Znajdziemy tutaj motywy typowe dla fantastyki postapo: wszędzie czyhają groźne istoty z piekła rodem, magia jest na porządku dziennym, a śmierć zbiera bogate żniwo. Warto na początku przeczytać książkę „Sopel”, a dopiero potem powieść „Śliski”. Dzięki temu łatwiej wszystko zrozumiemy.
Z pewnością każdy z nas słyszał powiedzonko: „jak boli, to znaczy, że żyjesz”. Rozdział pierwszy zaczyna się właśnie od narastającego bólu, który budzi Śliskiego. Nasz bohater dochodzi do wniosku, że przeleżał w zaspie kilka miesięcy lub stracił pamięć. Wyrusza więc przed siebie, ale szybko zostaje zaatakowany przez Śnieżnych Ludzi i próbuje obronić się, lecz nie potrafi użyć swoich zdolności magicznych. Uchodzi z życiem z tej przygody i wkrótce dowiaduje się, że chyba ma sobowtóra. Poza tym okazuje się, że bardzo wiele zmian zaszło w Przygraniczu. W następnych rozdziałach robi się coraz ciekawiej. Śliski daje się namówić na spotkanie z sektą. Szybko się przekonuje, że posiadają oni bardzo dobre uzbrojenie i nad wyraz świetnie wyszkolonych żołnierzy, którzy zwalczają dilerów najnowszych narkotyków. Proponują, żeby został konduktorem i bynajmniej nie chodzi o pracę na kolei… Więcej nie zdradzę.
Paweł Kornew jest pisarzem urodzonym w 1978 roku w Czelabińsku. W czasie drugiej wojny światowej było to miasto czołgów, a teraz jest ośrodkiem hutnictwa żelaza i cynku. Cztery lata temu przeleciał nad Czelabińskiem meteor ważący 10 ton. To wymarzone warunki dla pisarza science fiction. Paweł Kornew jest autorem kilkudziesięciu opowiadań i wielu powieści. W książce „Śliski” widać jego znakomity kunszt literacki, świetną narrację i budowanie odpowiedniego napięcia. Szczególnie ujęło mnie bardzo umiejętne pokazanie fikcyjnego świata oczami głównego bohatera. Możemy poczuć się jak osoby, które potrafią czytać w myślach Śliskiego. Polecam wszystkim miłośnikom dobrej literatury.

Znajdziemy tutaj motywy typowe dla fantastyki postapo: wszędzie czyhają groźne istoty z piekła rodem, magia jest na porządku dziennym, a śmierć zbiera bogate żniwo. Warto na początku przeczytać książkę „Sopel”, a dopiero potem powieść „Śliski”. Dzięki temu łatwiej wszystko zrozumiemy.
Z pewnością każdy z nas słyszał powiedzonko: „jak boli, to znaczy, że żyjesz”. Rozdział...

Wciągnęło mnie

Wciągnęło mnie

Powrót Sopla i to jak najbardziej udany.
Ponownie trafiamy na PRZYGRANICZE ,a dokładnie do fortu gdzie nasz bohater próbuje przeżyć i zarobić ,manewrując miedzy frakcjami i innymi zdarzeniami losowymi;)

Bohatera da się lubić ,jego kombinatorstwo również.Podoba mi się w jaki sposób w całej serii ,występuje magia i jak wykorzystują ją mieszkańcy przygranicza. Momentami trochę ten jego pech i fart zarazem potrafi zmęczyć ,ale to właśnie czyni tę serię taką a nie inną.

Ogólnie polecam fanom serii, szczególnie w zimowe śnieżne wieczory i tyle...

Powrót Sopla i to jak najbardziej udany.
Ponownie trafiamy na PRZYGRANICZE ,a dokładnie do fortu gdzie nasz bohater próbuje przeżyć i zarobić ,manewrując miedzy frakcjami i innymi zdarzeniami losowymi;)

Bohatera da się lubić ,jego kombinatorstwo również.Podoba mi się w jaki sposób w całej serii ,występuje magia i jak wykorzystują ją mieszkańcy przygranicza. Momentami...

Dobrze się czyta. Nawet opisy wiosny czy innych zjawisk pogodowych są tak napisane ,że "wchodzą gładko".
Sporo postaci i nie do końca wiadomo ,kto jest kim. Bractwo ,Gimnazjon, Fort, Miasto....motywacje frakcji są dla bohaterów jasne ,ale dla mnie jako dla czytelnika juz nie do końca i ciężko to "ogarnąć". Misja przetrwanie a nasz bohater z niejdnego pieca chleb jadł ,ale i tak w każdym tomie życie go trochę poniewiera. Dla mnie wciąż fascynujace sa wstawki z naszej rzeczywistosci - ludziska jeżdżą wozami konnymi bo nie ma paliwa a w budynku obok czlowiek pracuje na super komputerze.Wtedy nadchodzi refleksja ,że to czasy nam współczesne a nie XIX wiek.Wielki plus za różnego rodzaju dziwne stwory ,ktore jak rodem z "Wiedźmina" mozna spotkać na prostej drodze.Dobrze ,że są specjalne zaklęcia i czary aby się przed nimi ochronić. W tym tomie dowiadujemy się więcej o Przygraniczu. Wg mnie do Sopla nie mozna się jakś osobiście przywiązać ,ale ze względu na osobliwość tego uniwersum dobrze się to czyta.

