Wróciłam do serii po wielu, wielu latach (poprzednią część skończyłam w 2012) i przeżyłam spore rozczarowanie. Wolałabym nie czytać tej ostatniej części i skończyć z lepszymi wspomnieniami.

Wróciłam do serii po wielu, wielu latach (poprzednią część skończyłam w 2012) i przeżyłam spore rozczarowanie. Wolałabym nie czytać tej ostatniej części i skończyć z lepszymi wspomnieniami.

Cała saga raczej mnie nie porywa. Gdyby nie poboczne postaci takie jak Maksym czy braciszkowie z Nowogrodu zanudziłbym się jeszcze bardziej. Nie polecam zaczynać tej sagi no chyba że wybitnie nie macie co robić.

Cała saga raczej mnie nie porywa. Gdyby nie poboczne postaci takie jak Maksym czy braciszkowie z Nowogrodu zanudziłbym się jeszcze bardziej. Nie polecam zaczynać tej sagi no chyba że wybitnie nie macie co robić.

Dlaczego ona powstała? Autor chyba też nie widział zbytniego sensu, bo czuć od niej wymęczenie.

Dlaczego ona powstała? Autor chyba też nie widział zbytniego sensu, bo czuć od niej wymęczenie.

Ale komu to było potrzebne? Nawet zakończenie nie jest szczęśliwe....

Ale komu to było potrzebne? Nawet zakończenie nie jest szczęśliwe....

Najsłabsza ze wszystkich części.

Najsłabsza ze wszystkich części.

Robiłam kilka podejść do tej książki, ale mnie pokonała. Całkowicie niepotrzebna, wątki zostały domknięte w poprzedniej części.

Robiłam kilka podejść do tej książki, ale mnie pokonała. Całkowicie niepotrzebna, wątki zostały domknięte w poprzedniej części.

Fabuła wciąga od pierwszej strony. Do tego wiarygodne szczegóły dotyczące Skandynawii XVI wieku. Doskonała seria. Jedyna wada książki, to ta, że się kiedyś kończy.

Fabuła wciąga od pierwszej strony. Do tego wiarygodne szczegóły dotyczące Skandynawii XVI wieku. Doskonała seria. Jedyna wada książki, to ta, że się kiedyś kończy.

Byłby to całkiem dobry cykl, gdyby nie kolejne części, niezrozumienie albo celowe negowanie tożsamości płciowej, no i nachalność poglądów autora generalnie - pierwsza część była jeszcze znośna, a wręcz ciekawa. Podobały mi się niektóre wątki, ale myślę, że część była niepotrzebnie przeciągana.

Byłby to całkiem dobry cykl, gdyby nie kolejne części, niezrozumienie albo celowe negowanie tożsamości płciowej, no i nachalność poglądów autora generalnie - pierwsza część była jeszcze znośna, a wręcz ciekawa. Podobały mi się niektóre wątki, ale myślę, że część była niepotrzebnie przeciągana.

Nikomu niepotrzebne dopełnienie grafomańskiej serii. Nie wnosi nic poza niesmakiem.

W serii porwały mnie same założenia i umiejscowienie bohaterów, a urzekła logiczność ich czynów. Wszystko rozgrywane jak scenariusz dobrej gry fabularnej. Jednak im głębiej w las (tom 3+) tym więcej pustej grafomanii i zatapiania się bohaterów w nic nie wnoszącej codzienności i pustych przemyśleniach. Dodatkowo powtarzające się opisy są wisienką na torcie która nie pozwala polecić więcej niż pierwszych dwóch tomów.

Nikomu niepotrzebne dopełnienie grafomańskiej serii. Nie wnosi nic poza niesmakiem.

W serii porwały mnie same założenia i umiejscowienie bohaterów, a urzekła logiczność ich czynów. Wszystko rozgrywane jak scenariusz dobrej gry fabularnej. Jednak im głębiej w las (tom 3+) tym więcej pustej grafomanii i zatapiania się bohaterów w nic nie wnoszącej codzienności i pustych...

Tą książką Pilipiuk zdecydowanie obronił tytuł Wielkiego Grafomana.

Tą książką Pilipiuk zdecydowanie obronił tytuł Wielkiego Grafomana.