Po przeczytaniu wszystkich opowiadań zebranych w książce Bogusława Chrabota zastanawiam się, co też takiego mi właściwie po nich pozostało.

Dziesięć historyjek od parafilozoficznych rozważań na temat wieczności, poprzez historyczne domysły dotyczące różnych zapisków z danej epoki aż do rozmyślań autora nad sztuką sakralną i zadumy nad pojęciem czasu. Z całym szacunkiem dla wybitnego talentu dziennikarskiego autora trudno mi było w tych historiach odnaleźć to coś, co by mnie zafascynowało, zaintrygowało. Mniej lub bardziej świadome nawiązywanie do literackiej tradycji Jerzego Andrzejewskiego czy Jacka Bocheńskiego nijak nie podnosi rangi tego dzieła.

Nie uważam jednak czasu poświęconego na czytanie zbioru za stracony. Podziwiam dociekliwość autora w szukaniu głębszej historii w oparciu o zapomniane archiwa. Wdzięczny jestem za obnażanie ludzkich przywar i podłości, które rodzą się z poczucia wyższości, stanu posiadania czy pozycji społecznej. Niewątpliwie najciekawszym dla mnie opowiadaniem było opowiadanie ostatnie zatytułowane ,,Afryka". Wychodzi z niego prawda o naszej europejskiej cywilizacji, która mieni się być szczytem ewolucji człowieka. A tak naprawdę biała rasa stworzył sobie nowego bożka: czas. To jego się boi, goni go i pożąda.
Być może to właśnie ,,Afryka" jest taką spinającą klamrą tych wszystkich opowieści o Bogu, religii i historii dzięki którym ukształtowała się nasza zachodnia cywilizacja.

Po przeczytaniu wszystkich opowiadań zebranych w książce Bogusława Chrabota zastanawiam się, co też takiego mi właściwie po nich pozostało.

Dziesięć historyjek od parafilozoficznych rozważań na temat wieczności, poprzez historyczne domysły dotyczące różnych zapisków z danej epoki aż do rozmyślań autora nad sztuką sakralną i zadumy nad pojęciem czasu. Z całym szacunkiem...

Lubicie opowiadania? Ja uwielbiam i żałuję, że tak niewiele pojawia się ich na rynku wydawniczym. I nie, nie mam na myśli antologii lekkich, łatwych i przyjemnych, w których króluje humor lub tematyka kryminalna - to czysta rozrywka. Szukam zbiorów opowiadań, które coś we mnie zostawią, zaszczepią cudzą myśl, z której rozwinie się moja własna. I taki właśnie cymes wpadł w moje ręce.
"Zabójca szwoleżerów" to dziesięć opowiadań poprzedzonych Wstępem. To różne czasy (i nieczasy),różne miejsca, różni ludzie, różne sytuacje. Ale to wciąż my i nasze dylematy, nasze własne pytania i wątpliwości. To nasz krzyk, nasza niezgoda, nasza niepewność i rozczarowanie. Ale to też nadzieja, że może być inaczej. Że jest inaczej, tylko my tego nie dostrzegamy. To - wcale niedelikatny - prztyczek w nasze samozadowolenie osobiste, narodowe, katolickie, historyczne, człowiecze...

(cd recenzji na fb)

https://www.facebook.com/photo/?fbid=813304487259005&set=a.530574235532033

Lubicie opowiadania? Ja uwielbiam i żałuję, że tak niewiele pojawia się ich na rynku wydawniczym. I nie, nie mam na myśli antologii lekkich, łatwych i przyjemnych, w których króluje humor lub tematyka kryminalna - to czysta rozrywka. Szukam zbiorów opowiadań, które coś we mnie zostawią, zaszczepią cudzą myśl, z której rozwinie się moja własna. I taki właśnie cymes wpadł w...

Zapraszam na recenzje książki, która została wydana nakładem Wydawnictwa Zysk i S-ka, któremu serdecznie dziękuje za egzemplarz książki do recenzji w ramach współpracy barterowej.
Zabójca szwoleżerów i inne opowiadania to zbiór dziesięciu opowiadań Bogusława Chrabota, który ukrył w nich coś więcej niż się spodziewamy. Znajdziemy tutaj pod niepozorną okładką naprawdę bogate wnętrze i bardzo różnorodne opowiadania, które przedstawiają odmienne światy i światopoglądy. Pan Bogusław zawarł w swoim dziele bardzo dużo metafor i ukrytego humoru, który idealnie tutaj dopełnia całości.
Opowiadania wymagają od nas zaangażowania i czasu na przemyślenia, ale dzięki temu są dla nas bardziej wartościowe i dłużej z nami zostaną.
Polecam

Zapraszam na recenzje książki, która została wydana nakładem Wydawnictwa Zysk i S-ka, któremu serdecznie dziękuje za egzemplarz książki do recenzji w ramach współpracy barterowej.
Zabójca szwoleżerów i inne opowiadania to zbiór dziesięciu opowiadań Bogusława Chrabota, który ukrył w nich coś więcej niż się spodziewamy. Znajdziemy tutaj pod niepozorną okładką naprawdę bogate...

