Księżyc prawdopodobieństwa

Napisana z dwóch perspektyw. Dwóch różnych postrzegań. Nie jest przekombinowana przez nadużywanie nowych pojęć.
Jest tajemnicą, są fajni bohaterowie, dobrze się czyta. Może bardziej jak książkę przygodową, niż hard SF :)

Napisana z dwóch perspektyw. Dwóch różnych postrzegań. Nie jest przekombinowana przez nadużywanie nowych pojęć.
Jest tajemnicą, są fajni bohaterowie, dobrze się czyta. Może bardziej jak książkę przygodową, niż hard SF :)

Pokaż mimo to

Oby Wasze kwiaty wiecznie cieszyły dusze Waszych przodków.
Otrzymać nagrodę za opowiadanie lub nowelkę i rozbudować ją do trylogii, też nagrodzonej (w tym przypadku 3 tom, nie całość), to potrafi chyba tylko Nancy Kress.
Świat przyszłości, w którym ludzkość opanowała już swój własny układ słoneczny, ma chrapkę na eksplorację dalszych zakamarków wszechświata. I staje się to możliwe, po odkryciu pozostawionego artefaktu, obcej, nieznanej cywilizacji - tunelu czasoprzestrzennego. Tunel, a jak się później okazuje tunele, prowadzą do innych układów słonecznych, na których przynajmniej jedna z planet jest zamieszkała przez inne cywilizację. Jest ich sporo. Z akcją powieści trafiamy na jedną z nich, zamieszkałą przez cywilizację nieznającej wojny. Dla znacznie bardziej zaawansowanej ludzkości mało ciekawą, jedną z wielu. Ale na jej orbicie zostaje odkryty jeszcze jeden artefakt obcych.
Badanie nowej planety, jej mieszkańców, to jedno. Badanie obcego artefaktu (tajemnica wojskowa), to drugi wątek. Wojna z obcą cywilizacją, oj, pomieściło się tego trochę.
Jest super. Chętnie przeczytam pozostałe tomy, jestem ciekaw dalszych losów. Prawdopodobnie.
Niech kwiaty Waszej przyszłości kwitną jak najdłużej.

Oby Wasze kwiaty wiecznie cieszyły dusze Waszych przodków.
Otrzymać nagrodę za opowiadanie lub nowelkę i rozbudować ją do trylogii, też nagrodzonej (w tym przypadku 3 tom, nie całość), to potrafi chyba tylko Nancy Kress.
Świat przyszłości, w którym ludzkość opanowała już swój własny układ słoneczny, ma chrapkę na eksplorację dalszych zakamarków wszechświata. I staje się to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Okazuje się, że we wszechświecie jest sporo cywilizacji. Z większością idzie się dogadać, ale nie ze wszystkimi. No i mamy wojnę, której przyszłe losy nie wyglądają dla Ziemian różowo, przeciwnik ma wyraźną przewagę technologiczną i zupełnie nie interesuje go jakiekolwiek porozumienie. Na planetę Świat wyrusza wyprawa antropologiczna, która jednak jest tylko przykrywką dla badań militarnych. Otóż jeden z księżyców Świata okazuje się sztucznym tworem, artefaktem, który odpowiednio wykorzystany może wzmocnić ziemskie siły.

Mamy tu dwa wątki fabularne, oczywiście w końcu splatające się. Pierwszy to wydarzenia dotyczące ekipy naukowców na planecie, gdzie preindustrialna cywilizacja Światan, o specyficznych mechanizmach społecznych, to niezłe wyzwanie dla badaczy. Tu autorka skupia się głównie na aspektach społecznych, psychologicznych (choć nie tylko). Drugi wątek, militarystyczno-spaceoperowy, to badania artefaktu i starcia z jednostkami wroga.

Pod względem konstrukcji fabularnej, powieść jest przykładem nadzwyczaj rzetelnej, inteligentnej roboty. Z jednej strony przemyślana, bez dziur i nielogiczności, z drugiej, narracja nie pozwala się nudzić. Nie chodzi jednak o akcję gnającą na łeb na szyję (choć są i takie momenty), ale o fascynujące odkrywanie rzeczywistości.

Połączenie tych wszystkich elementów (plus bardzo dobra robota stricte literacka) czyni Księżyc prawdopodobieństwa powieścią skrojoną niemal idealnie pod moje prywatne gusta. Lektura była czystą przyjemnością - interesująca, błyskotliwa intelektualnie, świetnie napisana. Z pewnością będę kontynuował.

