Długa zima w N.

Liczyłam... na emocje... na dyskusję w swoim wnętrzu czy potępiam bohaterkę czy ją bronię... A tu rozczarowanie... tyle rzeczy bohaterowie robią złych...lub nie robią nic, aby się zmienić... odmienić własne życie. Po lekturze... czuję smutek... Ale zapomnę o lekturze i pójdę do mojej kochającej rodziny.... ,którą mogła mieć główna bohaterka.

Liczyłam... na emocje... na dyskusję w swoim wnętrzu czy potępiam bohaterkę czy ją bronię... A tu rozczarowanie... tyle rzeczy bohaterowie robią złych...lub nie robią nic, aby się zmienić... odmienić własne życie. Po lekturze... czuję smutek... Ale zapomnę o lekturze i pójdę do mojej kochającej rodziny.... ,którą mogła mieć główna bohaterka.

Pokaż mimo to

Czy to jest powiesc o milosci? A moze o nienawisci? Zycie plata nam figle, przeplata emocje, dreczy nas i nagradza na zmiane. Jestesmy zagubieni w swiecie emocji, podejmujemy decyzje a potem musimy wypic piwo ktore sami nawarzylismy.
Czy dotarlismy do konca instytucji malzenstwa?
Kazdy ktorego intryguja powyzsze pytania, kazdy kto stawia sobie podobne powwinien przeczytac ta niezwykla powiesc. Madra niezwykle, a zarazem pieknie napisana, mimo niekiedy meskiego, dosadnego jezyka. Goraco polecam!

Czy to jest powiesc o milosci? A moze o nienawisci? Zycie plata nam figle, przeplata emocje, dreczy nas i nagradza na zmiane. Jestesmy zagubieni w swiecie emocji, podejmujemy decyzje a potem musimy wypic piwo ktore sami nawarzylismy.
Czy dotarlismy do konca instytucji malzenstwa?
Kazdy ktorego intryguja powyzsze pytania, kazdy kto stawia sobie podobne powwinien przeczytac...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Na wstępie chciałabym zaznaczyć, iż nie czytam książek z tej kategorii. Podjęłam się jej, ponieważ chciałam sprawdzić czy moje gusta czytelnicze się zmieniły i czy zacznę sięgać po tego typu książki. Niestety - fabuła według mnie jest banalna. Miejscami historia bywa zaskakująca, lecz może dlatego, iż jest pisana pierwszoosobowo, a ja z bohaterką kompletnie nie mogłam się utożsamić. Nie rozumiałam jej decyzji i chęci bycia kimś kim nawet nie chciała być. 5 gwiazdek daję za zakończenie, ponieważ dociera do pewnej konkluzji, która jest prosta, lecz niezwykła.

Na wstępie chciałabym zaznaczyć, iż nie czytam książek z tej kategorii. Podjęłam się jej, ponieważ chciałam sprawdzić czy moje gusta czytelnicze się zmieniły i czy zacznę sięgać po tego typu książki. Niestety - fabuła według mnie jest banalna. Miejscami historia bywa zaskakująca, lecz może dlatego, iż jest pisana pierwszoosobowo, a ja z bohaterką kompletnie nie mogłam się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niestety nie dotrwałam do końca. Książka nie jest źle napisana, jednak gdy denerwują mnie bohaterowie i ich los jest dla mnie obojętny to szkoda czasu na czytanie i męczenie się.

Niestety nie dotrwałam do końca. Książka nie jest źle napisana, jednak gdy denerwują mnie bohaterowie i ich los jest dla mnie obojętny to szkoda czasu na czytanie i męczenie się.

Pokaż mimo to

Świetnie napisana opowieść o kobiecie zagubionej. Jestem pod wrażeniem. Poza tym dobry, trafny i cięty język. Bez owijania w bawełnę. Prowincja, ludzkie przywary, głupota, zawiść i ukryte pragnienia. Dobre.

Świetnie napisana opowieść o kobiecie zagubionej. Jestem pod wrażeniem. Poza tym dobry, trafny i cięty język. Bez owijania w bawełnę. Prowincja, ludzkie przywary, głupota, zawiść i ukryte pragnienia. Dobre.

