Historia może i nie jest specjalnie realistyczna, ale za to bardzo dobrze wymyślona i wciągająca. Porządna rozrywka.

Historia może i nie jest specjalnie realistyczna, ale za to bardzo dobrze wymyślona i wciągająca. Porządna rozrywka.

35/2022 (audiobook 20/2022)
Olsztyn, Barczewo wraz z przyległościami – to tło geograficzne powieści.
Lata siedemdziesiąte w PRL, pierwsza dekada XXI wieku oraz początki chrześcijaństwa a szczególnie drastyczne zgony wczesnochrześcijańskich świętych – to tło historyczne książki.
Jest jeszcze lepidopterologia, dział entomologii, jako ważna składowa fabuły.

Wszystko to Autor łączy ze współczesną historią kryminalną, rozgrywającą się w różnych planach czasowych.
O ile sama narracja toczy się tu dość sprawnie i wartko, o tyle sama intryga, a zwłaszcza towarzysząca jej przesadna teatralizacja zbrodni, trącą już nieco koturnowym patosem.
Poszczególne zabójstwa jako sytuacje odtwarzane z historii wczesnego chrześcijaństwa rodzą skojarzenia z Danem Brownem.
Niestety książce tej brak owej błyskotliwości i pomysłowości, jaka zdarza się Autorowi „Kodu Leonarda da Vinci”.
Tomasz Białkowski idzie nieco na skróty kreując wraz z historią postać (stryj głównego bohatera),która akurat zna odpowiedzi na większość pojawiających się w toku dochodzenia pytań, co odbiera czytelnikowi sporo frajdy wynikającej ze skomplikowanego śledztwa.
Zakończenie nie zaskakuje, nie usiłuje w najmniejszym stopniu zagrać na strunie konwencji, jest do bólu holywoodzkie.
„Drzewo morwowe” jest pierwszą częścią cyklu. Cyklu, którego nie poznam, gdyż nie zostałem zachęcony do dalszej lektury.

Książki wysłuchałem w wersji audio. Lektorem jest Andrzej Hausner – dobra robota.

35/2022 (audiobook 20/2022)
Olsztyn, Barczewo wraz z przyległościami – to tło geograficzne powieści.
Lata siedemdziesiąte w PRL, pierwsza dekada XXI wieku oraz początki chrześcijaństwa a szczególnie drastyczne zgony wczesnochrześcijańskich świętych – to tło historyczne książki.
Jest jeszcze lepidopterologia, dział entomologii, jako ważna składowa fabuły.

Wszystko to...

Dobry kryminał. Dużo wątków kościelnych. tylko co by było, gdyby nie znalazł się nikt, kto potrafiłby wyjaśnić znaki prowadzące do wyjaśnienia. Jak dobrze mieć stryjka, byłego księdza. Historia ogólnie ciekawa.

Dobry kryminał. Dużo wątków kościelnych. tylko co by było, gdyby nie znalazł się nikt, kto potrafiłby wyjaśnić znaki prowadzące do wyjaśnienia. Jak dobrze mieć stryjka, byłego księdza. Historia ogólnie ciekawa.

