Carla przyjeżdża na wakacje do swojego wujka do posiadłości w Portovenere we Włoszech. Już od początku jej uwagę zwracają nagrobne płyty znajdujące się w alejce prowadzącej do domu.
John jedyną rozrywką są króliki które hoduję oraz plantacja „zioła” oczywiście dla królików. Nie miał nawet pojęcia o tym, że ma siostrzenicę.
Pedro to tajemnicza postać, która nieoczekiwanie pojawia się w pobliżu Carlii.
Co wspólnego mają ze sobą bohaterowie i jaką tajemnicę skrywa przed wszystkimi John?🧐

Przyznam, że książka jest niezła tylko brakuje mi w niej czegoś wow. Pedra rozszyfrowałam już po pierwszych rozdziałach. Johna podejrzewałam o to jaką tajemnicę skrywa, ale mimo to książkę czytało się bardzo przyjemnie i nie mogłam się od niej oderwać. To pierwsze moje spotkanie z tym i chyba sięgnę jeszcze po jakąś książkę autora.
Zapraszam również na mojego bookstagrama
@kryminalny_zakatek_ksiazkowy

Carla przyjeżdża na wakacje do swojego wujka do posiadłości w Portovenere we Włoszech. Już od początku jej uwagę zwracają nagrobne płyty znajdujące się w alejce prowadzącej do domu.
John jedyną rozrywką są króliki które hoduję oraz plantacja „zioła” oczywiście dla królików. Nie miał nawet pojęcia o tym, że ma siostrzenicę.
Pedro to tajemnicza postać, która nieoczekiwanie...

Niestety, ledwo dobrnęłam do końca. Nie lubię źle pisać o książkach, jednak w tym wypadku setnie się wynudziłam. nie poczułam żadnego dreszczyku emocji, główna bohaterka mnie irytowała a o jakiejś gęstszej atmosferze mogłam tylko pomarzyć.

Niestety, ledwo dobrnęłam do końca. Nie lubię źle pisać o książkach, jednak w tym wypadku setnie się wynudziłam. nie poczułam żadnego dreszczyku emocji, główna bohaterka mnie irytowała a o jakiejś gęstszej atmosferze mogłam tylko pomarzyć.

Historia, moim zdaniem, nie do końca rozwinięta. Ale potencjał był.

Historia, moim zdaniem, nie do końca rozwinięta. Ale potencjał był.

Bla, bla, bla... i można by tak bez końca.

To "arcydzieło", które nie wiadomo skąd się wzięło.

Odbyłam wspólnie z nim jakiś niezrozumiały, szarpany taniec gdzieś pomiędzy rzeczywistością a niebytem i zjawiskami.

Napisane to jest w bardzo infantylny, żeby nie powiedzieć naiwny sposób.
Gdybym miała, bo ja wiem, jakieś 10 lat - zapewne spodobała by mi się taka postać i treść, niestety czytelnik w moim wieku, odbiera świat na innyc częstotliwościach do których NA PEWNO nie pasuje treść i sposób w jaki została napisana ta książka.

Błahe, często bezsensowne zdarzenia. Płytki przekaz. Trochę jakby nowy gatunek - taki FANTRYMINAŁ - bo ani to kryminał nie jest, ani fantastyka.

Ciężko mi jest pisać niepochlebne słowa, lecz niestety, moim zdaniem, ta książka nie zasługuje na czas jaki trzeba będzie jej poświęcić.

Zastanawiałam się, dlaczego przeczytałam ja od deski do deski - wynika to pewnie z tego, że całkowicie można się przy niej "odmóżdżyć" bo o głupotach jest i kropka.

Bla, bla, bla... i można by tak bez końca.

To "arcydzieło", które nie wiadomo skąd się wzięło.

Odbyłam wspólnie z nim jakiś niezrozumiały, szarpany taniec gdzieś pomiędzy rzeczywistością a niebytem i zjawiskami.

Napisane to jest w bardzo infantylny, żeby nie powiedzieć naiwny sposób.
Gdybym miała, bo ja wiem, jakieś 10 lat - zapewne spodobała by mi się taka postać i...

Skusiła mnie okładka - mroczna i fascynująca. Treść okazała się równie przyjemna. Lekki thriller, szczypta fantastyki i nutka humoru (starszy pan z jointem rozśmieszy każdego:)).
Sprytnie poprowadzona powieść w małym urokliwym miasteczku Portovere, gdzie znajduje się stara posiadłość John'a Lorusso i tu zaczyna się tajemnica...

