8/10

8/10

Tytuł trochę wprowadza w błąd, bo to jest bardziej historia dywizji "LSSAH", w której służył Wittmann, przez pryzmat walk na Froncie Wschodnim. Tak czy inaczej, bardzo dobra książka!

Tytuł trochę wprowadza w błąd, bo to jest bardziej historia dywizji "LSSAH", w której służył Wittmann, przez pryzmat walk na Froncie Wschodnim. Tak czy inaczej, bardzo dobra książka!

Bardziej kronika jednostki niż biografia Wittmanna. Autor nie wskazuje bibliografii i z treści wynika, że raczej opierał się na wspomnieniach i materiałach uczestników walk niż na materiałach źródłowych z muzeów i archiwów. Nic nie wskazuje również na to, że skonfrontował przedstawione fakty ze wspomnieniami żołnierzy strony przeciwnej. Trochę także brakuje mi opisów tej wspaniałej taktyki Witmanna. Opisy akcji są dość lakoniczne, podobne do "ruszyli do akcji, zniszczyli tyle i tyle, ci zostali ranni, ci zginęli, a ci dostali takie, a takie medale". Nie mniej pozycja dość ciekawa. Załączono dużo zdjęć pochodzących z prywatnych zbiorów uczestników walk. Autor cytuje również listy oraz niektóre rozkazy. Jest wiele map pokazujących przebieg działań, ale w znacznej części pozbawionych legend. Polski wydawca nie zadał sobie trudu aby ujednolicić czy też dostosować nazewnictwo miejscowości na mapach. Każdy sam musi się wyrobić sobie opinię czy to dobrze czy źle czytać nazwy miejscowości pisane wg wymowy niemieckiej, ale za to takie jak w oryginale. Z pewnością warto poznać wersję wydarzeń z puntu widzenia strony przegranej. Warto również dowiedzieć się jakimi ludźmi (czy nadludźmi) byli żołnierze Waffen-SS przez stronę wygraną przedstawiani w jednolicie czarnych barwach. Jako człowiek wychowany na "Czterech pancernych", "Klosie" i podobnych produkcjach trudno mi uwierzyć w pozytywne nastawienie Ukraińców, szczerość i rycerskość żołnierzy i zawierane między nimi przyjaźnie.

Bardziej kronika jednostki niż biografia Wittmanna. Autor nie wskazuje bibliografii i z treści wynika, że raczej opierał się na wspomnieniach i materiałach uczestników walk niż na materiałach źródłowych z muzeów i archiwów. Nic nie wskazuje również na to, że skonfrontował przedstawione fakty ze wspomnieniami żołnierzy strony przeciwnej. Trochę także brakuje mi opisów tej...

Książka ta nie jest poświęcona w całości tytułowemu asowi pancernemu, ale całemu oddziałowi w którym służył bohater. Mamy okazję prześledzić formowanie kompanii Tygrysów, przekształconą później w batalion pancerny.
W książce zawarto dużo wspomnień żołnierzy służących wraz z Wittmanem, przedruków rozkazów dziennych, czy nawet wniosków o przyznanie kolejnych odznaczeń. Można szczegółowo prześledzić szlak bojowy jednostki (większe bitwy jak i drobne potyczki),gdzie po każdej potyczce autor wymienia straty osobowe w poszczególnym czołgu.
Dodatkowo przedstawiona została cała organizacja kompani/batalionu włącznie z poszczególnymi stanowiskami w każdym czołgu.. Całość zamyka ponad 50(!) stron zdjęć.

Książka ta nie jest poświęcona w całości tytułowemu asowi pancernemu, ale całemu oddziałowi w którym służył bohater. Mamy okazję prześledzić formowanie kompanii Tygrysów, przekształconą później w batalion pancerny.
W książce zawarto dużo wspomnień żołnierzy służących wraz z Wittmanem, przedruków rozkazów dziennych, czy nawet wniosków o przyznanie kolejnych odznaczeń....

„Wówczas coś potężnie uderzyło w dach. Jak dobrze że granaty moździerzowe maja tak czuły zapalnik, inaczej nie byłoby z nas co zbierać”.

Nikogo chyba specjalnie nie trzeba przekonywać, jak ogromny wpływ na strategię i taktykę wojenną oraz cały teatr działań zbrojnych miało pojawienie się i użycie w walce jednostek i formacji pancernych. Dotyczy to w szczególności II wojny światowej i starć na niemal jej wszystkich frontach. Dzięki publikacji Oficyny Wydawniczej FINNA mamy okazje poznać sylwetkę Michaela Wittmanna najskuteczniejszego dowódcy pancernego lat1939-1944, żywej legendy tego rodzaju wojsk. Gwiazdy goebelsowskiej czarnej propagandy, na trwałe zachowanego w niemieckiej kulturze masowej, do tego stopnia, iż obecny jest nawet we współczesnych grach komputerowych.

