Przenikliwe, złośliwe, zabawne. Dowód na to, z jak wielkim ryzykiem wiąże się nadepnięcie na odcisk "usłużnemu pchlebcy".

Przenikliwe, złośliwe, zabawne. Dowód na to, z jak wielkim ryzykiem wiąże się nadepnięcie na odcisk "usłużnemu pchlebcy".

Ciężko się tę książkę dzisiaj czyta – ja przynajmniej mocno się namęczyłam, żeby utrzymać głowę w pionie i nie zagubić się w gąszczu postaci z epoki. A miało być tak pięknie: w końcu Prokopiusz opisał całą masę dworskich ploteczek i intryg z okresu panowania cesarza Justyniana. I rzeczywiście, tych skandalicznych wydarzeń nie brakuje, wręcz przeciwnie: cały utwór zdaje się paszkwilem na cesarską parę małżeńską.

Moja wiedza o Bizancjum jest raczej podstawowa i póki co nie jestem w stanie ocenić, na ile wiarygodne są jego relacje. Chociaż o Justynianie zawsze czytałam w kontekście wielkiego reformatora i mądrego prawodawcy. Zresztą sam Prokopiusz w swoim wcześniejszym dziele "Historia wojen" opiewał Justyniana jako wzór męstwa, cnót i mądrości. Skąd więc tak radykalna wolta w poglądach, kiedy pochlebca staje się nieprzejednanym krytykiem i oskarżycielem? Czyżby poczuł się zwolniony z lojalności, albo miał powody, by już nie obawiać się ukrywania prawdy o czarnej stronie panowania tego cesarza? Czy może raczej Justynian i Teodora znaleźli się z bardziej osobistych przyczyn na cenzurowanym Prokopiusza? Sami znawcy historii tego okresu wysuwają z jednej strony jako argument "zawiedzione nadzieje pochlebcy i żądzę zemsty", a z drugiej – starczą sklerozę.

Jakkolwiek by nie było, zawarty w przekazie jad ani nie ułatwia lektury, ani nie wpływa pozytywnie na przyjemność z niej. Fakt, że z pewnością w tych wszystkich zarzutach kryje się niejedno ziarno prawdy, a taka posunięta do granic krytyka panowania Justyniana też daje pewien ogląd na okres jego rządów. Jednak całość nadaje się raczej dla zagorzałych pasjonatów zagadnienia, niż dla amatora...

Ciężko się tę książkę dzisiaj czyta – ja przynajmniej mocno się namęczyłam, żeby utrzymać głowę w pionie i nie zagubić się w gąszczu postaci z epoki. A miało być tak pięknie: w końcu Prokopiusz opisał całą masę dworskich ploteczek i intryg z okresu panowania cesarza Justyniana. I rzeczywiście, tych skandalicznych wydarzeń nie brakuje, wręcz przeciwnie: cały utwór zdaje się...

Plotkarstwo ze wczesnego średniowiecza. Ciekawe, że niewiele się zmieniło :)

Plotkarstwo ze wczesnego średniowiecza. Ciekawe, że niewiele się zmieniło :)

Zadałam sobie ostatnio trud obejrzenia 22 wykładów na temat średniowiecznej Europy tzn. od poł V -X w.; udostępnionych na YT przez uniwersytet Yale. Prowadzący odnosił się tam i wymagał od studentów przeczytania nielicznych tekstów źródłowych, które miały wspierać zrozumienie mentalności ludzi tamtego czasu. Dziełko Prokopiusza było jedną z podstawowych ilustracji ducha czasu Cesarstwa Bizantyjskiego.
Z taką motywacją czyta się je z dużym zainteresowaniem, jego pamfletyczność daje pożywkę rozbudzonym przez tabloity-zację nam współczesnych mediów demonom pomówień i plotki. Afery, aferki, małostkowość i gargantuiczność władzy - cóż nowego pod słońcem !

Warto czytać tak stare teksty bo jak powiadają - natura ludzka niewiele się zmienia. Ku zadumie.

Zadałam sobie ostatnio trud obejrzenia 22 wykładów na temat średniowiecznej Europy tzn. od poł V -X w.; udostępnionych na YT przez uniwersytet Yale. Prowadzący odnosił się tam i wymagał od studentów przeczytania nielicznych tekstów źródłowych, które miały wspierać zrozumienie mentalności ludzi tamtego czasu. Dziełko Prokopiusza było jedną z podstawowych ilustracji ducha...

Ile w tej książce prawdy tego nikt nie wie. Zabarwienie fantastyczne jest oczywiście wymysłem autora, który chce skupić uwagę na złych rządach Justyniana. Jest to jednak ciekawe źródło, które warto ocenić subiektywnie

Ile w tej książce prawdy tego nikt nie wie. Zabarwienie fantastyczne jest oczywiście wymysłem autora, który chce skupić uwagę na złych rządach Justyniana. Jest to jednak ciekawe źródło, które warto ocenić subiektywnie

Szczerze uwielbiam!
Mieszanina ciekawych historii polityczno-pałacowych z informacjami wprost z pudelka.
Które z nich są prawdziwe a które to tylko obraźliwy paszkwil spowodowany niechęcią autora? Tego każdy z czytelników musi dowiedzieć się sam:)

Przykład na to, że mimo piętnastu wieków natura ludzka jest dość podobna i każdy lubi dobre plotki o możnych.

Szczerze uwielbiam!
Mieszanina ciekawych historii polityczno-pałacowych z informacjami wprost z pudelka.
Które z nich są prawdziwe a które to tylko obraźliwy paszkwil spowodowany niechęcią autora? Tego każdy z czytelników musi dowiedzieć się sam:)

Przykład na to, że mimo piętnastu wieków natura ludzka jest dość podobna i każdy lubi dobre plotki o możnych.