8/10

Okazuje się, że we wszechświecie jest sporo cywilizacji. Z większością idzie się dogadać, ale nie ze wszystkimi. No i mamy wojnę, której przyszłe losy nie wyglądają dla Ziemian różowo, przeciwnik ma wyraźną przewagę technologiczną i zupełnie nie interesuje go jakiekolwiek porozumienie. Na planetę Świat wyrusza wyprawa antropologiczna, która jednak jest tylko przykrywką dla...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ludzkość napotyka na swojej drodze planetę zamieszkaną przez człekoształtne istoty z prawie tym samym genomem DNA, ale z niepojętymi zachowaniami społecznymi. Negocjacje w każdej chwili mogą zostać zerwane po jakimś niestosownym przypadkowym zachowaniu wysłanników, z których nie wszyscy są w pełni do tego typu wyzwań przygotowani.

Ludzkość napotyka na swojej drodze planetę zamieszkaną przez człekoształtne istoty z prawie tym samym genomem DNA, ale z niepojętymi zachowaniami społecznymi. Negocjacje w każdej chwili mogą zostać zerwane po jakimś niestosownym przypadkowym zachowaniu wysłanników, z których nie wszyscy są w pełni do tego typu wyzwań przygotowani.

Pokaż mimo to

Ciekawy pomysł, dobrze napisane. Historia wyprawy badawczej, która tylko z pozoru jest jedynie naukowa, drugie dno to część militarna. Jednak zdecydowana większość akcji to losy ekipy naukowców na planecie, gdzie wszyscy mieszkańcy mają jednakowe widzenie rzeczywistości (nie ma polityków ;) ). Ziemianie mają kłopot bo mogą się nie zakwalifikować do tej rzeczywistości a wtedy ... Chętnie sięgnę po 2 i 3 część.

Ciekawy pomysł, dobrze napisane. Historia wyprawy badawczej, która tylko z pozoru jest jedynie naukowa, drugie dno to część militarna. Jednak zdecydowana większość akcji to losy ekipy naukowców na planecie, gdzie wszyscy mieszkańcy mają jednakowe widzenie rzeczywistości (nie ma polityków ;) ). Ziemianie mają kłopot bo mogą się nie zakwalifikować do tej rzeczywistości a...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka godna polecenia jeśli nie mamy nic innego do czytania. Ma całkiem ciekawą i intrygującą fabułę oraz całkiem ciekawe zapadające w pamięć postaci. Jest napisana dość lekko i narracja nie jest jakoś szczególnie rozbudowana czy intrygująco przeprowadzona, ot jest czysto po kolei jak w książkach od amatorów i dla dzieci gdzie wszystko jest po kolei i jasno wytłumaczono bez wielkich niedomówień i tajemnic.

Książka godna polecenia jeśli nie mamy nic innego do czytania. Ma całkiem ciekawą i intrygującą fabułę oraz całkiem ciekawe zapadające w pamięć postaci. Jest napisana dość lekko i narracja nie jest jakoś szczególnie rozbudowana czy intrygująco przeprowadzona, ot jest czysto po kolei jak w książkach od amatorów i dla dzieci gdzie wszystko jest po kolei i jasno wytłumaczono...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka napisana w stylu klasycznej hard scince-fiction. A prowadzona kobiecą ręką akcja jest jej dodatkowym atutem, gdyż fabuła została ubogacona o wątki emocjonalne i kwestie społeczne pomiędzy ludźmi i inną cywilizacją.

Książka napisana w stylu klasycznej hard scince-fiction. A prowadzona kobiecą ręką akcja jest jej dodatkowym atutem, gdyż fabuła została ubogacona o wątki emocjonalne i kwestie społeczne pomiędzy ludźmi i inną cywilizacją.

Pokaż mimo to

Dobra, twarda SF. Na tle kosmicznej wojny pojawia się artefakt obcych. Niech jednak nie zmylą Was te słowa. Cała ta intryga jest tylko tłem do przedstawienia czegoś innego. Podobnie jak w utworach U. LeGuin czy C.J. Cherrych autorka bardziej się skupia na obcej cywilizacji i ludziach, którzy zostali rzuceni w wir wydarzeń. Jak ktoś chce odpocząć od space opera to polecam.

