Wenus umiera

Góry- ostoja spokoju, stabilności, a jednocześnie niesamowita potęga. Potrafią być nieprzewidywalne. Nie jeden i nie jedna się o tym boleśnie przekonali. Zostawiając nie tylko serce, ale również dalsze marzenia i plany. Najnowszy kryminał Pana Aleksandra Sowy niejako nawiązuje do niespełnionych pragnień i aspiracji. W jednej chwili młoda para traci wszystko. Młodość wymieszaną z ambicją i miłość połączoną z chorą fascynacją. Dwa strzały i koniec...

Kolejny raz na swej drodze spotykamy Emila Stompora, który tym razem odsunięty jest nieco na dalszy plan. Mam wrażenie, że autor trochę "wyciszył postać", by na koniec zaserwować czytelnikowi taką petardę, po której trudno się pozbierać. Na całe szczęście glina nadal pozostaje tym samym człowiekiem: pije, pali i przeklina na potęgę. Z każdą kolejną pozycją moja ekscytacja tą postacią stale rośnie. Mam nadzieję, że nigdy się to nie zmieni.

Motyw opowieści można by rzec standardowy. Jest morderstwo i policjanci, którzy muszą rozwikłać zagadkę brutalnego mordu w górach. Pikanterii dodaje fakt, iż ofiarami są Miss Polski i syn oficera Wojska Polskiego. Niby zwykła sprawa, a jednak coś to nie pasuje.

Ogromny kunszt autora widać w sposobie łączenia wątków. Często pisarze wykładają się na tym. Nie potrafią zgrabnie powiązać różnych rzeczy lub za dużo chcą pokazać na raz. W tym przypadku Pan Sowa tak żonglował opowieścią, że zgrabnie opowiedzianą historię. Naziści, Milicja Obywatelska i sutenerstwo. Brzmi to dość egzotycznie, ale uwierzcie mi, że w tym przypadku jedno wypływa z drugiego.

Niesamowicie do gustu przypadł mi klimat, jaki unosi się z książki. Duszny, nieco mroczny z podkreśleniem majestatyczności Gór Stołowych. Na uwagę zasługuje tu obraz policji, która, choć przestała być Milicją, to nadal poniekąd pozostaje w poprzednim systemie. I za to należą się duże brawa.

Zabrakło mi tu jedynie Emilia. Choć przewija się przez całą książkę, to mój apetyt nie został zaspokojony. Polubiłam Antka i Pszczołę, ale w moim sercu miejsce jest tylko dla Stompora.

Jest to doskonały przykład, że nie trzeba krwi i licznych tropów, by zaczarować czytelnika. Wystarczy duet Stompor i Sowa.

Góry- ostoja spokoju, stabilności, a jednocześnie niesamowita potęga. Potrafią być nieprzewidywalne. Nie jeden i nie jedna się o tym boleśnie przekonali. Zostawiając nie tylko serce, ale również dalsze marzenia i plany. Najnowszy kryminał Pana Aleksandra Sowy niejako nawiązuje do niespełnionych pragnień i aspiracji. W jednej chwili młoda para traci wszystko. Młodość...

Kryzys czytelniczy nadal nie ustępuję... na domiar złego sięgnąłem po ostatnią cześć trylogii zamiast zacząć czytać od początku.
Góry Stołowe. 17.7.1997 dochodzi tam do morderstwa dwójki młodych ludzi. Sprawę przejmuję wałbrzyska policja. Sprawca jest tak dobry, albo ma tyle szczęścia że udaję mu się grać na nosie policjantom z grupy śledczej.
Bardzo ciekawe się czyta tą książkę, szczególnie mi bo pamiętam sprawę tego morderstwa, mieszkam w niedalekiej odległości od miejsca zbrodni. Czy morderca przechytrzył policję i do dziś cieszy się wolnością, czy może teren i dzikie góry były jego sprzymierzeńcem?

Pamięci zamordowanych studentów. Mam nadzieje że sprawcę kiedyś spodka zasłużona kara. Spoczywajcie w pokoju.

Kryzys czytelniczy nadal nie ustępuję... na domiar złego sięgnąłem po ostatnią cześć trylogii zamiast zacząć czytać od początku.
Góry Stołowe. 17.7.1997 dochodzi tam do morderstwa dwójki młodych ludzi. Sprawę przejmuję wałbrzyska policja. Sprawca jest tak dobry, albo ma tyle szczęścia że udaję mu się grać na nosie policjantom z grupy śledczej.
Bardzo ciekawe się czyta tą...

