,,Najlepsze, co mnie w życiu nie spotkało” to książka, przy której się pośmiałam, ale także wywołała we mnie refleksje nad własnym życiem. Mamy motyw pierwszej miłości, poszukiwania drugiej połówki czy biurowy romans. Książka mimo, iż nie należy do nowości, jest warta tego, aby po nią sięgnąć. Idealnie nada się na długie, mroźne wieczory 😏

,,Najlepsze, co mnie w życiu nie spotkało” to książka, przy której się pośmiałam, ale także wywołała we mnie refleksje nad własnym życiem. Mamy motyw pierwszej miłości, poszukiwania drugiej połówki czy biurowy romans. Książka mimo, iż nie należy do nowości, jest warta tego, aby po nią sięgnąć. Idealnie nada się na długie, mroźne wieczory 😏

Poprawne romansidło z nutą komedii. Jeśli komuś nie przeszkadzają oklepane schematy, książka na dłuższy wieczór. Parsknęłam śmiechem parę razy w trakcie lektury, także funkcja komediowa działa. Zirytowałam się również parokrotnie, ale może po prostu to ja za dużo wymagam od warsztatu pisarskiego autorów? Nie oczekuję od nich nawet głębi postaci, decyzji, które trudno jednoznacznie ocenić na poziomie moralnym, etc. Chciałabym trochę więcej konsekwencji, doprowadzania rozpoczętych wątków do jakiejś konkluzji, czegoś, co by sprawiło, że wiem po co autorzy umieścili daną scenę w akcji powieści czy po co padła daną wypowiedź z ust tej postaci.

Frustruje mnie między innymi to, że główni bohaterowie właściwie w ogóle się nie zmienili na przestrzeni lat. Niezdecydowanie i rozchwianie emocjonalne, które towarzyszą im w okresie licealnym są jeszcze zrozumiałe i akceptowalne, ale, listości, mogliby zachowywać się już trochę inaczej w okolicy trzydziestych urodzin, nie? Cóż, najwyraźniej według autorów wcale muszą. Mimo upływu lat, kolejnych związków i innych doświadczeń życiowych, ich schemat postępowania się nie zmienia.
Największą przemianę przechodzi tutaj Kev, kumpel Alexa, chociaż może tak naprawdę to po prostu my dostajemy pełniejszy obraz jego osoby? To jest problem z narracją pierwszoosobową - jako czytelnicy jesteśmy ograniczeni opiniami naszego narratora o otaczającym go świecie, a że jest też jednym z bohaterów, jego wiedza pozostaje ograniczona, a opisy wybiórcze.
Melissa, zołza z pracy Holly, jest tak irytująco napisana - z perspektywy naszej protagonistki jest jednoznacznie zła i wyprana z emocji. Natomiast w towarzystwie Alexa mamy okazję zobaczyć ją od trochę innej strony. Niestety, nigdy nie dowiadujemy się, czy faktycznie jest po prostu człowiekiem (czyli ma dobre i złe cechy),czy jej emocje są tylko i wyłącznie udawane, by osiągnąć "cel", jakakolwiek byłaby jej motywacja do tego. Podobne zarzuty można kierować w stronę kreacji Richarda.

A tak w ogóle, co się stało z tą asystentką z pracy Alexa? W trakcie pisania tej opinii przypominało mi się o jej istnieniu, ale zupełnie nie pamiętam, co było dalej.

Poprawne romansidło z nutą komedii. Jeśli komuś nie przeszkadzają oklepane schematy, książka na dłuższy wieczór. Parsknęłam śmiechem parę razy w trakcie lektury, także funkcja komediowa działa. Zirytowałam się również parokrotnie, ale może po prostu to ja za dużo wymagam od warsztatu pisarskiego autorów? Nie oczekuję od nich nawet głębi postaci, decyzji, które trudno...

Normalnie jak telenowela brazylijska (raz babcia mnie zmusiła do obejrzenia paru odcinków, dlatego wiem co mówię). Fajnie się czyta, mimo skoków w przeszłość. W skrócie: Holly- okropna egoistka, która daje się wykorzystywać tylko szefowi (fetysz???). Aleks typowy dobry człowiek bez charakteru (niby taki pozytywista ale bez ikry). Baaardzo lekka i baaardzo łatwa książka. Na pewno nie zostanie mi długo w pamięci ale pochłonęłam ją w dwa dni z nudów.