Pokaż mimo to

Maria B., bo ona właśnie jest główną bohaterką powieści, jest taką współczesną panią Bovary. Z pozoru tworzy wraz z mężem i córeczką szczęśliwą rodzinę, jednak tak naprawdę jest ładną, pustą, znudzoną kobietą, która szuka mocnych wrażeń. Po zakończeniu burzliwego związku erotycznego z prokuratorem szuka szczęścia w internecie na portalach randkowych. Jednak jej nadrzędnym celem jest ponowne spotkanie Wasilija. Maria B. jest wyrodną matką, córka ją denerwuje, wręcz żałuje, że ją urodziła. Męża wielokrotnie traktuje jak wroga, szuka punktu zaczepienia do wszczynania coraz to nowych kłótni. W zasadzie dziwię się, że Misiek trwa w tym związku. Tym bardziej, że to on jest dla córki ojcem i matką. Ma on chwilę refleksji, w momencie, gdy przyjeżdża w odwiedziny Monika, siostra Marii B., która obdarza małą miłością i opiekuje się nią w sposób należny matce.

Jest jeszcze w tej powieści jeden ważny bohater - Mariusz K., listonosz. Wiemy, że miał ciężkie dzieciństwo, które ukształtowało jego charakter. Z pozoru miły, spokojny młodzieniec skrywa swoje mroczne tajemnice. Przede wszystkim prowadzi dokumentację na temat życia mieszkańców N., czyta cudzą korespondencję, kradnie przesyłki. W ten sposób trafia na przedmiot, który pozwala zbliżyć się mu do Marii B. Jakie skutki będzie miało zbliżenie się tych dwóch postaci?

Alina Krzywiec w mistrzowski sposób skonstruowała rysy psychologiczne postaci. Jej powieść charakteryzuje uniwersalizm. Dzięki wprowadzeniu inicjałów daje się ona odczytać jako powieść ponadczasowa. Wydarzenia w niej rozgrywane mogą zdarzyć się wszędzie, a przedstawione osoby mogą być każdym. "Długa zima w N." z jednej strony przyciąga, a z drugiej odpycha. To historia poruszająca, a jednocześnie tragiczna. To opowieść o człowieku zagubionym, który daleko szuka siebie i swojego szczęścia, a nie zauważa, że jest ono obok. To powieść o ranieniu najbliższych sobie osób. To wreszcie opowieść o tym, jak silna jest prawdziwa miłość. Miłość do osoby, która nie zaznała jej w dzieciństwie, i która tak naprawdę nie zna znaczenia tego słowa.

Maria B., bo ona właśnie jest główną bohaterką powieści, jest taką współczesną panią Bovary. Z pozoru tworzy wraz z mężem i córeczką szczęśliwą rodzinę, jednak tak naprawdę jest ładną, pustą, znudzoną kobietą, która szuka mocnych wrażeń. Po zakończeniu burzliwego związku erotycznego z prokuratorem szuka szczęścia w internecie na portalach randkowych. Jednak jej nadrzędnym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zakończenie - majstersztyk.

Zakończenie - majstersztyk.

Pokaż mimo to

Dla mnie akcja toczy się zbyt wolno.Troszkę mnie znudziła.

Dla mnie akcja toczy się zbyt wolno.Troszkę mnie znudziła.

Pokaż mimo to

Jedna z najlepszych książek polskich autorek, jakie czytałam.
Poruszająca, wciągająca, dramatyczna, a przy tym chwilami zabawna.
Głęboka i dająca do myślenia. Maria B. - kobieta straszna, ale świetnie pokazane, jak równocześnie bardzo nieszczęśliwa. Jej mąż - dobry, ale woli za dużo nie widzieć. Mariusz - potworek, ale w kilku poruszających szkicach pokazane, co go na potworka ukształtowało.
Naprawdę świetna literatura. Polecam!!
Sama na pewno sięgnę po pozostałe pozycje Aliny Krzywiec.

