Igor – główny bohater powieści to zwykły nastolatek, który rozpoczął naukę w gimnazjum. Chłopak nie różni się wiele od rówieśników, ma przyjaciół, wrogów, problemy, radości i... dysleksję. Nastolatek już zawsze będzie musiał żyć ze znienawidzoną Panią D. i pokonywać przeciwności, które los postawił na jego drodze. Igor mieszka z matką, którą nazywa Selmą. Ojciec nastolatka opuścił rodzinę twierdząc, ze nie kocha już żony i nie ma kontaktu z synem.
Książka to powieść pisana z perspektywy chłopca. W formie swego rodzaju pamiętnika poznajemy kolejne zdarzenia z życia nastolatka, jednocześnie wiedząc co wtedy odczuwał i jakie miał przemyślenia.
Czy w życiu Igora nastaną już lepsze momenty? Czy chłopak nie podda się Pani D.? Czy jest jeszcze szansa na odbudowanie rodziny? Jak skutecznie walczyć z bandą Różyczki, która wyłudza pieniądze od innych uczniów?
Powieść Barbary Ciwoniuk to krótka, ale warta uwagi książka ukazująca problemy typowego nastolatka, a także życie w niepełnej rodzinie i problemy ze znajomymi. Autorka przybliża czytelnikowi także temat dysleksji i problemów z jakimi musi zmagać się człowiek z tego rodzaju trudnościami.

Igor – główny bohater powieści to zwykły nastolatek, który rozpoczął naukę w gimnazjum. Chłopak nie różni się wiele od rówieśników, ma przyjaciół, wrogów, problemy, radości i... dysleksję. Nastolatek już zawsze będzie musiał żyć ze znienawidzoną Panią D. i pokonywać przeciwności, które los postawił na jego drodze. Igor mieszka z matką, którą nazywa Selmą. Ojciec nastolatka...

Jak czytam na stronie Autorki: Książka Igor została nominowana przez Polską Sekcję IBBY do programu „Outstanding Books for Young People with Disabilities 2007″ za literackie przedstawienie problemów dziecka z dysleksją. Projekt ten realizowany jest przez Międzynarodową Izbę ds. Książek dla Młodych (IBBY – International Board on Books for Young People) – niekomercyjne stowarzyszenie mające swoje przedstawicielstwa w 67 krajach.
To na pewno ważne osiągnięcie, chociaż ja ma mieszane uczucia po lekturze Igora. Zakładam jednak, że ja czytam to inaczej niż nastolatek 12+, dla którego jest to przeznaczone.
Zacznę od pochwał: polecam tę lekturę, porusza bardzo ważne problemy nastolatków: dysleksja, przemoc w szkole i poza nią, pierwsze uczucie, emocje związane z rozwodem rodziców, z mężczyznami krążącymi wokół mamy, dojrzewanie seksualne. To miłe, co znam z autopsji, dowiedzieć się, że nie jest się samemu ze swoimi kłopotami, że innych to też nurtuje. Na rynku polskim nie ma za wiele pozycji ukazujących proces dojrzewania z punktu widzenia chłopaka.
Na uwagę zasługują też fragmenty opisujące słabości polskiej edukacji: niezwykle złośliwy obrazek lekcji poświęconej wychowaniu seksualnemu młodzieży, nieradzenie sobie polskiej szkoły z przemocą, z tzw. trudnymi uczniami, nieprzygotowanie pedagogów do pracy z gimnazjalistami. Są też rozważania o pedofilii: jak odróżnić bliskość od złego dotyku? Jest też temat homoseksualizmu: poprzez grę komputerową dowiadujemy się, że Igor zna i akceptuje taką formę związku.
Co mi przeszkadzało? Przede wszystkim forma: opis góruje nad dialogami, co fragmentami jest nużące, przypomina wykład, i to prowadzony z pozycji osoby dojrzalszej, mądrzejszej, żeby nie powiedzieć: wymądrzającej się. Czasami rozważania Igora na temat szkoły, lekcji, mamy, przyjaciół przypominają tyrady kogoś, kto "wie lepiej", ogólnie jest świetny i ma poczucie, że może pouczać innych. W narracji Igora często przebija się obecność dorosłej Autorki: "Zauważam przyjazne gesty innych kolegów z klasy. Cieszą mnie one jak mało co, czasem zdobywam się nawet na jakiś niewielki, samodzielny krok w ich stronę".
Trochę drażnił mnie także protekcjonalny ton Igora wobec matki (zwanej Selmą),traktowanie jej jako maskotki, ładnej, zabawnej laleczki: "moja śliczna Selma niewinnie uniosła swoje czarne brewki albo: Ostrzegam cię: jeśli zobaczę, że się z nim całujesz albo że cię w ogóle dotyka... Selma zaczerwieniła się (chyba niekoniecznie ze złości),a potem roześmiała się jak szalona" - czy rzeczywiście 13-latek tak rozmawia ze swoją mamą? Może. Nie wiem. Mnie to razi. Podobnie jak proponowany przez Autorkę tradycyjny model relacji w rodzinie, relacji damsko-męskich: matka zawsze kocha swoje dziecko najbardziej na świecie, warto unieść się dumą i nie przyjmować alimentów od ojca, a prawdziwie wartościowy facet powinien sam robić remont w domu. Za wręcz nieludzką (:)) uznałam scenę, kiedy Igor szantażem emocjonalnym zmusił mamę chorą na grypę, aby wstała, upiekła mu placki z jabłkami, posłała łóżko i wyprała rzeczy! Nic dziwnego, że potem ciężko chorowała przez kilka dni. Ten epizod jest tak absurdalny, że podejrzewam, iż może Autorka chciała uświadomić czytelnikowi bezwzględność Igora? Ale nie jestem tego pewna, bo po lekturze całości odniosłam wrażenie, że Barbara Ciwoniuk zachwyca się tym oddaniem Selmy.
Na pewno nastolatkom potrzebne są konkretne wytyczne, ale wolałabym, aby pisarz przedstawiał wielu bohaterów i wiele innych modeli życia.
Mimo wszystko książka stanowi ciekawą propozycję. Na pewno przychylnie potraktowana dysleksja to najważniejszy atut tematyczny Igora. Podobał mi się wątek "Cichego Donu" i wtręty o kulturze ukraińskiej. Warto, aby nastolatki chwytały w trakcie lektury, że coś takiego istnieje.
Na marginesie tylko dodam, że matki w polskiej literaturze młodzieżowej zaskakująco często są bibliotekarkami albo pracownicami domów kultury :) A gdzie świetne fizyczki, dyrektorki banków czy chociażby business woman?
Powtarzam jednak - doceniam wagę poruszanych przez Autorkę tematów i fakt, że nie ma baśniowego zakończenia.

