Bardzo pomijalna pozycja Asimova, co przyznaję ze smutkiem. Asimov jest dobry wtedy kiedy zajmuje się dużymi ciekawymi ideami. Tutaj jest tego jak na lekarstwo, zamiast tego jest masę rzeczy w których Asimov jest zwyczajnie kiepski: kiepscy bohaterowie, kiepski romans. Bieda. Gdyby nie to że akcja jest napisana wystarczająco sprawnie, to zostawiłbym tą książkę w połowie. Na szczęście akcja jest a całość jest na tyle krótka że dało się ją przebrnąć.
Mimo wszystko nie polecam. Fundacja to to nie jest.

Bardzo pomijalna pozycja Asimova, co przyznaję ze smutkiem. Asimov jest dobry wtedy kiedy zajmuje się dużymi ciekawymi ideami. Tutaj jest tego jak na lekarstwo, zamiast tego jest masę rzeczy w których Asimov jest zwyczajnie kiepski: kiepscy bohaterowie, kiepski romans. Bieda. Gdyby nie to że akcja jest napisana wystarczająco sprawnie, to zostawiłbym tą książkę w połowie. Na...

Pierwszy tom cyklu jest zupełnie inny niż cykl o Robotach, brak tu praktycznie bezpośrednich nawiązań, choć byłoby o nie dosyć trudno autorowi biorąc pod uwagę, że ten tom powstał w 1950 roku, gdy cykl Robotów także był gdzieś w połowie. Trudno też oceniać cykl po pierwszym tomie. Książka całkiem niezła mimo, że pewne aspekty naukowe stały się przeterminowane.

Pierwszy tom cyklu jest zupełnie inny niż cykl o Robotach, brak tu praktycznie bezpośrednich nawiązań, choć byłoby o nie dosyć trudno autorowi biorąc pod uwagę, że ten tom powstał w 1950 roku, gdy cykl Robotów także był gdzieś w połowie. Trudno też oceniać cykl po pierwszym tomie. Książka całkiem niezła mimo, że pewne aspekty naukowe stały się przeterminowane.

Bardzo dobra książka, którą się świetnie czyta. Jest intryga, dużo zwrotów akcji i wątek miłosny. ;)

Bardzo dobra książka, którą się świetnie czyta. Jest intryga, dużo zwrotów akcji i wątek miłosny. ;)

Jeżeli potraktujemy tę książkę jako SCIENCE - fiction, to niestety zasługiwałaby ona na mierną ocenę. Jeżeli jednak uznamy ją za fantasy, tyle że osadzone w odległej przyszłości i uwzględnimy na dodatek to, że napisano ją ponad 60 lat temu, to wówczas ocena może być już znacznie wyższa.
Jak zauważyli poniżej inni czytelnicy: wątek romantyczny jest naiwny i dziecinny. Finalna scena absurdalnie nierealna (ów zaginiony dokument...),ale całość czyta się łatwo i powieść wciąga.
To trochę jak z twórczością S.Kinga czy J.Rowling - literatura przez malutkie l, płytka, prosta i naiwna, ale przyjemna jako lekka rozrywka.

Jeżeli potraktujemy tę książkę jako SCIENCE - fiction, to niestety zasługiwałaby ona na mierną ocenę. Jeżeli jednak uznamy ją za fantasy, tyle że osadzone w odległej przyszłości i uwzględnimy na dodatek to, że napisano ją ponad 60 lat temu, to wówczas ocena może być już znacznie wyższa.
Jak zauważyli poniżej inni czytelnicy: wątek romantyczny jest naiwny i dziecinny....

Ziemia jest kolebką ludzkości już tylko z nazwy i raczej zapomniana. Ludzkość zasiedliła galaktykę, choć nie jest siłą dominującą. Żyje w ułudzie wolności, ale tak naprawdę jest niewolnikiem Tyrannejczyków. Nie wszyscy jednak akceptują taki stan rzeczy. Biron Farill jest synem właśnie takiego człowieka. Jego spokojne życie studenta zakłóca wiadomość, że ojciec został stracony za zdradę i knowania przeciwko Władzy, a i on sam wkrótce podzieli jego los jeżeli nie ucieknie z Ziemi. Ucieka więc, ale nic nie jest takim jakim się wydaje, a największym wrogiem nie są Tyrannejczycy...
Zgrabna fabuła, zapowiadająca od początku przygodę. Biron to postać wyrazista i choć nie umie odnaleźć się w prawdziwym – groźnym – świecie, nader szybko zaczyna go rozumieć i trafnie analizować.
Książka Asimova to bardzo lekka strona SF, bo choć rzecz dzieje się w przyszłości, a technikalia są wyrafinowane to jednak główną płaszczyzną jest czynnik ludzki. Może jedynie wątek miłosny jest odrobinę infantylny, choć samej fabuły nie zakłóca.
Niezmienne pozostaje pióro Asimova: dialogi, opis świata, połączenie nienachalnej nauki z warstwą czysto literacką.

Ziemia jest kolebką ludzkości już tylko z nazwy i raczej zapomniana. Ludzkość zasiedliła galaktykę, choć nie jest siłą dominującą. Żyje w ułudzie wolności, ale tak naprawdę jest niewolnikiem Tyrannejczyków. Nie wszyscy jednak akceptują taki stan rzeczy. Biron Farill jest synem właśnie takiego człowieka. Jego spokojne życie studenta zakłóca wiadomość, że ojciec został...

