznych wyobrażeń (np. odrastające co rano serce),a także platońskiej idei miłości i dobra, autor stosuje aluzje i gry słowne, nie dla każdego czytelne. W „Złej miłości” pod warstwą stylizowaną na baśniową fabuły znajdziemy drugą, symboliczną warstwę znaczeniową, która dotyka uniwersalnych prawd. Jednak w szerszym kontekście ta, naprawdę bardzo dobra powieść traci. Znamy już książki z dziecięcym narratorem, opowiadające o podróży po baśniowym świecie, podejmujące temat uczuć, dążące do uniwersalności. Niemniej warsztat literacki autora jest obiecujący i warto byłoby go rozwijać, a "Zła miłość" jest z pewnością warta przeczytania.

Główny walor „Złej Miłości” polega na zamknięciu akcji w dialogach i onirycznym, malowniczym stylu. Autor za pośrednictwem dziecięcego narratora tworzy magiczny, baśniowy świat, w którym wszystko żyje na równi z ludźmi, gwiazdy mrugają, słońce zasypia na dnie jeziora, bo jest zmęczone codziennym wychodzeniem na nieboskłon, a ludzie mają oczy w kolorze nieba. Dlatego też...

Książeczkę czyta się w godzinę i intensywnie się o niej godzinę rozmyśla, albo i dwie, trzy, cztery... W pisaniu autora jest coś, co wciąga. Doceniam pomysł, wrażliwość i zwrócenie uwagi na wiele ważnych życiowych kwestii.

Książeczkę czyta się w godzinę i intensywnie się o niej godzinę rozmyśla, albo i dwie, trzy, cztery... W pisaniu autora jest coś, co wciąga. Doceniam pomysł, wrażliwość i zwrócenie uwagi na wiele ważnych życiowych kwestii.

Mam mieszane uczucia w związku z tą książką. Autor chciał przekazać czytelnikowi ważne prawdy życiowe, ale zostały one wrzucone w byle jaką, zagmatwaną narrację i w efekcie brzmią banalnie. Pomysł może i dobry, ale gorzej z wykonaniem. Tekst jest źle zredagowany, nie byłam w stanie dostrzec żadnej logiki w sposobie, w jaki został podzielony na rozdziały. Łatwo się w nim zgubić. Niektóre zdania, porównania "zgrzytały" okropnie ("mężczyzna pachnący kaloryferem", "jak zupa w garnku z zupą pomidorową"). Myślę, że autor chciał w tym utworze przekazać nam coś ważnego, ale obawiam się, że mnie to umknęło. A szkoda, bo za tym stylistycznym bałaganem zdaje się kryć spory potencjał autora.

Mam mieszane uczucia w związku z tą książką. Autor chciał przekazać czytelnikowi ważne prawdy życiowe, ale zostały one wrzucone w byle jaką, zagmatwaną narrację i w efekcie brzmią banalnie. Pomysł może i dobry, ale gorzej z wykonaniem. Tekst jest źle zredagowany, nie byłam w stanie dostrzec żadnej logiki w sposobie, w jaki został podzielony na rozdziały. Łatwo się w nim...

Książka 'Zła miłość' A. Sowy jest pierwszą Jego prozą z którą miałam zaszczyt się spotkać. Trudno mi sprecyzować swoje odczucia kiedy ją czytałam. Książka dosyć trudna w odbiorze dla osób które nigdy nie miały styczności z psychologią. Wiem jedno, kiedyś sięgnę po nią nie raz. Jednym z powodów jest to, że mój 15 letni umysł nie przyswaja i nie rozumie pewnych aspektów życiowych. Po książkę warto sięgnąć, bo porusza pewną bardzo ważną rzecz, a mianowicie 'wnętrze' człowieka.

Pozdrawiam.
Katarzyna Pozniak.

Książka 'Zła miłość' A. Sowy jest pierwszą Jego prozą z którą miałam zaszczyt się spotkać. Trudno mi sprecyzować swoje odczucia kiedy ją czytałam. Książka dosyć trudna w odbiorze dla osób które nigdy nie miały styczności z psychologią. Wiem jedno, kiedyś sięgnę po nią nie raz. Jednym z powodów jest to, że mój 15 letni umysł nie przyswaja i nie rozumie pewnych aspektów...

Nie potrafię napisać o niej jednego słowa, które by opisywało moje odczucia. Z jednej strony ją chwalę za te przesłanie, za to z drugiej strony besztam, bo nie wszystko w niej rozumiem. Tzn. Może i rozumiem, ale nie potrafię zdefiniować, CO rozumiem. W każdym razie nie jest to pierwsza-lepsza książka. Coś w niej jest. Każdy rozumie to inaczej. Chociaż nie wszystkim się podoba to, co rozumieją. Nie wiem, ile razy jeszcze powtórzę to słowo, ale boję się że będzie coraz gorzej. W każdym razie, widocznie trzeba ją ROZUMIEĆ. A z tym momentami jest ciężko. Ale lubię ją. Podoba mi się.