Normalnie jak telenowela brazylijska (raz babcia mnie zmusiła do obejrzenia paru odcinków, dlatego wiem co mówię). Fajnie się czyta, mimo skoków w przeszłość. W skrócie: Holly- okropna egoistka, która daje się wykorzystywać tylko szefowi (fetysz???). Aleks typowy dobry człowiek bez charakteru (niby taki pozytywista ale bez ikry). Baaardzo lekka i baaardzo łatwa książka. Na...

Takie tam... czytadło.

Takie tam... czytadło.

Może to nie arcydzieło, ale bardzo fajna książka na wieczór. Przy okazji zaczęłam się zastanawiać, czy w moim życiu nie popełniłam takich błędów jak bohaterowie, może kiedyś też komuś nie powiedziałam wszystkiego... albo ktoś mi nie wyznał całej prawdy...

Może to nie arcydzieło, ale bardzo fajna książka na wieczór. Przy okazji zaczęłam się zastanawiać, czy w moim życiu nie popełniłam takich błędów jak bohaterowie, może kiedyś też komuś nie powiedziałam wszystkiego... albo ktoś mi nie wyznał całej prawdy...

Lubię książki, dzięki którym otwierają się oczy na relacje międzyludzkie. Tak też jest z "Najlepsze, co mnie w życiu nie spotkało". Dwóch przyjaciół, których mogłoby teoretycznie złączyć coś więcej kręci się wokół siebie, nie mogąc dojść ze sobą do ładu. Spis pomyłek, które popełnia każdy z nas.

Lubię książki, dzięki którym otwierają się oczy na relacje międzyludzkie. Tak też jest z "Najlepsze, co mnie w życiu nie spotkało". Dwóch przyjaciół, których mogłoby teoretycznie złączyć coś więcej kręci się wokół siebie, nie mogąc dojść ze sobą do ładu. Spis pomyłek, które popełnia każdy z nas.

Nie wiedziałam, czego spodziewać się po tej książce. Miałam dość prostych historii romantycznych i "Najlepsze, co mnie w życiu nie spotkało" wyszło na przeciw moim pragnieniom. Cała opowieść została świetnie naszkicowana, w bohaterów potrafiłam uwierzyć i nawet im kibicowałam. Plus ostatnie rozdziały... Dziękuję wam, autorzy, że nie spartaczyliście zakończenia.

Nie wiedziałam, czego spodziewać się po tej książce. Miałam dość prostych historii romantycznych i "Najlepsze, co mnie w życiu nie spotkało" wyszło na przeciw moim pragnieniom. Cała opowieść została świetnie naszkicowana, w bohaterów potrafiłam uwierzyć i nawet im kibicowałam. Plus ostatnie rozdziały... Dziękuję wam, autorzy, że nie spartaczyliście zakończenia.

Zaskakujące, na tyle książki można przeczytać iż będziemy zwijać się ze śmiechu itd. U mnie co najwyżej niektóre fragmenty wywołały uśmiech na twarzy, bo naprawdę śmiesznych momentów było niewiele. Koniec mnie rozczarował: przez całą książkę czekamy na zejście się głównych bohaterów, bo wszystko wskazuje na to że ta opowieść tak właśnie się skończy i zamiast rozbudowania tego wątku, dostajemy
przynajmniej w moim odczuciu-jakieś marne ochłapy na odczepnego,jakby od niechcenia. Podsumowując : z braku laku można przeczytać,ale nie nastawiać się na coś odkrywczego.

Zaskakujące, na tyle książki można przeczytać iż będziemy zwijać się ze śmiechu itd. U mnie co najwyżej niektóre fragmenty wywołały uśmiech na twarzy, bo naprawdę śmiesznych momentów było niewiele. Koniec mnie rozczarował: przez całą książkę czekamy na zejście się głównych bohaterów, bo wszystko wskazuje na to że ta opowieść tak właśnie się skończy i zamiast rozbudowania...

Uważam, że książka jest przeciętna. Wynudziłam się. Fabuła wlecze się jak w jakimś przesadnie długim serialu.

Uważam, że książka jest przeciętna. Wynudziłam się. Fabuła wlecze się jak w jakimś przesadnie długim serialu.

To taka książka z cyklu lekka, łatwa i przyjemna. Pozytywna, trochę komplikacji i wiadomo, zakończenie, które daje nadzieję i poprawia humor. Szybko się czyta, w sam raz na dojazd do pracy!

To taka książka z cyklu lekka, łatwa i przyjemna. Pozytywna, trochę komplikacji i wiadomo, zakończenie, które daje nadzieję i poprawia humor. Szybko się czyta, w sam raz na dojazd do pracy!