Kompletne zaskoczenie. Opowiadania Bogusława Chraboty, to coś wyjątkowo świeżego i innego. Rzuciłam oko na okładkę, spojrzałam przelotnie na opis i pomyślałam "A! Przeczytam... może będzie ciekawie." Lecz raczej nie spodziewałam się fajerwerków, a tymczasem dostałam dziwną grę z czytelnikiem i realizm magiczny, obok którego ja nigdy nie przechodzę obojętnie.
ZABÓJCA SZWOLEŻERÓW I INNE OPOWIADANIA, to zbiór tekstów metaforycznych, trochę dowcipnych, ale w gruncie rzeczy bardzo melancholijnych. Autor próbuje, dzięki licznym nawiązaniom do historii, dzięki duchowym, religijnym odwołaniom, dzięki wreszcie ciekawie skonstruowanym światom - odpowiedzieć... lub może bardziej nawet pobudzić do szukania odpowiedzi na pytania szalenie aktualne. Czy mi się podoba taki sposób przedstawiania rzeczywistości? Tak! Czy mi się podoba taka rzeczywistość? Nie... ale prawdą jest, że rzeczywistości się nie wybiera, możemy jednak wybrać stosunek do niej.
Pierwsze opowiadanie - MODLITEWNIK DLA ANNY - zabiera nas do Raju...do Raju? Czy aby na pewno, to Raj? A może Piekło? Anioły śpiewają ku chwale Boga... radują się? A co, gdy ktoś przestanie się radować i zacznie zadawać pytania?
Drugie opowiadanie - ŚMIERĆ FILOZOFA Z KWESTIĄ WOJNY W TLE - umiera filozof, a świat się zmaga z pożarem... Ważne pytania muszą być zadane, choć życie nie ma już siły żyć. Czy zjadą się sępy? Czy padną odpowiedzi? Czy zostaną prawidłowo odczytane?
Trzecie opowiadanie - ROZMOWA ALBERTA Z BOGIEM - przyglądamy się człowiekowi wołającemu o prawdę. Na dworze zawierucha, a on siedzi i wzywa Boga. Czy Bóg się zjawi? I czy to spotkanie będzie dla Alberta tym, czym myśli, że rozmowa z Bogiem być powinna? Koniec może zaskoczyć...
I tak dalej, i tak do ostatniej strony, bo opowiadań jest dziesięć... w tym ostatnie AFRYKA. Nie wiem, czy jestem zachwycona, ale z pewnością cieszę się, że przeczytałam. Świetny język i niesamowita różnorodność - światy odmienne, które łączy jedno - poszukiwanie odpowiedzi i komentarz do życia takiego, jakim ono jest. Moc metafor, ale takich, że człowiek nie czuje pustki, cudacznych wypychaczy, ale wartość słowa i wielość znaczeń. Porównanie twórczości Chroboty do Dahla jest jak najbardziej zrozumiałe i do pisarzy latynoamerykańskich... bo zaraz, po przeczytaniu pierwszej historii pomyślałam o rewelacyjnym zbiorze opowiadań NIE ODBIERAJCIE MI ZŁUDZEŃ Onelio Jorge Cardoso, kubańskiego twórcy, tak mocno posługującego się realizmem magicznym i tak silnie związanego z życiową wędrówką.
Nie są to teksty łatwe, ale są warte poznania. Są wymagające, ale w sposób przyjemny w odbiorze. Czyta się płynnie, z zaciekawieniem. Zaskakująco świeże i prezentujące stanowisko pisarza w sposób przekorny, kulturalny i dlatego dobry - to jest inteligentny dialog z rzeczywistością.

pytania o Raj i o to, czym jest życie
Wydawnictwo Zysk i S-ka
egzemplarz recenzencki

Kompletne zaskoczenie. Opowiadania Bogusława Chraboty, to coś wyjątkowo świeżego i innego. Rzuciłam oko na okładkę, spojrzałam przelotnie na opis i pomyślałam "A! Przeczytam... może będzie ciekawie." Lecz raczej nie spodziewałam się fajerwerków, a tymczasem dostałam dziwną grę z czytelnikiem i realizm magiczny, obok którego ja nigdy nie przechodzę obojętnie.
ZABÓJCA...