Paweł nie miał ochoty jechać do Olsztyna z dwóch powodów. Po pierwsze nie był dziennikarzem śledczym, ale wydawca prasowy, u którego pracował, chciał jego sprawozdania z serii bardzo tajemniczych morderstw dokonywanych na starszych mężczyznach w podolsztyńskich miejscowościach. Wbrew jego woli i chęciom "szefostwo uznało go za najlepszego kandydata do tej misji". A po drugie to było jego rodzinne, źle wspominane miasto, w którym mieszkał jeszcze gorzej wspominany ojciec. Na dodatek był piątek trzynastego i wizytę rozpoczął od przejechania psa, a w hotelu pomylono datę rezerwacji jego pokoju.
Nic nie układało się według jego planów i po jego myśli.
Jednak w miarę odkrywania szczegółów popełnianych zbrodni o znamionach rytuału, ich dopracowanych i starannie zaplanowanych szczegółów wzorowanych na męczeńskich śmierciach pierwszych chrześcijan i odkryciu łączącego ich charakterystycznego elementu w postaci białego, włochatego motyla wkładanego w usta ofiar, nieświadomie zaczął prowadzić własne, prywatne, coraz bardziej wciągające w swoje zawiłe meandry śledztwo. "Wiedział, że ma coś, czego nie mają inni. Miał motyla, który przeraża ludzi. […] Wiedział, że to zrobi wrażenie na ludziach w redakcji. Miał też już tytuł swojego reportażu". W śledztwie pomagał mu stryj, u którego zamieszkał na czas wizyty. Były ksiądz będący kopalnią wiedzy religijnej. To dzięki niemu podłoże zbrodni zaczęło być powoli rozwiązywaną fascynującą zagadką, która ostatecznie okazała się przykrywką dla dużo bardziej poważnego problemu niż działalność mordercy wymierzającego sprawiedliwość według protokołów sądowych męczenników Kościoła. Problemu biorącego swoje początki w przeszłości, w latach 70.
To dlatego narrator zewnętrzny ukazywał naprzemiennie wydarzenia współczesne Pawłowi i mające na nie wpływ wydarzenia przeszłe, nadając im charakter kolejnych odsłon tożsamości zbrodniarzy, przeszłości ofiar, egzystencjalnych zmagań bohaterów powieści i wydarzeń, by ostatecznie spleść je w jeden ciąg zdarzeń doprowadzających do obnażenia najgorszej strony natury człowieka. Nawet nie wiem, w którym momencie Paweł z dziennikarza śledczego stał się potencjalną ofiarą uwikłaną w grę, w której końcówce dużą rolę odgrywały tragiczne wydarzenia z jego dzieciństwa, będące powodem konfliktu z ojcem.
Autor podjął się karkołomnego zadania ukazania zła wynikającego z dobrych pobudek człowieka uwikłanego w system zależności, pozostawiając ocenę rozgrywanych wydarzeń mnie. Udało mu się stworzyć dylemat wyboru mniejszego zła, chociaż nadal zastanawiam się, czy zabicie człowieka może nim być, skoro życie jest największym darem, dobrem i wartością. Starał się przy tym dostarczyć mi jak najwięcej informacji, wprowadzając postacie o bogatej wiedzy specjalistycznej (teolog, lepidopterolog) i trochę w tym przedobrzył, bo lekko czułam tę dydaktyczną stronę powieści, a to za sprawą między innymi takiego pytania skierowanego do dziennikarza mającego, z racji wykonywanego zawodu, minimum podstawowego pojęcia o historii i współczesnym świecie – "Czy pan wie, co to jest kontrwywiad?"
Jednak to nie koniec śledczych zmagań głównego bohatera. Na tylnej okładce przeczytałam, że jego losy będzie można śledzić w kolejnym tomie "Kłamca", a z wywiadu z autorem dowiedziałam się, że "Paweł Werens powróci w rodzinne strony. Los doświadczy go ponownie".
Bardzo udany początek nowego cyklu z dziennikarzem śledczym w roli głównej, który nie chciał nim być, a został.
naostrzuksiazki.pl

Paweł nie miał ochoty jechać do Olsztyna z dwóch powodów. Po pierwsze nie był dziennikarzem śledczym, ale wydawca prasowy, u którego pracował, chciał jego sprawozdania z serii bardzo tajemniczych morderstw dokonywanych na starszych mężczyznach w podolsztyńskich miejscowościach. Wbrew jego woli i chęciom "szefostwo uznało go za najlepszego kandydata do tej misji". A po...

Fajne czytadlo,

Fajne czytadlo,

Pierwsza część trylogii.

Pierwsza część trylogii.

Moje pierwsze spotkanie z tym autorem i jestem pozytywnie zaskoczona. Morderstwo plus dziennikarskie śledztwo, a wszystko ma swój początek w czasach PRL. Można się wciągnąć.

Moje pierwsze spotkanie z tym autorem i jestem pozytywnie zaskoczona. Morderstwo plus dziennikarskie śledztwo, a wszystko ma swój początek w czasach PRL. Można się wciągnąć.

