Książka lepsza niż wiersze Szymborskiej ale i tak pisana na kolanach a to nie gwarantuje szczerego i prawdziwego spojrzenia. Poznałem jej upodobania i fobie ale nie mam wrażenia, że dotknąłem jakieś prawdy o niej. W sumie to nudna i monotematyczne a każda z osób powtarzała o niej to samo. To czego mi totalnie w tych wspomnieniach zabrakło to czasów wojny i kształtowania się jej charakteru.

Książka lepsza niż wiersze Szymborskiej ale i tak pisana na kolanach a to nie gwarantuje szczerego i prawdziwego spojrzenia. Poznałem jej upodobania i fobie ale nie mam wrażenia, że dotknąłem jakieś prawdy o niej. W sumie to nudna i monotematyczne a każda z osób powtarzała o niej to samo. To czego mi totalnie w tych wspomnieniach zabrakło to czasów wojny i kształtowania się...

Nieciekawa narracja o nietuzinkowej osobistości. Autorka potraktowała naszą Noblistkę jak taką sobie szarą myszkę. Opisując zwykłe czynności pani Szymborskiej nie potrafiła odzwierciedlić istniejącej tam wrażliwości i filozofii.

Nieciekawa narracja o nietuzinkowej osobistości. Autorka potraktowała naszą Noblistkę jak taką sobie szarą myszkę. Opisując zwykłe czynności pani Szymborskiej nie potrafiła odzwierciedlić istniejącej tam wrażliwości i filozofii.

Znani i lubiani, a także osoby z najbliższego otoczenia noblistki dzieli sie na łąmach książki osobistymi refleksjami i wspomnieniami o Wisłąwie. Oczywiście najbardziej obszerny fragmenty ti świadectwo Rusinka, ale i inni,z któymi namiętnie korespondowała mówią o mniej znanych aspektach osobowości Wisłąwy. Uchyla się rąbek tajemnicy co do jej dzieciństwa, związku z siostra Nadzieją, namiętności do wycinanek- wyklejanek i tropienia propagandowych absurdów.
najbardziej "skandalizujące" fakty z życia poetki przedstawiają też synowie Kornela Filipowicza, wielkiej miłości. Oczywiście świadectwa krytyków literackich, konkurentów z Parnasu, sentymentalna podróż ku inspirujących ją wydarzeniom. Geneza niektórych najsłynniejszych utworów Szymborskiej, frywolne zapiski i historyczne limeryki, z których słynęła. Podobał mi się niesztampowy wizerunek poetki, który wyziera z tych stron. Autorzy nie popadają w panegiryczne tony, raczej podkreślają Jej dystans do świata i opinię. Nie wiedziałam, ze tak wiele miała w sobie z obieżyświata. Gorąco polecam, nie tylko miłośnikom jej poezji.

Znani i lubiani, a także osoby z najbliższego otoczenia noblistki dzieli sie na łąmach książki osobistymi refleksjami i wspomnieniami o Wisłąwie. Oczywiście najbardziej obszerny fragmenty ti świadectwo Rusinka, ale i inni,z któymi namiętnie korespondowała mówią o mniej znanych aspektach osobowości Wisłąwy. Uchyla się rąbek tajemnicy co do jej dzieciństwa, związku z siostra...

Każdy kolejny tekst w tej książce to nie tylko obraz o pięknym, wrażliwym, mądrym i pełnym refleksji człowieku (który przy okazji był wielką poetką),ale też cudowna, pełna uroku opowieść o 2 połowie XX wieku i Krakowie, który był miastem dwóch Noblistów.

Każdy kolejny tekst w tej książce to nie tylko obraz o pięknym, wrażliwym, mądrym i pełnym refleksji człowieku (który przy okazji był wielką poetką),ale też cudowna, pełna uroku opowieść o 2 połowie XX wieku i Krakowie, który był miastem dwóch Noblistów.

Raczyłam się tą książką bardzo długi czas. Wspaniała, osobista i mimo tego, że Pani Wisława nie znosiła dzielić się swoimi prywatnymi sprawami to jest to biografia bardzo intymna. Przyjaciele i znajomi opowiadają o polskiej noblistce przez ponad 400 stron. To istne cudo. Szkoda, że musimy mówić o tej niezwykłej kobiecie w czasie przeszłym, ale dzięki zachwycającym wierszom została z nami na zawsze.

Raczyłam się tą książką bardzo długi czas. Wspaniała, osobista i mimo tego, że Pani Wisława nie znosiła dzielić się swoimi prywatnymi sprawami to jest to biografia bardzo intymna. Przyjaciele i znajomi opowiadają o polskiej noblistce przez ponad 400 stron. To istne cudo. Szkoda, że musimy mówić o tej niezwykłej kobiecie w czasie przeszłym, ale dzięki zachwycającym wierszom...

Moja opinia na: http://abdita.booklikes.com/post/1302929/zachwyt-i-rozpacz-wspomnienia-o-wislawie-szymborskiej-agnieszka-papieska

Moja opinia na: http://abdita.booklikes.com/post/1302929/zachwyt-i-rozpacz-wspomnienia-o-wislawie-szymborskiej-agnieszka-papieska

Dobra rzecz na jeden wieczór dla wszystkich, którzy lubią Autorkę i Jej wiersze. Część opowieści to przedruki z poprzednich lat, ale są też wspomnienia lub rozmowy robione na potrzeby tej książki. W niektórych widać, że wspominający WS bardziej myślą o pokazaniu siebie na Jej tle :-) Jest też przynajmniej kilka bardzo interesujących, przynoszących nowe smaczki i po prostu ciekawe informacje o wielkiej Poetce.Polecam.

Dobra rzecz na jeden wieczór dla wszystkich, którzy lubią Autorkę i Jej wiersze. Część opowieści to przedruki z poprzednich lat, ale są też wspomnienia lub rozmowy robione na potrzeby tej książki. W niektórych widać, że wspominający WS bardziej myślą o pokazaniu siebie na Jej tle :-) Jest też przynajmniej kilka bardzo interesujących, przynoszących nowe smaczki i po prostu...

Czytam „Zachwyt i rozpacz”, nie mogąc oprzeć się wrażeniu, że książka jest kolejnym przykładem eksploatowania śmierci Szymborskiej. Papieska zebrała wspomnienia i artykuły znajomych poetki (oraz znajomych tych znajomych) dotyczące jej osoby w dowolny sposób i wrzuciła do jednego worka. Wyszedł groch z kapustą, który odbija się czkawką. Czytanie w co trzeciej wypowiedzi o sławetnych loteryjkach, wyklejankach czy niechęci noblistki do wystąpień publicznych jest po prostu nudne. U mnie miało dodatkowy efekt – spojrzałam na Szymborską mniej przychylnym okiem.

Moim zdaniem książka dla kolekcjonerów i/lub wielbicieli WSz.

Czytam „Zachwyt i rozpacz”, nie mogąc oprzeć się wrażeniu, że książka jest kolejnym przykładem eksploatowania śmierci Szymborskiej. Papieska zebrała wspomnienia i artykuły znajomych poetki (oraz znajomych tych znajomych) dotyczące jej osoby w dowolny sposób i wrzuciła do jednego worka. Wyszedł groch z kapustą, który odbija się czkawką. Czytanie w co trzeciej wypowiedzi o...