Twórczość Sławomira Mrożka pokochałam jako nastolatka, w czasach, kiedy już powrócił do księgarń, ale jeszcze nikomu się nie śniło że powróci do Polski. Wydanie 12-tomowych dzieł zebranych przez wydawnictwo Noir Sur Blanc było dla mnie jak gwiazdka z nieba, dosyć ciężko dostępna, ale po latach mam w końcu całość. Potem pojawił się sam Mrożek i dalsze publikacje jego twórczości: rysunki, dzienniki, autobiografia i ten oto striptiz. Po lekturze mam dosyć mieszane uczucia. Część informacji musiałam odkopać sama, bo autorka podaje je jak zagadkę (romans Mrożka z panią, która odnalazła siebie, jako małą dziewczynkę, w zagranicznym filmie opartym na faktach, którego akcja toczyła się w okupowanym Krakowie, a która później została najpoczytniejszą pisarką. Tak jakby nie można było napisać, że chodzi o Romę Ligocką, dziewczynkę w czerwonym płaszczyku z Listy Schindlera). Generalnie nie czytałam jeszcze ani dzienników, ani autobiografii, więc to moje pierwsze spotkanie z życiorysem Mrożka. Może dlatego taka wysoka ocena.

Twórczość Sławomira Mrożka pokochałam jako nastolatka, w czasach, kiedy już powrócił do księgarń, ale jeszcze nikomu się nie śniło że powróci do Polski. Wydanie 12-tomowych dzieł zebranych przez wydawnictwo Noir Sur Blanc było dla mnie jak gwiazdka z nieba, dosyć ciężko dostępna, ale po latach mam w końcu całość. Potem pojawił się sam Mrożek i dalsze publikacje jego...

Pośpiech upokarza, mawiał Mrożek. Chyba tak właśnie powstała ta biografia. Żal...

Pośpiech upokarza, mawiał Mrożek. Chyba tak właśnie powstała ta biografia. Żal...

Zakochałem się.
Magiczna opowieść

Zakochałem się.
Magiczna opowieść

Tytuł uczciwie zapowiada treść książki. Trzysta stron pudelkowych wynurzeń.

Tytuł uczciwie zapowiada treść książki. Trzysta stron pudelkowych wynurzeń.

Genialna. Nie dla każdego. Ja przepadłam

Genialna. Nie dla każdego. Ja przepadłam

Genialna pozycja

Genialna pozycja

Można powiedzieć, że o Mrożku powiedziano już wszystko,ale jednak autorce udaje się więcej wyciągnąć z historii tego pisarza. Z pewnością to nowy, ciekawy głos w debacie nad Mrożkiem, będącym wręcz naszym dobrem narodowym. Choć znając dystans samego Mrożka pewnie by się obraził za określenie "dobro narodowe". Bardzo polecam ! lekturę, jedna z niewielu książek, które przeczytałam zaledwie w dwa dni...

Można powiedzieć, że o Mrożku powiedziano już wszystko,ale jednak autorce udaje się więcej wyciągnąć z historii tego pisarza. Z pewnością to nowy, ciekawy głos w debacie nad Mrożkiem, będącym wręcz naszym dobrem narodowym. Choć znając dystans samego Mrożka pewnie by się obraził za określenie "dobro narodowe". Bardzo polecam ! lekturę, jedna z niewielu książek, które...

Mrożek. Striptiz neurotyka – Małgorzata I. Niemczyńska (2013)

Biografia Mrożka wydana w roku śmierci pisarza. Książka typowo reporterska, napisana krótkimi, dopieszczonymi zdaniami – z umiarem i troską o utrzymanie uwagi czytelnika, ciekawie, bez cienia patosu i krzty zadęcia, sprawnie składająca z pozyskanych faktów uproszczony życiorys pisarza.

Niemczyńska ma bardzo profesjonalny warsztat i dobre nastawienie względem swojego bohatera. Jej rzeczowość i obiektywizm wymieszany z nutką sympatii tworzy idealną postawę by mówić losach dramaturga, jego dziełach i wyborach. I chyba takiego nastawienia on sam sobie by najbardziej życzył. Niestety do książki wkradło się kilka błędów* które przy wznowieniu należałoby koniecznie naprawić, zwłaszcza zdania odnośnie młodzieżowych wprawek do dojrzałej twórczości Lema.