Skusiła mnie okładka - mroczna i fascynująca. Treść okazała się równie przyjemna. Lekki thriller, szczypta fantastyki i nutka humoru (starszy pan z jointem rozśmieszy każdego:)).
Sprytnie poprowadzona powieść w małym urokliwym miasteczku Portovere, gdzie znajduje się stara posiadłość John'a Lorusso i tu zaczyna się tajemnica...

Portovenere to mała miejscowość gminna we Włoszech, w rejonie Liguria, w prowincji La Spezia, licząca około 4 tys. mieszkańców. Właśnie w tej mieścinie akcję swojej powieści umieścił pan Jacek Ostrowski. Powieść wchodzi w skład serii Mroczne Tajemnice.

W Portovenere swoją tytułową posiadłość ma John Lorusso, do którego przyjechała siostrzenica Carla. Carla to młoda skrzypaczka, która straciła matkę i dla której wuj John to ostatni krewny. Po przyjeździe Carli do miasteczka nasi bohaterowie są wobec siebie nieufni, jednak w miarę upływu czasu pokonują pierwsze lody, jak to w rodzinie.

Jednak w powieści oprócz Carli i Johna pojawiają się inne osoby, a prym wśród nich wiedzie tajemniczy mężczyzna imieniem Pedro. John Lorusso próbuje ochronić Carlę przed mężczyzną, jednak jak wiadomo zakazany owoc smakuje najbardziej.

Z biegiem czasu Carla zauważa, że wuj skrywa jakieś tajemnice, które nie dają mu spokoju i odbijają się na jego zdrowiu ale także na psychice. Po pewnym czasie Carla doznaje dziwnych wizji szczególnie w platanowej alei prowadzącej do posiadłości. Dziewczyna stara się rozwiązać zagadkę wuja oraz to jaki związek z tym wszystkim ma Pedro.

Jeśli chcecie wiedzieć jakie Mroczne Tajemnice skrywa "Posiadłość w Portovenere", John Lorusso oraz Pedro Gonzales to zapraszam do lektury tejże książki. Książka jest niezwykle klimatyczna i mroczna, co można zobaczyć już po okładce, która dokładnie pokazuje jej wnętrze. Polecam Wam "Posiadłość w Portovenere".

Ocena: 7/10

http://danwaybooks.blogspot.com/2017/02/tajemnicza-posiadosc-tajemniczy.html

Portovenere to mała miejscowość gminna we Włoszech, w rejonie Liguria, w prowincji La Spezia, licząca około 4 tys. mieszkańców. Właśnie w tej mieścinie akcję swojej powieści umieścił pan Jacek Ostrowski. Powieść wchodzi w skład serii Mroczne Tajemnice.

W Portovenere swoją tytułową posiadłość ma John Lorusso, do którego przyjechała siostrzenica Carla. Carla to młoda...

Intrygujące. Ciekawy pomysł, chociaż szkoda, że autor nie popracował nad warsztatem pisarskim. Krótkie, chropawe, oznajmujące zdania psują przyjemność czytania. Do tego całkiem niepotrzebne wtręty z Byronem i Mary Shelley. W sumie jednak, dla tych, którzy lubią nastrój tajemnicy i lekkiej grozy - lektura godna polecenia.

Intrygujące. Ciekawy pomysł, chociaż szkoda, że autor nie popracował nad warsztatem pisarskim. Krótkie, chropawe, oznajmujące zdania psują przyjemność czytania. Do tego całkiem niepotrzebne wtręty z Byronem i Mary Shelley. W sumie jednak, dla tych, którzy lubią nastrój tajemnicy i lekkiej grozy - lektura godna polecenia.

91 / 2018

91 / 2018

Rewelacyjna, niesamowita, wciągająca i do końca niewyjaśniona.

Rewelacyjna, niesamowita, wciągająca i do końca niewyjaśniona.

Gdyby nie "szepcąca" non stop infantylna główna bohaterka, opowieść wskoczyłaby na wyższy poziom w moich statystykach... Ale i tak pomysł ciekawy:)

Gdyby nie "szepcąca" non stop infantylna główna bohaterka, opowieść wskoczyłaby na wyższy poziom w moich statystykach... Ale i tak pomysł ciekawy:)