W książce ''Drzewo morwowe '' Tomasza Białkowskiego przedstawiona jest historia kryminalna, opowiadająca o dziennikarskim śledztwie w sprawie dziwnych morderstw starszych mężczyzn. Morderstwa są niemal klasyczne, owszem są dokonywane według pewnych rytuałów, jednak pan Białkowski nie epatuje okrucieństwem w postaci zaszywania czegoś w brzuchach, czy tym podobnych, opisywanych z detalami. Jak to ostatnio stało się modne u pisarzy kryminałów czy thrillerów, tak obcych jak i rodzimych.

Trudno polubić główną postać młodego dziennikarza. W każdym razie ja go nie polubiłam. Taki trochę paniczyk z Warszafki, któremu się wydaje, że wszystko mu się należy. No i oczywiście te kobiety, jak jakieś totalne bezmózgi lepiące się do Pawełka jak muchy do lepu. Werens nosi w sobie traumę z dzieciństwa, przez którą unika swego ojca jak przysłowiowego ognia. Jednak w tej książce jest to tylko wspomniane. Pewnie więcej będzie w drugiej części.

Ogólnie uważam, że to niezła książka, jednak zdecydowanie słabsza od wcześniejszych dwóch tego autora, które przeczytałam. Mimo że dzieje się dużo, to jednak jakoś nie poczułam napięcia i niepokoju, zachowanie niektórych postaci zdecydowanie dziwne, jak chociażby żony byłego księdza i jednocześnie stryja Pawła. Jakieś takie nienaturalne. Dialogi też miejscami pozostawiają sporo do życzenia. Jednak nie skreślam, ani autora, ani kolejnych jego książek, z nadzieją, że w końcu znowu przeczytam taką jak ''Zmarzlina'', która mnie prawdziwie urzekła. A za ''Drzewo morwowe'', ode mnie dzisiaj ocena tylko ''przeciętna''.

W książce ''Drzewo morwowe '' Tomasza Białkowskiego przedstawiona jest historia kryminalna, opowiadająca o dziennikarskim śledztwie w sprawie dziwnych morderstw starszych mężczyzn. Morderstwa są niemal klasyczne, owszem są dokonywane według pewnych rytuałów, jednak pan Białkowski nie epatuje okrucieństwem w postaci zaszywania czegoś w brzuchach, czy tym podobnych,...

Nie porywa. Z epatowaniem okrucieństwem jest jak z humorem w literaturze - jest to bardzo trudne narzędzie. Niestety w tej pozycji razi, jest (może za sprawą mody na takie wątki) i tylko tyle. Gdyby, zamiast tego, autor poświęcił więcej uwagi na dopracowanie linii czasu współczesnego, byłby to przyzwoity kryminał.

Nie porywa. Z epatowaniem okrucieństwem jest jak z humorem w literaturze - jest to bardzo trudne narzędzie. Niestety w tej pozycji razi, jest (może za sprawą mody na takie wątki) i tylko tyle. Gdyby, zamiast tego, autor poświęcił więcej uwagi na dopracowanie linii czasu współczesnego, byłby to przyzwoity kryminał.

Początkujący dziennikarz Paweł Werens ze stryjem są na tropie mordercy, który zabija starych mężczyzn tak jak zabijano pierwszych chrześcijan, którzy zostali męczennikami i świętymi Kościoła. Mamy też do czynienia z sektą, zorganizowaną pedofilią, orgiami w pałacu. Są jeszcze motyle. Niezły koktajl. Wczesny Brown w wersji polskojęzycznej. Tajemnica goni tajemnicę. Nie wiadomo kto, po co, dlaczego. Ale o co chodzi? No cóż, należy przeczytać książkę . Zachęcam niemrawo bo była taka sobie. Nie przepadam za chrześcijańskimi historiami nawet w wersji spiskowej. Dla mnie może być.

Początkujący dziennikarz Paweł Werens ze stryjem są na tropie mordercy, który zabija starych mężczyzn tak jak zabijano pierwszych chrześcijan, którzy zostali męczennikami i świętymi Kościoła. Mamy też do czynienia z sektą, zorganizowaną pedofilią, orgiami w pałacu. Są jeszcze motyle. Niezły koktajl. Wczesny Brown w wersji polskojęzycznej. Tajemnica goni tajemnicę. Nie...