To nie jest jakaś szczególnie dobra książka, największą jej zaletą jest to że "pachnie" Asimovem. Po sposobie budowania dialogów i wątku detektywistycznym opartym na dedukcji da się w ciemno rozpoznać, kto jest autorem. Prosta historia, prości bohaterowie, bardzo archaiczny wątek romantyczny, ale lubię styl autora więc szóstka będzie w sam raz

To nie jest jakaś szczególnie dobra książka, największą jej zaletą jest to że "pachnie" Asimovem. Po sposobie budowania dialogów i wątku detektywistycznym opartym na dedukcji da się w ciemno rozpoznać, kto jest autorem. Prosta historia, prości bohaterowie, bardzo archaiczny wątek romantyczny, ale lubię styl autora więc szóstka będzie w sam raz

Pierdołowata telenowela osadzona w space operze. Czasami bardzo marniutkie dialogi nie przeszkadzały w zadziwiająco przyjemnej lekturze. W dzisiejszych czasach nawet chyba sam pomysł na książkę by nie przeszedł a co dopiero jej wykonanie.

Pierdołowata telenowela osadzona w space operze. Czasami bardzo marniutkie dialogi nie przeszkadzały w zadziwiająco przyjemnej lekturze. W dzisiejszych czasach nawet chyba sam pomysł na książkę by nie przeszedł a co dopiero jej wykonanie.

„Wystarczy opracować wzór, a każde najdrobniejsze zdarzenie natychmiast zaczyna pasować do reszty.”

Z przyjemnością sięgam po współczesne dzieła z gatunku science fiction, ale i utwory sprzed dziesiątek lat potrafią przyciągnąć uwagę. "Imperium Galaktycznym" zainteresowałam się, gdyż po pierwsze, jeszcze nie miałam okazji go poznać, a po drugie, Isaac Asimov udowodnił w swoich książkach, że fantastycznie potrafił wybiegać w bliską i daleką przyszłość gatunku ludzkiego, bawić się naukowymi rozważaniami, wchodzić w obszary, w których wyobraźnia swobodnie szybowała, nawet w skali wszechświata i towarzystwa gwiazd. Pisarz frapująco rozpatrywał, czy i jak zmieni się mentalność człowieka wobec technologicznych, genetycznych, społecznych i politycznych zmian. „Gwiazdy jak pył” nie niosły mocno intrygującego pierwiastka, scenariusz zdarzeń nie należał do skomplikowanych, a jednak udało się dostarczyć sporo materiału do rozmyślań, a to właśnie w fantastyce, oprócz zajmującej przygody i ciekawie odmalowanych portretów postaci, zaliczam do atutów.

Więcej na: https://bookendorfina.blogspot.com/2022/08/gwiazdy-jak-py.html

„Wystarczy opracować wzór, a każde najdrobniejsze zdarzenie natychmiast zaczyna pasować do reszty.”

Z przyjemnością sięgam po współczesne dzieła z gatunku science fiction, ale i utwory sprzed dziesiątek lat potrafią przyciągnąć uwagę. "Imperium Galaktycznym" zainteresowałam się, gdyż po pierwsze, jeszcze nie miałam okazji go poznać, a po drugie, Isaac Asimov udowodnił w...

Głównym bohaterem dzieła jest Biron Farrill, niewinny student Uniwersytetu Ziemi, który nagle pewnej nocy zostaje wplątany w wielką kosmiczną intrygę. Jego spokojne i poukładane życie, nagle zostaje wywrócone do góry nogami. On sam staje się marionetką w grze dwóch różnych stron. Zarówno despotyczni Tyrani, jak i próbujący ich obalić buntownicy, chcąc go jakoś wykorzystać. Kiedy zdaje on sobie sprawę z tego, że jest tylko pionkiem w wielki grze, próbuje działać na własną rękę. Walka o władze jest jednak o tyle niebezpieczna, że każdy najmniejszy błąd z jego strony może zakończyć się tragicznie. Dotyczy to nie tylko jego samego, ale również innych osób, z którymi nawiąże on bliższe relacje.

Fabuła książki Gwiazdy jak pył (pierwsza część trylogii Imperium Galaktyczne),dla wielu czytelników może wydawać się dosyć prosta. Miłośnicy gatunku dostrzegą tutaj wiele klasycznych schematów space opery, które na przestrzeni lat zostały wykorzystane na wszystkie możliwe sposoby. Decydując się sięgnąć po ten tytuł, należy jednak pamiętać, że jest to novelka, która pierwotnie pojawiła się początkiem lat 50. (kiedy to space opery ledwie co raczkowały).

Asimov jest jednak jednym z niewielu twórców, którzy uwielbiali wydobywać z „prostoty” nieprzebraną głębię. Jeśli więc da się tytułowi szanse i mocniej wgryzie w ten kawałek kosmicznego tortu, to otrzyma się należytą porcję galaktycznej słodyczy. Kilka sztampowych i przewidywalnych wątków oraz niekoniecznie potrzebne nader melodramatyczne dialogi są kontrowane przez doskonale dawkowane napięcie fabularne, dobrze rozwijającą się międzygwiezdną przygodę i umiejętną próbę pokazania politycznego bagna, gdzie tak naprawdę nie ma dobrej i złej strony.

https://popkulturowykociolek.pl/recenzja-ksiazki-gwiazdy-jak-pyl/

Głównym bohaterem dzieła jest Biron Farrill, niewinny student Uniwersytetu Ziemi, który nagle pewnej nocy zostaje wplątany w wielką kosmiczną intrygę. Jego spokojne i poukładane życie, nagle zostaje wywrócone do góry nogami. On sam staje się marionetką w grze dwóch różnych stron. Zarówno despotyczni Tyrani, jak i próbujący ich obalić buntownicy, chcąc go jakoś wykorzystać....

Bardzo przyjemne, klasyczne polityczne sci fi z intrygami w intrydze.

Bardzo przyjemne, klasyczne polityczne sci fi z intrygami w intrydze.