Cóż. Jak na taki temat, nie pasowała mi taka lekkość tekstu. Czytało się bardzo szybko. Nie było jakiegoś zaskakującego przełomu, efektu wielkiej zmiany. Za to trochę było niedopowiedzeń. Książki nie porzuciłam, a to jest plus, dotarłam do końca, a tekst sam w sobie zły nie jest.

Cóż. Jak na taki temat, nie pasowała mi taka lekkość tekstu. Czytało się bardzo szybko. Nie było jakiegoś zaskakującego przełomu, efektu wielkiej zmiany. Za to trochę było niedopowiedzeń. Książki nie porzuciłam, a to jest plus, dotarłam do końca, a tekst sam w sobie zły nie jest.

Książka dobra, można sobie wziąć do pociągu na dłuższą podróż.

Książka dobra, można sobie wziąć do pociągu na dłuższą podróż.

Świetny pomysł na fabułę, który nie został jednak udźwignięty i dopracowany w treści książki. Wydaje mi się, że był tutaj ogromny potencjał, bo trudno jest podjąć temat historii Żydów podczas II wojny światowej tak, żeby odszukać coś oryginalnego w tak wyeksploatowanym motywie, który został już przedstawiony w literaturze chyba na wszystkie możliwe sposoby.

Lubię czytać książki, w których pojawia się motyw biblioteki, książek czy literatury. Wychodzę z założenia, że książki nigdy nie są nudnym tematem i zawsze dobrze jest oprzeć na nich fabułę. W tym przypadku moim zdaniem zaburzone zostały proporcje książki - mało jest informacji na temat samej księgi życia i jej historii, za dużo natomiast analizy charakteru bohatera, która mogłaby być dwa razy krótsza bez utraty jakości fabuły. Powodem tych problemów jest to, że książka jest stanowczo za krótka i technicznie nie ma możliwości szerszego rozwinięcia kilku wątków. Z chęcią przeczytałabym więcej na temat bohaterów drugoplanowych i ich losów. Otwierając wątek z księgą, autor miał praktycznie nieograniczone możliwości działania, ale zdecydował się uciąć zbyt szybko całą historię.

Przeszkadzała mi trochę naiwność w sukcesach bohaterów w sytuacjach, które tak łatwo udać się nie mogły, ale uzasadniam to krótką objętościowo książką, gdzie nie było miejsca na pewne niepowodzenia. Niemniej, bardzo doceniam pomysł na tę historię i zawarte w niej refleksje o świecie.

Świetny pomysł na fabułę, który nie został jednak udźwignięty i dopracowany w treści książki. Wydaje mi się, że był tutaj ogromny potencjał, bo trudno jest podjąć temat historii Żydów podczas II wojny światowej tak, żeby odszukać coś oryginalnego w tak wyeksploatowanym motywie, który został już przedstawiony w literaturze chyba na wszystkie możliwe sposoby.

Lubię czytać...

Widać, że tak książka to debiut autora. Jest trochę chaotycznie, trochę bez sensu i bez pomyślunku. Sam pomysł na historię ciekawy, jednak zabrakło umiejętności, by dobrze ograć temat.

Widać, że tak książka to debiut autora. Jest trochę chaotycznie, trochę bez sensu i bez pomyślunku. Sam pomysł na historię ciekawy, jednak zabrakło umiejętności, by dobrze ograć temat.

Moim zdaniem, książka byłaby dużo, dużo lepsza gdyby była dłuższa (pomysł był super, ale potencjał nie został wykorzystany) i byłaby w narracji pierwszoosobowej.

Moim zdaniem, książka byłaby dużo, dużo lepsza gdyby była dłuższa (pomysł był super, ale potencjał nie został wykorzystany) i byłaby w narracji pierwszoosobowej.

Zamysł dość ciekawy. Czyta się lekko, tym bardziej, że książka nie jest obszerna. Kilka wątków można było w epilogu wyjaśnić. Autor tego nie zrobił. Niemniej konkluzja jest taka, że nie da się zbytnio wpłynąć na teraźniejszość ingerując w przeszłość.

Zamysł dość ciekawy. Czyta się lekko, tym bardziej, że książka nie jest obszerna. Kilka wątków można było w epilogu wyjaśnić. Autor tego nie zrobił. Niemniej konkluzja jest taka, że nie da się zbytnio wpłynąć na teraźniejszość ingerując w przeszłość.

Żal, smutek, rozpacz, niedowierzanie… Znacie te uczucia? Czytając „Księgę życia” wróciły do mnie wspomnienia przywołujące wcześniej wspomniane emocje. Ale także stwierdzenie, które zna większość z nas: „Czas nie leczy ran, uczy nas z nimi żyć”. Przecież niejednokrotnie zastanawialiśmy się co by było gdyby, chcielibyśmy móc zmienić przeszłość. Wymazać jakieś straszne wspomnienie, zdarzenie które nas skrzywdziło. Nie możemy jednak tego zrobić.