Schyłek lat dziewięćdziesiątych. Na szlaku zostają znalezione dwa zmasakrowane ciała. Przez zaawansowane stadium rozkładu wszyscy przypuszczają, że to robota niedźwiedzia. Ale czy na pewno? Sprawy nie ułatwia fakt, że ofiarami byli syn oficera Wojska Polskiego i Miss Polski. Jednocześnie w Warszawie przebywa słynny Emil Stompor, policjant-detektyw, który nie raz rozwiązywał najtrudniejsze zagadki. Niestety obecnie nie jest już tym samym policjantem… Przez nieudaną akcję pod Nadarzynem stracił przyjaciela i partnera Kosara. Nie jest w stanie wypełnić powierzonej mu sprawy. Został zdegradowany, emocje zapijał alkoholem i trafił do szpitala psychiatrycznego. Czy Emil powróci? Czy uda mu się rozwiązać kolejną sprawę? Czy odkryje jaką tajemnicę skrywają Góry Stołowe?
.
To już trzecia część z serii Astronomicznej. Jak zwykle nie zawiodłam się. Autor po raz kolejny pokazuje brutalną i trudną stronę pracy policji i po raz kolejny zaskakuje czytelnika. Wszystkie moje przypuszczenia co do zabójcy były mylne, w pewnym momencie miałam taki mętlik w głowie. Kompletnie nie spodziewałam się zakończenia! Zwaliło mnie z nóg! I za to uwielbiam książki Aleksandra Sowy. Zawsze są nieprzewidywalne, pełne brutalności i realistyczności. Nie wiem co jeszcze dodać ta seria jest po prostu genialna i naprawdę warto ją przeczytać

Schyłek lat dziewięćdziesiątych. Na szlaku zostają znalezione dwa zmasakrowane ciała. Przez zaawansowane stadium rozkładu wszyscy przypuszczają, że to robota niedźwiedzia. Ale czy na pewno? Sprawy nie ułatwia fakt, że ofiarami byli syn oficera Wojska Polskiego i Miss Polski. Jednocześnie w Warszawie przebywa słynny Emil Stompor, policjant-detektyw, który nie raz rozwiązywał...

Trzecia część serii astronomicznej Aleksandra Sowy. Każdy z kryminałów ma w nazwie planetę z układu słonecznego. Tym razem główny bohater musi rozwiązać nie rozwiązaną sprawę zabójstwa dwójki turystów w Górach Stołowych. Mamy tutaj bardzo dobrze oddaną pracę policji w poszukiwaniu śladów i mordercy. Równie dobrze nakreślone są lata w których dzieje się książka 1998-1999 r. Pokazane jest jak działała policja w tym okresie i jak była zależna od form nacisku. Dużo bohaterów powoduje czasami zamieszanie w fabule, ale ogólnie dobry kolejny kryminał Aleksandra Sowy. Główny bohater mimo licznych wad da się lubić, co powoduje, iż czekam z niecierpliwością co będzie dalej.

Trzecia część serii astronomicznej Aleksandra Sowy. Każdy z kryminałów ma w nazwie planetę z układu słonecznego. Tym razem główny bohater musi rozwiązać nie rozwiązaną sprawę zabójstwa dwójki turystów w Górach Stołowych. Mamy tutaj bardzo dobrze oddaną pracę policji w poszukiwaniu śladów i mordercy. Równie dobrze nakreślone są lata w których dzieje się książka 1998-1999 r....

Najsłabsza z serii.
Pozycja do przeczytania ale patrząc na pierwszą część, można było się spodziewać czegoś lepszego.

Najsłabsza z serii.
Pozycja do przeczytania ale patrząc na pierwszą część, można było się spodziewać czegoś lepszego.

Najsłabsza z części.

Najsłabsza z części.

