Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Amerykańscy bogowie" to jedna z najpopularniejszych powieści Neila Gaimana. Główny bohater, Cień, spotyka po wyjściu z więzienia tajemniczego jegomościa, pana Wednesday. Razem z nim udaje się w podróż po Ameryce by zebrać bogów, przywleczonych do niej wraz z migrantami, do ostatecznej walki z zapomnieniem.
Wiele wątków się tu pojawiło, niektóre były prowadzone lepiej, inne gorzej. Plot twist na koniec był spodziewany acz pożądany właśnie w takiej formie w jakiej był przedstawiony. Zdecydowanie najlepiej podobał mi się wątek Likeside, lekko obyczajowy, z kryminałem w tle. Nie czułem, żeby odcinał się od reszty powieści, raczej był jej świetnym uzupełnieniem. Najmniej ciekawiły mnie perypetie żony Cienia - Laury. Wiele klimatu dodawały wstawki o historiach bóstw czy oniryczne wydarzenia snów Cienia.
Główny bohater jest jak swoje imię, jego charakter nie ma kształtu, jest niezdefiniowany jak u noworodka, zdaje się reagować na polecenia innych, ale sam jest totalnie apatyczny. Ciekawy wybór na stworzenie postaci, ale nie ułatwia czytania. Na szczęście towarzyszą mu charyzmatyczne postacie poboczne z różnych mitologii i nie tylko, na czele z Wednesday i Samanthą.
Książkę wbrew pozorom, tej pewnej współczesnej baśniowości, nie czyta się aż tak lekko. Ciężko mi powiedzieć komu ją polecić, na pewno nie jest dla każdego. Mimo to, jeśli ktoś lubi urban fantasy, mitologie i symbolikę, to w książce odnajdzie wiele pożądanych przez niego motywów.

"Amerykańscy bogowie" to jedna z najpopularniejszych powieści Neila Gaimana. Główny bohater, Cień, spotyka po wyjściu z więzienia tajemniczego jegomościa, pana Wednesday. Razem z nim udaje się w podróż po Ameryce by zebrać bogów, przywleczonych do niej wraz z migrantami, do ostatecznej walki z zapomnieniem.
Wiele wątków się tu pojawiło, niektóre były prowadzone lepiej,...

"Zamęt" Vincenta V. Severskiego opowiada o spisku trawiącym polską Agencję Wywiadu od środka z wątkiem Talibanu w tle.
Tempo akcji książki było bardzo nierówne. Pierwszą połowę książki bardziej się przemęcza niż czyta, druga z kolei aż do dość sennego zakończenia pochłania. Wątki w książce spotkał podobny los, wszystko powoli jak walec musiało się rozruszać. Zdecydowanie najciekawszy był moskiewski wątek Dimy, wprowadzał ciekawe dylematy moralne, a także jego skomplikowane życie rodzinne. Również wątek Romana bardzo przyjemnie się rozwinął. Najgorzej zapamiętam wątek zmagań Henryka w niewoli u talibów, zmierzał całkowicie do nikąd.
Skoro już wspomniałem trochę o postaciach - prym tutaj wiedzie wspomniany wątek moskiewski, Dima, jego eks kochanka Wiera i rosyjski agent Dunin, to jest świetna i wybuchowa kombinacja charakterów i doświadczeń. Monika denerwowała i zadziwiała wieloma amatorskimi błędami i wygłaszanymi uproszczeniami, frazesami, co nie przystoi agentce. Roman był tak przenikliwy jak na szefa elitarnej jednostki wywiadu przystało, a bohaterów dopinają trochę bez wyraźnego charakteru, reagujący tylko na wydarzenia Henryk, Witek i Ela.
Patrząc na książkę pod kątem oczekiwań to trochę się z nimi minąłem. Spodziewałem się akcji agentury jak z "Jamesa Bonda", a dostałem trochę polskie, rodzime "07 zgłoś się" w wersji wywiadowczej. Mimo to, czytało się wcale nie najgorzej, a książka angażowała i zmuszała do przemyśleń, więc nie będę odradzał przeczytania.

"Zamęt" Vincenta V. Severskiego opowiada o spisku trawiącym polską Agencję Wywiadu od środka z wątkiem Talibanu w tle.
Tempo akcji książki było bardzo nierówne. Pierwszą połowę książki bardziej się przemęcza niż czyta, druga z kolei aż do dość sennego zakończenia pochłania. Wątki w książce spotkał podobny los, wszystko powoli jak walec musiało się rozruszać. Zdecydowanie...

"Różaniec" Rafała Kosika to przede wszystkim krytyczna wizja społeczeństwa, zarówno współczesnego jak i przyszłego, autodestrukcyjnej natury człowieka, ale także historia o miłości, rodzinie i poświęceniu.
Warszawa piórem Kosika to fascynujące miejsce, miasto, które zawisło nie tylko w przestrzeni kosmicznej jako jeden z pierścieni na orbitalnym różańcu ale i w czasie. Niczym w ogromnym cylindrze O'Neilla główny bohater, ojciec małej Marysi, Harpad podróżuje w górę i w dół pierścienia, najpierw by zarobić, a później uratować córkę. Wplątuje się w wielką politykę, wielkie idee, które rządzą tym światem, i oplatają go rośnie mocno co system gAIa z swoim Nadzorem, Prewencją i Eliminacją.
Kosik opisuje świat i wydarzenia w sposób szczegółowy, czasami być może wręcz monotonny i powolny, ale wciągający. Akcja pomimo to jest wartka i idzie jak po sznurku ujawniając co raz więcej szczegółów na temat tego świata, by na końcu została zwieńczona fenomenalnym zakończeniem.
Bohaterowie są żywi, wielowymiarowi, pełni zalet i wad, nie tylko główni, ale także poboczni. Mimo, że głównym bohaterem jest Harpad, troskliwy ojciec podejmujący w życiu wiele złych decyzji, to wciąż otrzymujemy na tyle ważnych informacji o innych postaciach by żyć wraz z nimi na kartkach powieści.
Czuję się mile zaskoczony książką, z chęcią sięgnę po więcej dzieł autora. Polecam, szczególnie fanom zajdlowskich, dystopijnych powieści socjologicznych science fiction. Ale myślę, że zaciekawi i zmusi do przemyśleń właściwie każdego.

"Różaniec" Rafała Kosika to przede wszystkim krytyczna wizja społeczeństwa, zarówno współczesnego jak i przyszłego, autodestrukcyjnej natury człowieka, ale także historia o miłości, rodzinie i poświęceniu.
Warszawa piórem Kosika to fascynujące miejsce, miasto, które zawisło nie tylko w przestrzeni kosmicznej jako jeden z pierścieni na orbitalnym różańcu ale i w czasie....