Tytuł mówi wszystko. Ostatni samuraj. Rozmowy o generale Petelickim to rzeczywiście kilkanaście rozmów o generale Petelickim, wielkim miłośniku japońszczyzny, a zwłaszcza mieczów samurajskich. Wątek ten – choć oczywiście nie najważniejszy – pojawia się w rozmowach, które wkrótce po samobójczej śmierci bohatera przeprowadziły dziennikarki Anita Czupryn i Dorota Kowalska.

Generał był z pewnością postacią nietuzinkową. Karierę rozpoczął w PRL-u jako funkcjonariusz służby bezpieczeństwa. Pracował głównie na placówkach, odwiedził Wietnam i Chiny, a potem kilka lat spędził jako attaché w Konsulacie Generalnym PRL w Nowym Jorku. W rzeczywistości był szpiegiem, inwigilował środowiska polonijne. W latach 80. odwiedził między innymi Sztokholm. Po zmianie systemu przeszedł pozytywnie weryfikację i de facto stworzył niejawną Grupą Reagowania Operacyjno-Manewrowego, czyli słynny GROM. Zaangażował się też w politykę, stąd jego samobójcza śmierć do dziś budzi liczne dyskusje. Jedni w nią nie wierzą, inni nie mają wątpliwości, że generał targnął się na swoje życie…

Rozmówcy trafili się autorkom ciekawi. Udało im się bowiem dotrzeć do przyjaciół generała z dzieciństwa, a także świadków jego błyskotliwej kariery. Przełożonych i podwładnych. Porozmawiać zgodzili się również politycy z różnych formacji, celebryci przyjaźniący się niegdyś z generałem (Olbrychscy, Rodowicz),wreszcie jego najbliższa rodzina. Stąd portret dostajemy pełny, od młodości spędzonej w Warszawie i przygód w liceum Rejtana po pierwsze lata służby, karierę szpiegowską, a potem wojskową. Z rozmów tych wyłania się człowiek bez wątpienia przebojowy, ambitny wizjoner nie zawsze panujący nad swoim ego. To właśnie ono skłóciło go z politykami, a niewyparzony język sprawił, że odsunięto go na drugi plan. Kto wie, może to bezczynność go zabiła. I świadomość, że można było zrobić więcej i lepiej.

Książka Ostatni samuraj. Rozmowy o generale Petelickim pokazuje twórcę GROM-u od strony prywatnej i przemyca masę ciekawostek z nim związanych. Zagadki jego śmierci oczywiście nie rozwiązuje, choć uprawdopodobnia samobójstwo. A co najważniejsze, uświadamia nam, jak niezwykłym był człowiekiem i jak wiele zrobił dla Polski. Najgorzej potraktowali go jednak nie politycy, a internauci, tworząc nieprawdopodobne historie na jego temat. Te wszystkie teorie spiskowe, wybujałe ambicje i koneksje zapewne nie miały potwierdzenia w rzeczywistości…

Więcej recenzji:
https://zdalaodpolityki.pl/category/ksiazka/
Zapraszam do współpracy autorów i wydawców!

Tytuł mówi wszystko. Ostatni samuraj. Rozmowy o generale Petelickim to rzeczywiście kilkanaście rozmów o generale Petelickim, wielkim miłośniku japońszczyzny, a zwłaszcza mieczów samurajskich. Wątek ten – choć oczywiście nie najważniejszy – pojawia się w rozmowach, które wkrótce po samobójczej śmierci bohatera przeprowadziły dziennikarki Anita Czupryn i Dorota...

Cóż, śmierć generała Petelickiego to kolejna polska tajemnica. Czy za Jego smiercia stały poroblemy finansowe, zdrwowotne, psychiczne, a może to "ktoś" stał tak naprawdę za pociągnięciem spustu. Czy tego kiedys się dowiemy? Po przeszło 10 latach nadal nie.
Nie będe komentować tej książki od strony politycznej czy zołnierskiej, bo od tego są biegli w temacie i pasjonaci. Może też powstana lepsze książki o Generale. Ale ta - nie jest zła.

Cóż, śmierć generała Petelickiego to kolejna polska tajemnica. Czy za Jego smiercia stały poroblemy finansowe, zdrwowotne, psychiczne, a może to "ktoś" stał tak naprawdę za pociągnięciem spustu. Czy tego kiedys się dowiemy? Po przeszło 10 latach nadal nie.
Nie będe komentować tej książki od strony politycznej czy zołnierskiej, bo od tego są biegli w temacie i pasjonaci....