Dobra, twarda SF. Na tle kosmicznej wojny pojawia się artefakt obcych. Niech jednak nie zmylą Was te słowa. Cała ta intryga jest tylko tłem do przedstawienia czegoś innego. Podobnie jak w utworach U. LeGuin czy C.J. Cherrych autorka bardziej się skupia na obcej cywilizacji i ludziach, którzy zostali rzuceni w wir wydarzeń. Jak ktoś chce odpocząć od space opera to polecam.

Pokaż mimo to

Science fiction z kobiecym rysem - w znaczeniu takim, że autorką jest kobieta i chyba feministka i że bohaterkami są w dużej części kobiety, tak te z gatunku homo sapiens, jak z obcego, znalezionego w kosmosie na planecie pod wieloma względami (głownie społecznymi) przypominającej Ziemi. Taką fantstykę lubię: jest akcja, są przemyślenia, no i nie brakuje też nauki, która sprawia, że cała rzecz staje się naprawdę interesująca, a na wet pouczająca! Polecam całą trylogię, o której kolejne tomy musiałam się "szarpać" z synem...

Science fiction z kobiecym rysem - w znaczeniu takim, że autorką jest kobieta i chyba feministka i że bohaterkami są w dużej części kobiety, tak te z gatunku homo sapiens, jak z obcego, znalezionego w kosmosie na planecie pod wieloma względami (głownie społecznymi) przypominającej Ziemi. Taką fantstykę lubię: jest akcja, są przemyślenia, no i nie brakuje też nauki, która...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Socjologiczna space opera

