Odkupienie bardzo mnie zmęczyło.

Odkupienie bardzo mnie zmęczyło.

Jakież to szczęście, że trafiłam na tę książkę w jednym z supermarketów, na wysepce z tanimi książkami.
Nie pamiętam, ile dokładanie kosztowała, ale z pewnością zapłaciłabym za nią więcej.
Gdyby nie to, pewnie nigdy nie trafiłaby w moje ręce, ponieważ nie czytałam jeszcze książki autorów szwedzkich.

Raz jeszcze powtórzę - jakieś to szczęście.

Niesamowicie wciągająca historia...

Jakież to szczęście, że trafiłam na tę książkę w jednym z supermarketów, na wysepce z tanimi książkami.
Nie pamiętam, ile dokładanie kosztowała, ale z pewnością zapłaciłabym za nią więcej.
Gdyby nie to, pewnie nigdy nie trafiłaby w moje ręce, ponieważ nie czytałam jeszcze książki autorów szwedzkich.

Raz jeszcze powtórzę - jakieś to szczęście.

Niesamowicie wciągająca...

"Zemsta to coś, czego dokonujemy. Natomiast sprawiedliwości doświadczamy."
.
.
Ciężko było mi się wgryźć w "Odkupienie": dużo szwedzkich nazwisk, mnogość nazw ulic i budynków, skakanie w czasie i po kontynentach. Sam początek powieści przywodził mi na myśl film "Zielona mila". Dopiero mniej więcej po 120 stronach czytania - przepadłam! Bardzo dobry thriller! Dopełnieniem powieści oraz totalną petardą okazały się uwagi autorów. Normalnie zbierałam szczękę z podłogi!
.
.
"Odkupienie" to opowieść o mrocznych, prymitywnych siłach drzemiących w człowieku. O potrzebie zemsty, jaką odczuwa przeciętny człowiek, o zadośćuczynieniu i o wierze w to, że kara (a przecież kara śmierci jest skrajnym rodzajem kary) właśnie do tego prowadzi. Właśnie kara śmierci jest głównym tematem powieści, ale też zemsta i skutek, jaki wywiera ona na ludziach.
.
.
Jest jedna przejmująca scena, gdzie policjant tłumaczy synkowi czym jest kara śmierci. Maluch na to odpowiada: "No dobrze, ale jeśli to oni (ława przysięgłych i sędzia) decydują, że ktoś ma umrzeć, to znaczy, że oni też zabijają. A więc muszą umrzeć. Kto to zrobi, tato?".

"Zemsta to coś, czego dokonujemy. Natomiast sprawiedliwości doświadczamy."
.
.
Ciężko było mi się wgryźć w "Odkupienie": dużo szwedzkich nazwisk, mnogość nazw ulic i budynków, skakanie w czasie i po kontynentach. Sam początek powieści przywodził mi na myśl film "Zielona mila". Dopiero mniej więcej po 120 stronach czytania - przepadłam! Bardzo dobry thriller! Dopełnieniem...

Kolejna wstrząsająca powieść szwedzkiego duetu Anders Roslund & Börge Hellström jak zwykle dostarczyła ogromnych emocji i zmusiła do przemyśleń.
Tym razem autorzy wzięli na celownik problem kary śmierci i jej etycznych oraz moralnych konsekwencji. Jak zwykle, zrobili to po mistrzowsku!
Jest zbrodnia, musi być i kara. Ale czy też zemsta? A jeśli tak, czy przyniesie ona ukojenie, spokój duszy i zadośćuczynienie?
Właśnie na te pytania starają się odpowiedzieć autorzy w "Odkupieniu". Nie ma łatwych odpowiedzi, niestety...
Powieść, mimo że nie dotyczy bezpośrednio morderstw i szukania zwyrodnialców i tak trzyma mocno w napięciu. Czyta się znakomicie, gdyż napisana jest w sposób dobitny i mocny! Cała fabuła skonstruowana jest tak, że nie sposób się od tej powieści oderwać. A po przeczytaniu przejść wobec poruszanych w niej kwestii obojętnie...
Polecam gorąco wszystkim, którzy w thrillerach kryminalnych szukają głębszego podłoża społecznego i psychologicznego. Rewelacyjna lektura!

