Bastion

Książka w sam raz na czasy pandemii coronavirusa. Mimo, że napisana parę ładnych lat temu, w nasze czasy wpisuje się świetnie i straszy między innymi wprost proporcjonalnym rozprzestrzenianiem śmiercionośnego wirusa.

Kiedy sięgnie się po tę pozycję, zaraz po przeczytaniu przeciętnego romansidła, różnica jest jak Wielki Kanion w Kolorado.
King to "king" i nigdy nie wiadomo, co też mu strzeli do głowy. Na łamach ponad tysięczno stronicowej książki umieścił całą masę wyraźnych i żywych bohaterów, których lubimy mniej lub bardziej. Co za tym idzie- nie jest to historia, gdzie giną czy poruszają się miliony bezimiennych ludzi, ale ludzi, z których każdy ma własne życie, sprawy i przemyślenia. Od pierwszych do ostatnich stron, nie wiadomo, co się wydarzy, kto ulegnie chorobie, wypadkowi, grzechowi i kto wytrwa do stron ostatnich.
Tym, co bardzo odróżnia tę książkę od innych jego dzieł, jest duży udział w wydarzeniach Pana Boga. Zdawanie się na Jego łaskę i Jego plan.
Uwielbiam styl pisarza, jego słownictwo, składnię i mądrość, jaką mimo wszystko przekazuje. To, w jakim stopniu połyka się jego dzieła i czyta z wypiekami na twarzy, nawet po nocach. A później myśli nad tym, jak zachowalibyśmy się w miejscu jego bohaterów.

Książka w sam raz na czasy pandemii coronavirusa. Mimo, że napisana parę ładnych lat temu, w nasze czasy wpisuje się świetnie i straszy między innymi wprost proporcjonalnym rozprzestrzenianiem śmiercionośnego wirusa.

Kiedy sięgnie się po tę pozycję, zaraz po przeczytaniu przeciętnego romansidła, różnica jest jak Wielki Kanion w Kolorado.
King to "king" i nigdy nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mistrzostwo!

Mistrzostwo!

Pokaż mimo to

Pierwsza Książka Kinga jaką miałem w rękach.

Fantastyczne wątki i postacie.
Niesatysfakcjonujące zakończenie.

Pierwsza Książka Kinga jaką miałem w rękach.

Fantastyczne wątki i postacie.
Niesatysfakcjonujące zakończenie.

Pokaż mimo to

Wyobraźmy sobie pandemiczną zagładę po Polsku. Robert to zapalony kibol, który nie odpuszcza żadnego meczu, początkowo śmieje się z całej tej zarazy, a gdy w kraju wybuchają pierwsze rozruchy razem z kumplami szabruje, rozkrada i grabi co się da. Kumple jednak po kolei umierają w męczarniach, a Roberta z dnia na dzień ogarnia coraz większy strach. Boi się tego czego nie rozumie, boi się bo został sam i nie czuje już się taki silny jak w towarzystwie łysych kolegów.
Alicja to instagramowa infuencerka, przed pandemią jedyne na czym jej zależało to sława i kolejni obserwujący jej konto. Miała mylne przeświadczenie, że skoro obserwuje ją 400 tys. osób to oznacza, że to co zjadła na śniadanie, jakich używa kosmetyków i co robi każdego dnia jest najważniejszą rzeczą na świecie. Gdy świat zaczął się walić nagle zdała sobie sprawę, że nie ma żadnych umiejętności które pozwolą jej przeżyć, a co gorsze nie ma w swoim życiu nikogo, kto by się nią zaopiekował. Nagle nikogo nie obchodzi ona, a dla mężczyzn którzy przeżyli jest albo nic nie wartą przeszkodą, albo seksualnym obiektem.
Tomek to wzięty prawnik po 30 udzielający się aktywnie w lokalnej polityce. Ma ambicje i plany kandydować do samorządu, jednocześnie zarabiając duże pieniądze w kancelarii. Ma wszystko, duży dom, nowy samochód, piękną żonę i dwoje prześlicznych dzieci. Najważniejsza dla niego jest jednak opinia i respekt jaki wzbudza u innych. Przykłada wielką wagę do nienagannego wyglądu, w szafie ma pełno eleganckich garniturów, drogich koszul i zegarków. Kiedy rozpoczyna się pandemia dla niego jest to okazja do wykazania się, przejęcie przywództwa, zbicia politycznego kapitału. Wypowiada się o potędze prawa, które jednak w ogarniającej świat anarchii nic nie znaczy o czym boleśnie przekonuje się dostając w łeb od mężczyzny, który wyrywa mu na ulicy produkty, które ten niósł do domu. Nagle okazuje się, że cała ta władza, szacunek i pieniądze na nic mu się przydadzą....Czy ta trójka spotka się w opustoszałej Warszawie? Czy ich podróż zakończy się w domku starego Eryka, emerytowanego mazurskiego księdza, którego osobę widzą w swoich wizjach?.....

