No cóż...książkę opartą na faktach czyta się z "inną" nutką emocji, zwłaszcza, że są to fakty drastyczne, okrutne i szokujące czytelnika. Aż chce się czasem krzyczeć.." jak tak można?" A jednak... I kogo tu winić, karać i nad kim płakać? Polecam!

No cóż...książkę opartą na faktach czyta się z "inną" nutką emocji, zwłaszcza, że są to fakty drastyczne, okrutne i szokujące czytelnika. Aż chce się czasem krzyczeć.." jak tak można?" A jednak... I kogo tu winić, karać i nad kim płakać? Polecam!

Wow ! Słodko-gorzka opowieść, tak dobra że pochłonęła mnie cała dosłownie. Pytanie jak dobrze znasz kogoś z kim mieszkasz, żyjesz, kochasz jest w tej powieści kluczowe. Zapamiętam tę pozycje na długo. Polecam

Wow ! Słodko-gorzka opowieść, tak dobra że pochłonęła mnie cała dosłownie. Pytanie jak dobrze znasz kogoś z kim mieszkasz, żyjesz, kochasz jest w tej powieści kluczowe. Zapamiętam tę pozycje na długo. Polecam

Mocna lektura, którą dosłownie się pochłania. Przerażająca historia kobiety uwikłanej w toksyczny, pełen przemocy związek z draniem, który okazał się seryjnym mordercą. Uważam, że 1/3 książki dotycząca dzieciństwa autorki była jak najbardziej wskazana (w takiej formie i ilości),bo to w dużej mierze lata życia u boku nieodpowiedzialnej i uzależnionej od narkotyków matki mocno wpłynęły na podejmowane przez nią wybory w wieku nastoletnim. Na minus fatalna korekta z kwiatkiem pokroju "zamochodu". Wstyd! Jak można tak nie dopełnić swoich obowiązków? Literówek w tym wydaniu od groma. Ode mnie 8/10.

Mocna lektura, którą dosłownie się pochłania. Przerażająca historia kobiety uwikłanej w toksyczny, pełen przemocy związek z draniem, który okazał się seryjnym mordercą. Uważam, że 1/3 książki dotycząca dzieciństwa autorki była jak najbardziej wskazana (w takiej formie i ilości),bo to w dużej mierze lata życia u boku nieodpowiedzialnej i uzależnionej od narkotyków matki...

Z pewnością autorka miała bardzo trudną przeszłość. Szacunek za to, że poradziła sobie z trudnościami.
Jak dla mnie trochę za dużo opisów z dzieciństwa. Jakoś nie szła mi ta książka...

Z pewnością autorka miała bardzo trudną przeszłość. Szacunek za to, że poradziła sobie z trudnościami.
Jak dla mnie trochę za dużo opisów z dzieciństwa. Jakoś nie szła mi ta książka...

Cathy nigdy nie miała łatwego życia, mimo, że jako mała dziewczynka nie zdawała sobie z tego sprawy. Kiedy już wydawało się, że wychodzi na prostą, jej życie robiło nagły zwrot. Była żoną Petera Tobina, seryjnego mordercy, tyrana, manipulatora.

Większość książki czytałam z zapartym tchem. Wielokrotnie zadawałam sobie pytania czy ja poradziłabym sobie na jej miejscu. Szanowałam ją za odwagę, poświęcenie i ambicje. Za to, że pomimo przeciwności losu nie poddawała się i nie straciła w tym wszystkim siebie.

W pewnych momentach zapominałam, że czytam historię, która wydarzyła się naprawdę. Czułam się jakbym czytała thriller, no bo jak jeden człowiek może drugiemu robić takie okropne rzeczy? A jednak może... Zastanawiałam się co musi dziać się w głowie Petera, wydawało się, że czasem po prostu "przełącza ustawienia" kiedy z miłego mężczyzny staje się potworem i odwrotnie.

Nie sięgam często po biografie. "Byłam żoną seryjnego mordercy" mogę polecić każdemu, kto tak jak ja raczej unika tego gatunku, ale ostrzegam, że trzeba przygotować się na brutalne opisy. Jednak przez to jak prostym, a jednocześnie dosadnym językiem autorka opowiedziała swoją historię, książkę pochłania się w całości.

Cathy nigdy nie miała łatwego życia, mimo, że jako mała dziewczynka nie zdawała sobie z tego sprawy. Kiedy już wydawało się, że wychodzi na prostą, jej życie robiło nagły zwrot. Była żoną Petera Tobina, seryjnego mordercy, tyrana, manipulatora.

Większość książki czytałam z zapartym tchem. Wielokrotnie zadawałam sobie pytania czy ja poradziłabym sobie na jej miejscu....

"Byłam żoną seryjnego mordercy" to autobiografia opowiadająca o tym jak ciężko wyjść z pętli przemocy. Dawno już się tak nie denerwowałam przy książce. Temat bardzo ciężki i pokazujący jak z pokolenia na pokolenie popełnia się podobne błędy i ciężko uciec z tego labiryntu. Błędne wybory, wręcz czasami absurdalne pokazują jak ofiara przemocy daje sobą manipulować. Według mnie widać niedojrzałość autorki i brak dobrego przepracowania swoich traum i nie mam tu na myśli czasu kiedy była młodą dziewczyną, ale moment pisania tej książki. I to chyba mnie najbardziej raziło. Próba usprawiedliwiania wszystkich, matki, dziadków, męża i siebie. Jakby sama próbowała się przekonać o swojej racji, przekonać siebie że nie wiedziała do czego był zdolny jej mąż, co robiła jej matka i może zbyt małego zaangażowania jej dziadków w pewnych sprawach. Z technicznej strony parząc na sam tekst było tam tak dużo powtórzeń, że czasami zastanawiałam się czy przypadkiem się nie pogubiłam w stronach bo po raz kolejny czytałam te same słowa i całe zdania. Niemal połowa książki to dzieciństwo autorki. Wydaje się że poświęciła temu zbyt dużo czasu. Książka jest napisana prosto, czasami aż miałam wrażenie że czytam pamiętnik nastolatki, a nie tekst napisany przez dorosłą kobietę po przejściach. Rozumiem jednak idee jaka przyświeca tej pozycji i i uważam że warto ją przeczytać i poznać tą historię.

