- Historia oparta o prawdziwe wydarzenia: ostatnie chwile chilijskiego mordercy i bandyty, zwanego el Ñato Eloy (naprawdę nazywał się Eleodoro Hernández Astudillo). Został zastrzelony w lipcu 1941 roku.

- Krótka, zwięzła forma - raptem 100 stron.
- Zacne inspiracje: m.in. James Joyce.
- Nieodłączny koloryt, tak charakterystyczny dla literatury iberoamerykańskiej.

Mamy więc kilka ładnych puzzli, które powinny stworzyć ładną, zgrabną całość. Niestety: nijak się to ma do rzeczywistości.

Uwielbiam "Ulissesa", ale przez "Eloya" ciężko było mi przebrnąć. Trzeba się nastawić na brak dialogów i długalaśne zdania. Myśli i emocje Eloya to gęsta zawiesina, utkana z jego wspomnień, tęsknot, halucynacji i tego, co się dzieje wokół niego. Łatwo w niej utknąć, trudno się w niej poruszać.
Fabułę sprowadzić można do jednego zdania: osaczony przez policjantów Eloy ucieka, chroni się w lesie i - czując, że to jego ostatnie chwile - próbuje spojrzeć inaczej na życie, posmakować go. Czy udaje mu się ta sztuka? Przekonajcie się sami.
...jeśli chcecie - bo absolutnie nic nie stracicie, nie robiąc tego.

Mam jakieś dziwne przeczucie, że Droguetta stać na więcej. Szkoda, że po polsku przeczytać możemy tylko "Eloya". Bo choć drętwy i suchy, paradoksalnie zachęcił mnie do przekonania się, czy stanowi on w twórczości chilijskiego pisarza niechlubny wyjątek, czy też regułę.

- Historia oparta o prawdziwe wydarzenia: ostatnie chwile chilijskiego mordercy i bandyty, zwanego el Ñato Eloy (naprawdę nazywał się Eleodoro Hernández Astudillo). Został zastrzelony w lipcu 1941 roku.

- Krótka, zwięzła forma - raptem 100 stron.
- Zacne inspiracje: m.in. James Joyce.
- Nieodłączny koloryt, tak charakterystyczny dla literatury iberoamerykańskiej.

Mamy...