King co prawda tworzy w Bastionie amerykański obraz zagłady, ale barwne postacie, które tworzy są uniwersalne i ciekawe i to głównie dzięki nim tą rozciągniętą na ponad 1000 stron historię śledzi się z zainteresowaniem.

Narzekanie na Kinga, że leje wodę, że rozwleka, że dłuży...to jak narzekanie, że woda jest mokra, a słońce gorące...jeżeli komuś się nie podoba ten styl to niech nie czyta Kinga, ani książek w tym stylu. On tak ma, że lubi sobie snuć mikro-historie, robić dygresje, rozwlekać przemyślenia. Mi to nie przeszkadza, ponieważ podchodzę do takich książek jak Bastion na spokojnie i bez pośpiechu.
Że w tym miejscu King znowu się rozpisuje nie na temat, albo wchodzi w rozbudowane popisywanie się zręcznymi porównaniami? A gdzie mi się śpieszy...Dzięki temu jestem w stanie się delektować tym stylem, a nie irytować…Dzięki temu właśnie bohaterowie stają się realni, rozbudowani, a świat nabiera smaczków.

To jasne, ze i King w „Bastionie” nie wszystko zrobił idealnie, w połowie książki widać, że autor trochę się zagubił i zapomniał o czym jest ta książka (ale szybko wraca na właściwe tory). Momentami wychodzi też socjopatyczna natura pisarza, czy to w kreacji bohaterów, czy to podczas rozwiązań fabularnych. Z łatwością można zauważyć gdzie King nie ma pomysłu na rozwój sceny….wtedy po prostu epatuje seksem.

I to jest mój największy zarzut do Bastionu (choć to też typowe dla Kinga), że „wsadza, penetruje, szczytuje” seksualnymi odniesieniami, porównaniami, scenami i nawiązaniami w sposób pozbawiony jakiegokolwiek smaku. W świecie Kinga każdy to dewiant, erotoman i zboczeniec. Żeby to jeszcze miało jakąś rację bytu, ale zwracałem na to baczną uwagę i muszę stwierdzić, że każda taka scena, mogłaby być wycięta i fabuła, czy klimat powieści nic by na tym nie straciły.

Poza tym jednak to po prostu kawał świetnej powieści.

Wyobraźmy sobie pandemiczną zagładę po Polsku. Robert to zapalony kibol, który nie odpuszcza żadnego meczu, początkowo śmieje się z całej tej zarazy, a gdy w kraju wybuchają pierwsze rozruchy razem z kumplami szabruje, rozkrada i grabi co się da. Kumple jednak po kolei umierają w męczarniach, a Roberta z dnia na dzień ogarnia coraz większy strach. Boi się tego czego nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W połowie książki może być odczuwalny kryzys czytania, spore fragmenty strasznie się dłużą, ale warto mimo tego sprawdzić tę pozycję.