Przyznaję, że miałem trochę obawy przed podejściem do tej książki po przeczytaniu komentarzy i recenzji. Były na tyle rozbieżne, że decyzję o jej przeczytaniu odkładałem tak długo jak to możliwe. Okazało się jednak, że to całkiem przyjemna lektura. Kim był i co zrobił dla polskich jednostek specjalnych Sławomir Petelicki wie chyba każdy, kto choć trochę interesuje się literaturą wojskową (chyba w większości polskich książek o tematyce wojskowej znajduje się odniesienie do Petelickiego). Natomiast prawie nikt z nas nie znał generała od strony prywatnej. I to właśnie starają się pokazać autorki tej książki. Siedemnaście wywiadów z różnymi osobami znającymi generała od strony prywatno-służbowej, przeprowadzonymi w kilka miesięcy po jego śmierci. Rozmówcy uchylają rąbka tajemnicy i zdradzają jego drugą, "bardziej prywatną" twarz. Sporo szczegółów (mnie najbardziej zainteresował ten o Japonii) i ciekawostek (generał uważał trzynastkę za wyjątkową liczbę, a książkę skończyłem czytać trzynastego lipca w rocznicę powstania GROM-u, uświadomiłem to sobie dopiero po skończeniu lektury). Zabrakło mi tylko jednej rzeczy, a mianowicie krótkiego wprowadzenia jakim kluczem kierowały się autorki w doborze rozmówców. Tak czy inaczej jest to bardzo ciekawa książka o charakterystycznej i nietuzinkowej osobie jaką był bez wątpienia generał Sławomir Petelicki.

Przyznaję, że miałem trochę obawy przed podejściem do tej książki po przeczytaniu komentarzy i recenzji. Były na tyle rozbieżne, że decyzję o jej przeczytaniu odkładałem tak długo jak to możliwe. Okazało się jednak, że to całkiem przyjemna lektura. Kim był i co zrobił dla polskich jednostek specjalnych Sławomir Petelicki wie chyba każdy, kto choć trochę interesuje się...

Do tej książki zabrałem się po przeczytaniu "Grom. Siła i Honor" Michała Komara, pozycji będącej wywiadem z gen. Petelickim o powstaniu JW 2035 GROM.

Celem podejścia do książki będącej serią wywiadów z ludźmi znającymi generała była próba poznania bliżej jego osoby oraz próba odpowiedzi na pytanie: Dlaczego? Wydaje mi się iż poprzez tą książkę można poznać bliżej samego gen. Petelickiego i częściwo znaleźć odpowiedź.

Odniosłem wrażenie iż niektóre wywiady min. z Panią Rodowicz były jakby wymuszone i wiele nie wniosły. Najceniejsze to wywiady z córką i żoną generała - tu poznajemy intymną i prywatną stronę życia gen. Petelickiego. Drugi pion stanowią wywiady przeprowadzone z ludźmi, z którymi się przyjaźnił i z którymi współpracował min. z gen. Gromosławem Czempińskim, Aleksandrem Makowskim, Gil86 (operator z GROM-u).

Polecam zainteresowanym tematem GROM-u i osobą gen. Słowomira Petelickiego.

Do tej książki zabrałem się po przeczytaniu "Grom. Siła i Honor" Michała Komara, pozycji będącej wywiadem z gen. Petelickim o powstaniu JW 2035 GROM.

Celem podejścia do książki będącej serią wywiadów z ludźmi znającymi generała była próba poznania bliżej jego osoby oraz próba odpowiedzi na pytanie: Dlaczego? Wydaje mi się iż poprzez tą książkę można poznać bliżej samego...

Bardzo dobra książka o wyjątkowym człowieku. Autorki dotarły do wielu ciekawostek obrazujących życie, nawyki i zasady Pana Sławka, a także jego determinację w dążeniu do założonych celów. Wartością dodaną jest również możliwość pogłębienia wiedzy o jednostce GROM, czyli prawdziwym polskim powodzie do dumy

Bardzo dobra książka o wyjątkowym człowieku. Autorki dotarły do wielu ciekawostek obrazujących życie, nawyki i zasady Pana Sławka, a także jego determinację w dążeniu do założonych celów. Wartością dodaną jest również możliwość pogłębienia wiedzy o jednostce GROM, czyli prawdziwym polskim powodzie do dumy

Ciekawa książka pokazująca niesamowitą osobę zarówno jako herosa jak i zwykłego człowieka. Książka ta pozwala czerpać inspiracje i przykład z tak barwnej postaci jak gen. Sławomir Petelicki.