Kolejna wstrząsająca powieść szwedzkiego duetu Anders Roslund & Börge Hellström jak zwykle dostarczyła ogromnych emocji i zmusiła do przemyśleń.
Tym razem autorzy wzięli na celownik problem kary śmierci i jej etycznych oraz moralnych konsekwencji. Jak zwykle, zrobili to po mistrzowsku!
Jest zbrodnia, musi być i kara. Ale czy też zemsta? A jeśli tak, czy przyniesie ona...

Trzecia książka duetu Roslund & Hellstrom, którą przeczytałem z największą przyjemnością. Panowie tym razem zajęli się tematem kary śmierci. Świetnie mieszają rzeczywistość z fikcją, a czytelnik - nie ma innej opcji - ciągle myśli nad opisywaną przez nich historią. Gorąco polecam!

Trzecia książka duetu Roslund & Hellstrom, którą przeczytałem z największą przyjemnością. Panowie tym razem zajęli się tematem kary śmierci. Świetnie mieszają rzeczywistość z fikcją, a czytelnik - nie ma innej opcji - ciągle myśli nad opisywaną przez nich historią. Gorąco polecam!

Książki duetu Anders Roslund i Börge Hellström przede wszystkim skłaniają do refleksji na tematy społeczne, często kontrowersyjne. Nie są to wcale kryminały, jak głoszą informacje na okładce. Nic tu nie dzieje się w ustalony sposób, jak przy tradycyjnym rozwiązywaniu kryminalnych zagadek. Każda książka z serii jest jak powolny proces zagłębiania się w meandry naszej psyche. Owszem, odczuwa się często stagnację, jakby zawieszenie akcji na rzecz wynurzeń któregoś z bohaterów. Ale za chwilę pojawia się jakiś energetyczny moment dodający pieprzu opowieści, który podtrzymuje naszą chęć dalszego czytania.
Zasadniczo cała fabuła "Odkupienia" opiera się na przemyśleniach na temat zbrodni i kary, na zasadności wymierzaniu sprawiedliwości poprzez śmierć winnego oraz zaspokojenia poczucia krzywdy poprzez zemstę. Oto jest ten, który dokonał zbrodni, odebrał komuś życie. Jest prawo i ludzie, którzy orzekną,że winny ma ponieść śmierć za dokonany czyn. W tym momencie wszystkim może wydawać się to jedyne logiczne i jakże sprawiedliwe postanowienie. Ale, czym różni się ten, który wydaje śmiertelny wyrok na drugiego człowieka w imię sprawiedliwości od tego, który wcześniej odebrał komuś życie?
Można powiedzieć, iż ta kwestia staje się polemiką miedzy narracją, a tym co sami sądzimy na przedstawiany temat. Myślę, że nawet zwolennik kary śmierci sięgając po tę pozycję może zdecydowanie zmienić swoje nastawienie.

Niestety, charakterystyczną cechą stylu szwedzkiego duetu jest wybitnie suche nacechowanie. Którąkolwiek z książek bym nie wzięła do ręki czuję piasek pod powiekami, a bynajmniej nie jest to spowodowane problemami z oczami. To jak wsiąść do świetnie prezentującego się samochodu, z pokaźną mocą silnika i podczas jazdy odczuwać to specyficzne tarcie, przez co aż zgrzytają zęby. Miałam nieodparte wrażenie, że czytam coś na pograniczu powieści, w dużej mierze psychologicznej, a sprawozdania z zajścia. Na pewno przez ten niebagatelny wyróżnik ich proza będzie łatwo rozpoznawana nawet bez umieszczenia nazwisk na okładce. A jednak jest to ten element, który na dłuższą metę potrafi wymęczyć, co przy proponowanej przez nich ilości stron nie jest bez wpływu na ocenę książki. Z drugiej strony niemal wszystko, każdy szczegół jest tu dopieszczony, a przede wszystkim bardzo dobrze nakreślona sylwetka głównego bohatera, którą odkrywamy stopniowo. Dlatego cały cykl można uznać za dobry, rzeczowo przedstawiający ważną problematykę, a jednak niekoniecznie budzący zachwyt nawet czytelnika gustującego w skandynawskiej sensacji. Autorzy nie ustrzegli się, bodaj w ani jednej książce, od wypakowania powieści po brzegi, czasem informacjami zbędnymi w oku zdarzeń oraz niepotrzebnie rozciągając przemyślenia bohaterów, a w konsekwencji fabułę. O ile ich tematyka przemawia do wyobraźni czytelnika to już forma wywodów nie budzi zachwytu.