Autorka skacze trochę po osi czasu, aby w dogodnych momentach opowiedzieć o czymś nieco szerzej – niekiedy nie wypada to dobrze, zwłaszcza kiedy mowa o kwestiach delikatnych, które powinny być zwieńczeniem wątku albo punktem kulminacyjnym rozdziału (np. śmierć). To pozwala odczuć że biografia w pewnym stopniu klecona była z materiałów opracowanych już wcześniej. Z drugiej strony jednak taki styl narracji bardzo pasuje do Mrożka i jego zdystansowania, pogodzenia się ze sprawami nieuchronnymi. Mimo że wewnątrz dramaturga nierzadko wrzało, miał on też umiejętność trzeźwego oglądu na te stany, zdania sobie sprawy że egzystencjalne niepokoje są niezbywalne i całkowicie typowe dla życia każdej jednostki, choć w innych proporcjach i natężeniu – w zależności od wrażliwości i kolei losu.

Kilka zdań odnośnie tytułu: Mrożek za życia obnażał się regularnie. W swojej twórczości – humoreskach, dramatach, opowiadaniach, mniej lub bardziej świadomie, ale także w swoich prywatnych zapiskach oraz korespondencji – szczerze i z premedytacją. Jest to też nawiązanie do tytułu dramatu z 1961 – „Strip-tease”.

Książkę domykają dwa dodatki: „Rozmowa” składająca się z kilku wywiadów jakie autorka przeprowadziła z Mrożkiem, oraz fragmenty esbeckich notatek, które tworzono na podstawie relacji informatorów, materiałów prasowych, nasłuchu zagranicznych stacji oraz własnych obserwacji. (Te drugie są nudne jak flaki z olejem, w dodatku z błędami rzeczowymi, gramatycznymi i ortograficznymi – co kiepsko świadczy o pracownikach Służby Bezpieczeństwa, ale mówi też sporo o rutynie ich pracy).

W książce wykorzystano publikacje prasowe z lat 2007-2013 (dlatego niektóre jej fragmenty mogą zainteresowanym Mrożkiem czytelnikom brzmieć znajomo**).




* Słuchałem książki Niemczyńskiej w roku premiery, w odcinkach na falach TOK FM, ale nie od początku, a niektóre odcinki przegapiłem. Kto był lektorem – nie pamiętam. Rozdział o przyjaźni z Lemem czytałem jako niezależny artykuł w internecie, a jakoś niedawno trafiłem na tekst zaskakująco podobny do tego o drugiej żonie Mrożka. Początkowo książka bazuje na informacjach z „Baltazara” – sporo cytatów, informacji podanych prawie słowo w słowo jak autobiografii.
** Str. 118 – „Astronauci” i „Dzienniki gwiazdowe” Lema określone są jako „młodzieżowe wprawki do dojrzałej twórczości” (!). „Astronauci” zaczęli powstawać kiedy Lem miał 29 lat (rocznik 1921),tekst trafił do druku w 1951. Pierwsze „Dzienniki gwiazdowe” Lem napisał po trzydziestce. Takie określenie kompletnie do nich nie pasuje. „Astronauci” za którymi autor nie przepadał można śmiało zaklasyfikować jako literackie początki, które wzbudzały entuzjazm w czytelnikach spragnionych SF, w kraju deficytu SF i deficytu w ogóle, ale przygody Tichego to już pełnoprawny hit, a sam Tichy należy do jednych z najbardziej lubianych przez czytelników Lema postaci.
Str. 202 – Puebli – (Pueblo – bez odmiany); str. 296 – mariachis (mariachi); str. 220 – Napoleon nie był Francuzem tylko Korsykaninem, musiał uczyć się języka i pozbyć akcentu; str. 234/238 – sprzeczność – „W pierwszym (i jedynym) dramacie, jaki Mrożek napisze po powrocie do kraju”, kilka stron dalej przeczytamy zaś że „Ostatni dramat napisał tuż przed wyjazdem z Meksyku”.

Mrożek. Striptiz neurotyka – Małgorzata I. Niemczyńska (2013)

Biografia Mrożka wydana w roku śmierci pisarza. Książka typowo reporterska, napisana krótkimi, dopieszczonymi zdaniami – z umiarem i troską o utrzymanie uwagi czytelnika, ciekawie, bez cienia patosu i krzty zadęcia, sprawnie składająca z pozyskanych faktów uproszczony życiorys pisarza.

