Fajnie napisana książka,ale niestety poznawszy bardziej Poświatowska przestałam ja lubić😅A pewnie nie to było zamiarem autorki;)

Fajnie napisana książka,ale niestety poznawszy bardziej Poświatowska przestałam ja lubić😅A pewnie nie to było zamiarem autorki;)

Ostatnio coraz częściej sięgamy po biografie. Niektóre są dobre, inne mniej. Bywają bardzo uproszczone i takie, co zalewają informacjami (daty, nazwiska, miejsca). Ta biografia jest inna niż wszystkie dotychczas przeze mnie czytane. Książka skupia się nie na faktach z życia poetki czy na jej twórczości, ale na jej sercu. To Uparte serce, które szuka miłości, które chce życia pełną piersią, które ciągle zawodzi jako mięsień. Widzimy Poświatowska z perspektywy dziewczyny chorej, mimo że pełnej chęci życia. Poznajemy jej myśli, uczucia, niepokoje, złości. Mogłoby się wydawać, że jest to sfera niemożliwa do zrekonstruowania, nie mamy dowodów na to co się działo w głowie i duszy poetki. Autorka jednak odrobiła pracę bardzo rzetelnie: w książce mamy mnóstwo odwołań do listów poetki czy rozmów z osobami jej bliskimi.
Dodam jeszcze, że nie jestem fanką poezji, Poświatowską znałam w sumie tylko z nazwiska, mimo to przeczytałam jej biografię z wielką przyjemnością.

Ostatnio coraz częściej sięgamy po biografie. Niektóre są dobre, inne mniej. Bywają bardzo uproszczone i takie, co zalewają informacjami (daty, nazwiska, miejsca). Ta biografia jest inna niż wszystkie dotychczas przeze mnie czytane. Książka skupia się nie na faktach z życia poetki czy na jej twórczości, ale na jej sercu. To Uparte serce, które szuka miłości, które chce...

Świetnie napisana biografia. A właściwie biograficzna opowieść. Piękny literacki styl połączony z listami Poetki do przyjaciół. Na pewno po przeczytaniu książki Halina Poświatowska staje się bliska czytelnikowi.

Świetnie napisana biografia. A właściwie biograficzna opowieść. Piękny literacki styl połączony z listami Poetki do przyjaciół. Na pewno po przeczytaniu książki Halina Poświatowska staje się bliska czytelnikowi.

Pomimo tego, że Poświatowska jest moją ulubioną poetką od 13 roku życia, dopiero teraz przeczytałam jej szczegółową biografię. Świetnie napisana, skłania do dalszych studiów nad postacią głównej bohaterki. Rekomendacja Marka Niedźwiedzkiego mówi sama za siebie: czytajcie!

Pomimo tego, że Poświatowska jest moją ulubioną poetką od 13 roku życia, dopiero teraz przeczytałam jej szczegółową biografię. Świetnie napisana, skłania do dalszych studiów nad postacią głównej bohaterki. Rekomendacja Marka Niedźwiedzkiego mówi sama za siebie: czytajcie!

Tak opisać bohaterkę swojej książki to naprawdę 'coś'! Autora zadała sobie wiele trudu, by nie pominąć żadnego szczegółu. Opisała człowieka - z krwi i kości. Kobietę złożoną z zalet, ale i wad. Jestem fanką Haliny Poświatowskiej - młodej kobiety, zdolnej kobiety. Była dla mnie jak bogini, stała się dzięki tej lekturze pełna, zeszła na ziemię. Bo oprócz aury liryki, w którą sama ją oprawiłam, zyskała wiele nowych barw. Czytałam o tym z wielkim zainteresowaniem.
Książka wciągająca, ciekawie napisana, szczegółowa. Pozwoliła mi odbrązowić poetkę, a jednocześnie sprawiła, że pokochałam ją jeszcze bardziej.

Tak opisać bohaterkę swojej książki to naprawdę 'coś'! Autora zadała sobie wiele trudu, by nie pominąć żadnego szczegółu. Opisała człowieka - z krwi i kości. Kobietę złożoną z zalet, ale i wad. Jestem fanką Haliny Poświatowskiej - młodej kobiety, zdolnej kobiety. Była dla mnie jak bogini, stała się dzięki tej lekturze pełna, zeszła na ziemię. Bo oprócz aury liryki, w którą...