Książki duetu Anders Roslund i Börge Hellström przede wszystkim skłaniają do refleksji na tematy społeczne, często kontrowersyjne. Nie są to wcale kryminały, jak głoszą informacje na okładce. Nic tu nie dzieje się w ustalony sposób, jak przy tradycyjnym rozwiązywaniu kryminalnych zagadek. Każda książka z serii jest jak powolny proces zagłębiania się w meandry naszej psyche....

Owszem, ciekawy pomysł na fabułę. Ale poza tym nic mi się podobało: drętwy styl (oczywiście nie jestem w stanie powiedzieć, na ile przyczynił się do tego tłumacz),dłużyzny, powtórzenia, zbytnia szczegółowość opisów, która wyłącznie nuży - to tylko kilka z zarzutów. Zakończenie, przyznaję, zaskakujące (chociaż nieprzekonujące),ale tak naprawdę było mi wszystko jedno, bo żadna z postaci nie wzbudziła we mnie żywszych uczuć, ani pozytywnych, ani negatywnych.

Reasumując: nieporadność - właśnie to słowo przychodzi mi na myśl, gdy piszę o "Odkupieniu". Fakt, że się porusza ważny temat (kara śmierci),nie znaczy, że się o nim potrafi pisać. Do tego należy dodać brak emocji i w efekcie przewracałam strony ćwicząc techniki szybkiego czytania. Wynaturzony "page-turner". Plusy? Pomysł na ucieczkę z więzienia - i nic innego nie przychodzi mi do głowy.

Owszem, ciekawy pomysł na fabułę. Ale poza tym nic mi się podobało: drętwy styl (oczywiście nie jestem w stanie powiedzieć, na ile przyczynił się do tego tłumacz),dłużyzny, powtórzenia, zbytnia szczegółowość opisów, która wyłącznie nuży - to tylko kilka z zarzutów. Zakończenie, przyznaję, zaskakujące (chociaż nieprzekonujące),ale tak naprawdę było mi wszystko jedno, bo...

Jak najbardziej na tak! Ogromna ilość wątków, troszkę poplątana, ale od początku książeczka przykuła moją uwagę.
Od samego początku znamy sprawcę, wiemy co się wydarzyło, jak potoczyły się losy głównego bohatera. Jednak w trakcie lektury pojawia się coraz więcej wątpliwości... Czytając to odczuwałam gniew na niesprawiedliwość...
A zakończenie... Zaskakujące i wprawiające w szał jednocześnie...

Jak najbardziej na tak! Ogromna ilość wątków, troszkę poplątana, ale od początku książeczka przykuła moją uwagę.
Od samego początku znamy sprawcę, wiemy co się wydarzyło, jak potoczyły się losy głównego bohatera. Jednak w trakcie lektury pojawia się coraz więcej wątpliwości... Czytając to odczuwałam gniew na niesprawiedliwość...
A zakończenie... Zaskakujące i wprawiające w...

Trudno mi było docenić tą książkę, bo gdzieś już to widziałam. Niestety oglądałam serial, który był bardzo podobny do treści książki i to odebrało mi przyjemność z lektury. Za dużo bohaterów i wątków, ale intryga całkiem znośna.

Trudno mi było docenić tą książkę, bo gdzieś już to widziałam. Niestety oglądałam serial, który był bardzo podobny do treści książki i to odebrało mi przyjemność z lektury. Za dużo bohaterów i wątków, ale intryga całkiem znośna.

Co mogę tutaj dużo mówić . Jedyna książka przy której płakałam , która na wiele dni zaprzątnęła mój umysł .

Co mogę tutaj dużo mówić . Jedyna książka przy której płakałam , która na wiele dni zaprzątnęła mój umysł .