Niemczyńska ma bardzo...

Ciekawa biografia ciekawej osoby. W książce sporo dowiemy się na temat twórczości Mrożka, życia osobistego czy jego wieloletniej tułaczce po różnych krajach. Biografia jest piękne wydana, zawiera mnóstwo fotografii i interesujących anegdot nie tylko o autorze "Tanga", ale także o innych znanych literatach. Poczytamy chociażby o Stanisławie Lemie, Witoldzie Gombrowiczu, Adamie Włodku i Szymborskiej.

Myślę, że warto czytać takie książki nie tylko po to, żeby poznać życie znanego pisarza, ale przy okazji dowiedzieć się sporo o czasach, w których dana osoba tworzyła. "Striptiz neurotyka" to także ciekawe spojrzenie na lata PRL-u. Z książki dowiemy się o tym, jak żyło się artystom w II połowie XX wieku, jak wyglądała ich relacja z władzą ludową, w jaki sposób ograniczała ich cenzura i jak sobie z tym radzili. Wiadomo - wielu z nich nawiązywało współpracę z partią i wstępowało w jej szeregi? Dlaczego tak czynili? Czy to było pod przymusem, dla świętego spokoju, a może wpływ na to miała fascynacja ideałami socjalizmu i komunizmu? Nie chcę nikogo oceniać, ja urodziłam się już w wolnym kraju - po obradach Okrągłego Stołu - nie przyszło mi nawet dorastać w w tamtych trudniejszych czasach.

"Mrożek" to jedna z tych książek, po których jestem ciut mądrzejsza dzięki zdobytej wiedzy. Poznałam wiele faktów, o których wcześniej nie miałam pojęcia. Szkoda tylko, że ludzka pamięć jest tak ulotna.

Zachęcam do lektury. Moim zdaniem średnia ocen tej książki na portalu (poniżej 70 jest nieco nieadekwatna do jej prawdziwej wartości. Ja daję 8 gwiazdek.

Ciekawa biografia ciekawej osoby. W książce sporo dowiemy się na temat twórczości Mrożka, życia osobistego czy jego wieloletniej tułaczce po różnych krajach. Biografia jest piękne wydana, zawiera mnóstwo fotografii i interesujących anegdot nie tylko o autorze "Tanga", ale także o innych znanych literatach. Poczytamy chociażby o Stanisławie Lemie, Witoldzie Gombrowiczu,...

Tak, tak, tak! Dokładnie tego oczekiwałem od tej książki! Jestem jej czytelnikiem modelowym, wręcz idealnie wpasowałem się w strategię tekstu.
Napisana po śmierci Mrożka, pełna i obiektywna biografia Artysty, zawierająca w sobie zarówno wątki biograficzne, jak i te dotyczące twórczości. Czy można chcieć czegoś więcej?
Mrożka uwielbiałem od zawsze (czyli od liceum, kiedy przerabiało się Go na polskim). Znałem z grubsza kilka Jego dramatów, opowiadania; oglądałem "Słonia" w reżyserii Agnieszki Osieckiej. Ale Mrożka jako człowieka nie znałem zupełnie. Ta książka pokazała mi Jego ludzkie oblicze. Mrożka samotnika, pesymistę, mizantropa, neurotyka; człowieka nieprzystępnego, autystycznego, antyhumanistycznego w swej postawie; milczka, postrzeganego jako gbura, obrońcy wolności postrzeganej abstrakcyjnie.
Do wspaniałego tekstu dołożono cudowne, przepiękne fotografie. Całość jest świetnie wydana. Do oceny 10/10 brakowało niuansów, mikrodrobiazgów. Niemniej - polecam wszystkim entuzjastom biografii, wielbicielom i potencjalnym wielbicielom Mrożka. KAPITALNA KSIĄŻKA!

Tak, tak, tak! Dokładnie tego oczekiwałem od tej książki! Jestem jej czytelnikiem modelowym, wręcz idealnie wpasowałem się w strategię tekstu.
Napisana po śmierci Mrożka, pełna i obiektywna biografia Artysty, zawierająca w sobie zarówno wątki biograficzne, jak i te dotyczące twórczości. Czy można chcieć czegoś więcej?
Mrożka uwielbiałem od zawsze (czyli od liceum, kiedy...