Bilans jego wojennych osiągnięć jest doprawdy porażający i imponujący zarazem: 138 zniszczonych czołgów, 132 zniszczone działa przeciwpancerne i około 250 pojazdów różnego typu. Świetne wyszkolenie, dyscyplina, doskonała znajomość taktyki walki czołgiem, umiejętność wykorzystania terenu, przewagi technologicznej i elementu zaskoczenia, osobista odwaga, niekiedy granicząca z brawurą, oraz odrobina „żołnierskiego szczęścia” uczyniła go w tym co robił osobowością zdecydowanie wybitną.

Z tej książki dowiemy się, co tak naprawdę przesadziło o sukcesie tego rodzaju jednostek, ich dowodzeniu, strategii i taktyce działań w zmieniających się warunkach wojny, wyszkoleniu, sile ognia, mobilności, strukturach organizacyjnych i problemach natury logistycznej.

To również, (i trzeba o tym pamiętać),wstrząsający, okrutny i ponury obraz wojennej rzeczywistości. „Przeżyliśmy będąc od rana bez jedzenia i picia, posiliwszy się jedynie kilkoma garściami śniegu. Jednakże przede wszystkim, przepełnieni okropnym strachem, wyczekiwaliśmy końca tego okropnego dnia”.

Śledzimy sam proces powstawania jednostek pancernych, ich wyposażenie, trudności z jakimi się borykały, oraz to w jaki sposób przekładało się to na późniejsze działania rozpoznawcze i bojowe.

Tom pierwszy, pozwala nam prześledzić cały bojowy szlak pancernych jednostek wchodzących w skład Dywizji Liberstandarte SS – Adolf Hitler których Michael Wittmann był członkiem, podczas walk na froncie wschodnim. Wraz z nim bierzemy udział w największych operacjach i najbardziej zaciętych i krwawych bitwach tego okresu: pod Charkowem, na łuku Kurskim, pod Rusinowem, Radomyślem, Prochorówką i Czerkasami.

Książka Patricka Agtego napisana jest prostym, zrozumiałym nawet dla laika językiem. Mimo wielu oczywistych typowo wojskowych określeń, skrótów i fachowej terminologii nie nastarcza ona problemów dotyczących odbioru.

Publikacja składa się z wstępu, przedmowy oraz pięciu rozdziałów opisujących w/w rozwój niemieckiej broni pancernej, oraz życie i wojskową karierę Michaela Wittmanna. Wzbogacona jest dodatkowo wspomnieniami uczestników i świadków opisywanych wydarzeń, serią unikalnych i w większości nigdy nie publikowanych zdjęć, map operacyjnych, kopii dokumentów, oraz skrótów niemieckich stopni i ich polskich odpowiedników.

Niestety, ze względu na osobę samego autora i jego nieskrywanych skrajnie prawicowe poglądy, oraz wieloletnią współpracę ze środowiskami byłych żołnierzy SS i Waffen SS, trudno oprzeć się wrażeniu iż książka jest kolejną próba wybielenia i gloryfikacji członków tych jednostek. Uznanych przecież przez Norymberski Trybunał za organizacje zbrodnicze, odpowiedzialne za masowe ludobójstwa i niewyobrażalne cierpienia ludności cywilnej, w niemal całej ówczesnej Europie. Takie nacechowane brakiem obiektywizmu i dużą tendencyjnością ujęcie historii II wojny światowej powoduje, iż książka ta dużo traci na wartości. Może nie w oczach obywateli Niemiec (co zrozumiałe),ale z całą pewnością w oczach Polaków i mieszkańców innych dotkniętych nazistowskim koszmarem państw europejskich.

Uważam jednak, że warta jest bliższego poznania, chociażby ze względu na zbiór licznych wspomnień ludzi którzy brali udział w opisywanych wydarzeniach i znali osobiście głównego bohatera tej książki Michaela Wittmanna. Niezwykle ciekawy jest obraz tego, jak wyglądała wojny z ich perspektywy i w ich ujęciu.

To zdecydowanie bardzo ciekawa pozycja dla wszystkich interesujących się wojskowością, historią II wojny światowej, przebiegiem działań zbrojnych ze szczególnym uwzględnieniem jednostek pancernych, oraz militariami.

„Wówczas coś potężnie uderzyło w dach. Jak dobrze że granaty moździerzowe maja tak czuły zapalnik, inaczej nie byłoby z nas co zbierać”.

Nikogo chyba specjalnie nie trzeba przekonywać, jak ogromny wpływ na strategię i taktykę wojenną oraz cały teatr działań zbrojnych miało pojawienie się i użycie w walce jednostek i formacji pancernych. Dotyczy to w szczególności II wojny...