„Opowieści – rodzaj żeński, liczba mnoga”, Šejli Šehabović, to zbiór krótkich opowiadań o wojennych i powojennych losach mieszkańców Bośni. W niektórych opowiadaniach wyraźnie widać próbę pogodzenia się z losem i odnalezienia swojego miejsca gdzieś na ziemi, w obcym kraju, wśród obcych ludzi. Bohaterowie tych tekstów niejako z przymusu stali się obywatelami świata. Dorośli uciekali na Zachód za pieniędzmi, dzieci i młodzież za wykształceniem, korzystając z licznych dofinansowań i stypendiów, którymi świat starał się zrekompensować im kilka lat zastoju: „Ja z wojny najbardziej pamiętam to, że nie musiałam chodzić do szkoły. Jeśli już do niczego cię nie zmuszają, wiedz, że przyszły najgorsze czasy”.

Niestety, opowiadania są mocno nierówne. W niektórych widać aż za bardzo zachłyśnięcie się światem, przez co na niewielkiej liczbie stron autorka stara się zamieścić zbyt wiele treści, z czego wychodzi tekst słaby. Na szczęście znaleźć można też kilka opowiadań rekompensujących tę stratę, jak np. opowieść o 16-letniej dziewczynie, świeżej mężatce, której tragiczna historia zaczęła się od zagubionego pocisku, a kulminacja nastąpiła w rozpędzonym samochodzie, który pojawił się znikąd, w ciemnym, nieoświetlonym korytarzu życia.

Šejla Šehabović porusza także wątek homoseksualny, pokazując jak bardzo trzeba krążyć i komplikować najprostsze sprawy, żeby móc żyć w spokoju i szczęściu. Przekonuje się o tym Mirza, który prosić musi o dziwną pomoc starszą od siebie Angielkę, by móc bez obaw związać się z ukochanym. Lecz koszt tej pomocy jest na tyle duży, że spłacać go przyjdzie całej trójce. A drugie imię miłości to samotność.

Po bardziej szczegółową recenzję zapraszam do siebie - https://kulturalnynihilista.pl/opowiesci-rodzaj-zenski-liczba-mnoga-sejla-sehabovic-bosnia-i-hercegowina-cz-2/

„Opowieści – rodzaj żeński, liczba mnoga”, Šejli Šehabović, to zbiór krótkich opowiadań o wojennych i powojennych losach mieszkańców Bośni. W niektórych opowiadaniach wyraźnie widać próbę pogodzenia się z losem i odnalezienia swojego miejsca gdzieś na ziemi, w obcym kraju, wśród obcych ludzi. Bohaterowie tych tekstów niejako z przymusu stali się obywatelami świata. Dorośli...

Krótki tom opowiadań boszniackiej pisarki. Bośniak oznacza w naszym języku mieszkańca Bośni, niezależnie od narodowości i religii (w oryginale – Bosanac),zaś Boszniak (w oryginale Bošnjak) oznacza mieszkańca Bośni wywodzącego się ze społeczności słowiańskich muzułmanów (za czasów Jugosławii pisanych wielką literą, jako narodowość). Nie muszą być wyznawcami islamu wystarczy, że mają tureckie imiona a islam wyznawali ich przodkowie.
Ale nie narodowość i religia mają znaczenie w tej prozie. Wręcz przeciwnie, większość problemów, jakie pokazuje Šejla Šehabović dotyczy kobiet, niezależnie od kraju pochodzenia, rasy, religii czy języka. Nie ma w nich nic boszniackiego, a bośniackie jest tylko wspomnienie wojny z lat 1992-1995, gdzie każdy stracił kogoś z rodziny bądź spośród przyjaciół, bądź z obu tych grup. Trauma wojny jest w ludziach ciągle żywa (książkę wydano w 2012 r.),ale nie usprawiedliwia takich działań jak na przykład przemoc w rodzinie.
Opowiadania są nierówne – moim zdaniem najlepsze są dwa ostatnie. Dwa, trzy inne ulatują z pamięci po przejściu do następnego i ich brak dobrze by zrobił temu wyborowi. Ale tomik wart jest przeczytania właśnie z powodu wojennej traumy, która jak widać przeorała tych, którzy pozostali.
Niestety redakcja i tłumaczenie bardzo utrudniają lekturę. Brak spisu treści, niektóre zdania wydrukowano inną czcionką. Tłumaczka z nieznanych przyczyn zastosowała własną transkrypcję fonetyczną i pisownię nazw własnych. Boszniacy piszą alfabetem łacińskim, podobnie ja my i Chorwaci. Nie ma potrzeby zapisywania nazwy miasta Vukovar jako Wukowar. We wszystkich krajach dawnej Jugosławii namawiano nas na ćevap lub ćevapcici, wymawiane jako „czewap”. Nigdy nie słyszeliśmy wymowy „ciewape”. No i na koniec błąd ortograficzny. Słowo „chodź” z „dź” na końcu oznacza przyjdź do mnie, pójdź ze mną etc. Jeśli chcemy powiedzie, że czegoś nie zrobiliśmy, mimo że mieliśmy na to ochotę - napiszemy „choć” z „ć” na końcu. Niestety w tej książce jest odwrotnie.

Krótki tom opowiadań boszniackiej pisarki. Bośniak oznacza w naszym języku mieszkańca Bośni, niezależnie od narodowości i religii (w oryginale – Bosanac),zaś Boszniak (w oryginale Bošnjak) oznacza mieszkańca Bośni wywodzącego się ze społeczności słowiańskich muzułmanów (za czasów Jugosławii pisanych wielką literą, jako narodowość). Nie muszą być wyznawcami islamu...