Tym razem Aleksander Sowa zabiera nas w góry. Za nami podąża Emil Stompor, gliniarz o niepewnym jeszcze statusie w służbie i stopniu, za to gnębiony wyrzutami sumienia za śmierć kolegów. Przed nami zagadka śmierci pary studentów zastrzelonych niewiadomo przez kogo i dlaczego. W tym wszystkim smród korupcji i przekupstwa, nawet a może przede wszystkim wśród funkcjonariuszy i urzędników państwowych. No ale takie były lata 90 ubiegłego wieku. „Wenus umiera” Aleksandra Sowy, bo o tej powieści mowa, jest inspirowana zbrodnią, która wydarzyła się naprawdę, kiedy to 27 sierpnia 1997 roku pod szczytem Narożnik znaleziono ciała pary studentów. Zbrodnią za którą do dnia dzisiejszego nikt nie odpowiedział. Resztę na temat tej tajemniczej i niewyjaśnionej zbrodni można doczytać w prasie czy w mediach cyfrowych a naprawdę warto. Sowa, tak jak pisałem przy poprzednich powieściach, przekonująco przedstawia obraz policji lat 90, ba, nawet społeczeństwa bym się pokusił. Język szorstki, oszczędny, często wulgarny ale dodający realności sytuacji a przy tym wszystkim autor pięknie oddaje nam surowy klimat gór czy raczkującą w kapitalizm Warszawę. Co do odniesień autora do realnych zdarzeń czy faktów w zakresie tej zbrodni nie będę pisał, bo być może bym coś zdradził albo zwiódł na manowce. Kawał dobrego kryminału, gdzieś wyczytałem. Ja dopisuję jeszcze „jakże autentycznego tamtych lat”.

Tym razem Aleksander Sowa zabiera nas w góry. Za nami podąża Emil Stompor, gliniarz o niepewnym jeszcze statusie w służbie i stopniu, za to gnębiony wyrzutami sumienia za śmierć kolegów. Przed nami zagadka śmierci pary studentów zastrzelonych niewiadomo przez kogo i dlaczego. W tym wszystkim smród korupcji i przekupstwa, nawet a może przede wszystkim wśród funkcjonariuszy i...

Na szlaku Gór Stołowych zostają znalezione dwa ciała. Młodej dziewczyny i chłopaka, po których szalenie trudno poznać, co tak naprawdę mogło się przydarzyć. Pierwsze kroki stawia oficer śledczy, ktory wie, że jeśli nie poda rozwiązania, będzie miał prawdziwe kłopoty...
*
Emil Stompor dochodzi do siebie, kiedy zupełnie przypadkiem trafia w Góry Stołowe, prosto w "paszczę lwa". Mierzy się z podwójną śmiercią młodych osób, która na pierwszy rzut oka zostaje podpisana jako atak niedźwiedzia. Coś jednak nie daje spokoju zarówno policji jak i zaniepokojonym mieszkańcom, którzy myślą o tym, że mogło to być morderstwo. Jaka jest prawda? Książka Aleksandra Sowy jest nawiązaniem do sprawy, która rzeczywiście miała miejsce przy końcu lat 90. Znałam historię i przyznam, że ciekawy zabieg - to wpasowanie w czas i miejsca, które są rzeczywiste, w których tak właśnie mogło się dziać. To kolejna część z Emilem Stomporem, ale myślę, że bez problemu można książkę czytać niezależnie, chociaż napewno warto wiedzieć, z czym mierzył się wcześniej. Odnosząc się do "Czas wagi" tutaj akcja i zachowanie bohaterów podobało mi się dużo bardziej, choć dalej było wulgarnie, tym razem mniej i z dużo lepszym wyczuciem. Jest mrok, jest wiszące nad czytelnikiem poczucie, że taka historia faktycznie miała miejsce, więc czyta się z niemałymi wypiekami na twarzy i ze świadomością, że tak naprawdę nigdzie nie możemy czuć się w całości bezpiecznie. Jeśli znacie sprawę tej dwójki znalezionej martwych na szlaku, bądź chcecie poznać ją bliżej, nie odmawiajcie sobie tej lektury. Mieszkam w okolicy, więc tym bardziej odebrałam książkę w dość osobliwy sposób. Niemniej jednak to świetna robota autora, nie da się temu zaprzeczyć! Mam nadzieję, że czymś jeszcze nas zaskoczy, w niedługim czasie bo czuję lekki niedosyt.

Na szlaku Gór Stołowych zostają znalezione dwa ciała. Młodej dziewczyny i chłopaka, po których szalenie trudno poznać, co tak naprawdę mogło się przydarzyć. Pierwsze kroki stawia oficer śledczy, ktory wie, że jeśli nie poda rozwiązania, będzie miał prawdziwe kłopoty...
*
Emil Stompor dochodzi do siebie, kiedy zupełnie przypadkiem trafia w Góry Stołowe, prosto w "paszczę...