W połowie książki może być odczuwalny kryzys czytania, spore fragmenty strasznie się dłużą, ale warto mimo tego sprawdzić tę pozycję.

Pokaż mimo to

rewelacyjna powieść, chociaż początek mnie zniechęcił
warto dać "Bastionowi" szansę i zanurzyć się w świat stworzony przez autora

rewelacyjna powieść, chociaż początek mnie zniechęcił
warto dać "Bastionowi" szansę i zanurzyć się w świat stworzony przez autora

Pokaż mimo to

Stephen King „Bastion”😷😇👿

Jest to bardzo adekwatna do obecnej sytuacji na świecie powieść.
Gdy ludzką populację dziesiątkuje nieznana broń biologiczna, tylko niektórzy stają się odporni. Pomimo iż wydawać by się mogło, że nic gorszego nie może się wydarzyć, ocaleni zaczynają miewać koszmary. Ludzkość dzieli się na dwa obozy, które w pewien sposób zaczynają ze sobą rywalizować.

Jest to moje pierwsze spotkanie z piórem Pana Kinga. Jak do tej pory obejrzałam jedynie ekranizację książki - „Zielona mila”, która ogromnie mnie wzruszyła.

Powieść czytałam jakieś pół roku – kosmos… 🙊 Nie chodzi tu wcale o to, że historia przedstawiona jest na 1166 stronach (to wcale nie stanowiło problemu 😉). Po prostu nie jest to wcale łatwa lektura. Zarówno pod względem psychologicznym (szczególnie gdy obecnie wokół nas panuje 👑) jak i fabularnym. Ogrom postaci do ogarnięcia. W jednym rozdziale akcja toczy się w pewnym miejscu w następnym zaś w kolejnym później wracamy do pierwszego, a zaraz do jeszcze innego... 🙆‍♀️ Na pewno dość specyficzne pióro autora, do tego rozbudowana fabuła, wielowątkowość. Pomimo powyższego mam wrażenie, że dopiero od 35 rozdziału tak naprawdę wsiąkłam w całą historię.

Momentami trochę za bardzo przegadana...

Jest to swoisty majstersztyk i nie chce jej umniejszać w żaden sposób. Podczas czytania wydawało mi się, że znajduje się w środku akcji - co bardzo mi się podobało. Napewno nie jest to moje ostatnie spotkanie z piórem Pana Kinga.

Już teraz wiem, że nie poleciłabym jej na pierwsze spotkanie z twórczością autora, lecz na któreś z kolei😉

Stephen King „Bastion”😷😇👿

Jest to bardzo adekwatna do obecnej sytuacji na świecie powieść.
Gdy ludzką populację dziesiątkuje nieznana broń biologiczna, tylko niektórzy stają się odporni. Pomimo iż wydawać by się mogło, że nic gorszego nie może się wydarzyć, ocaleni zaczynają miewać koszmary. Ludzkość dzieli się na dwa obozy, które w pewien sposób zaczynają ze sobą...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trochę się bałem tej ilości stron ale moje obawy okazały się płonne - ponad tysiąc stron ale czytało się się super, historia jest wciągająca i moim zdaniem ta objętość jest uzasadniona fabułą.

Ocena 7 ponieważ mimo wszystko mam poczucie zmarnowanego potencjału - jak dla mnie zakończenie jest mocno niesatysfakcjonujące:

Po pierwsze całe napięcie budowane wokół wielkiej misji zaplanowanej przez Boga dla ocalałych kończy się tak, że w sumie równie dobrze mogłoby się tak skończyć nawet gdyby czwórka z Boulder nie została wcale wysłana do Vegas - wszystko i tak wymykało się Flaggowi z pod kontroli...