"Uparte serce" Kaliny Błażejowskiej nie jest klasyczną biografią. To raczej wciągająca powieść biograficzna z domniemanymi przez autorkę dialogami i fragmentami listów. A przede wszystkim to do bólu prawdziwa historia kobiety z krwi i kości, a nie eterycznej poetki, znanej wszystkim ze zmysłowych erotyków.
Bo Halina Poświatowska to nie "podobno", ale na pewno "człowiek", który całe życie "trudził się swoim umieraniem".
.
W liceum i na studiach przeżyłam etap silnej fascynacji poezją Poświatowskiej. Przeglądałam się w jej twórczości jak w lustrze, ucząc się wtedy swojej budzącej się kobiecości.
Jej rozpaczliwa walka z "upartym sercem" i nigdy niezaspokojony głód wrażeń poruszały mnie wielokrotnie i uświadamiały wartość życia. Imponowała mi wewnętrzna siła drzemiąca w jej kruchym ciele, jak choćby to, że praktycznie nie znając języka w ciągu trzech lat ukończyła prestiżowy Smith College. Zaskoczyła mnie jej decyzja o powrocie do kraju tuż po tym, jak otrzymała propozycję przyjęcia na studia doktoranckie. Tęsknota za rodziną i Polską okazały się być silniejsze od naukowych aspiracji
Długo też dumałam nad jej związkami z mężczyznami, zwykle śmiertelnie chorymi, żonatymi albo niedojrzałymi. Wszystkie naznaczone tragizmem i zdradzające rys autodestrukcyjny w osobowości Haliny.
.
Jeśli lubicie nieszablonowe biografie lub jeśli poezja Poświatowskiej jest Wam bliska, "Uparte serce" przypadnie Wam do gustu na pewno! Może też, tak jak ja, sięgnięcie po jej wiersze, które znowu, teraz już na innym etapie życia, trafiły do mojej wrażliwości.
.
"żyje się tylko chwilę
a czas -
jest przeźroczystą perłą
wypełnioną oddechem"

"Uparte serce" Kaliny Błażejowskiej nie jest klasyczną biografią. To raczej wciągająca powieść biograficzna z domniemanymi przez autorkę dialogami i fragmentami listów. A przede wszystkim to do bólu prawdziwa historia kobiety z krwi i kości, a nie eterycznej poetki, znanej wszystkim ze zmysłowych erotyków.
Bo Halina Poświatowska to nie "podobno", ale na pewno "człowiek",...

"Halina Poświatowska to jest podobno człowiek..."

Niestety - był. Człowiek niezwykły. Po przeczytaniu biografii z jeszcze większym zachwytem i podziwem czytam Jej wiersze.

"Halina Poświatowska to jest podobno człowiek..."

Niestety - był. Człowiek niezwykły. Po przeczytaniu biografii z jeszcze większym zachwytem i podziwem czytam Jej wiersze.

Wspaniała biografia , ale po kolei. Książka pięknie wydana , grube, twarde, lakierowane, kolorowe okładki. Książka szyta, papier niestety słabej jakości - żółty. Praca liczy 367 stron podzielonych na trzy części a każda część na kilka rozdziałów z których każdy to zapis jednego roku z życia bohaterki. Książka posiada 16-sto stronicową wkładkę z kolorowymi zdjęciami /20/ oraz 31 zdjęć czarno białych rozsianych w tekście, nie zawiera żadnych szkiców ani map.

Nie ma sensu streszczać ani opowiadać treści książki, ale muszę powiedzieć, że ta biografia napisana jest pięknym literackim językiem, przedstawia nam bohaterkę od urodzenia do śmierci w sposób kompletny, przemyślany i zborny a zarazem z uczuciem i delikatnością a także empatią właściwą tak delikatnej poetce jaką była Poświatowska. Muszę przyznać , że po książkę sięgnąłem przypadkiem i od razu byłem pod wrażeniem narracji prowadzonej przez autorkę i zawiłości losów bohaterki, których choćby w zarysie nie znałem. Nie wiedziałem , że Poświatowska miała tak ciężkie życie i mimo tego w tak krótkim czasie potrafiła tak wiele osiągnąć.
Biografia mocno wciąga pod względem treści jak i formy którą posługuje się autorka. Jej narracja jest prosta i czysta i z łatwością dotrze do każdego czytelnika .
Moja rekomendacja: książka wspaniała , pięknie się czyta, wciąga i czy lubicie czy nie lubicie biografii to po tą na prawdę warto sięgnąć. Serdecznie polecam tę pozycję, na prawdę warto po nią sięgnąć. Niesie w swej treści mnóstwo informacji o samej bohaterce oraz o czasach w których żyła , problemach, radościach i smutkach , ale też sporo o wielu osobach ją otaczających. Jeszcze raz polecam.

Wspaniała biografia , ale po kolei. Książka pięknie wydana , grube, twarde, lakierowane, kolorowe okładki. Książka szyta, papier niestety słabej jakości - żółty. Praca liczy 367 stron podzielonych na trzy części a każda część na kilka rozdziałów z których każdy to zapis jednego roku z życia bohaterki. Książka posiada 16-sto stronicową wkładkę z kolorowymi zdjęciami /20/...

kto potrafi
pomiędzy miłość i śmierć
wpleść anegdotę o istnieniu
zgarniam brunatne plastry książek
nasłuchuję brzęczenia słów
pomiędzy miłość i śmierć
wpleść
nikt nie potrafi (…)

A jednak okazało się, że potrafi. Powyższy fragment wiersza Haliny Poświatowskiej odbieram jako wyraz jej zwątpienia, czy jest możliwa opowieść o czyimś życiu. Zapewne myślała o swoim. I oto Kalinie Błażejowskiej udało się wpleść, pomiędzy miłość i śmierć, anegdotę o jej istnieniu. Czy kompletną i bez większych luk? Na to odpowiedzi mogłaby udzielić tylko sama Poświatowska, bohaterka „Upartego serca”.