Dobrze się czyta. Nawet opisy wiosny czy innych zjawisk pogodowych są tak napisane ,że "wchodzą gładko".
Sporo postaci i nie do końca wiadomo ,kto jest kim. Bractwo ,Gimnazjon, Fort, Miasto....motywacje frakcji są dla bohaterów jasne ,ale dla mnie jako dla czytelnika juz nie do końca i ciężko to "ogarnąć". Misja przetrwanie a nasz bohater z niejdnego pieca chleb jadł ,ale i...

Idąc za ciosem, sięgnąłem po kolejną książkę z cyklu Przygranicze od Pawła Kornewa. Kiedyś część ta dzieliła się na dwa tomy, obecnie można cieszyć się pojedynczą wersją wydania o rozmiarach przyzwoitej cegły.

Historia w tej odsłonie rozpoczyna się pół roku po wydarzeniach jakimi zakończyła się pierwsza część cyklu i nadal prowadzona jest z punktu widzenia głównego bohatera. Zrobiło się cieplej, mrozy odpuszczają. Sopel to już bardziej Śliski, chociaż nie do końca, sposób określania jego osoby często zależy od stopnia zażyłości z danym rozmówcą.

Początek opowieści utrzymamy jest w odpowiednim tempie, jednak po pewnym czasie akcja znacznie zwalnia. Dużo gadania, chodzenia bez większego celu, co jakiś czas jakaś drobna bójka z okolicznymi mieszkańcami, a potworów jak na lekarstwo. I ciągle knajpy, rozmowy przy wódce i ciężkie poranki serwowane z taką częstotliwością, że powoli sam zacząłem przesiąkać tym chronicznym kacem i dezorientacją. Pod koniec na szczęście akcja ponownie nabiera tempa, powróciły walki z potworami oraz magia i jeszcze raz magia.

Wisienką na tym magicznym torcie okazała się istota Przygranicza. Autor uchyla szerzej zasłonę i ukazuje ogólny zarys świata odpowiadając na moje wewnętrzne pytania typu: skąd? dlaczego? Ciekawa wizja, która nadaje temu miejscu zupełnie innej wartości.

Idąc za ciosem, sięgnąłem po kolejną książkę z cyklu Przygranicze od Pawła Kornewa. Kiedyś część ta dzieliła się na dwa tomy, obecnie można cieszyć się pojedynczą wersją wydania o rozmiarach przyzwoitej cegły.

Historia w tej odsłonie rozpoczyna się pół roku po wydarzeniach jakimi zakończyła się pierwsza część cyklu i nadal prowadzona jest z punktu widzenia głównego...

Ja chyba niczym główny bohater, nie pamiętam, co się z nim działo w pierwszym tomie. A przynajmniej inaczej je zapamiętałam.

Śliski budzi się w topniejącej zaspie śniegu i kompletnie nie wie, co działo się z nim przez ostatnie… pół roku. W dalszym ciągu życie go nie oszczędza. Do starych problemów doszły nowe, a każdy da dobrą cenę za jego głowę. I tu się zaczyna tworzyć pewne, „Ale…” co do drugiego tomu.

„Sopel” (pierwszy tom) był świetny. Natychmiast wepchną mnie w brutalny świat Zony i Przygranicza. Było to niesamowite przeżycie. Coś cudownego. Wędrówki, patrole, dodatkowe zlecenia, przez które główny bohater mógł zostać zabity, jakieś tajemnice… można powiedzieć, że w tamtej książce było wszystko, czego można oczekiwać od tego typu powieści i co najważniejsze miało to ład i skład.

A „Śliski”? Mnóstwo chaosu, bałaganu, przeciągnięć i co najgorsze mam wrażenie, że to wszystko bez pomysłu. Albo wręcz odwrotnie. Za dużo pomysłów. A mimo to strasznie mi się dłużyła lektura i nie raz się w niej zgubiłam. I to wcale nie było nic przyjemnego. Pomijam już nawet, że niektóre pomysły autora są całkowicie bez sensu, zwłaszcza biorąc pod uwagę informacje, jakie otrzymaliśmy w Soplu. Nawet Śliski był jakiś taki… rozciapciany. Bardziej spowolniały i melancholijny. W skrócie – brakowało mi wcześniejszego klimatu i kontynuowania historii. W zamian za to dostaliśmy coś, co chyba było tylko zwykłym zapełnieniem 600 stron, no, bo wiadomo, książki mające powyżej 500 stron są powiedźmy, że „lepiej widziane”. A jakość? No cóż…, Ale na półce ładnie wygląda…

Czy wrócę do Pogranicza? Na pewno. Choćby i z ciekawości czy autor zdążył się w porę ograną i nie zaprzepaścił majątku Sopla.