"Byłam żoną seryjnego mordercy" to autobiografia opowiadająca o tym jak ciężko wyjść z pętli przemocy. Dawno już się tak nie denerwowałam przy książce. Temat bardzo ciężki i pokazujący jak z pokolenia na pokolenie popełnia się podobne błędy i ciężko uciec z tego labiryntu. Błędne wybory, wręcz czasami absurdalne pokazują jak ofiara przemocy daje sobą manipulować. Według...

Początek bardzo mnie nudził, jak dla mnie za dużo opisu dzieciństwa. Cel przedstawienia tej historii był jasny, ale czułam, że było to przeciągnięte. Fajne było to, że autorka wplatała ocenę swojego zachowania z perspektywy dorosłego człowieka.

Początek bardzo mnie nudził, jak dla mnie za dużo opisu dzieciństwa. Cel przedstawienia tej historii był jasny, ale czułam, że było to przeciągnięte. Fajne było to, że autorka wplatała ocenę swojego zachowania z perspektywy dorosłego człowieka.

Historia małej Cathy jako mała dziewczynka mieszkała w rodzinach zastępczych,bo jej matka była uzależniona od narkotyków.
W wieku 16 lat postanowiła się wyprowadzić z domu babci być samodzielna uważała się za dorosłą,pewnego dnia poznaje starszego od niej mężczyznę,dla niej Peter jest rycerzem w lśniącej zbroi,idealnym i dobrym.
Dziewczyna wychodzi za mąż za niego,po ślubie zaczyna ją kontrolować,źle traktować i krzywdzić.
Cathy przechodzi piekło prawdziwe u boku swego męża,zaznaje cierpienia,krzywdę z jego strony.
Ta historia wydarzyła się na prawdę,brutalna,bardzo przerażająca,okrutna i smutna jest.
Książka prawdziwa na faktach,poruszająca i życiowa.

Historia małej Cathy jako mała dziewczynka mieszkała w rodzinach zastępczych,bo jej matka była uzależniona od narkotyków.
W wieku 16 lat postanowiła się wyprowadzić z domu babci być samodzielna uważała się za dorosłą,pewnego dnia poznaje starszego od niej mężczyznę,dla niej Peter jest rycerzem w lśniącej zbroi,idealnym i dobrym.
Dziewczyna wychodzi za mąż za niego,po ślubie...

Była to moja pierwsza styczność z gatunkiem autobiografii/biografii w moim życiu. Zaliczam to spotkanie do dość udanych.
Jednak początkowo mimo zanudzenia o tym jak wyglądało dzieciństwo Cathy, podobało mi się, że podczas opisywania wydarzeń, wplatała komentarz zachowań. Oceniała je z perspektywy czasu, jako dorosła kobieta z doświadczeniem. Pozycja była momentami tak odrealniona, że miała wrażenie, że czytam książkę fikcyjną, a nie skrawki pamiętnika Cathy.
Bardzo dobrze mi się to czytało, chociaż momentami na prawdę ciężko było przebrnąć przez kolejne strony. Zanim doszliśmy do jakiekolwiek sensu związanego z tytułem, minęło ponad pół ksiażki.
Nie mówiąc o tym, że dało się pomylić w datach i nie do końca wiedziało się co się dzieje w jakim czasie. Zwłaszcza pod koniec książki, gdzie ''tajemnica'' Petera Tobina zostaje rozwiązana.

Była to moja pierwsza styczność z gatunkiem autobiografii/biografii w moim życiu. Zaliczam to spotkanie do dość udanych.
Jednak początkowo mimo zanudzenia o tym jak wyglądało dzieciństwo Cathy, podobało mi się, że podczas opisywania wydarzeń, wplatała komentarz zachowań. Oceniała je z perspektywy czasu, jako dorosła kobieta z doświadczeniem. Pozycja była momentami tak...

"Byłam żoną seryjnego mordercy" to książka pełna brutalności, świata, którego nikt normalnie nie chce dostrzec, ani doświadczyć. Autorka opisuje swoją drogę od najmłodszych lat, bo dzieciństwo z pewnością objawiło się jej przyszłymi wyborami.
Czy jest to książka szokująca, w której dowiemy się, że seryjny morderca kroił ciała, gdy obok jego żona spała? Jest zdecydowanie gorzej. Mimo wszystko, z pewną dozą odporności na brutalność, powinno się sięgnąć po tę pozycję. Jest ona napisana prosto, bez zbędnych udziwnień. Nie ma nie wiadomo jakich opisów. Jest krótko, zwięźle, w pewnych momentach przerażająco.

"Byłam żoną seryjnego mordercy" to książka pełna brutalności, świata, którego nikt normalnie nie chce dostrzec, ani doświadczyć. Autorka opisuje swoją drogę od najmłodszych lat, bo dzieciństwo z pewnością objawiło się jej przyszłymi wyborami.
Czy jest to książka szokująca, w której dowiemy się, że seryjny morderca kroił ciała, gdy obok jego żona spała? Jest zdecydowanie...