Zatopione miasta

Mam wrażenie, że książka jest niedokończona, jakby zabrakło pomysłu, a szkoda, bo miała potencjał.

Mam wrażenie, że książka jest niedokończona, jakby zabrakło pomysłu, a szkoda, bo miała potencjał.

Nie jest to pozycja zła - nie jest też wybitna. Trudno mi porównać z wcześniejszą twórczością pana Bacigalupiego, dlatego, że jest to pierwsza książka od niego, po jaką sięgam. Świat przedstawiony osobiście nie wciągnął mnie jakoś bardzo - w zasadzie więcej jest tam niewiadomych niż pewności, wiemy, że część Stanów jest pokryta dżungla i zalana, wiemy, że była gdzieś tam jakaś wojna, ale wszystko w moim odczuciu było raczej mgliste. Do bohaterów trudno mi się przywiązać, tym bardziej, że nie wiemy za wiele o ich przeszłości - nie licząc Mahlii, której losy zostały w miarę wyjaśnione. Mimo wszystko podobał mi się koncept z pólczłowiekiem i zimne instynkty przetrwania w niektórych momentach. Powiedzialbym, że to po prostu przyjemne czytadło, które nie skłania do jakichś super głębokich przemyśleń, ale nie jest też AŻ tak płytkie, w niektórych momentach pozycja przewidywalna, chociaż zakończenie raczej mnie zaskoczyło. Końcowo wystawiłbym 5,5 coś między 5,5-6/10

Nie jest to pozycja zła - nie jest też wybitna. Trudno mi porównać z wcześniejszą twórczością pana Bacigalupiego, dlatego, że jest to pierwsza książka od niego, po jaką sięgam. Świat przedstawiony osobiście nie wciągnął mnie jakoś bardzo - w zasadzie więcej jest tam niewiadomych niż pewności, wiemy, że część Stanów jest pokryta dżungla i zalana, wiemy, że była gdzieś tam...

Ta książka jest płaska.

O ile w "Złomiarzu" rozumiałem świat i postępowanie bohaterów o tyle tutaj działania są na siłę.

Ta książka jest płaska.

O ile w "Złomiarzu" rozumiałem świat i postępowanie bohaterów o tyle tutaj działania są na siłę.

Świat przyszłości po katastrofie klimatycznej pióra Bacigalupiego to jakość sama w sobie i w przypadku tej książki to się również zgadza, chociaż ciężar narracji jest tu wyraźnie przesunięty na brutalizację stosunków społecznych (właściwie ich nędznych pozostałości) przez rywalizujące ze sobą wrogie oddziały zbrojne, próbujące zawłaszczyć dla siebie to, co pozostało na ruinach dawnej cywilizacji (tzn. z naszych czasów).
Pod względem fabularnym jest to jednak chyba najsłabsza pozycja tego autora - przede wszystkim ze względu na koszmarnie głupie decyzje bohaterów i skrajnie nieprawdopodobne zbiegi okoliczności spinające fabułę. Zaledwie "szóstka" jako ocena tej książki wynika być może również z tego, że w krótkim czasie przeczytałem całą twórczość Bacigalupiego i doszło do lekkiego przesytu. Jak dotąd, najbardziej przypadła mi do gustu powieść "Nakręcana dziewczyna" i opowiadanie "Pompa nr 6", będę jednak czekał z niecierpliwością na kolejne dzieła tego autora - jestem przekonany, że to co do tej pory napisał, to dopiero wstęp do coraz bardziej dojrzałej twórczości.

Świat przyszłości po katastrofie klimatycznej pióra Bacigalupiego to jakość sama w sobie i w przypadku tej książki to się również zgadza, chociaż ciężar narracji jest tu wyraźnie przesunięty na brutalizację stosunków społecznych (właściwie ich nędznych pozostałości) przez rywalizujące ze sobą wrogie oddziały zbrojne, próbujące zawłaszczyć dla siebie to, co pozostało na...