Po drugie, wydarzenia już po Vegas:
Stu wraca do Boulder.
Fran pyta - „Podobno Las Vegas wybuchło?”,
Stu: „Tak”,
Fran: „Acha, No ok, to może pojedziemy do Maine?”
Stu: "Spoko".
Zero konstatacji nad wielką misją zapobieżenia masakrze. Czy miała sens? Czy przepowiednia się spełniła? Jaki był w tym udział czwórki, która wyruszyła samotnie na zachód?
W Boulder już dawno nikogo to nie obchodzi...

Mam też pewne drobne zastrzeżenia do tłumaczenia (chociaż ogólnie jest dobre): "pojechali do Portlandu", "wrócili z Vermontu" czy też to okropne tłumaczenie angielskiego "baby" jako "dziecino" zamiast "kochanie"... bleh...

Trochę się bałem tej ilości stron ale moje obawy okazały się płonne - ponad tysiąc stron ale czytało się się super, historia jest wciągająca i moim zdaniem ta objętość jest uzasadniona fabułą.

Ocena 7 ponieważ mimo wszystko mam poczucie zmarnowanego potencjału - jak dla mnie zakończenie jest mocno niesatysfakcjonujące:

Po pierwsze całe napięcie budowane wokół wielkiej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka jest super, aktualna co do wydarzeń jakie dzieją się na świecie.

Książka jest super, aktualna co do wydarzeń jakie dzieją się na świecie.

Pokaż mimo to

Supernowoczesna broń biologiczna, grypa nazywana Kapitanem Tripsem, wydostaje się z laboratorium Ministerstwa Obrony i niesie spustoszenie na całym świecie, niszcząc 99,4% całej ludzkiej populacji. Przy życiu pozostają nieliczni, którzy zaczynają mieć dziwne senne wizje. Jedni z nich śnią o przyjaznej 108-letniej czarnej kobiecie znanej jako 'matka Abagail', która zaprasza ich do siebie w Hemingford Home w Nebrasce. Drudzy śnią o mrocznym i przerażającym człowieku znanym pod nazwą Randall Flagg, który przebywa w Las Vegas. Każdy musi wybrać swoją własną drogę i zdecydować czy woli udać się do Wolnej Strefy i opowiedzieć po stronie dobra, czy woli totalitarne społeczeństwo złożone z psychopatów i kryminalistów, którzy robią co chcą. Jedno jest jednak pewne i nieuniknione: dojdzie do konfrontacji jednych z drugimi.

"Bastion" to jedna z moich ulubionych książek Kinga, którą zdecydowałem sobie odświeżyć ponownie po jedenastu latach, kiedy to po raz pierwszy ją czytałem. W tamtym czasie wywarła na mnie wielkie wrażenie: treścią i jej obszernością, postaciami, klimatem, stylem, ogólnie wszystkim. Mistrz grozy znany z obszernych powieści liczących średnio 500-600 stron posunął się znacznie dalej i onieśmiela swym ponad 1100-stronicowym kolosem, który uważany jest za jego opus magnum (chociaż chyba bardziej jest nim monumentalny cykl 'Mroczna Wieża'). Jednak ta zdecydowanie najdłuższa z książek Stephena nie nużyła mnie ani przez chwilę zarówno wtedy, jak i dzisiaj, mimo że sporo jej treści pamiętałem do dziś. I słusznie zrobiłem sięgając po nią ponownie, bo pokochałem ją jeszcze bardziej.

King zainspirowany Tolkienem starał się stworzyć epos w stylu (i hołdzie) "Władcy Pierścieni" o walce dobra ze złem, ale we współczesnych czasach. Pomysł ten porzucił z uwagi na zbyt liczne grono postaci i innych elementów tworzących najważniejsze dzieło angielskiego profesora. Zdecydował napisać coś innego, ale równie - albo porównywalnie - wielkiego. I zarąbiście dobrze mu to wyszło. Niewiele jest w tej książce elementów, które mógłbym mu wytknąć. Właściwie to jest tylko jeden i dotyczy ostatecznej konfrontacji, która moim zdaniem była zbyt prosta i zbyt szybko się to wszystko odbyło. I pamiętam, że za pierwszym razem też dokładnie to mi się nie podobało. Cała reszta to była uczta. Świetne kreacje postaci (przede wszystkim Randall Flagg, który na przestrzeni lat stał się legendarny i pojawiał się w innych książkach Kinga pod różnymi przybranymi nazwami), super postapokaliptyczny, mroczny i przytłaczający klimat, kilka bardzo emocjonujących scen, dialogi, tło, cały pomysł na fabułę od początku do końca.

