Druga część biografii Wittmanna i historia dywizji "LSSAH"; tym razem autor koncentruje się na opisie działań jednostki na zachodnim teatrze walk.

Druga część biografii Wittmanna i historia dywizji "LSSAH"; tym razem autor koncentruje się na opisie działań jednostki na zachodnim teatrze walk.

„Tym co ich wyróżnia i stawia ponad innych, nie jest suma ich dokonań i wymierny liczbowo sukces […], rozstrzygająca cechą staje się ich zdolność do przetrwania tak długiego okresu czasu”

Mamy przez sobą drugi i ostatni zarazem tom biografii Michaela Wittmanna, prawdziwej legendy niemieckich wojsk pancernych okresu II wojny światowej. Potwierdzeniem tego stanu rzeczy jest niezwykle imponujący bilans jego wojennych osiągnięć: 138 zniszczonych czołgów, 132 zniszczone działa przeciwpancerne i około 250 pojazdów różnego typu. Świetne wyszkolenie, dyscyplina, doskonała znajomość taktyki walki czołgiem, umiejętność wykorzystania terenu, przewagi technologicznej i elementu zaskoczenia, osobista odwaga, niekiedy granicząca z brawurą, oraz odrobina „żołnierskiego szczęścia” uczyniła go w tym co robił osobowością zdecydowanie wybitną.

Podobnie jak w części pierwszej, jego osoba jest jedynie punktem wyjścia do ukazania całości działań niemieckich jednostek pancernych w okresie tego konfliktu, ( zarówno na froncie wschodnim jak i zachodnim),a zwłaszcza ich elitarnej jednostki Dywizji Liberstandarte SS – Adolf Hitler. Tym razem mamy okazje przyjrzeć się okresowi od lipca 1943 roku do końca wojny, oraz niezwykle ciężkim walkom jakie oddziały te toczyły w Normandii. Broniąc się przed ofensywą przeważających sił sprzymierzonych, atakowani z lądu i powietrza, zmagać się muszą dodatkowo z brakami w uzbrojeniu, aprowizacji, problemami natury technicznej, brakiem uzupełnień i części zamiennych. Tu też śmierć we wnętrzu trafionego czołgu ponosi główny bohater tej książki Michael Wittmann.

Z pozycji tej dowiemy się, co tak naprawdę przesadziło o sukcesie tego rodzaju jednostek, poznamy wiele aspektów dotyczących dowodzeniu, strategii i taktyki działań w zmieniających się warunkach wojny, wyszkolenia, siły ognia, mobilności, strukturach organizacyjnych i problemów natury technicznej i logistycznej. Również codzienności niełatwego żołnierskiego życia, trudach i specyfice walki w czołgu, odpowiedzialności i ciężarze dowodzenia.

Książka Patricka Agtego wzbogacona jest licznymi wspomnieniami uczestników i świadków opisywanych wydarzeń, ludzi którzy dobrze znali Michaela Wittmana, serią unikalnych i w większości nigdy nie publikowanych zdjęć, map operacyjnych, kopii dokumentów, oraz skrótów niemieckich stopni i ich polskich odpowiedników.

Niestety, podobnie jak tomie pierwszymi autor nie potrafił wznieść się na wyżyny obiektywizmu i prawdy historycznej. W myśl swoich skrajnie prawicowych poglądów podejmuje kolejną próbę wybielenia, czy wręcz gloryfikacji żołnierzy formacji SS wypaczając i ignorując bezsprzecznie udowodnione i wielokrotnie udokumentowane wydarzenia i fakty z ich zbrodniczej działalności. Wielka szkoda, gdyż czytając ja przez ten ideologiczny pryzmat, znacznie wypacza się jej merytoryczna wartość.

To książka dla ludzi szczególnie pasjonujących się historią najnowszą, ze szczególnym uwzględnieniem II wojny światowej i udziału w niej siejących grozę i postrach jednostek pancernych.

„Tym co ich wyróżnia i stawia ponad innych, nie jest suma ich dokonań i wymierny liczbowo sukces […], rozstrzygająca cechą staje się ich zdolność do przetrwania tak długiego okresu czasu”

Mamy przez sobą drugi i ostatni zarazem tom biografii Michaela Wittmanna, prawdziwej legendy niemieckich wojsk pancernych okresu II wojny światowej. Potwierdzeniem tego stanu rzeczy...

7,5/10

7,5/10