Nie przepadam za fantastyką, ale od czasu do czasu także z tej półki mam ochotę po coś sięgnąć. Ciągnęło mnie do jakiejś dobrej postapokalipsy i tak trafiłem na "Zatopione Miasta". Po lekturze jestem zachwycony. Bohaterowie z krwi i kości, fabuła pozbawiona sielankowości, momentami wręcz brutalna, z człowiekiem w centrum zainteresowania.

Nie przepadam za fantastyką, ale od czasu do czasu także z tej półki mam ochotę po coś sięgnąć. Ciągnęło mnie do jakiejś dobrej postapokalipsy i tak trafiłem na "Zatopione Miasta". Po lekturze jestem zachwycony. Bohaterowie z krwi i kości, fabuła pozbawiona sielankowości, momentami wręcz brutalna, z człowiekiem w centrum zainteresowania.

Teoretycznie dla nastolatków, ale książka jest naprawdę fajnie i dojrzale napisana. Tło to postapo, upadek w tym przypadku nastąpił w wyniku zmian klimatu. Z tym się pewnie wiązał rozpad państw i społeczności, w czasie, w którym toczy się akcja generalnie rządzi już tylko siła. Bohaterami są dzieci, wcześnie muszą dojrzeć i brać odpowiedzialność za siebie i innych. To jest trudne, ale taki los i dzisiaj dotyka dzieci w krajach, gdzie toczy się wojna. I to, co szczególnie w książce jest moim zdaniem wartościowe, to to, że książka tłumaczy niebanalne w sumie rzeczy jak mechanizm wcielania dzieci do armii i późniejszego formowania ich w żołnierzy, jak geneza wojny domowej - gdy poszczególne grupy odmawiają innym nie tylko racji, ale zarzucają sobie zdradę. Jak nakręca się spirala nienawiści, a jej efekt to tak właśnie pokazane tutaj piekło na ziemi.

Trzeba pamiętać, że to książka dla nastolatków, więc na szczęście nie ma tutaj epatowania szczególnie drastycznymi scenami. Jest za to poważne traktowanie młodego czytelnika, brak prostej dydaktyki, ale skłanianie do myślenia i refleksji. Bohaterowi są ciekawi, i zdecydowanie nie czarno-biali Poza tym, chociaż akcja nie jest może super wartka, książka świetnie się czyta.

Teoretycznie dla nastolatków, ale książka jest naprawdę fajnie i dojrzale napisana. Tło to postapo, upadek w tym przypadku nastąpił w wyniku zmian klimatu. Z tym się pewnie wiązał rozpad państw i społeczności, w czasie, w którym toczy się akcja generalnie rządzi już tylko siła. Bohaterami są dzieci, wcześnie muszą dojrzeć i brać odpowiedzialność za siebie i innych. To jest...

Najlepsze książka, jaką w życiu czytałam. Nic dodać, nic ująć.

Najlepsze książka, jaką w życiu czytałam. Nic dodać, nic ująć.

Powojenna post-apo, neodżungla, rywalizujące klany i generalne upodlenie. Ciekawy pomysł z genetycznie modyfikowanymi ludźmi-wojownikami, plus klasyczny motyw rywalizujących klanów, które werbują dzieci i różnymi metodami prania mózgu i ciał zmieniają w lojalnych żołnierzy. Do tego złomiarze, handlarze starociami oraz drugi klasyczny motyw, czyli palimy w ogniu starymi obrazami (na szczęście nie oklepaną Moną Lisą). Natomiast dość ciekawie są poprowadzeni bohaterowie, zwłaszcza Ocho i Mahlia.

Rzekomo jest to literatura młodzieżowa (przynajmniej tak głosi blurb okładkowy),ale za moich czasów czytało się "Tomka" i "Dzieci kapitana Granta". Widocznie dzisiejsza młodzież jest bardziej agresywna. Oprócz scen psychicznego i fizycznego dręczenia są też momenty agresji słownej, okaleczania, mordów i moralnego zepsucia. Brakuje tylko realistycznej sceny gwałtu. Więc albo ktoś się pomylił, albo ja się mylę w ocenie współczesnej literatury młodzieżowej.

