Książka była swego czasu mocno reklamowana. Zachwalali ją m. in. znani dziennikarze i aktorzy. Pomysł na fabułę, nie powiem, ciekawy. Jeśli chodzi o oddanie klimatu epoki nie mam wystarczającej wiedzy by się wypowiadać obiektywnie, jednak moim zdaniem trudno go poczuć. Bohaterowie są płascy, przeważnie zlewają się ze sobą. Trudno zrozumieć w pełni motywacje ich działania. W wielu przypadkach Autor nie próbuje ich nawet wyjaśniać. Sama fabuła także pozostawia wiele do życzenia. Wątków jest niewiele, a i tak potraktowane są po macoszemu. Niektóre elementy wydają się niepotrzebnie powtarzać, a inne są ledwie zarysowane. W moim odczuciu całość jest po prostu nudna.

Książka była swego czasu mocno reklamowana. Zachwalali ją m. in. znani dziennikarze i aktorzy. Pomysł na fabułę, nie powiem, ciekawy. Jeśli chodzi o oddanie klimatu epoki nie mam wystarczającej wiedzy by się wypowiadać obiektywnie, jednak moim zdaniem trudno go poczuć. Bohaterowie są płascy, przeważnie zlewają się ze sobą. Trudno zrozumieć w pełni motywacje ich działania....

Brawo za klimat starożytnego Egiptu. Jednak fabularnie słabo... Duża ilość postaci, wśród których można się po jakimś czasie pogubić kto jest kim i co robi. Wątek mógłby być nieco bardziej rozwinięty, a tak ma się wrażenie przejścia przez całą powieść tylko powierzchownie.

Brawo za klimat starożytnego Egiptu. Jednak fabularnie słabo... Duża ilość postaci, wśród których można się po jakimś czasie pogubić kto jest kim i co robi. Wątek mógłby być nieco bardziej rozwinięty, a tak ma się wrażenie przejścia przez całą powieść tylko powierzchownie.

Lubię kryminalne historie osadzone w starożytnych czasach. Dlatego przytuliłam powieść „Psy Egiptu” Bogusława Chraboty. Do zagłębienia się w lekturę zachęca też opis na okładce.

Egipt faraonów, tysiąc czterysta lat przed Chrystusem. Małoletnia księżniczka z azjatyckiego królestwa Mitanni wędruje na dwór faraona. Ma zostać jego kolejną żoną. W kananejskiej twierdzy Megiddo, od której wiele lat później bierze nazwę biblijny Armagedon, czeka na nią egipski poseł Mane. Do spotkania jednak nie dochodzi, ponieważ Mane zostaje zamordowany, a księżniczka porwana. Do Megiddo przybywa jednak eskortujący ją mitannijski możnowładca Haramaszi. To on przy udziale egipskiego żołnierza o imieniu Tut ("Żywy") próbuje wyjaśnić tajemnice morderstwa i porwania. Nie jest to jednak łatwe, ponieważ każdy jest podejrzany, a okrutna intryga zbiera kolejne krwawe żniwo.

Przeczytałam i co... Czuję się niesamowicie rozczarowana. Z opisu zapowiadała się pasjonująca lektura a okazało się, że jest to opowieść nietrzymająca się kupy. Mnóstwo wątków, które słabo się ze sobą łączą. Bohaterzy bladzi, bez polotu, irytowali mnie niesamowicie. Dialogi składają się na większą cześć książki są bardzo nieskomplikowane. W sumie dzięki temu powieść czyta się bardzo szybko. Ale tego chyba nie można zaliczyć na plus. Na plus trzeba przyznać, że autor ma pewną wiedzę historyczną. W ciekawy sposób wprowadza postać tajemniczej księżniczki nazwanej później Nefertiti. Ale to za mało.

Ogólnie rzecz biorąc jestem bardzo rozczarowana książką. Czuję się oszukana. Dawno nie zdarzyło się tak, żebym żałowała czasu poświęconego książce. W tym wypadku tak było. Nie polecam nikomu.

Lubię kryminalne historie osadzone w starożytnych czasach. Dlatego przytuliłam powieść „Psy Egiptu” Bogusława Chraboty. Do zagłębienia się w lekturę zachęca też opis na okładce.

Egipt faraonów, tysiąc czterysta lat przed Chrystusem. Małoletnia księżniczka z azjatyckiego królestwa Mitanni wędruje na dwór faraona. Ma zostać jego kolejną żoną. W kananejskiej twierdzy...

Nowością dla mnie jest kryminał dziejący się w starożytnym Egipcie. I to chyba jedyna nowość. Cała reszta to raczej powtórka z rozrywki. Napisana nieźle, ale zawsze to "tylko powtórka".

Nowością dla mnie jest kryminał dziejący się w starożytnym Egipcie. I to chyba jedyna nowość. Cała reszta to raczej powtórka z rozrywki. Napisana nieźle, ale zawsze to "tylko powtórka".