Twórczość Nancy Kress sprawia, że moje wewnętrzne opory przed lekturą opowiadań przekształconych w pełnowymiarowe powieści gwałtownie maleją, o co niełatwo, zapewniam. Przede wszystkim jestem twardogłową zwolenniczką bezlitosnego skracania tekstu, wycinania fragmentów nieistotnych dla fabuły, nastroju utworu czy budowania wizerunku bohaterów. Poza tym, naprawdę nieczęsto zdarza się, aby chwytliwy pomysł, pierwotnie przedstawiony w formie opowiadania, a później rozwinięty do rozmiarów powieści, znalazł ponowne uznanie w oczach czytelników. Argumentując, zawsze podpieram się przykładem „Brzydkiego, małego chłopca” pióra tandemu Asimov-Silverberg, powieści znacząco przegadanej w stosunku do opowiadania, które było jej pierwowzorem. Tymczasem Nancy Kress podąża pisarską ścieżką w odwrotnym kierunku i na dodatek z dwukrotnym sukcesem: przy okazji „Hiszpańskich żebraków” (nagrodzona Hugo i Nebulą nowela, potem dobrze przyjęta trylogia) i właśnie wydawanego „Prawdopodobieństwa” (nagrodzone Nebulą i Nagrodą Sturgeona opowiadanie „Kwiaty więzienia Aulit” zostało przekształcone w trylogię, której ostatni tom został uhonorowany Nagrodą Campbella).
Akcja „Księżyca prawdopodobieństwa”, pierwszego tomu trylogii „Prawdopodobieństwo” toczy się w bliżej nieokreślonej przyszłości, w której powszechne jest samodzielne komponowanie zestawu neuroprzekaźników w taki sposób, aby w rezultacie uzyskać jak największą wydajność pracy mózgu; w przyszłości, w której kolonizacja bliskiego kosmosu nie jest niczym niezwykłym, a podróże międzygwiezdne właśnie stają się codziennością za sprawą systemu tuneli czasoprzestrzennych, będącego pozostałością po pradawnej cywilizacji. Ludzkość odkrywa sieć tuneli przypadkiem, oczywiście je wykorzystuje, i oczywiście wplątuje się w nieliche kłopoty – kosmiczną wojnę z Fallerami, istotami absolutnie niezainteresowanymi pokojowym współistnieniem. Niestety, potencjał militarny Fallerów sprawia, że ludzkość stoi na przegranej pozycji.
Ale nie cała książka utrzymana jest w konwencji space opery. Prawdę mówiąc, kosmiczne starcie stanowi jedynie tło utworu, gdyż w opowieści zdecydowanie przeważa wątek badań antropologicznych preindustrialnego społeczeństwa, zamieszkującego jedną z nowoodkrytych planet. Społeczeństwa intrygującego, bo funkcjonującego zgodnie z bardzo nietypową dla Ziemian zasadą: generalnie wszyscy jego członkowie zgadzają się ze sobą w każdej kwestii, myślą to samo na dowolny temat. Wśród Światan nie istnieją różnice zdań, nie pojawiają się kwestie dyskusyjne, nie ma potrzeby mozolnego wypracowywania kompromisów. Wszyscy dzielą tę samą rzeczywistość.
Wbrew pozorom, przedstawiona powyżej główna zasada funkcjonowania społeczności nie wyklucza zachowań niemoralnych (zarówno w ocenie ludzi, jak i członków badanego społeczeństwa), np. kradzieży – mieszkańcy Świata wcale nie żyją w utopii. Po prostu w ich rzeczywistości obowiązują inne reguły, odmalowane przez autorkę w sposób pełen niuansów, kojarzący się z wizerunkami kreślonymi przez Ursulę Le Guin czy Janusza Zajdla. Nancy Kress powoli prowadzi czytelnika przez meandry socjologiczne obcej cywilizacji, spoglądając na wydarzenia naprzemiennie oczami Światan i Ziemian, nie unikając opisów sytuacji skrajnych i stopniowo prezentując kolejne zawiłości struktury społecznej, a każda wyjaśniona wątpliwość prowokuje powstanie kolejnej – w ten sposób zainteresowanie czytelnika jest utrzymywane na stałym poziomie.
W obu wątkach, i kosmicznym, i planetarnym, na pierwszy plan wysuwa się kwestia badań naukowych prowadzonych przez Ziemian. Na kolejne wydarzenia patrzymy oczami ekipy badawczej – w kosmosie: wojskowego fizyka, na powierzchni planety: dwóch antropologów, biologa i geologa. I wszyscy ci przedstawiciele nauk są niezbędni dla fabuły powieści. Ich rozważania i pomocnicze hipotezy na temat Światan autorka umiejętnie łączy i w finale przedstawia bardzo eleganckie rozwiązanie zagadki, nie tylko odpowiadające na pytania z zakresu fizyki i biologii, ale także uwzględniające ich wpływ na kwestie kulturowe. Wprawdzie główna tajemnica zasiedlenia kosmosu przez rasy o wysokim stopniu zgodności DNA z ludzkim kodem genetycznym pozostała niewyjaśniona, ale przed nami jeszcze dwa tomy cyklu, zatem pozostaje dość miejsca na odkrywanie kolejnych kart.
Sercem dobrej opowieści są postaci. I tu również niczego autorce nie można zarzucić: sylwetki bohaterów są plastyczne, wyraziste, a przy tym niejednoznaczne, każdy ma własne korzenie i motywację, bardzo szybko pomiędzy poszczególnymi postaciami a czytelnikiem powstaje więź emocjonalna. Dotyczy to w równym stopniu Ziemian, jak i mieszkańców Świata, a dzięki wspomnianemu podobieństwu genetycznemu obu ras nie sposób Nancy Kress postawić zarzut antropomorfizowania zachowań przedstawicieli obcej cywilizacji. Mimo tego, że już od samego początku lektury jeden z bohaterów budził we mnie silne negatywne odczucia, to tak naprawdę w „Księżycu prawdopodobieństwa” nie ma postaci jednoznacznie złych – odegranie tej roli wzięli na siebie Fallerowie.
Podsumowując, pierwszy tom „Prawdopodobieństwa” jest bardzo zręcznym połączeniem space opery i fantastyki socjologicznej o solidnie rozbudowanej warstwie naukowej. Autorka przedstawia koncepcje naukowe w sposób przystępny, nie tylko wystrzegając się czynienia czytelnikowi wykładów, ale traktując go jak partnera – często sygnalizując jedynie nazwą wykorzystywaną teorię, nie objaśniając jej szczegółowo w nadziei, że zainteresowany samodzielnie pogłębi wiedzę, jeśli uzna to za stosowne. Lecz przede wszystkim „Księżyc prawdopodobieństwa” to kilka godzin naprawdę wciągającej lektury. Oby kolejne tomy cyklu ukazały się jak najszybciej!

Recenzja ukazała się 2012-04-11 na portalu katedra.nast.pl

Socjologiczna space opera

Twórczość Nancy Kress sprawia, że moje wewnętrzne opory przed lekturą opowiadań przekształconych w pełnowymiarowe powieści gwałtownie maleją, o co niełatwo, zapewniam. Przede wszystkim jestem twardogłową zwolenniczką bezlitosnego skracania tekstu, wycinania fragmentów nieistotnych dla fabuły, nastroju utworu czy budowania wizerunku bohaterów. Poza...

więcej

mniej

Pokaż mimo to