Ciekawa książka pokazująca niesamowitą osobę zarówno jako herosa jak i zwykłego człowieka. Książka ta pozwala czerpać inspiracje i przykład z tak barwnej postaci jak gen. Sławomir Petelicki.

Honor i GROM

„Ostatni Samuraj rozmowy o generale Petelickim” Czupryn Anita, Kowalska Dorota
wyd. Czarna Owca
rok: 2013
str. 432
Ocena: 4/6

Postać generała Sławomira Petelickiego jest znana każdemu, kto choć trochę interesuje się życiem publicznym i polityką, że o miłośnikach militariów i wojskowości nie wspomnę. Dla niewtajemniczonych wystarczy wspomnieć, że był on agentem służb bezpieczeństwa w czasach PRL, a po upadku komunizmu utworzył i dowodził jednostką wojskową 2305, znaną jako GROM. Po przejściu na emeryturę pracował między innymi w firmie Ernst & Young i założył Fundację Byłych Żołnierzy Jednostek Specjalnych G.R.O.M.. Wśród zachodnich wojskowych był powszechnie znany i szanowany jako wybitny specjalista, natomiast w Polsce jego nieustępliwość i krytyka bylejakości władzy przysparzały mu wielu wrogów. W niespełna rok po prawdopodobnym samobójstwie generała, wydawnictwo Czarna Owca dostarcza na półki sklepowe książkę „Ostatni Samuraj rozmowy o generale Petelickim” autorstwa duetu Czupryn i Kowalska. Ponad czterysta stron przedstawia czytelnikom złożony obraz człowieka nieugiętego, narwanego i konfliktowego, ale równocześnie oddanego swojej ojczyźnie i lojalnego wobec przyjaciół i najukochańszego dziecka - GROMU. Wśród rozmówców znajduje się małżeństwo Olbrychskich czy też Maryla Rodowicz. Ich opinii w tej książce w ogóle się nie spodziewałem. Okazuje się, że znali się i spotykali prywatnie
z bohaterem rozmów. Ponadto w książce przeczytamy słowa Pawła Kukiza ostatnio silnie angażującego się w politykę muzyką. Rozmówcami autorek są przede wszystkim przyjaciele generała, którzy towarzyszyli mu aż do jego ostatnich dni. Wyjątek stanowi Paweł Graś, którego drogi rozeszły się z drogami Petelickiego.

Książkę „Ostatni Samuraj rozmowy…” czyta się bardzo przyjemnie, jest one pełna nieznanych faktów
z życia Sławomira Petelickiego. Jak już wcześniej wspomniałem, rozmówcami są przyjaciele
i rodzina generała, a więc przed czytelnikiem rysuje się dość wyidealizowany obraz bohatera, choć nikt nie unikał rozmów o jego wadach. Mimo wszystko brakuje mi w tej pozycji spojrzenia z drugiej strony barykady. Być może to wynika z przekonania, że o zmarłych mówi się dobrze lub nie mówi się wcale. Mimo wszystko autorki prowadzą fabułę w taki sposób, by poza tworzeniem całościowego i bogatego obrazu generała Petelickiego, rozmówcy opowiadali o swoich odczuciach, przemyśleniach i co najważniejsze - o swoim życiu. W tym wszystkim najfajniej czyta się wspomnienia rodziny generała. Córka generała z pierwszego małżeństwa wspomina o telefonicznych rozmowach, o tym jaki mieli ze sobą kontakt i jak zawsze mogła na niego liczyć. Brat Petelickiego pokazuje go jako łobuziaka i chłopca zafascynowanego agentem jej królewskiej mości 007 i wojskiem. Okazuje się, że przyszły generał już od najmłodszych lat nie unikał bójek, był zawsze honorowy i mówił to, co myślał – co zresztą zostało mu do ostatnich dni. Druga żona Petelickiego wspomina o tym, jakim człowiekiem był w domu oraz jak wyrażał miłość. Wszyscy rozmówcy ujawniają prywatne fakty z ich relacji z tym mężczyzną, ale nie ujawniają absolutnie wszystkiego, przez co nie ma się wrażenia czytania portali czy gazet plotkarskich. Wszystko ma smak i jest wyważone. Rozmówcy jak jeden mąż opowiadają o tym, jakim oczkiem w głowie generała był GROM. Petelicki jak lew walczył z całą machiną biurokratyczną w czasie tworzenia jednostki wojskowej. Z całego kraju selekcjonował najlepszych ludzi, oferując im dobrą zabawę i zupełnie inne podejście do tematu szkoleń i działań. Nie istniały dla niego słowa: nie da się i nie można - jeśli chodziło o GROM. Wszelkie decyzje zapadały bardzo szybko, dzięki czemu jednostka niemal od razu stała się światową elitą sił specjalnych. Generał do ostatnich chwil swojego życia był niezwykle oddany swojemu dziełu. Stawał okoniem każdemu, kto choć pomyślał, by skrzywdzić GROM lub mu zaszkodzić. W walce tej był bezkompromisowy, szukał sojuszników gdzie tylko się dało. Niemal każde spotkanie ze Sławomirem Petelickim wiązało się z rozmową na temat JW 2305.