Księga życia opowiada losy Eliasa Eina, ostatniego potomka żydowskiej rodziny zniszczonej przez Holocaust. Przenosi się on do Braunau, gdzie w piwnicy starego domu odkrywa wielką bibliotekę. A w niej niezwykłą Księgę Życia, opisującą losy każdego człowieka. Robi ona na nim ogromne wrażenie, zarywa kolejne noce byle tylko poznać historię. Poznaje jej możliwości, podróżując w czasie. Czuje, że może zmienić przeszłość i pomóc dzięki temu ludziom. Niestety, nie zdaje sobie sprawy iż sam fakt chęci „naprawy” świata nie wystarczy ani z tego, że zmiana przeszłości automatycznie zmienia przyszłość. I to niekoniecznie na lepsze.

Więcej na: https://magiakultury.pl

Żal, smutek, rozpacz, niedowierzanie… Znacie te uczucia? Czytając „Księgę życia” wróciły do mnie wspomnienia przywołujące wcześniej wspomniane emocje. Ale także stwierdzenie, które zna większość z nas: „Czas nie leczy ran, uczy nas z nimi żyć”. Przecież niejednokrotnie zastanawialiśmy się co by było gdyby, chcielibyśmy móc zmienić przeszłość. Wymazać jakieś straszne...

Spodziewałam się po tej książce więcej. Potencjał był ale zarówno sposób prowadzenia narracji, akcja jak i język użyty w książce są (jak dla mnie) infantylne. I ta myśl, że wszystko skończy się "jak zawsze".

Spodziewałam się po tej książce więcej. Potencjał był ale zarówno sposób prowadzenia narracji, akcja jak i język użyty w książce są (jak dla mnie) infantylne. I ta myśl, że wszystko skończy się "jak zawsze".

Bajka/fantasy dla dorosłych. Wciąga od początku, czyta się szybko i - mimo pewnych drastycznych momentów - wzrusza i zastanawia. Nie jest to wybitne dzieło, ale fajnie się czyta.

Bajka/fantasy dla dorosłych. Wciąga od początku, czyta się szybko i - mimo pewnych drastycznych momentów - wzrusza i zastanawia. Nie jest to wybitne dzieło, ale fajnie się czyta.

Samak postąpił bardzo odważnie. Zadebiutował powieścią w której rzeczywistość miesza się z tym, co niemożliwe, codzienność przeplata z domysłami i projekcjami autora.
Sięgnął też po temat trudny, a jednocześnie mocno wyeksploatowany, zastanawia się on bowiem co by było, gdyby Hitler zginął już w latach 20.
Na bohatera swojej opowieści wybrał Eliasa Eina, starego Żyda, który na emeryturze postanawia przenieść się z Wiednia do małego granicznego miasteczka Braunau, w którym do trzeciego roku życia mieszkał Adolf Hitler. Zbieg okoliczności sprawia, że zamieszkuje nawet w tym samym domu. I tutaj odkrywa tajemne pomieszczenie, w którym mieści się wspaniała biblioteka pełna niezwykłych zbiorów. Elias szczególnie interesuje się księgą, w której zaszyfrowane są dzieje i losy ludzi mu współczesnych, ale też przyszłych pokoleń. Za sprawą Księgi zaczyna on odkrywać przeszłość, interpretować fakty, a także postanawia zmienić przeznaczenie, by odwrócić losy świata.
Jaki będzie finał jego poczynań? Czy uda mu się powstrzymać Shoah?
Samak próbuje przekazać czytelnikowi swoją wersję świata, a także przedkłada własne poglądy i przekonania. Poprzez stworzenie postaci Eliasa dał przykład ciągłości żydowskiego losu, jego złożoność i ciężar. Portretując austriackie społeczeństwo alarmuje, że pewne zachowania, postawy, a także przekonania nie ulegają przedawnieniu, wręcz przeciwnie - trwając w ukryciu i tajemnicy nabierają mocy, przybywa im zwolenników.
Dla mnie dość problematyczne było w tej książce rozłożenie proporcji: przedstawienie głównego bohatera, jego życiowe dylematy, a w części głównej - wszelkie perypetie wynikające z posiadania Księgi. Uważam, że są one zachwiane, czynią wrażenie niedoboru. Sam finał równie wpasowuje się w powyższy wytyk.
Książka dla miłośników historii, spiskowej teorii dziejów, a także dla tych, którzy chcieliby spojrzeć na alternatywne rozwiązanie wydarzeń z przeszłości.


buchbuchbicher.blogspot.com

Samak postąpił bardzo odważnie. Zadebiutował powieścią w której rzeczywistość miesza się z tym, co niemożliwe, codzienność przeplata z domysłami i projekcjami autora.
Sięgnął też po temat trudny, a jednocześnie mocno wyeksploatowany, zastanawia się on bowiem co by było, gdyby Hitler zginął już w latach 20.
Na bohatera swojej opowieści wybrał Eliasa Eina, starego Żyda, który...