Nie potrafię napisać o niej jednego słowa, które by opisywało moje odczucia. Z jednej strony ją chwalę za te przesłanie, za to z drugiej strony besztam, bo nie wszystko w niej rozumiem. Tzn. Może i rozumiem, ale nie potrafię zdefiniować, CO rozumiem. W każdym razie nie jest to pierwsza-lepsza książka. Coś w niej jest. Każdy rozumie to inaczej. Chociaż nie wszystkim się...

Mam trochę mieszane uczucia co do tej noweli.......Jak zobaczyłam okładkę to trochę się zniechęciłam, myśląc że to pewnie kolejna banalna opowiastka o miłości. Jak dla mnie zdjęcie na okładce nie pasuje do treści zawartej w książeczce. Po przeczytaniu paru stron od razu skojarzył mi się „Mały książę”, ale jednak w „Złej miłości” temat uczuć, miłości i cierpienia jest przedstawiony dogłębniej. Bardzo podoba mi się sposób w jaki Autor pisze o uczuciach i emocjach towarzyszących nam w życiu. Nie wszyscy umiemy rozmawiać o miłości, jednym przychodzi to bardzo ciężko, a inni nie mają z tym problemu. Myślę, że sam Autor zalicza się do tej drugiej kategorii, pokazuje w jak piękny i wyjątkowy sposób można ubrać miłość w słowa.
Jednakże odnoszę wrażenie, że „Zła miłość” jest troszkę niedopracowana, czasem za duży w niej chaos, coś się urywa, jest niedopowiedziane, może to zamierzone działanie ale mnie trochę rozpraszało. Raziły mnie również literówki, jestem strasznie na to uczulona, ale oczywiście to nie wpływa na zawartą w nowelce treść.
Jest to druga książka Autora, którą przeczytałam i na pewno się nie zwiodłam. Myślę, że warto ją polecić i każdy wyciągnie z niej coś dla siebie cennego.
Jedną z moich ulubionych książek jest „Umrzeć w deszczu” Pana Aleksandra Sowy. Polecam!

Mam trochę mieszane uczucia co do tej noweli.......Jak zobaczyłam okładkę to trochę się zniechęciłam, myśląc że to pewnie kolejna banalna opowiastka o miłości. Jak dla mnie zdjęcie na okładce nie pasuje do treści zawartej w książeczce. Po przeczytaniu paru stron od razu skojarzył mi się „Mały książę”, ale jednak w „Złej miłości” temat uczuć, miłości i cierpienia jest...

Sen sześciolatki czy dorosłej,doświadczonej kobiety? - to pytanie nasunęło mi się tuż po przeczytaniu.Trudno jakoś pogodzić się z myślą,że kilkuletnie dziecko jest w stanie odbyć surrealistyczną wędrówkę przez świat tak wielu wartości.

Dlaczego "Zła miłość"? Nie umiem znaleźć w książce odpowiedzi i uzasadnienia tytułu.Mały chłopiec uczy równie małą dziewczynkę życia, pokazując tylko niedobre sytuacje, tak jakby z gruntu zakładał,że w przyszłości będzie nieczułą, egoistyczną istotą.Kto ją ma nauczyć prawdziwej miłości? Mały przyjaciel czy też ojciec, który od czasu do czasu rzuca życiowe prawdy, a może matka, która została tu epizodycznie potraktowana? Nie przekonuje mnie ten pomysł.

Dużym mankamentem książki jest jej język.Bardzo dużo tu literówek, usterek składniowych i fleksyjnych, wymagają solidnej korekty.


PS Panie Aleksandrze, proszę się na mnie nie gniewać. Myślę jednak,że oczekiwał Pan szczerej opinii.

Sen sześciolatki czy dorosłej,doświadczonej kobiety? - to pytanie nasunęło mi się tuż po przeczytaniu.Trudno jakoś pogodzić się z myślą,że kilkuletnie dziecko jest w stanie odbyć surrealistyczną wędrówkę przez świat tak wielu wartości.

Dlaczego "Zła miłość"? Nie umiem znaleźć w książce odpowiedzi i uzasadnienia tytułu.Mały chłopiec uczy równie małą dziewczynkę życia,...

Napewno ciekawa, przykuwająca opowieść o miłości.

Napewno ciekawa, przykuwająca opowieść o miłości.