Jedno znalezisko, które powoli zaczyna zmieniać życie. Kristin po znalezieniu pamiętnika Christophera, zatraca się w lekturze. Porównywanie wydarzeń, emocji, zauważanie podobieństw w życiu dziewczyny z rodzeństwem Dollangangerów.

Książka była przyjemna, chociaż myślę, że po przeczytaniu serii "Kwiatów na poddaszu" warto sobie zrobić przerwę zanim sięgnie się po "Pamiętnik Christophera". Ja tej przerwy nie zrobiłam i czułam się już zmęczona tym tematem. Co prawda, wiele fragmentów z pamiętnika nie było aż tak dużo, jednak niektóre powtarzały się z tym co można było przeczytać w wymienionej serii.
Podobało mi się to, że pamiętnik był jakby dodatkiem, a więcej było przemyśleń Kristin. Były często tożsame z tym co sama myślałam podczas czytania "Kwiatów na poddaszu".
"Pamiętnik Christophera: Tajemnica Foxworth Hall" była książką po prostu przyjemną. Przeczytałam ją szybko, ale jak na razie nie ciągnie mnie do kolejnych tomów tej serii.

Jedno znalezisko, które powoli zaczyna zmieniać życie. Kristin po znalezieniu pamiętnika Christophera, zatraca się w lekturze. Porównywanie wydarzeń, emocji, zauważanie podobieństw w życiu dziewczyny z rodzeństwem Dollangangerów.

Książka była przyjemna, chociaż myślę, że po przeczytaniu serii "Kwiatów na poddaszu" warto sobie zrobić przerwę zanim sięgnie się po "Pamiętnik...

Beznadziejna! Poprzednie części sagi miały niesamowity charakter, skrywały tajemnicę. Ta część jest płaska, nudna, przewidywalna i nie warta czytania. Szkoda bezcześcić nazwisko autorki i wydawać taki bubel pod jej nazwiskiem 20 lat po jej śmierci! Dodatkowo nadmienię, że Christopher w swoim rzekomym "pamiętniku" bardzo często pisze o babce per Olivia. To Cathy pierwsza dowiedziała się jak babka ma na imię dopiero w drugiej części cyklu.

Beznadziejna! Poprzednie części sagi miały niesamowity charakter, skrywały tajemnicę. Ta część jest płaska, nudna, przewidywalna i nie warta czytania. Szkoda bezcześcić nazwisko autorki i wydawać taki bubel pod jej nazwiskiem 20 lat po jej śmierci! Dodatkowo nadmienię, że Christopher w swoim rzekomym "pamiętniku" bardzo często pisze o babce per Olivia. To Cathy pierwsza...

Po przeczytaniu całej sagi czuję się rozczarowana. Chociaż przeczytałam tę książkę dość szybko, uważam, że nie posiada już klimatu całej serii.

Po przeczytaniu całej sagi czuję się rozczarowana. Chociaż przeczytałam tę książkę dość szybko, uważam, że nie posiada już klimatu całej serii.

Lekko się czyta, ale nie porywa.

Lekko się czyta, ale nie porywa.

Czuję się oszukana...
Po tam jak z wypiekami na twarzy pochłonęłam wcześniejsze części sagi, pobiegłam do biblioteki po kolejną i już po kilku stronach odniosłam wrażenie, że tego nie mogła, no po prostu nie mogła napisać V.C.Andrews! Zupełnie inny język, styl, budowanie postaci, potworny infantylizm, kompletny brak klimatu tak charakterystycznego dla autorki - z każdą kolejną stroną byłam coraz bardziej niemile zaskoczona. No ale przecież nazwisko na okładce nie kłamie!
No cóż, okazuje się, że jednak kłamie.
Zaczęłam szperać w internecie i okazuje się, że tej części (ani dwóch kolejnych po które nie mam już najmniejszej ochoty sięgać) nie napisała nieżyjąca już V.C Andrews, tylko copywriter, który występuje pod jej nazwiskiem! Biedna pani Andrews, chyba się w grobie przewraca, jak można było zgodzić się na coś tak żałosnego??? No tak - kasa.
Ja w każdym razie podziękuję i nie polecam.

Czuję się oszukana...
Po tam jak z wypiekami na twarzy pochłonęłam wcześniejsze części sagi, pobiegłam do biblioteki po kolejną i już po kilku stronach odniosłam wrażenie, że tego nie mogła, no po prostu nie mogła napisać V.C.Andrews! Zupełnie inny język, styl, budowanie postaci, potworny infantylizm, kompletny brak klimatu tak charakterystycznego dla autorki - z każdą...

Kristin Masterwood wraz z ojcem jedzie na miejsce rozbiórki Foxworth Hall - miejsca owianego złą sławą rodzeństwa trzymanego w zamknięciu na poddaszu. W trakcie sprawdzania stanu ruin posiadłości znajdują starą kasetkę, a w niej notatnik. Okazuje się, że nie jest to zwykły zeszyt, a pamiętnik. Pamiętnik jednego z uwięzionych dzieci - Pamiętnik Christophera. Kristin zafascynowana znaleziskiem postanawia poznać prawdziwą historię Dollangangerów. Wkrótce nastolatka wciąga się w historię z takim zapałem, że przeżywa wszystko tak, jakby sama była częścią tragedii rozegranej na poddaszu. Duch kwiatów z poddasza ożywa z każdą przeczytaną stroną pamiętnika.