Z pewnością autor ma rozległą wiedzę o starożytnym Egipcie, ale za dużo jakby się tym chwalił, a za mało czasu poświecił (może brak tzw. polotu),na skonstruowanie akcji powieści.
Zbyt dużo nazwisk utrudnia przyjemność czytania. Za mało wyeksponowany jest główny bohater i dlatego też nie zdobył mojej sympatii. podsumowując; trochę pachniało mi amatorszczyzną.

Z pewnością autor ma rozległą wiedzę o starożytnym Egipcie, ale za dużo jakby się tym chwalił, a za mało czasu poświecił (może brak tzw. polotu),na skonstruowanie akcji powieści.
Zbyt dużo nazwisk utrudnia przyjemność czytania. Za mało wyeksponowany jest główny bohater i dlatego też nie zdobył mojej sympatii. podsumowując; trochę pachniało mi amatorszczyzną.

Muszę przyznać, że już od jakiegoś czasu polowałam w bibliotece na "Psy Egiptu" - nie dlatego, bym była zagorzałą fanką ich autora (wcześniej ani razu nie miałam z nim styczności),ale po prostu uwielbiam starożytny Egipt i wszelkie opowieści, osadzone w takim klimacie.
"Psy Egiptu" jednak wielce mnie rozczarowały - na tle innych znanych mi powieści tego typu, jak np. "Mumia" Anne Rice lub "Cykl egipski" Wilbura Smitha, wypadają potwornie blado i nieciekawie. Nie mam tu na myśli braku przygotowania merytorycznego autora, gdyż wyraźnie poświęcił nieco czasu, aby w miarę wiernie oddać tamte realia, natomiast zupełnie poległ na polu fabuły i narracji. Postaci, przedstawione w książce, są tak niesłychanie płaskie, że wciąż miałam problem, aby je w ogóle od siebie odróżnić. Świat przedstawiony jest mdły i nijaki, nieraz jedynie niejasno wzmiankowany, co zupełnie nie pomaga wyobraźni czytelnika. Męczący był również styl opisów, gdyż pan Chrabota niemal zupełnie zrezygnował ze zdań wielokrotnie złożonych, po każdym stwierdzeniu stawiając kropkę. Być może chciał tym sposobem uzyskać efekt uwznioślenia i dramatyzacji tekstu, jednak w rezultacie doprowadziło to do tego, że treść przypominała dla mnie swego rodzaju nieprzyjemne szczekanie. Z tych też powodów przerwałam lekturę jeszcze w połowie, choć zazwyczaj staram się czytać książki do końca, jednak w tym przypadku uznałam, że dalsze męczenie się zwyczajnie nie ma sensu.
Radzę wszystkim omijać "Psy Egiptu" szerokim łukiem, bo stanowią tylko stratę czasu.

Muszę przyznać, że już od jakiegoś czasu polowałam w bibliotece na "Psy Egiptu" - nie dlatego, bym była zagorzałą fanką ich autora (wcześniej ani razu nie miałam z nim styczności),ale po prostu uwielbiam starożytny Egipt i wszelkie opowieści, osadzone w takim klimacie.
"Psy Egiptu" jednak wielce mnie rozczarowały - na tle innych znanych mi powieści tego typu, jak np....

Zawsze lubiłem czytać o starożytności.Ta książka,jest dowodem na to.Że,można w XXI wieku.Przenieść czytelników do czasów faraonów.
Akcja książki,to porwanie księżniczki i zabójstwo dostojnika.
Można powiedzieć,taka sensacja z dawnych lat.
Pokazana okrutne i ciężkie życie w tamtych czasach,ciekawe wątki historyczne.
Jak dla mnie bardzo dobra powieść.

Zawsze lubiłem czytać o starożytności.Ta książka,jest dowodem na to.Że,można w XXI wieku.Przenieść czytelników do czasów faraonów.
Akcja książki,to porwanie księżniczki i zabójstwo dostojnika.
Można powiedzieć,taka sensacja z dawnych lat.
Pokazana okrutne i ciężkie życie w tamtych czasach,ciekawe wątki historyczne.
Jak dla mnie bardzo dobra powieść.

Lubię Egipt. Starożytny Egipt. I do tego Faraonowie, ale czy aby na pewno to dobre połączenie, by kryminał był w takim czasie i w takim miejscu?

Więcej na:
http://www.javri.eu/2018/04/books-10.html

Lubię Egipt. Starożytny Egipt. I do tego Faraonowie, ale czy aby na pewno to dobre połączenie, by kryminał był w takim czasie i w takim miejscu?

Więcej na:
http://www.javri.eu/2018/04/books-10.html

Nudna.

Nudna.

Bardzo nierówna, mało wciągająca. Niezbyt ciekawie zarysowane postacie. Na plus nawiązania do mojego ulubionego "Egipcjanina Sinuhe" jak i do faktów historycznych. Czyta się szybko, równie szybko się raczej o tej powieści zapomni.

Bardzo nierówna, mało wciągająca. Niezbyt ciekawie zarysowane postacie. Na plus nawiązania do mojego ulubionego "Egipcjanina Sinuhe" jak i do faktów historycznych. Czyta się szybko, równie szybko się raczej o tej powieści zapomni.