Jedna z najlepszych książek polskich autorek, jakie czytałam.
Poruszająca, wciągająca, dramatyczna, a przy tym chwilami zabawna.
Głęboka i dająca do myślenia. Maria B. - kobieta straszna, ale świetnie pokazane, jak równocześnie bardzo nieszczęśliwa. Jej mąż - dobry, ale woli za dużo nie widzieć. Mariusz - potworek, ale w kilku poruszających szkicach pokazane, co go na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Taka piękna okładka i tak fatalna książka. Spodziewałam się po opisie, że będzie inna, ale to, co dostałam kompletnie mnie przeraziło. Zwłaszcza, że główna bohaterka wywoływała u mnie odruch mordercy. Zabiłabym ją jakimś tępym narzędziem.
Maria B. – to nasza główna bohaterka i od razu zaznaczę, że jest postacią tak irytującą, że już dawno się z taką nie spotkałam. Samolubna, egoistyczna, zapatrzona w siebie, posiadaczka wielkiego ego. Wraz z mężem Miśkiem oraz córką Julką przeprowadza się do tajemniczego N. Oczywiście nie robi tego z wielką chęcią w końcu życie w wielkiej Warszawie jest zdecydowanie ciekawsze. Maria posiada pięć kont na różnych portalach randkowych. Spotkania z nieznajomymi mężczyznami często prowadzą do przypadkowego seksu w różnych dziwnych miejscach. Jednak najbardziej uzależniona jest od pewnego warszawskiego prokuratora. Podczas ostatniego ich spotkania w stolicy Polski zabiera mu obrączkę, od której potem w N. zaczynają się dziać bardzo różne rzeczy.
Odpowiedzialnym za te różne dziwne rzeczy jest Mariusz K., który jest listonoszem. Raz w tygodniu podbiera kilka przesyłek dowiadując się o swoich sąsiadach ciekawych rzeczy. Prowadzi im nawet swego rodzaju kartotekę. Na dodatek, gdy znajdzie coś wartościowego sprzedaje. Nie jest postacią pozytywną, ma również swoje fantazje seksualne, które ożywają po spotkaniu Marii B. Ma swoją przeszłość, szczerze nienawidzi psów, a także wszystkich starszych pań. Mimo wszystko to, jaki on był mniej mnie irytowało, niż gdy czytałam o głównej bohaterce. Uwierzcie mi lub nie, ale potrafiła dać dziecku lody z alkoholem, byle tylko spało dłużej! W ciąży chciała być tylko, dlatego, żeby być w centrum zainteresowania, ale macierzyństwo kompletnie nie było jej powołaniem. Ona uwielbiała świecić jak gwiazda, a to wszystko z powodu własnej matki, która zachowywała się tak jak zachowywała. A co najgorsze Maria sama zaczynała pokazywać to samo swojej córce. Julka robiła wszystko byle tylko zaskarbić sobie miłość matki. Jak na swój wiek była bardzo dojrzała.
Warto poświęcić trochę uwagi mężowi Marii B. Misiek jest pantoflem. Nie bójmy się tego słowa, bo taka jest prawda. Próbował robić wszystko byle zadowolić swoją żonę i nawet naiwnie wierzył w jej wierność. Dopiero pod koniec trochę przejrzał na oczy. Zresztą nie tylko on, ale również i Maria, która pod wpływem dramatycznego wydarzenia zaczyna dostrzegać to, co jest najważniejsze. Wychodzi ze swojego więzienia.
To była ciężka książka. Zupełnie nie wiem, co autorka chciała przekazać. Nie mam pojęcia, po co napisano tę powieść. Nie napiszę, że książka była pikantna, przewrotna i bulwersująca, bo to bije od nas z okładki i na to byłam przygotowana. Po prostu podane to zostało w bardzo prostacki sposób. Ta książka nie zasługuje nawet na najmniejszą uwagę. Czytało mi się ją w miarę szybko i dobrze, bo styl nie był najgorszy i tylko za to przyznaję jakiekolwiek punkty w ocenie końcowej. Mam nadzieję, że szybko zapomnę o tej pozycji, bo nie ma, o czym pamiętać. Słabo, słabo, słabo i jeszcze raz słabo.

„Każdy ma swój próg cierpliwości." ~ Alina Krzywiec, Długa zima w N., Warszawa 2013, s. 197.

Taka piękna okładka i tak fatalna książka. Spodziewałam się po opisie, że będzie inna, ale to, co dostałam kompletnie mnie przeraziło. Zwłaszcza, że główna bohaterka wywoływała u mnie odruch mordercy. Zabiłabym ją jakimś tępym narzędziem.
Maria B. – to nasza główna bohaterka i od razu zaznaczę, że jest postacią tak irytującą, że już dawno się z taką nie spotkałam....

więcej

mniej

Pokaż mimo to