"Dziewczęta szukają drogi" opowiada o życiu powojennych uczennic, licealistek, które tuż po zakończeniu II wojny wracają do regularnej edukacji. Akcja książki rozgrywa się w Łodzi, do której znalazły schronienie osoby z wielu innych miejsc, również ze zrujnowanej Warszawy. Klasa szkolna składa się z dziewcząt, a każda z nich ma za sobą trudne wojenne przeżycia. Samo to stanowi niezwykłą wartość książki, bo pokazuje, jak traumatyczne choć różnorodne były to doświadczenia. I byłoby świetnie, gdyby to stało się osią książki, niestety, równie silny jest w niej wątek ideologiczny. Napływ nowych socjalistycznych idei zmusza uczennice do konfrontacji z własnymi przekonaniami, a indoktrynacja jest tak spójna i skuteczna, że rzadko której udaje się zachować przedwojenne idee. Trudno zresztą się dziwić, kiedy pochodzenie mogło utrudnić znalezienie pracy czy dalszą edukację. W dzisiejszych czasach o tym się nie pamięta, ale za komuny łatwiej było dostać się na studia komuś, kto miał pochodzenie chłopskie czy robotnicze a nie inteligenckie. I choć czytanie tych wszystkich ideologicznych bzdur jest przygnębiające, z drugiej strony świetnie oddaje to rzeczywistość, która nie tak dawno była realna w Polsce.

"Dziewczęta szukają drogi" opowiada o życiu powojennych uczennic, licealistek, które tuż po zakończeniu II wojny wracają do regularnej edukacji. Akcja książki rozgrywa się w Łodzi, do której znalazły schronienie osoby z wielu innych miejsc, również ze zrujnowanej Warszawy. Klasa szkolna składa się z dziewcząt, a każda z nich ma za sobą trudne wojenne przeżycia. Samo to...

Ogromny ładunek polityczny, za duży. Gdyby nie to- byłaby to dobra książka pokazująca uniwersalne prawdy dotyczące dojrzewania.

Ogromny ładunek polityczny, za duży. Gdyby nie to- byłaby to dobra książka pokazująca uniwersalne prawdy dotyczące dojrzewania.