Motywem przewodnim książki jest opis różnych polityk stosowanych w USA na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat(licząc do lat 90). Autor wyróżnia w swojej książce dwie różne wizje świata - oświeconą(namaszczeni, pomazańcy) i tragiczną(ciemnogród). Wyróżnienie to jest motywowane tym, że często ci sami ludzie stoją po przeciwnych stronach barykady w wielu niepowiązanych ze sobą kwestiach.

Wizja oświecona jest skrajnie racjonalistyczna. Według niej wszystkie problemy można całkowicie rozwiązać przez wdrażanie odpowiednich programów, które zostały stworzone przez "ekspertów". Wszelkie problemy wynikają z braku wiedzy lub z winy samego społeczeństwa, które nie postępowałoby źle, gdyby miała mądrość i moralność oświeconych. W takiej wizji ludzie zazwyczaj nie odpowiadają bezpośrednio za swoje działania, np. uzależnienia od narkotyków lub alkoholu.

Wizja tragiczna jest w wielu aspektach całkowicie przeciwna wizji oświeconej. W niej ludzie dysponują bardzo ograniczoną wiedzą, przez co nie da się łatwo stwierdzić czy jakiś program społeczny przyniesie więcej pożytku niż szkody, ponieważ jest to subiektywne i zależy od "miejsca siedzenia". Z tego powodu "ciemnogród" zazwyczaj opowiada się za ograniczoną rolą rządu w rozwiązywaniu społecznych problemów. W takiej wizji zamiast rozwiązań, są kompromisy(np. zwiększając bezpieczeństwo jakiegoś produktu, trzeba często poświęcić inne rzeczy, np. jakość, cenę, atrakcyjność dla konsumentów. Nie da się także osiągnąć całkowitego bezpieczeństwa i gdzieś trzeba nakreślić granicę). Taka wizja opowiada się za oddolnym i ewolucyjnym podejściu do problemów.

Przez to cała książka jest oparta o te rozróżnienie na dwie wizje rzeczywistości. Tezą wielokrotnie pojawiającą się w utworze, jest spostrzeżenie, że wiele programów rządowych w USA było realizowane z nikłymi przesłankami dotyczącymi ich skuteczności. A po wdrożeniu takich programów, ich skuteczność była mierzona intencjami, a nie wynikami, co także odróżnia dwie powyższe wizje. Przez to też, zwolennicy programów rządowych, które odnosiły porażki, stają się coraz bardziej oddaleni od rzeczywistości.

Autor opisuje skutki wielu programów, dotyczących walki z biedą i nierównością, edukacji seksualnej, dyskryminacji rasowej(afirmacja) i płciowej, reform sądownictwa, resocjalizacji przestępców i zwiększania bezpieczeństwa. We wszystkich z nich problemy były znacznie wyolbrzymione i wiele programów osiągało efekty odwrotne od zamierzonych. Oprócz tego opisuje także "teflonowych proroków", takich jak John Kenneth Galbraith, Paul Ehrlich, Ralph Nader czy Klub Rzymski. Nazwani są oni teflonowymi, ponieważ pomimo masy apokaliptycznych proroctw, które głosili i które się nie sprawdziły, dalej są uważani za autorytety.

W książce znajdzie się też trochę opisów chwytów erystycznych, które są nagminnie stosowane przez namaszczonych, między innymi manipulowaniem statystykami i odpowiednimi manipulacjami definicjami(np. inflacja znaczeń takich słów jak przemoc, dyskryminacja itp).

Główną tezą książki jest to, że wizja oświecona od wielu lat dominuje u ludzi wykształconych i wpływowych, przez co w bardzo dużym stopniu wpływa na współczesną politykę. Przez to też oświeceni żyją we własnej bańce, którą sami sobie stworzyli. Decydentów w takich programach często nie obchodzą skutki, a sam fakt tego, że "robią coś" aby "rozwiązać" dany problem. Wizja oświecona jest też bardzo atrakcyjna, ponieważ daje poczucie intelektualnej i moralnej wyższości nad ciemnymi masami społeczeństwa.

Książkę mogę polecić każdemu. O ile niemal wszystkie przykłady dotyczą polityki USA, to bez problemu znajdziemy ich polskie odpowiedniki(może oprócz akcji afirmacyjnej). Wadą polskiego wydania jest to, że ma małe marginesy w środku, przez co trzeba czasami dociskać książkę, aby doczytać wiersz do końca.

Motywem przewodnim książki jest opis różnych polityk stosowanych w USA na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat(licząc do lat 90). Autor wyróżnia w swojej książce dwie różne wizje świata - oświeconą(namaszczeni, pomazańcy) i tragiczną(ciemnogród). Wyróżnienie to jest motywowane tym, że często ci sami ludzie stoją po przeciwnych stronach barykady w wielu niepowiązanych...

Ta książka to faktycznie arcydzieło. Jedyna książka, którą poleciłbym osobie o odmiennych "poglądach politycznych". Jest napisana tak logicznym językiem i wszystko tak dobitnie tłumaczy, że mało kto, no chyba naprawdę zaślepiony człowiek mógłby się nie zgodzić z autorem w co najmniej zdecydowanej większości spraw poruszanych w tej książce. Książka dosłownie obnaża braki w rozumowaniu lub, mówiąc dosadniej, czystą głupotę ludzi, których genialnie określa jako "oświeconych".
Bo to właśnie pycha jest grzechem głównym numer jeden - i nie bez powodu. Dlaczego? Przeczytaj :)

Ta książka to faktycznie arcydzieło. Jedyna książka, którą poleciłbym osobie o odmiennych "poglądach politycznych". Jest napisana tak logicznym językiem i wszystko tak dobitnie tłumaczy, że mało kto, no chyba naprawdę zaślepiony człowiek mógłby się nie zgodzić z autorem w co najmniej zdecydowanej większości spraw poruszanych w tej książce. Książka dosłownie obnaża braki w...