Jak czytam na stronie Autorki: Książka Igor została nominowana przez Polską Sekcję IBBY do programu „Outstanding Books for Young People with Disabilities 2007″ za literackie przedstawienie problemów dziecka z dysleksją. Projekt ten realizowany jest przez Międzynarodową Izbę ds. Książek dla Młodych (IBBY – International Board on Books for Young People) – niekomercyjne...

Świetna książka do czytania dla "świeżo upieczonego gimnazjalisty" pokazuje problemy typowego nastolatka, który wychowuje się w niepełnej rodzinie.

Sama nigdy bym po nią nie sięgnęła. Czytałam ją tylko dla tego, że jest to lektura, jednak jest napisana strasznie w prosty sposób i młodzieżowy. Część rzeczy mi się podobała, część nie. Wiele przeżyć bohatera spotyka lub spotkało każdego. Historia Igora nie przyprawia o dreszcze, ani nie zanudza na śmierć [może troszkę "czasami"] jednak przyjemnie czytało się całą powieść :)

Według mnie pani "D" [dysekcja] jest opisana jak najgorsze co może mieć Igor, chociaż mądrzy ludzie ją mieli (ja chyba też :D ).

Ostatecznie polecam "Igora" Barbary Ciwoniuk do przeczytania dla każdego co ma dysekcje lub zaczyna swój nowy etap edukacji w gimnazjum :)

Świetna książka do czytania dla "świeżo upieczonego gimnazjalisty" pokazuje problemy typowego nastolatka, który wychowuje się w niepełnej rodzinie.

Sama nigdy bym po nią nie sięgnęła. Czytałam ją tylko dla tego, że jest to lektura, jednak jest napisana strasznie w prosty sposób i młodzieżowy. Część rzeczy mi się podobała, część nie. Wiele przeżyć bohatera spotyka lub...

