Azyl

Gdzie uciekniesz, aby zacząć od nowa?
Pewne decyzje wymagają czasu. Wiktoria bez słowa wyjaśnienia zostawiła męża, spakowała walizkę i pojechała w miejsce, które miało jej pomóc poskładać wszystko na nowo.
Idealne byłyby pewnie Indie albo Toskania. Ona wybrała Chorwację.
Czy podróż do Dubrownika, który zapamiętała dzięki szczęśliwym wakacjom sprzed lat, może być czymś więcej niż tylko pogonią za wspomnieniami?
Pod gorącym chorwackim słońcem przecinają się losy trzech niezwykłych kobiet: Wiktorii, Jasnej i Sandry. Wszystkie szukają swojej drogi, azylu, który pozwoli im poczuć się bezpiecznie. Lekcja, jaką wspólnie przerabiają, nie jest prosta - nie da się wziąć czyjegoś przepisu na życie.

Gdzie uciekniesz, aby zacząć od nowa?
Pewne decyzje wymagają czasu. Wiktoria bez słowa wyjaśnienia zostawiła męża, spakowała walizkę i pojechała w miejsce, które miało jej pomóc poskładać wszystko na nowo.
Idealne byłyby pewnie Indie albo Toskania. Ona wybrała Chorwację.
Czy podróż do Dubrownika, który zapamiętała dzięki szczęśliwym wakacjom sprzed lat, może być czymś...

Książeczka, z rodzaju takich, które ja nazywam "zwinnymi". Szybka, zwięzła, z ciekawym pomysłem i historią - akurat na zimowy weekend.

Książeczka, z rodzaju takich, które ja nazywam "zwinnymi". Szybka, zwięzła, z ciekawym pomysłem i historią - akurat na zimowy weekend.

Po przeczytaniu książki pojawiła mi się taka myśl: Bez deszczu nic nie rośnie. Zacznij doceniać burze w swoim życiu...

Po przeczytaniu książki pojawiła mi się taka myśl: Bez deszczu nic nie rośnie. Zacznij doceniać burze w swoim życiu...

Powróciłam do ponownego przeczytania po kilku latach powieści autorstwa Pani Izabeli Sowy pt. '' Azyl'' ze względu na to, że chciałam, sobie przypomnieć jak wyglądały moje pierwsze wrażenia po jej przeczytaniu losów głównej bohaterki imieniem Wiktoria.

Podczas zapoznawania się z początkową główną treścią opisanej w tej powieści zastanawiałam, się wówczas czym kierowała, się autorka tworząc występujących tutaj bohaterów drugoplanowych i tak bardzo różniące się od siebie przedstawione przez nią poszczególne indywidualne osobowościowe charaktery na poszczególnych etapach ich życia, które doświadczali przez przewrotny los.

Zapamiętałam jedynie główną bohaterkę Wiktorię jako osobę, której życie nie rozpieszczało, ale również toczyło się pod wielkim znakiem zapytania.

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością autorską Pani Izabeli Sowy, która to przyczyniła się do tego, abym mogła przyjrzeć się na nowo losom historii w tle na czele z główną bohaterką i móc towarzyszyć jej w podroży do nowego życia, pełnego ciągłych i nagłych przy tym zwrotów akcji, odnalezienia się obcym, a jakże współczesnym świecie pełnym nieoczekiwanych zmian związanych z podjętymi nowymi wyzwaniami i decyzjami.

Ucieszyłam się, że mogłam znów na nowo odtworzyć sobie przebieg wydarzeń, uczucia, które wywołały na ten moment we mnie wspomnienia, gdy czytałam tę powieść i przybliżyć z bliska postać głównej bohaterki Wiktorii.

Podobało mi się szczególnie to w Wiktorii, że za cel swojego miejsca podróży wybiera miejsce bliskie jej sercu z okresu lat młodości, w którym spędzała je wspólnie z rodzicami.

