Mogła być lepiej napisana, wiadomo że bogowie są Ci sami w różnych religiach, ale mity się przeplatają, czasami nie wiadomo w której religi umiejscowić jaki mit...vniby to niepotrzebne, ale jak dla mnie sprawia wrażenie chaosu. Poza tym, to i tak najlepiej skondensowana wiedza o religiach hinduskich jaką przyszło mi czytać.

Mogła być lepiej napisana, wiadomo że bogowie są Ci sami w różnych religiach, ale mity się przeplatają, czasami nie wiadomo w której religi umiejscowić jaki mit...vniby to niepotrzebne, ale jak dla mnie sprawia wrażenie chaosu. Poza tym, to i tak najlepiej skondensowana wiedza o religiach hinduskich jaką przyszło mi czytać.

bardzo przyjemna, dużo wiadomości, pomogła mi do egzaminu

bardzo przyjemna, dużo wiadomości, pomogła mi do egzaminu

Bardzo ciekawa, dużo informacji i zdjęć, dobrze się czyta. Wybieram się do Indii, więc na pewno pojedzie ze mną. Zamierzam odwiedzić jak najwięcej miejsc opisanych w ksiażce.

Bardzo ciekawa, dużo informacji i zdjęć, dobrze się czyta. Wybieram się do Indii, więc na pewno pojedzie ze mną. Zamierzam odwiedzić jak najwięcej miejsc opisanych w ksiażce.

fajnie się czyta

fajnie się czyta

Bardzo dobrze się czyta, dużo cennych informacji, książka na pewno warta polecenia. Zresztą cała seria jest bardzo ciekawa, to był strzał w 10. Widać, że Rzepie zależało na poziomie - każda książka ma adnotację o konsultacji naukowej, co według mnie bardzo podnosi wartość. Widać też, że książki miały ułożony klucz, wszystkie pisane są według konkretnego schematu, autorzy tym bardziej się więc spisali! Przyznam się szczerze, że w tej konkretnej książce urzekły mnie zdjęcia, są po prostu unikatowe, zdaje się, że są zrobione przez autorkę, a nie tak jak zazwyczaj zakupione w agencjach. Takich popularnonaukowych pozycji powinno być w Polsce o wiele więcej… Książka z wielu powodów zasługuje na ocenę bardzo dobrą: napisana jest bardzo ładnym językiem, zawiera całe mnóstwo informacji nie tylko o mitach i wierzeniach Hindusów, ale także o ich kulturze, obyczajach. Pisana z dużą uwagą i starannością, posiada wiele informacji, których w innych pozycjach popularnych o Indiach zwyczajnie nie ma, autorka na szczęście nie powielała schematów i nie wałkowała po raz setny tych samych informacji, które są w każdej książce o Indiach. Książka posiada jeszcze jedną ważną cechę - jest napisana zrozumiale dla “laika”, ale jest też cennym zbiorem informacji dla kogoś, kto o Indiach wie więcej. Polecam z czystym sumieniem.

Bardzo dobrze się czyta, dużo cennych informacji, książka na pewno warta polecenia. Zresztą cała seria jest bardzo ciekawa, to był strzał w 10. Widać, że Rzepie zależało na poziomie - każda książka ma adnotację o konsultacji naukowej, co według mnie bardzo podnosi wartość. Widać też, że książki miały ułożony klucz, wszystkie pisane są według konkretnego schematu, autorzy...