Ja chyba niczym główny bohater, nie pamiętam, co się z nim działo w pierwszym tomie. A przynajmniej inaczej je zapamiętałam.

Śliski budzi się w topniejącej zaspie śniegu i kompletnie nie wie, co działo się z nim przez ostatnie… pół roku. W dalszym ciągu życie go nie oszczędza. Do starych problemów doszły nowe, a każdy da dobrą cenę za jego głowę. I tu się zaczyna tworzyć...

Drugi tom przygód Sopla w Przygraniczu. Intryga się komplikuje, Śliski znowu w centrum wydarzeń. Pierwszy tom był debiutem Kornewa - więc bylo troszkę niedociągnięć. W drugim tomie można jednak zauważyć poprawę warsztatu i czytałoby się tę historię znacznie przyjemniej gdyby nie braki polskiego wydania - błędy, literówki etc. Mam nadzieję, że w nowym wydaniu te koszmarki usunięto.
Polecam fanom postapo i fanom rosyjskiej literatury.

Drugi tom przygód Sopla w Przygraniczu. Intryga się komplikuje, Śliski znowu w centrum wydarzeń. Pierwszy tom był debiutem Kornewa - więc bylo troszkę niedociągnięć. W drugim tomie można jednak zauważyć poprawę warsztatu i czytałoby się tę historię znacznie przyjemniej gdyby nie braki polskiego wydania - błędy, literówki etc. Mam nadzieję, że w nowym wydaniu te koszmarki...

Śliski, zwany czasem Soplem, ma zły dzień. A będzie jeszcze gorzej. Mężczyzna budzi się... wraz z roztopami. Skąd się tu wziął? Ile tkwił w tym miejscu? Dlaczego w ogóle jeszcze żyje? Odnalezienie odpowiedzi na te pytania nie będzie łatwe, powiem tylko że z tym wszystkim związek ma pewien nietypowy nóż.
Jakiś czas temu miałem przyjemność przeczytać dwie książki, których bohaterem był Jewgienij Apostoł. Pod koniec drugiej na scenie pojawiła się postać Śliskiego, zwanego Soplem. O ile Jewgienij jest człowiekiem sprytnym, posiadającym osobliwy magiczny talent prekognicji, o tyle Kornew ze Śliskiego zrobił człowieka czynu.
Śliski, po powrocie do cywilizacji (o ile można mówić o jakiejść cywilizacji w Pograniczu) będzie musiał szybko nadgonić praktycznie ze wszystkim. Wielu ludzi oraz wiele grup czegoś od niego chce, a odmowa może niekorzystnie wpłynąć na życie i zdrowie. Są też osoby, które Sopla unikają. Na domiar złego, są i takie, które widziały go w czasie, który spędził pod śniegiem. Nazwać tego wszystkiego komedią pomyłek nie można, bo dla bohatera nie ma w tym niczego śmiesznego. Będzie musiał przeć do celu, lawirować między różnymi organizacjami, czasem podróżować z kompanami, z którymi w ogóle zadawać się nie chce.
"Śliskiego" polecam na lato, "na ochłodę", w sam raz nim ukażą się kolejne książki z cyklu. Czytelnik będzie musiał się skupić, by połapać się w chaosie, w którego centrum znajduje się bohater. Niemniej Korew radzi sobie z prowadzeniem wielu wątków oraz wprowadzaniem nowych postaci.

Śliski, zwany czasem Soplem, ma zły dzień. A będzie jeszcze gorzej. Mężczyzna budzi się... wraz z roztopami. Skąd się tu wziął? Ile tkwił w tym miejscu? Dlaczego w ogóle jeszcze żyje? Odnalezienie odpowiedzi na te pytania nie będzie łatwe, powiem tylko że z tym wszystkim związek ma pewien nietypowy nóż.
Jakiś czas temu miałem przyjemność przeczytać dwie książki, których...

Jak zwykle Sopel wychodzi cało z każdej opresji. Lubię klimat Przygranicza, mogło nudzić ciągłe chodzenie przez pół książki, jednak później akcja się bujnęła i naprawdę zrobiło się ciekawie

Jak zwykle Sopel wychodzi cało z każdej opresji. Lubię klimat Przygranicza, mogło nudzić ciągłe chodzenie przez pół książki, jednak później akcja się bujnęła i naprawdę zrobiło się ciekawie

Dalsze przygody Sopla są jeszcze bardziej oderwane od rzeczywistości niż w I tomie. Zakończenie do przewidzenia, jednak co będzie dalej już nie.. Może nie jest to wybitna literatura, lecz ja jako fan książek postapo ocenią ją jako dobrą. Pora wziąć do ręki następne tomy!

Dalsze przygody Sopla są jeszcze bardziej oderwane od rzeczywistości niż w I tomie. Zakończenie do przewidzenia, jednak co będzie dalej już nie.. Może nie jest to wybitna literatura, lecz ja jako fan książek postapo ocenią ją jako dobrą. Pora wziąć do ręki następne tomy!