Kawał naprawdę dobrego kryminału. Historia, która i mnie zaintrygowała w czasie pobytu w Górach Stołowych. Miejsca opisane w książce doskonale znam, ale nawet gdybym tam nie była, to autor oddaje surowy klimat tych terenów w sposób naprawdę poruszający.
Co mi się podobało najbardziej? Realizm i mocny język postaci. Policjanci rozmawiają jak policjanci. W dodatku ten język różnicuje postaci, bo każda z nich mówi inaczej. To świadczy o dużej wrażliwości autora na język i też trochę czuć literackie inklinacje :-).
Podziwiam research. Policjantowi na pewno łatwiej, ale mimo wszystko od czasu, kiedy miały miejsce opisywane wydarzenia, upłynęło wiele wody i dużo się w policji zmieniło i autor zadbał o to, by było wiernie.
I teraz nie mam wyjścia, muszę przeczytać pozostałe książki, Panie Aleksandrze :-)

Kawał naprawdę dobrego kryminału. Historia, która i mnie zaintrygowała w czasie pobytu w Górach Stołowych. Miejsca opisane w książce doskonale znam, ale nawet gdybym tam nie była, to autor oddaje surowy klimat tych terenów w sposób naprawdę poruszający.
Co mi się podobało najbardziej? Realizm i mocny język postaci. Policjanci rozmawiają jak policjanci. W dodatku ten język...

"Wenus umiera" to trzecie tom serii z Emilem Stomporem tylko... no właśnie, coś nie często się on pojawiał. Odniosłam wrażenie, że wsiadł w rakietę i poleciał na krótką wycieczkę na Wenus, a na ziemi nie się dzieje co chce. Ale o tym nieco później.

W Polsce dochodzi do kolejnej głośnej afery. W Górach Stołowych zamordowani zostają syn wysokiego rangą
oficera Wojska Polskiego oraz sławna modelka. Krąg podejrzanych jest bardzo szeroki. Czy uda się wytypować prawdziwego przestępce? Kto tego dokona? O tym w książce.

Jak zwykle, swoją ocenę zacznę od głównego bohatera. Tak jak wcześniej napisałam, w "Wenus umiera" nie pojawia się on zbyt często. W pierwszej połowie książki wspomniane zostało o nim zaledwie kilka razy. Do głównej akcji włącza się dopiero po 220 stronach! Ponadto zaszła w nim duża zmiana. Ma ze sobą pewne problemy, które powstały tak naprawdę nie wiadomo skąd. Zupełnie nie pasuje do osoby, jaką reprezentował w zakończeniu "Czas Wagi". W jego śledztwie również brakuje tej iskry, która towarzyszyła mu wcześniej. Ogólnie jestem osobą, która zawsze przywiązuje się do głównych bohaterów, więc takie potraktowanie Emila mocno obniżyło moją ocenę.

Sama fabuła jest ciekawa, ale nie wybitna. Mamy wielu podejrzanych, więc czytelnik może się główkować który z nich jest mordercą. Brakuje mi jednak jakichś zwrotów akcji, pewnej dynamiki. Niektóre wątki zostały potraktowane bardzo powierzchownie, nie wyjaśnione przyczyn lub skutków pewnych działać. Daje to odbiorcy pole do snucia własnych teorii, więc być może był to zabieg celowy, ale ja wolę, gdy książka zawiera dużo konkretów. W książkach Sowy rzucają się w oczy częste przeskoki w czasie np. w jednym rozdziale jet jesień 1997 a w kolejnym jesień 1998. Dobrym rozwiązaniem byłoby rozpoczynanie każdego rozdziału datą, tak jak w pamiętnikach. Niestety, póki co łatwo się pogubić.

Teraz uwagi w stronę wydawnictwa. W tym tomie wyłapałam kilka literówek oraz zdanie, które raczej nie jest zbyt poprawnie napisane, a mianowicie: sprawdził jeszcze raz jeszcze kwestię broni. W języku polskim raczej unika się powtórzeń...

Według mnie ten tom wypada póki co najsłabiej jeśli chodzi o nowe wydanie cyklu astronomicznego. Jedne wątki są zbyt rozciągnięte, inne opisane pobieżnie. Czegoś tu brakuje...

"Wenus umiera" to trzecie tom serii z Emilem Stomporem tylko... no właśnie, coś nie często się on pojawiał. Odniosłam wrażenie, że wsiadł w rakietę i poleciał na krótką wycieczkę na Wenus, a na ziemi nie się dzieje co chce. Ale o tym nieco później.

W Polsce dochodzi do kolejnej głośnej afery. W Górach Stołowych zamordowani zostają syn wysokiego rangą
oficera Wojska...