Kioskowa edukacja. Na mapie historycznej Indii zabrakło mi Maurjów i Guptów, ale w tekście byli. Czytanie tej książki to okazja do kolejny raz porządkowania sobie wiedzy dotyczącej mitologii, czy też religii hinduskiej. Książka ma charakter albumowy. Dużo zdjęć, niestety brakuje mi podpisów. Przedstawione obrazy budzą wspomnienia lub pragnienie: pojechać, zobaczyć własnymi oczyma. Wrażenie pewnej chaotyczności i powierzchowności.
W ramach serii Mitologie świata - Hindusi. Wiedzę na temat mitów hinduskich przedstawiono tu w sześciu rozdziałach. Oto one:
- KOSMOLOGIA, a w niej tajemnica prapoczatków (także w ujęciu dżinistów i buddystów),o świecie powstałym w tańcu, o krainie zmarłych i utrzymaniu ładu w świecie
- PANTEON, a w nim na temat Trimurti: Brahmy, Wisznu i Śiwy, a także tych, które stanowią ich śakti, siłę: bogiń Saraswati, Lakszmi i Parwati. Ponadto o kulcie Kali, Ganeśa i istocie wyrosłych w tym samym czasie z krytyki hinduizmu dżinizmu i buddyzmu;
w książce o Wielkiej Bogini zrodzonej z intensywności wzajemnego spojrzenia na siebie Brahmy, Wisznu i Siwy; tu też opowieść o Siwie, który oburzony tym, że Brahma stworzył świat z kazirodczego związku z córką, odciął mu piątą głowę, a ta przyrosła mu do dłoni. Pokutował za to wędrując przez Indie jako żebrak.
- POSTACI MITOLOGICZNE
o wieszczach, niebiańskich tancerkach i muzykach
- MITY
na temat 10 awatar Wisznu, ubijania oceanu, by uzyskać napój nieśmiertelności, zwycięstwa orłoczlowieka Garudy nad Indrą (na zawsze już ukrytym w łodydze lotosu) i inne.
- ŚWIĘTA i OBRZĘDY
Napisano o nich, że najwięcej ich przypada na czas między lipcem, a październikiem, kiedy to Wisznu zapada rzekomo w sen i odpowiedzialność za utrzymanie ładu w świecie spada na ludzi. Swięta codzienności, w których jest miejsce nie tylko na świętowanie bóstwa (narodziny np Ganeśa),dziecka, ale i świętowanie np. z okazji pierwszego stałego pokarmu zjedzonego przez dziecko. Inne święta:
- święto świateł, zwycięstwa dobra nad złem Diwali
- święto opiekuńczej więzi miedzy braćmi i siostrami,
- święta urodzaju (Pongal i ku czci wężów Naga Pańćami)
- Nawaratri (ku czci bogiń),Dassehra (święto zwycięstwa dobra - Ramy nad złem - demonem Rawaną) i Durga Pudża
- wiosenne święto kolorów Holi
- Mahaśiwaratri, noc ku czci Siwy
- zaślubiny z rytuałem saptapadi (siedmiokrotnego okrążenia ognia, związanego z kultem Agni); ojciec czoło odchodzącej z jego domu do męża panny młodej znaczy tilaką z kurkumy, życząc jej szczęścia;w Tamil Nadu młodzi wzajemnie karmią się bananem, obsypywani ryżem, jak u nas
- ŚWIĘTE MIEJSCA
miejsca oznaczone chroniącymi przed złem symbolami swastyki, lotosu i posągami bóstw w znaczących pozach i gestach, które jak w prawosławiu jawią się oknami - dzięki którym można doświadczyć obecności Boga;
wśród tych miejsc:
- Pushkar i Udajpur w Radżasthanie
4 miejsca z Tamil Nadu:
- Cidambaram związane z Śiwa tańcem stwarzający świat (tańcem, który w Indii ma bezpośrednie odniesienie do religii i myśli filozoficznej)
- Bryhadiswara, podobnie jak Cidambaram świątynia Śiwy
- Świątynia Minakszi w Maduraju, w której pary przysięgając sobie wierność małżeńską odnoszą ją do zaślubin Śiwy i bogini Minakszi
- Mamalllapuram
W Karnatace:
- Badami, Aihole, Pattadakal i świątynie Hojsalów (w Sringeri, Belur, Halebidu) i Srewanabelagola

Adżanta i Elura w Maharasztrze i Waranasi w Uttar Pradeś. W książce informacja, o dwóch Anglikach, którzy jeden 30 lat, a drugi trzynaście lat pracowali nad kopiami malowideł z Adżanty. W obu wypadkach wysiłek ich trudu spłonął. Gdy napisane znika mi nagle, zaczynam pisać od nowa. Co zrobiłabym patrząc na popiół 30 lat pracy?

Kioskowa edukacja. Na mapie historycznej Indii zabrakło mi Maurjów i Guptów, ale w tekście byli. Czytanie tej książki to okazja do kolejny raz porządkowania sobie wiedzy dotyczącej mitologii, czy też religii hinduskiej. Książka ma charakter albumowy. Dużo zdjęć, niestety brakuje mi podpisów. Przedstawione obrazy budzą wspomnienia lub pragnienie: pojechać, zobaczyć...

Książka w prosty, przyjemny i lekki sposób przedstawia nam kulturę i wierzenia starożytnych Indii, wzbogacona w piękne ilustracje stanowi fajną propozycje dla miłośników starożytności

Książka w prosty, przyjemny i lekki sposób przedstawia nam kulturę i wierzenia starożytnych Indii, wzbogacona w piękne ilustracje stanowi fajną propozycje dla miłośników starożytności

"Wiekowość tradycji, mnogość wyznań i prądów ideowych" - taka mnogość, że ja osobiście ginę w niej z kretesem :(
Moim zdecydowanym faworytem w mitologii indyjskiej pozostaje Ganeśa - łakomczuch i łasuch :)

"Wiekowość tradycji, mnogość wyznań i prądów ideowych" - taka mnogość, że ja osobiście ginę w niej z kretesem :(
Moim zdecydowanym faworytem w mitologii indyjskiej pozostaje Ganeśa - łakomczuch i łasuch :)

Bardzo ciekawa i fajnie napisana. Warto zauważyć (patrz stopka),że prawie wszystkie fotografie są wykonane przez autorkę. To nie jest zrzut z wikipedii okraszony fotkami z agencji. Widać, że książkę napisała specjalistka, która spędziła w Indiach i nad studiowaniem tamtejszej kultury dużo czasu. Godne polecenia.

Bardzo ciekawa i fajnie napisana. Warto zauważyć (patrz stopka),że prawie wszystkie fotografie są wykonane przez autorkę. To nie jest zrzut z wikipedii okraszony fotkami z agencji. Widać, że książkę napisała specjalistka, która spędziła w Indiach i nad studiowaniem tamtejszej kultury dużo czasu. Godne polecenia.

Jak cała seria - bardzo powierzchowna. Dużo chaosu - autorka przemyka się między różnymi religiami Indii, często bez potrzeby łączy wątki. I duży brak w postaci tylko wzmiankowanych eposów Ramajana i Mahabharata, które aż się prosiły, by je choć częściowo przytoczyć.

Jak cała seria - bardzo powierzchowna. Dużo chaosu - autorka przemyka się między różnymi religiami Indii, często bez potrzeby łączy wątki. I duży brak w postaci tylko wzmiankowanych eposów Ramajana i Mahabharata, które aż się prosiły, by je choć częściowo przytoczyć.