Podróż ta w nieznane miejsce z początku była dla niej jedynie tylko ucieczką, która przy okazji wywołała, w niej na samym początku wyraźną i widoczną emocjonalność okazując uczucia oziębłe szczególnie do przeprowadzanych rozmowach telefonicznych z mamą.

Przyznam, że czasami odnosiłam momentami takie wrażenie, że Wiktoria nie potrafi się znaleźć podczas swojej podróży, gdyż zawsze czegoś jej brakowało w miejscach, które odwiedzała i zbyt często powracała do wspomnień powodujących ciągłe zmiany nastrojów.

Walorem w tej powieści jest przyjaźń, która nawiązała się pomiędzy Wiktorią, Sandrą, Jasną i Vinko.

Polubiłam najbardziej Sandrę za to, że potrafiła być szczera w przeprowadzanych z nią rozmowach i jako jedyna zyskała moje zaufanie wśród występujących tutaj w tej powieści bohaterów drugoplanowych.

Muszę stwierdzić, że było mi miło wrócić ponownie do całości tej powieści pomimo lekkich zamieszczonych w niej niedociągnięć.

Polecam przeczytać tę powieść.

Powróciłam do ponownego przeczytania po kilku latach powieści autorstwa Pani Izabeli Sowy pt. '' Azyl'' ze względu na to, że chciałam, sobie przypomnieć jak wyglądały moje pierwsze wrażenia po jej przeczytaniu losów głównej bohaterki imieniem Wiktoria.

Podczas zapoznawania się z początkową główną treścią opisanej w tej powieści zastanawiałam, się wówczas czym kierowała,...

Wiktoria, głowna bohaterka ucieka z Krakowa na wakacje do Chorwacji, by uciec od niewiernego męża i próbować poskładać życie na nowo. Poznaje Chorwata Vinko, a także jego rodaczki - Jasnę i Sandrę, które wiele przeszły w czasie ostatniej wojny. Odbywa ona wiele rozmów z miejscowymi, a także angażuje się w pomoc bezdomnym zwierzętom.
Lekko napisana książka o tym, że podróże kształcą - również emocjonalnie i, że warto szukać swojej drogi.

Wiktoria, głowna bohaterka ucieka z Krakowa na wakacje do Chorwacji, by uciec od niewiernego męża i próbować poskładać życie na nowo. Poznaje Chorwata Vinko, a także jego rodaczki - Jasnę i Sandrę, które wiele przeszły w czasie ostatniej wojny. Odbywa ona wiele rozmów z miejscowymi, a także angażuje się w pomoc bezdomnym zwierzętom.
Lekko napisana książka o tym, że podróże...

Wiktoria Paliczek to młoda mężatka z siedmioletnim stażem, która w komputerze swojego męża Bastka znajduje kompromitujące zdjęcia z integracyjnego, służbowego wyjazdu, jasno i wyraźnie wskazujące na to, że nie dotrzymuje jej wierności. Załamana tym faktem postanawia wyjechać, aby zastanowić się, co zrobić ze sobą i nowo uzyskanymi informacjami na temat małżonka. Tym oto sposobem podróżuje do Chorwacji, a dokładnie do Dubrownika, gdzie spędzała kiedyś wakacje z rodzicami, podczas których czuła się szczęśliwa i bezpieczna. Ma nadzieję, że identyczne pozytywne uczucia będą jej nadal towarzyszyć, jednak na miejscu okazuje się, że to wcale nie takie proste, ani jednoznaczne. Wiktoria zaprzyjaźnia się z barmanką o nietypowym imieniu - Jasna, a także z Sandrą, która prowadzi schronisko dla bezpańskich psów. Każda z nich, to kobieta z przeszłością, o której wolałaby zapomnieć i zacząć życie od nowa bez ciążącego im bagażu doświadczeń. Być może to właśnie je połączyło i zrodziło nić porozumienia. Wiki kocha zwierzęta, dlatego proponuje Sandrze pomoc w charakterze wolontariuszki. Praca jest bardzo ciężka i wyczerpująca, a warunki prymitywne, pomimo tego dziewczyna sprawdza się w tym zadaniu, wiedząc, że robi coś dobrego.

