Niezły kryminał... i tyle. Zabrakło mi głębi z poprzedniej części: rozważań egzystencjalnych, tożsamościowych, moralnych. Na plus niesamowity klimat, który ujmuje mnie od pierwszych zdań.

Niezły kryminał... i tyle. Zabrakło mi głębi z poprzedniej części: rozważań egzystencjalnych, tożsamościowych, moralnych. Na plus niesamowity klimat, który ujmuje mnie od pierwszych zdań.

Książka tak jak jej poprzedniczka, zachowana została zgodnie w stylu retro, co jak najbardziej idzie u niej na plus. Co jednak czuję po przeczytaniu jej? Duży niedosyt. Mam wrażenie, że autor mógłby o wiele bardziej postarać się w kwestii rozwinięcia fabuły. Nie jest to zły kryminał, ale nie można go nazwać dobrym.
Sama akcja tu tak naprawdę nie odbywa się, rozdziały są monotonne i czyta się je bardzo ciężko.
Czy polecam tę książkę? Pierwsza część tak, ta pozycja, jak dla mnie jest niewypałem.

Książka tak jak jej poprzedniczka, zachowana została zgodnie w stylu retro, co jak najbardziej idzie u niej na plus. Co jednak czuję po przeczytaniu jej? Duży niedosyt. Mam wrażenie, że autor mógłby o wiele bardziej postarać się w kwestii rozwinięcia fabuły. Nie jest to zły kryminał, ale nie można go nazwać dobrym.
Sama akcja tu tak naprawdę nie odbywa się, rozdziały są...

Rewelacja! Retro kryminał, a więc z nutą nostalgii - do świata, w którym każdy nie tylko miał, ale i znał swoje miejsce. Do wdzięku, spokoju, ładu. Smak, wdzięk, niespieszność (życie, w którym nie trzeba gnać, gonić własnego ogona!),atmosfera miasteczka, której i którego już nie ma, a więc powtórzę (bo mnie przepełnia) tęsknota i nostalgia do... normalnego życia, normalnego świata, kultury ludzi. Jest też morderstwo i morderca, a jakże : ) Czytać! Czytać! Czytać! Czyli relaksować się i odpoczywać. No i tęsknić. Do tego, co właściwe, do świata, jaki powinien on być.

Rewelacja! Retro kryminał, a więc z nutą nostalgii - do świata, w którym każdy nie tylko miał, ale i znał swoje miejsce. Do wdzięku, spokoju, ładu. Smak, wdzięk, niespieszność (życie, w którym nie trzeba gnać, gonić własnego ogona!),atmosfera miasteczka, której i którego już nie ma, a więc powtórzę (bo mnie przepełnia) tęsknota i nostalgia do... normalnego życia,...

Kryminał retro. Ginie fotograf, na pomoc rusza pan inspektor (z samego Berlina!),taki Jasio-samochwała. Przez prawie całą książkę odbywa rozmowy z uczestnikami pewnego spotkania towarzyskiego, przy czym większość tych rozmów polega na przerzucaniu się kurtuazyjnymi zwrotami - jak to między ludźmi "na poziomie". Potem następuje "niespodziewany zwrot akcji", oskarżeni są już chyba zmęczeni panem inspektorem i sami podejmują działania, które pozwalają w końcu ruszyć sprawę z miejsca. Winnych znajduje w końcu pewna panna, która - podobnie jak ja - jest już chyba zniecierpliwiona samozadowoleniem inspektora.

Kryminał retro. Ginie fotograf, na pomoc rusza pan inspektor (z samego Berlina!),taki Jasio-samochwała. Przez prawie całą książkę odbywa rozmowy z uczestnikami pewnego spotkania towarzyskiego, przy czym większość tych rozmów polega na przerzucaniu się kurtuazyjnymi zwrotami - jak to między ludźmi "na poziomie". Potem następuje "niespodziewany zwrot akcji", oskarżeni są już...

Wszystko zgodne z klasyką kryminału retro. Ale pozostaje pewien niedosyt. Pruska zagadka dużo lepsza.

Wszystko zgodne z klasyką kryminału retro. Ale pozostaje pewien niedosyt. Pruska zagadka dużo lepsza.

Bardzo klasyczny kryminał typu "Who done it?", trochę w stylu Agaty Christie. Ograniczone, zamknięte grono podejrzanych, oczywiście trup, a czytelnik wspólnie z detektywem musi znaleźć zabójcę. Akcja rozwija się bardzo powoli, ale autor prowadzi nas ze smakiem i dość lekko. W ogóle całość jest bardzo grzeczna i poukładana, co nie jest w tym wypadku zarzutem. Rozwiązanie zagadki może nieco rozczarowuje, ale to zdarza się dość często i - przynajmniej mnie - nie przekreśla frajdy z czytania.

Polecam miłośnikom kryminałów w starym stylu, ze szlachetnym, poukładanym detektywem. Na pewno sięgnę po inne części przygód inspektora Ignaza Brauna.