„… Nie czuł strachu. Powtarzał w myśli słowa wezwania, jak nieustanną litanię. Powtarzał coraz szybciej i szybciej, aż przeszły w jednostajny, ciągły szept, potok nieartykułowanych dźwięków…”

Przed Wami ciekawa i interesująca książka. Z całą pewnością opowiadania są bardzo życiowe. Przyznam szczerze, że to mój klimat. 😉 Za poważnymi tekstami kryje się też żart. Szukamy tej odwrotnej strony rzeczywistości. Publikacja obejmuje dziesięć opowiadań, a akcja rozgrywa się pod różnymi szerokościami geograficznymi. Może trzeba ironicznie zapytać – „…– Długo tu? – Całą wieczność. – Czyli od kiedy?”

Odbiorca może otworzyć kilka fajnych drzwi. Niekończąca się gra z historią, metafizyką, geografią i ugruntowanymi poglądami. Co tu wybrać? Nie możemy też się zgubić. Opowiadania w tej publikacji mogą niektórych zaskoczyć. Bo to nie twardy realizm, któremu autor hołduje w pracy dziennikarskiej.

Chrabota urodził się i wykształcił w Krakowie. Debiutował jako poeta w „Tygodniku Powszechnym”. Od 1993 roku związany z Telewizją Polsat, gdzie wiele lat piastował stanowisko dyrektora programowego. Autor tomów poetyckich i prozatorskich.

Np. Anna, to anioł czwartego chóru. Jedna z bohaterek naszego opowiadania. Rano biegnie po łące. Śpiewa prawie cały czas. Sen następuje równo o północy. Śpiew może być nagrodą albo przekleństwem. Mieszkała z Margaritą. Ta ma specyficzne spojrzenie na świat, życie i ich zachowanie. „Anioły wędrowały na swoje kwatery, czyli wyznaczone kwatery, czyli wyznaczone dołki na wiecznie zielonych łąkach…”. Zostają skazane za złe myśli do cichego zakątka.

Z kolei „Śmierć filozofa z kwestią wojny w tle” wskazuje na to, że śmierć jest nieodłączną konsekwencją życia. Na drzewach siedziały czarne ptaki. Ludzie są bezradni, a ktoś zbliża się ku końcowi. Wszyscy znajdują się przy łóżku umierającego. Dochodzi też do ostrej wymiany zdań między von Lovitzem, a pastorem. Rano, kiedy służąca się obudziła i podeszła do Pana, okazało się, że był zimny, jak lód. Jak to się stało, że tyle osób było obecnych, a on odszedł w zupełnej ciszy. Wówczas ujrzeli pismo na stole, ze wskazówkami, co robić dalej.

Opowiadanie „Rozmowa Alberta z Bogiem” też jest ciekawe. Mężczyzna prosi, żeby sam Bóg do niego przyszedł. Wtem ukazał się Bóg, który oznajmił, że jest Nim. Nazajutrz nie chciał iść do kościoła, był organistą. Albert spakował się do lnianego worka i wyruszył w drogę. Gdy go pytali gdzie idzie, powiedział, że idzie budować nowy kościół. Nie wierzył w to, co się dzieje. Ministrant odwiedził organistę, ale go nie zastał. Proboszcz dostrzega na stole pęknięte przez środek lustro. Metafora, która wskazuje na nieszczęście? Czy wręcz przeciwnie przesąd, w który nie warto wierzyć?

Bogusław Chrabota szuka odwrotnej strony powszechnie znanej rzeczywistości i inaczej niż w poprzednich książkach potrafi zauroczyć humorem. Często, nawet za poważnymi tekstami, kryje się wspomniany żart; dyskretny, a nawet tajemniczy uśmiech. „Gdyby szukać w tych tekstach inspiracji literackich, to znajdziemy je pewnie u Herlinga-Grudzińskiego, Sławomira Mrożka, Dahla czy pisarzy latynoamerykańskich.”

Autor pozornie bawi się też historią, ale jest to proza próbująca korespondować z wieloma pytaniami współczesności. Zapytacie pewnie, gdzie znajduje się tu drobne oszustwo? Nigdzie. Niektóre teksty znają lojalni czytelnicy PlusMinus, tygodnika „Rzeczpospolitej”. Jednak nie wszystkie. Z kolei np. „Modlitewnik dla Anny”, ukazuje się po raz pierwszy. I to właśnie one zaskakują najbardziej.

Gorąco polecam
Katarzyna Żarska
http://zarska18.blogspot.com/

Wydawnictwo: ZYSK i S – ka
Premiera: 26.09.2023 r.
Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Projekt okładki: Paulina Radomska – Skierkowska
Liczba stron: 232
Wydanie I
(nowość wydawnicza)

„… Nie czuł strachu. Powtarzał w myśli słowa wezwania, jak nieustanną litanię. Powtarzał coraz szybciej i szybciej, aż przeszły w jednostajny, ciągły szept, potok nieartykułowanych dźwięków…”

Przed Wami ciekawa i interesująca książka. Z całą pewnością opowiadania są bardzo życiowe. Przyznam szczerze, że to mój klimat. 😉 Za poważnymi tekstami kryje się też żart. Szukamy...