miniatura, ale niesie

miniatura, ale niesie

Tak dużo treści, a tak niewiele do czytania.

Tak dużo treści, a tak niewiele do czytania.

W krótkiej powiastce filozoficznej Voltaire, francuskiego filozofa, spotykamy się z dwoma postaciami: bogatego i roztropnego mędrca - bramina, oraz jego starej i biednej sąsiadki - Hinduski.
Problem w tym, że światły bramin czuje się nieszczęśliwy; zajmowanie się filozofią powoduje tylko że staje się: "przygnieciony własną ciekawością i niewiedzą" (co ciekawe: zgłębia tajemnice natury tylko wtedy gdy nie zabawia się ze swoimi trzema żonami),a głupia Hinduska - szczęśliwą pomimo życia w niewiedzy. Pojawia się paradoks: "[…] ci, którzy są zadowoleni ze swego istnienia, są zupełnie pewni, że są zadowoleni; ci, którzy rozumują, nie są równie pewni, że dobrze rozumują". Narrator (prawdopodobnie Voltaire) zastanawia się, czy warto być radosnym głupcem, niż szarpanym wątpliwościami istoty świata mędrcem; pyta swoich koleżków po filozofii. I tutaj pada wyraźna odpowiedź, będąca puentą utworu: "Wywnioskowałem stąd, iż jeżeli przywiązujemy wagę do szczęścia, więcej jeszcze przywiązujemy jej do rozumu".

[Bardziej przemawia do mnie postawa przejawiana przez starą Hinduskę, która pomimo swojego ubóstwa i lekkiej dewocji potrafi być osobą szczęśliwą. Można sobie tkwić w filozoficznej zadumie, mając w życiu wszystko czego potrzeba (tu dziwne stwierdzenie: "mając bowiem wszystkiego pod dostatkiem, nie potrzebował nikogo oszukiwać"),a o wiele łatwiej zrozumieć, że zmagając się z nieprzychylnym losem szukamy pocieszenia, dającego ułudę radości w rzeczach najprostszych (mimo całej naiwności, bycia jak ona: "starym bezdusznym gratem" (sic!)). Potem taki Faust (podobnie jak on, bramin zgłębił całą wiedzę książkową świata) zacznie pragnąć - po prostu - szczęścia.
Reasumując, bardziej przemawia: "ostatecznie bowiem o cóż chodzi? O to, aby być szczęśliwym"].

Inne uwagi:

- nadużycie określeń - można znaleźć kilka dowodów; nazwanie: w tytule bramina "dobrym" (czemu? przecież w tekście nie ma żadnych do tego odwołań; prawdopodobnie kontrast pomiędzy "złym" myśleniem Hinudski a "dobrym" bramina),Hinudski "starym bezdusznym gratem" i "dewotką"(tylko dlatego że nieco naiwnie, nie zadawając sobie pytań o istotę religii, jest wierząca i pewnie przyjmuje jej wszystkie proste myśli - uznaje dobro; nie posiada filozoficznej "ogłady")
- brak wyrazistej puenty

Cytaty:

* "Studiuję od czterdziestu lat pouczam innych, a sam nie wiem nic",
"Tymczasem zasypują mnie codziennie pytaniami co do wszystkich tych punktów; trzeba odpowiadać; nie mam nic rozsądnego do powiedzenia; gadam wiele i kiedy skończę mówić, doznaję uczucia pomieszania i wstydu za samego siebie" - można odnieść do niektórych nauczycieli w polskich szkołach

* "nie wiem, dlaczego istnieję"

* "Zrozumiałem, że im więcej posiadał światła w głowie a uczucia w sercu, tym bardziej był nieszczęśliwy"

Data powstania utworu: 1759

NOTATKA

;)

W krótkiej powiastce filozoficznej Voltaire, francuskiego filozofa, spotykamy się z dwoma postaciami: bogatego i roztropnego mędrca - bramina, oraz jego starej i biednej sąsiadki - Hinduski.
Problem w tym, że światły bramin czuje się nieszczęśliwy; zajmowanie się filozofią powoduje tylko że staje się: "przygnieciony własną ciekawością i niewiedzą" (co ciekawe: zgłębia...