W sumie fabuły skomplikowanej nie ma. Taki książkowy Mad Max: Fury Road. Idą w jedną stronę, a potem wracają. Najpierw jedni polują na drugich, potem sytuacja się odwraca. I już. Czyta się płynnie, akcja wciąga, ale niewiele w głowie zostaje, bo niewiele w tej książce było. Ot, książka na jeden raz. Jak Harry Potter.

PS. Dlaczego do lektury ma mnie zachęcić info, że autora poleca mistrz olimpijski Tomasz Majewski, nie mam pojęcia.

Powojenna post-apo, neodżungla, rywalizujące klany i generalne upodlenie. Ciekawy pomysł z genetycznie modyfikowanymi ludźmi-wojownikami, plus klasyczny motyw rywalizujących klanów, które werbują dzieci i różnymi metodami prania mózgu i ciał zmieniają w lojalnych żołnierzy. Do tego złomiarze, handlarze starociami oraz drugi klasyczny motyw, czyli palimy w ogniu starymi...

Rozczarowałem się tą książką. "Nakręcana dziewczyna" tego samego autora, którą przeczytałem wcześniej, bardzo mi się spodobała i liczyłem na coś podobnego. Tymczasem "Zatopione miasta", choć rozgrywające się w tym samym dość nieprzyjemnym świecie przyszłości, są powieścią akcji i to raczej przeciętną (odniosłem wrażenie, że to książka dla nastolatków). Obiektywnie "Zatopione miasta" zapewne nie są złą pozycją, ale do gustu mi nie przypadły.

Rozczarowałem się tą książką. "Nakręcana dziewczyna" tego samego autora, którą przeczytałem wcześniej, bardzo mi się spodobała i liczyłem na coś podobnego. Tymczasem "Zatopione miasta", choć rozgrywające się w tym samym dość nieprzyjemnym świecie przyszłości, są powieścią akcji i to raczej przeciętną (odniosłem wrażenie, że to książka dla nastolatków). Obiektywnie...

Mroczna wizja przyszłości. Post apokaliptyczny świat. Zagłada. Zniszczenie. Wojna. Walka o przetrwanie. Ból...
To kilka słów, którymi można opisać świat przedstawiony przez Paolo Bacigalupiego.
Sięgając po tą książkę miałam spore wymagania wobec niej. Czy autor dał z siebie wszystko, tworząc świat i bohaterów? Na to pytanie nadal nie jest w stanie odpowiedzieć.
Ogólnie "Zatopione miasta" bardzo mi się podobały, ale to zapewne dlatego, że do tej pory nie sięgałam po post apokaliptyczną fantastykę i nie mam zbyt dużego porównania z innym utworem z tej samej rodziny. Tego typu fantastyka jest specyficzna i cięzko porównać ją do utworów, w których akcja toczy się w malowniczych i kolorowych krainach.
Bohaterowie:
Mahlia - dziewczyna z charakterem i wielką wolą przetrwania i wyrwania się z tego niebezpiecznego terenu. Choć momentami miałam ochotę ukrócić ją o głowę, to i tak zdobyła moją sympatię.
Mouse - drugi z młodych uciekinierów, towarzysz Mahlii.
Tool - pół człowiek-pół zwierze, jak na moje oko najlepiej stworzona postać w tej książce. Silny, niezwyciężony i pewny siebie.
Poza tym Doktor, Stork, Ocho, Ścierwa i inni równie szaleni bohaterowie.
Akcja toczy się głównie wokół przedstawionej trójki z dodatkiem wymienionych postaci, dlatego łatwo zapamiętać kto kim jest.
Klimat świata i władzy, lub bezprawia jakie w nim panuje tworzy ponury obraz.
Jak dla mnie całkiem dobra książka, choć spodziewałam się odrobinę więcej.

Mroczna wizja przyszłości. Post apokaliptyczny świat. Zagłada. Zniszczenie. Wojna. Walka o przetrwanie. Ból...
To kilka słów, którymi można opisać świat przedstawiony przez Paolo Bacigalupiego.
Sięgając po tą książkę miałam spore wymagania wobec niej. Czy autor dał z siebie wszystko, tworząc świat i bohaterów? Na to pytanie nadal nie jest w stanie odpowiedzieć.
Ogólnie...