Z rozmów dowiadujemy się o pasjach bohatera. Jego „bzika” na punkcie Japonii prezentuje przede wszystkim nam Henryk Socha. Opowieści o ich wielogodzinnych rozmowach na temat mieczy i nie tylko, uświadamiają nam, jak wiele łączyło generała z samurajami. Dowiadujemy się również trochę na temat japońskich oręży i kolekcji Petelickiego.

Generał Sławomir Petelicki jawi się czytelnikowi jako postać złożona, bezkompromisowa, pełna woli walki, nieustępliwa, oddana ojczyźnie i niezłomna. Ten przystojny mężczyzna nigdy nie unikał alkoholu, na przyjęciach i bankietach był duszą towarzystwa. Z drugiej strony był oddany swojej rodzinie, miał swoje pasje i problemy – zupełnie jak zwykli ludzie. Dzięki swojemu dziełu stał się jednym z symboli współczesnej Polski. To, jak skończyła się historia jego życia, ciągle jest sprawą dyskusyjną i bardzo tajemniczą. Dla wszystkich jego przyjaciół i przeciwników samobójstwo generała było wielkim szokiem. Nikt z prezentowanych rozmówców nie przewidział tego, co się może stać i żaden z nich nie był w stanie temu przeciwdziałać – co jest przerażające.

„Ostatni Samuraj rozmowy o generale Petelickim” nie odpowiadają ostatecznie na pytanie dotyczące śmierci Petelickiego i jakie były jej bezpośrednie przyczyny, pozostawiając próbę odpowiedzi czytelnikowi. Książka na pewno stara się pokazać całościowy obraz generała widzianego oczami rodziny i przyjaciół. „Ostatni Samuraj…” uzupełnia oficjalną wiedzę o generale i wydaje się być hołdem złożonym Sławomirowi Petelickiemu – choć osobiście uważam, że za to co zrobił, należy mu się pomnik z marmuru w honorowym miejscu stolicy.
Artur Borowski

Honor i GROM

„Ostatni Samuraj rozmowy o generale Petelickim” Czupryn Anita, Kowalska Dorota
wyd. Czarna Owca
rok: 2013
str. 432
Ocena: 4/6

Postać generała Sławomira Petelickiego jest znana każdemu, kto choć trochę interesuje się życiem publicznym i polityką, że o miłośnikach militariów i wojskowości nie wspomnę. Dla niewtajemniczonych wystarczy wspomnieć, że był on...

Od początku do końca jestem zdziwiona.

Od początku do końca jestem zdziwiona.

zbior nie do konca przemyslanych wywiadow, wiedza o Panu Generale kazdemu sie przyda poniewaz byla to postac wyjatkowa. W ksiazce zabraklo mi opinii pana Polko o Panu Generale

zbior nie do konca przemyslanych wywiadow, wiedza o Panu Generale kazdemu sie przyda poniewaz byla to postac wyjatkowa. W ksiazce zabraklo mi opinii pana Polko o Panu Generale

Bardzo fajne są te wspomnienia z wojska... reszta to jak zwykle biograficzne opowiastki

Bardzo fajne są te wspomnienia z wojska... reszta to jak zwykle biograficzne opowiastki