Kiedyś powieść uznawana za totalnie fikcyjną dzisiaj w dobie szalejącej pandemii pewnie już znacznie mniej, bo wiele łączy tę fikcyjną wizję Kinga z rzeczywistością, którą mamy dzisiaj na co dzień. Zresztą niedługo po pojawieniu się covida-19 Amerykanin był podejrzewany i wypytywany o przewidzenie tej pandemii. Niemniej jednak, nawet jeśli by nie patrzyć na te powiązania ze współczesnością (i wyciąć całkowicie kwestie fantastyczne), trzeba stwierdzić, że bardzo realna jest ta wizja mistrza grozy. To nie jest powieść, w której ludzkość jest zdziesiątkowana i ograniczona do minimum, ale z zachowaniem odpowiednich elementów potrzebnych do przetrwania, zwłaszcza personelu (tj. naukowców, techników, duchownych, inżynierów itp.), który na pewno pomoże przetrwać i odbudować się na nowo. Autor postanowił oddać realizm i nie pomijać w tej masakrze nikogo, bo czy lekarz, technik lub duchowny jest mniej narażony na chorobę od innych? Czy mają supermoce tylko dlatego, że posiadają konkretne umiejętności albo cechy? Nie. Oni nie muszą przetrwać, żeby ludzkość sobie poradziła i przetrwała. Normalni, zwykli ludzie muszą się postarać uratować samych siebie na przestrzeni najbliższych kilku dni, a nawet i godziny. A jeśli im się to uda, bo ktoś ma drobne umiejętności albo rozwinie w siebie jakieś nowe, co przyda się jemu i innym to potem mogą pomyśleć o miesiącach czy latach.

To tylko jedna z kwestii, które oddają tę realność i działają na korzyść całej powieści. Niemniej jednak nie jedyna. Ale nie będę wypunktowywał zachwalając i podniecając się nad wszystkim, bo nie każdemu może przypaść to samo do gustu i się ze mną zgodzić, więc najlepiej po prostu sprawdzić to samemu. Dla mnie to była, jest i zawsze będzie ulubiona pozycja, po którą z pewnością jeszcze sięgnę, bo sentymentalizm jest ogromny.

"Bastion" to bez wątpienia jedna z najlepszych i najbardziej reprezentatywnych książek Stephena Kinga, która w pełni oddaje jego kunszt pisarski i wszystko to, za co pokochały go rzesze czytelników i pokocha kolejne tyle. Jeśli nie przeraża was szalejąca za oknem pandemia i okrutna wizja Amerykanina, która ma wiele z tym wspólnego, albo po prostu lubicie postapokaliptyczne klimaty utrzymane w mocno horrorowym stylu, to zdecydowanie warto poświęcić swój czas na zapoznanie się z tą świetną książką.

https://swiat-bibliofila.blogspot.com/2020/12/bastion-stephen-king-recenzja.html

Supernowoczesna broń biologiczna, grypa nazywana Kapitanem Tripsem, wydostaje się z laboratorium Ministerstwa Obrony i niesie spustoszenie na całym świecie, niszcząc 99,4% całej ludzkiej populacji. Przy życiu pozostają nieliczni, którzy zaczynają mieć dziwne senne wizje. Jedni z nich śnią o przyjaznej 108-letniej czarnej kobiecie znanej jako 'matka Abagail', która zaprasza...

więcej

mniej

Pokaż mimo to