Jedna z lepszych książek przeczytanych przeze mnie w ostatnim czasie. Trudno mi powiedzieć, żeby była oryginalna. Raczej miała oryginalne spojrzenie na tematy całkiem pospolite. Przede wszystkim podobał mi się humor powieści. Trudno mi to opisać. Weźmy na przykład zwykły problem. No okej, jest, większy lub mniejszy, raczej nieciekawy. Ale co jeśli przedstawimy ten problem jako część nas samych? jako nasz atut właśnie, coś z czym się pogodzimy, postaramy coraz bardziej zwalczać, ale nie wyrzekać, nie udawać, że go nie ma. Coś, co nazwiemy w sposób tylko dla nas zrozumiały.
Igor jest bohaterem na pewno dojrzałym jak na gimnazjalistę i myślę, że coraz mniej takich można spotkać w prawdziwym życiu.

Jedna z lepszych książek przeczytanych przeze mnie w ostatnim czasie. Trudno mi powiedzieć, żeby była oryginalna. Raczej miała oryginalne spojrzenie na tematy całkiem pospolite. Przede wszystkim podobał mi się humor powieści. Trudno mi to opisać. Weźmy na przykład zwykły problem. No okej, jest, większy lub mniejszy, raczej nieciekawy. Ale co jeśli przedstawimy ten problem...

"Igor" to opowieść o przygodach świeżo upieczonego gimnazjalisty, który nosi to imię. Każdy rozdział, pisany z perspektywy chłopca, to nowa porcja jego przemyśleń i zdarzeń w jego życiu.
Książka p. Barbary Ciwoniuk ma zaledwie sto czterdzieści kilka stron, ale napisana jest małym drukiem, więc znów taka krótka nie jest. Występuje w niej narracja pierwszoosobowa; narratorem jest Igor, główny bohater, przez co łatwiej się z nim identyfikujemy. Lektura napisana jest prostym językiem, zrozumiałym dla młodzieży. Historie w niej zawarte są ciekawe i wciągające, zwłaszcza ostatnia.
Serdecznie polecam każdemu. Pani Ciwoniuk po raz kolejny udowodniła, że polska literatura młodzieżowa może być genialna.

"Igor" to opowieść o przygodach świeżo upieczonego gimnazjalisty, który nosi to imię. Każdy rozdział, pisany z perspektywy chłopca, to nowa porcja jego przemyśleń i zdarzeń w jego życiu.
Książka p. Barbary Ciwoniuk ma zaledwie sto czterdzieści kilka stron, ale napisana jest małym drukiem, więc znów taka krótka nie jest. Występuje w niej narracja pierwszoosobowa; narratorem...

Czytałam tą książkę jednym tchem. Bardzo ciekawiła mnie historia Igora, o którym wzmianka była w książce "Ania". Barbara Ciwoniuk bardzo sprytnie sprowokowała do przeczytania jej. Szkoda, że nie zaczęłam czytać najpierw tej, a następnie "Ani". Mimo to i tak książka zachwycająca i godna polecenia dla młodzieży jak i dla rodziców i nauczycieli. Nie mogę się doczekać kolejnych książek mojej ulubionej polskiej pisarki :D

Czytałam tą książkę jednym tchem. Bardzo ciekawiła mnie historia Igora, o którym wzmianka była w książce "Ania". Barbara Ciwoniuk bardzo sprytnie sprowokowała do przeczytania jej. Szkoda, że nie zaczęłam czytać najpierw tej, a następnie "Ani". Mimo to i tak książka zachwycająca i godna polecenia dla młodzieży jak i dla rodziców i nauczycieli. Nie mogę się doczekać kolejnych...

Zabawna, wciągająca, prosta i idealna do odpoczynku od nauki. Z Igorem nie można się nudzić!

Zabawna, wciągająca, prosta i idealna do odpoczynku od nauki. Z Igorem nie można się nudzić!

Według mnie? Gorsza wersja "Ani".

Według mnie? Gorsza wersja "Ani".

Ciepła książka o małym, wrażliwym dyslektyku.

Ciepła książka o małym, wrażliwym dyslektyku.

Książka bardzo prosta ale pomimo tego mi się podobała. Ciekawi, sympatyczni bohaterzy z jakąś historią-zwykłą, bo zwykłą, ale mogliśmy ich poznać. Nie spodziewałam się takiego zakończenia. Jeśli ktoś lubi obyczajówki to polecam.

Książka bardzo prosta ale pomimo tego mi się podobała. Ciekawi, sympatyczni bohaterzy z jakąś historią-zwykłą, bo zwykłą, ale mogliśmy ich poznać. Nie spodziewałam się takiego zakończenia. Jeśli ktoś lubi obyczajówki to polecam.