Bardzo klasyczny kryminał typu "Who done it?", trochę w stylu Agaty Christie. Ograniczone, zamknięte grono podejrzanych, oczywiście trup, a czytelnik wspólnie z detektywem musi znaleźć zabójcę. Akcja rozwija się bardzo powoli, ale autor prowadzi nas ze smakiem i dość lekko. W ogóle całość jest bardzo grzeczna i poukładana, co nie jest w tym wypadku zarzutem. Rozwiązanie...

Wejherowo. Cudowna, urocza lektura. Czytałam z ogromną przyjemnością. Uwielbiam takie wysmakowane, eleganckie teksty. Szkoda, że ich tak mało w polskiej literaturze.

Wejherowo. Cudowna, urocza lektura. Czytałam z ogromną przyjemnością. Uwielbiam takie wysmakowane, eleganckie teksty. Szkoda, że ich tak mało w polskiej literaturze.

Drogi czytelniku, przeczytałem tą pozycję właściwie dla Ciebie. Mogę więc wszystkich ostrzec przed stratą czasu i wzroku. Jeśli I część przygód inspektora Brauna czytało się nawet z przyjemnością, to ta część jest do niczego. Zamordowano starego fotografa. Autor skierował podejrzenia na bardzo ograniczoną grupę podejrzanych. W kolejnych rozdziałach mamy do czynienia z przesłuchaniami wszystkich niby podejrzanych. Nic się nie dzieje. Flaki z olejem. Brak akcji. Podsumowując, jeśli ta książka trafi w Twoje ręce, to odłóż ją tam gdzie leżała.

Drogi czytelniku, przeczytałem tą pozycję właściwie dla Ciebie. Mogę więc wszystkich ostrzec przed stratą czasu i wzroku. Jeśli I część przygód inspektora Brauna czytało się nawet z przyjemnością, to ta część jest do niczego. Zamordowano starego fotografa. Autor skierował podejrzenia na bardzo ograniczoną grupę podejrzanych. W kolejnych rozdziałach mamy do czynienia z...

"Mimo odgrywanych ról, każdy kiedyś odkrywa swoje słabości albo uczucia."

Kryminał do spokojnego czytania, stopniowego zagłębiania się w kolejne odsłony zagadkowej sprawy, chwytania różnorodnych perspektyw w zależności od przesłuchiwanych świadków, odkrywania skrywanych sekretów, wyciągania znaczących szczegółów i sprawnego kojarzenia faktów. Wszystko oprawione małomiasteczkowym kolorytem Wejherowa z początku dwudziestego wieku. Sympatyczny główny bohater, nieco zmanierowany sławą i odnoszonymi sukcesami detektywistycznymi, pruski urzędnik państwowy, inspektor Ignaz Braun. Ambitny, błyskotliwy, elegancki, mający swój niepowtarzalny styl bycia, ceniący dyskrecję i powściągliwość, przedstawiony z lekkim humorem. Interesujący rzut na historię fotografii, wizyta w najstarszym w mieście atelier, wypełnionym ambrotypami, kalotypami, dagerotypami, światłodrukami, zdjęciami stereoskopowymi, albuminami, płytami szklanymi, kolorowanymi odbitkami solnymi, portretami sylwetkowymi, widokami przyrody, scenkami rodzajowymi i medalionami.

Inspektor Ignaz Braun przebywa na urlopie w Wejherowie, w którym pięć lat wcześniej dokonał rozwikłania bardzo skomplikowanego śledztwa, tu też poznał swoją żonę. Ceniony i lubiany przez mieszkańców miasteczka, przypadkowo znów znajduje się w centrum uwagi. Jako jeden z ostatnich widział ofiarę morderstwa, Theodora Pratza. Kto mógł zabić znanego i sędziwego fotografa? Komu zależało na jego śmierci? Z jakiego powodu dopuszczono się zbrodni? Wydaje się, że śledztwo utknęło w martwym punkcie, nie ma punktów zaczepienia, a wytypowanie potencjalnych podejrzanych jest niezwykle trudne. Czyżby pojawiła się pierwsza nierozwiązana sprawa morderstwa w karierze inspektora? Bardzo interesująco napisana powieść kryminalna, w klasycznym stylu, z ciepłą narracją, niepowtarzalną atmosferą, nostalgiczną nutą historii, znakomicie dostosowanymi do epoki dialogami. Przyjemne zaczytanie, ze smakiem i dobrym gustem. Wiedziona ciekawością sięgam po ostatni tom trylogii "Fabryka Pokory".

bookendorfina.blogspot.com

"Mimo odgrywanych ról, każdy kiedyś odkrywa swoje słabości albo uczucia."

Kryminał do spokojnego czytania, stopniowego zagłębiania się w kolejne odsłony zagadkowej sprawy, chwytania różnorodnych perspektyw w zależności od przesłuchiwanych świadków, odkrywania skrywanych sekretów, wyciągania znaczących szczegółów i sprawnego kojarzenia faktów. Wszystko oprawione...

Recenzję znajdziecie na moim blogu. Serdecznie zapraszam ^_^
http://magicznyswiatksiazki.pl/fotografia-piotr-schmandt/

Recenzję znajdziecie na moim blogu. Serdecznie zapraszam ^_^
http://magicznyswiatksiazki.pl/fotografia-piotr-schmandt/