Wiktoria Paliczek to młoda mężatka z siedmioletnim stażem, która w komputerze swojego męża Bastka znajduje kompromitujące zdjęcia z integracyjnego, służbowego wyjazdu, jasno i wyraźnie wskazujące na to, że nie dotrzymuje jej wierności. Załamana tym faktem postanawia wyjechać, aby zastanowić się, co zrobić ze sobą i nowo uzyskanymi informacjami na temat małżonka. Tym oto...

Wiktoria wybiera się do Chorwacji by tam znaleźć azyl - bezpieczną przystań. Usiłuje zostawić za sobą przeszłość i odnaleźć szczęście. Poznaje tam inne kobiety - Sandrę i Jasną oraz mężczyznę Viko. Razem próbują odnaleźć swoje miejsce w świecie i przy okazji nawiązują do wojny domowej w Chorwacji. Wiktoria zaczyna pracować w wolontariacie przy schronisku dla psów choć zdaniem Sandry azyl jest dla psów a nie dla ludzi...
"Azyl" to powieść napisana w przystępny sposób choć porusza niełatwy temat. Zapewne niejedna osoba ( podobnie jak Wiktoria ) marzy po cichu o podróży do dalekich krajów, by tam zaznać swego rodzaju szczęścia lub by odciąć się na chwilę od problemów i trudów życia codziennego.
Uważam, że "Azyl" jest powieścią dobrą.Na kartach powieści przewija się kilka różnych wątków,które w późniejszym czasie się wyjaśniają. Pozycja idealna na parę długich dni.

Cała opinia: https://moichksiazekswiat.pl/azyl

Wiktoria wybiera się do Chorwacji by tam znaleźć azyl - bezpieczną przystań. Usiłuje zostawić za sobą przeszłość i odnaleźć szczęście. Poznaje tam inne kobiety - Sandrę i Jasną oraz mężczyznę Viko. Razem próbują odnaleźć swoje miejsce w świecie i przy okazji nawiązują do wojny domowej w Chorwacji. Wiktoria zaczyna pracować w wolontariacie przy schronisku dla psów choć...

słaba, słabiutka
nawet wspaniała Chorwacja nie pomogła
szkoda czasu

słaba, słabiutka
nawet wspaniała Chorwacja nie pomogła
szkoda czasu

Niestety do najbardziej wciągających i porywających treścią nie mogę jej zaliczyć, ale czytało się szybko (niezbyt gruba, dużo dialogów).
Ogólnie oceniam książkę dobrze, taka lektura na jeden dzień.

Niestety do najbardziej wciągających i porywających treścią nie mogę jej zaliczyć, ale czytało się szybko (niezbyt gruba, dużo dialogów).
Ogólnie oceniam książkę dobrze, taka lektura na jeden dzień.

Nie jest to na pewno książka, po którą sięgnę po raz kolejny. Sam pomysł na fabułę niezbyt odkrywczy, ale powód, dla którego Wiktoria opuszcza swojego męża ważki i dla mnie zrozumiały, ale mimo to osoba głównej bohaterki mnie nie przekonała i nie potrafiłam się z nią zaprzyjaźnić, z kilkoma innymi osobami zresztą też.

Nie jest to na pewno książka, po którą sięgnę po raz kolejny. Sam pomysł na fabułę niezbyt odkrywczy, ale powód, dla którego Wiktoria opuszcza swojego męża ważki i dla mnie zrozumiały, ale mimo to osoba głównej bohaterki mnie nie przekonała i nie potrafiłam się z nią zaprzyjaźnić, z kilkoma innymi osobami zresztą też.