Muszę przyznać, że przed rozpoczęciem lektury "Pamiętnika Christophera" miałam mętlik w głowie. Z jednej strony nie mogłam się doczekać powrotu do Foxworth Hall. Z drugiej strony miałam obawy, że książka okaże się porażką. W końcu powrót do historii (w dodatku w takiej formie),która została zakończona w osobnej serii. nie jest łatwym zadaniem (lub raczej powrót do historii bez ponoszenia porażki). Na całe szczęście Pani V.C. Andrews udźwignęła temat.
Historia opowiedziana z perspektywy Christophera jest zdecydowanie bardziej dojrzała od tego, co poznaliśmy dzięki jego siostrze Cathy. Sam Christopher poddaje wszystko dokładnej analizie. Zwraca uwagę na więcej rzeczy, dostrzega szczegóły. Ocenia ludzi i sytuacje. W tym całym "szaleństwie" stara się być spokojną podporą dla reszty rodzeństwa.
Christopher jest zupełnym przeciwieństwem Cathy i dzięki temu historia, którą "poznajemy" po raz kolejny nie jest nudna.

"Pamiętnik Christophera" porusza równie mocno, jak historia opisana w "Kwiatach na poddaszu". Pozycja dla wszystkich fanów historii Dollangangerów, którzy chcieliby bliżej poznać starszego brata Cathy.

Recenzja pochodzi z bloga: www.worldbysabina.blogspot.com

Kristin Masterwood wraz z ojcem jedzie na miejsce rozbiórki Foxworth Hall - miejsca owianego złą sławą rodzeństwa trzymanego w zamknięciu na poddaszu. W trakcie sprawdzania stanu ruin posiadłości znajdują starą kasetkę, a w niej notatnik. Okazuje się, że nie jest to zwykły zeszyt, a pamiętnik. Pamiętnik jednego z uwięzionych dzieci - Pamiętnik Christophera. Kristin...

Nie czytałam "Kwiatów na poddaszu", ta książka przypadkiem wpadła mi w ręce. Okładkowy opis wydawał się obiecujący. Początek książki również - dom owiany tajemnicą, związek głównej bohaterki z bohaterami tamtych wydarzeń, stary pamiętnik... Wyglądało to na wciągającą historię, bardzo chciałam się dowiedzieć, co tam się działo (albo co się wydarzy). I nic. Zupełnie nic. Mam wrażenie, że przeczytałam książkę o niczym. Coś, co można było streścić na kilku stronach. Cała reszta to mdłe "przemyślenia" głównej bohaterki i scenki jak z nudnego serialu dla nastolatków.

Nie czytałam "Kwiatów na poddaszu", ta książka przypadkiem wpadła mi w ręce. Okładkowy opis wydawał się obiecujący. Początek książki również - dom owiany tajemnicą, związek głównej bohaterki z bohaterami tamtych wydarzeń, stary pamiętnik... Wyglądało to na wciągającą historię, bardzo chciałam się dowiedzieć, co tam się działo (albo co się wydarzy). I nic. Zupełnie nic. Mam...

Książka jest wciągająca, ale historia kończy się w połowie.

Książka jest wciągająca, ale historia kończy się w połowie.

Miło było wrócić po długim czasie do tak ciekawej choć smutnej historii czworga rodzeństwa uwięzionych na poddaszu w domu swoich okrutnych dziadków.
Tym razem jednak historia jest napisana oczami innych osób, co jednocześnie odświeża pierwszą "wersję" książki, ale jednocześnie rzuca na całą historię jakby nowe światło.
Tak czy siak lektura niesamowita!
Zasłużone 10/10

Miło było wrócić po długim czasie do tak ciekawej choć smutnej historii czworga rodzeństwa uwięzionych na poddaszu w domu swoich okrutnych dziadków.
Tym razem jednak historia jest napisana oczami innych osób, co jednocześnie odświeża pierwszą "wersję" książki, ale jednocześnie rzuca na całą historię jakby nowe światło.
Tak czy siak lektura niesamowita!
Zasłużone 10/10

Tę książkę napisał już całkowicie ktoś inni i to czuć  -  i to bardzo. Lektura raczej infantylna i lekka. Bohaterowie niezbyt ciekawi i raczej "płascy". Jednym plusem jest poznanie historii "Kwiatów na poddaszu" ze perspektywy Chrisa - najstarszego z rodzeństwa.
Troszkę chyba odcinanie kuponów od głównego cyklu. Troszkę sie rozczarowałam, ale jak powiedziałam "a" to powiem "b" i zapewne skończę tę trylogię.

Tę książkę napisał już całkowicie ktoś inni i to czuć  -  i to bardzo. Lektura raczej infantylna i lekka. Bohaterowie niezbyt ciekawi i raczej "płascy". Jednym plusem jest poznanie historii "Kwiatów na poddaszu" ze perspektywy Chrisa - najstarszego z rodzeństwa.
Troszkę chyba odcinanie kuponów od głównego cyklu. Troszkę sie rozczarowałam, ale jak powiedziałam "a" to powiem...