Autorka stworzyła wybitną biografię. Dotarła do niezliczonej ilości źródeł: ludzi, listów, pocztówek, dokumentów i wspomnień, wielu wcześniej nieznanych. Jak sama pisze we wstępie: „…materiał posłużył mi do stworzenia narracji właściwszej może dla powieści biograficznej niż właściwej biografii.” Jednak kompozycyjnie, językowo i stylistycznie książka została tak skonstruowana, że czytelnik bez trudu może oddzielić rzeczywistość od odautorskich opisów i dialogów. Fakty w większości poparte są źródłowymi przypisami, w wielu miejscach stanowiąc dodatkowe informacje i ciekawostki. Napisana jest w sposób właściwy dla książek, od których naprawdę trudno się oderwać.

A sama bohaterka? Haliny Poświatowskiej jako poetki przedstawiać nie trzeba. Jako kobieta, jako człowiek, była także osobą wyjątkową. Wybitnie inteligentna, uzdolniona i ambitna. Obdarzona niezwykłą urodą i świadoma jej siły oraz oddziaływania na mężczyzn, miała z jednej strony łatwiej. Jednak cierpienia i ograniczenia będące skutkiem ciężkiej choroby serca, zamykały przed nią wiele dróg i możliwości. Miała trudny charakter. Była uparta, egoistyczna i skupiona na sobie, często wykorzystująca dobroć i życzliwość innych. Żyła intensywnie, drapieżnie, nie licząc się ze swoim zdrowiem, jakby chciała wydrzeć od życia jak najwięcej, świadoma, że ma mało czasu. Nie miała szczęścia do mężczyzn. Owdowiała po dwóch latach związku, w wieku 20 lat. Ciągle szukała miłości. Łatwo wiązała się z mężczyznami nieodpowiednimi, często żonatymi. Jej erotyki wiele mówią o rozczarowaniach i rozstaniach. Ale też o uniesieniach, pożądaniu i namiętności.

Biografia Poświatowskiej ma też drugą bohaterkę. Stojącą trochę w cieniu, matkę poetki, Stanisławę Mygę. Przez całe życie towarzyszyła córce, była niezastąpioną podporą, jakby wpiętą do jej niewydolnego krwioobiegu. To po matce Halina odziedziczyła niezwykłą urodę, ambicję i być może talent. To matka była przy niej dzień po dniu, przez długie miesiące choroby w domu i pobytu w szpitalach. Przerabiała materiał szkolny, gotowała rosoły, zmieniała pościel, czytała przy łóżku. Spełniała wszystkie jej zachcianki i kaprysy. Przepisywała wiersze, zanosiła do wydawnictw, była dumna z sukcesów córki. Cierpiała razem z nią i drżała o jej życie. Matka.

Kiedy skończyłam czytać tę biografię, była niedziela, akurat 11 października. Równo 53 lata temu, 11 października 1967 roku, w Warszawie, po kolejnej operacji serca Halina Poświatowska zmarła. Miała 32 lata.

kto potrafi
pomiędzy miłość i śmierć
wpleść anegdotę o istnieniu
zgarniam brunatne plastry książek
nasłuchuję brzęczenia słów
pomiędzy miłość i śmierć
wpleść
nikt nie potrafi (…)

A jednak okazało się, że potrafi. Powyższy fragment wiersza Haliny Poświatowskiej odbieram jako wyraz jej zwątpienia, czy jest możliwa opowieść o czyimś życiu. Zapewne myślała o swoim....

Książka trudna, o sensie życia, o umieraniu, o wielkim talencie i wielkim smutku. Halina to piękna, utalentowana kobieta. A jednocześnie wielka egoistka, osoba roszczeniowa, przyzwyczajona do ustawicznej opieki innych, którzy rozwiązują jej problemy i sprawiają, żeby jak najmniej niedogodności dotykało ją samą. Parasol ochronny jest uzasadniony- poetka ma ciężką wadę serca, od dziecka żyje ze świadomością przemijania, zabrana jej została cała radość dzieciństwa i beztroska. Wspaniała poetka i bardzo męczący w bezpośrednich relacjach człowiek.

Książka trudna, o sensie życia, o umieraniu, o wielkim talencie i wielkim smutku. Halina to piękna, utalentowana kobieta. A jednocześnie wielka egoistka, osoba roszczeniowa, przyzwyczajona do ustawicznej opieki innych, którzy rozwiązują jej problemy i sprawiają, żeby jak najmniej niedogodności dotykało ją samą. Parasol ochronny jest uzasadniony- poetka ma ciężką wadę serca,...