Ostatnio sporo sobie ponarzekałam na drugi tom, w którym autorzy zdecydowali się na bombardowanie czytelnika opisami i rozwlekłą akcją. Doszło też do powtórzenia pewnych wątków, co skutecznie zniechęciło mnie do przebrnięcia przez ponad połowę książki. Na szczęście finałowy tom przygód Pieta ma już zupełnie inny charakter, pojawia się zupełnie inny motyw, również bohaterowie wydawali mi się bardziej dopracowani i znalazło się więcej ciekawszych scen z ich udziałem, ale po kolei.
W tej części wciągnęłam się od samego początku z uwagi na interesujący wątek śmierci uchodźców i odnalezienia dodatkowych trupów w kostnicy. Dobrze się stało, że autorzy postawili na zmianę tematyki z narkotyków na handel ludźmi, wyszło im to naprawdę nieźle. Podobało mi się też szersze przedstawienie pozostałych postaci ważnych dla Pieta, czyli jego rodziny. W poprzednich tomach sceny z jego żoną i dziećmi były tylko wzmiankami, tutaj jego bliscy mieli znaczący wpływ na tempo akcji, co przyczyniło się do pogłębienia emocjonalnego odbioru treści przez czytelnika. Także postacie zdawały mi się lepiej dopracowane, ich uczucia zostały szerzej przedstawione, zwłaszcza pod kątem empatii. Uwielbiam takie manipulacje ze strony twórców, dlatego pozytywnie oceniam ten zabieg.
Wątki z Pietem, chociaż na początku wydawały mi się nowe i rozbudowane to jednak znów pojawił się motyw przeniknięcia do struktury przestępców. Autorzy spróbowali przedstawić sporo sytuacji jednak inaczej, wpadli na inne rozwiązania, ewidentnie widać, iż postarali się o ciekawsze ukazanie fabuły. Bardzo doceniam podejście twórców, dzięki niemu cała akcja od początku trzymała mnie w napięciu i pozwoliła na udany relaks z lekturą.
Nie byłabym sobą, gdybym trochę nie pomarudziła, dlatego muszę przyczepić się do zakończenia. Nie wiem czy autorzy specjalnie pozostawili tak napisany finał, by pokusić się o napisanie kolejnej części, czy też taki był zamysł, by nie domykać wszystkich wątków. Wolałabym jednak doczytać nieco o relacji Pieta i jego żony, bo pewne tematy wydały mi się urwane. Najbardziej nie spodobał mi się jednak wątek uchodźców już na samym końcu. Domyślam się, że miało wyjść dramatycznie, ale się nie udało, bo wyszło zbyt dziwnie. Moim zdaniem lepiej by to wyglądało, gdyby ten fragment książki umieścić na samym początku.
Czy polecam? Po przeczytaniu drugiej części miałam poważne obawy przed sięganiem po kolejną, ale trzeci tom skutecznie rozwiał moje wątpliwości. Tytuł „Trzy godziny” zapewni czytelnikowi odpowiednią dozę rozrywki i polecam ją zwłaszcza miłośnikom powieści szpiegowskich, a także wątków związanych z działalnością przestępczą, mafijną, handlu narkotykami, ludźmi. Cała seria wydaje mi się na tyle interesująca, że można po nią sięgnąć, ale nie ukrywam, że zdarzają się też przestoje w akcji.

Ostatnio sporo sobie ponarzekałam na drugi tom, w którym autorzy zdecydowali się na bombardowanie czytelnika opisami i rozwlekłą akcją. Doszło też do powtórzenia pewnych wątków, co skutecznie zniechęciło mnie do przebrnięcia przez ponad połowę książki. Na szczęście finałowy tom przygód Pieta ma już zupełnie inny charakter, pojawia się zupełnie inny motyw, również...

#maratonczytam_se #czytam_se
⠀
"Ty albo ja, a po­nie­waż bar­dziej za­le­ży mi na sobie niż na tobie, wy­bie­ram sie­bie. Zaraz potem wy­strze­lił. Po­cisk tra­fił męż­czy­znę w lewą skroń."
⠀
Na szczęście nie muszę podejmować tak drastycznych decyzji. Jutro wybiorę siebie po tym jak odwiozę Syna do szkoły :) usiądę z ciepłą kawą na balkonie, w towarzystwie książki ♡
A Ty, co zrobisz jutro dla siebie?
⠀
3 cześć serii podobała mi się najmniej. Miałam wrażenie, że wszystko było w dwóch pierwszych. Ale doczytałam i stwierdzam, że finalnie jako całość jest dobrze.
⠀
Zofia wraz z Synami przebywają bezpieczni w Sztokholmie, a Piet ma do załatwienia ostatnią misję, chociaż Grens obiecał, że nie będą się ze sobą kontaktować. Czy znowu będzie niebezpiecznie? Oczywiście.
Grens pracuje nad sprawą podrzucanych do kostnicy zwłok. Tropy prowadzą do bardzo powszechnego problemu, a mianowicie do masowego przemycania uchodźców afrykańskich do Szwecji, więc i Hofmann będzie w to zaangażowany. Teraz będzie miał aż trzy godziny, ale to tylko czas. Czy wystarczają?
⠀
Ciekawostką tu jest fakt, że Anders Roslund napisał już tę cześć sam, ale ze względu na szacunek do drugiego Autora, zdecydował się umieścić imię i nazwisko swojego przyjaciela

#maratonczytam_se #czytam_se
⠀
"Ty albo ja, a po­nie­waż bar­dziej za­le­ży mi na sobie niż na tobie, wy­bie­ram sie­bie. Zaraz potem wy­strze­lił. Po­cisk tra­fił męż­czy­znę w lewą skroń."
⠀
Na szczęście nie muszę podejmować tak drastycznych decyzji. Jutro wybiorę siebie po tym jak odwiozę Syna do szkoły :) usiądę z ciepłą kawą na balkonie, w towarzystwie książki ♡
A Ty,...

Być może "Trzy godziny" nie jest najlepszą powieścią serii z Pietem Hoffmanem, ale i tak jest bardzo dobra. Została napisana co prawda samodzielnie przez Andersa Roslunda, ale ducha Börge Hellströma ciągle czuć w tej powieści.
We wszystkich poprzednich swych powieściach autorzy starali się przedstawiać ważne problemy społeczne nurtujące szwedzkie społeczeństwo. Tym razem Anders Roslund przedstawił niezwykle poważny problem afrykańskich uchodźców napływających tysiącami do Europy, a głównie do Szwecji. Co jakiś czas obiegają nas sensacyjne doniesienia o kolejnych łodziach, pontonach czy innych dratwach z afrykańskimi imigrantami, którzy wycieńczeni dopływają do południowych wybrzeży europejskich państw. O przepełnionych obozach dla uchodźców, jak np. na włoskiej wyspie Lampedusa. "Trzy godziny" przybliża nam kulisy i pozwala zrozumieć, dlaczego ci imigranci tak tłumnie chcą uciekać do Europy. W tej sensacyjnej powieści fabuła oparta jest na przemytniczych gangach, które zarabiają miliony na tym haniebnym procederze...
Oprócz Pieta Hoffmana, głównym bohaterem jest oczywiście niezmordowany Sven Sundkvist. Tu poznajemy jego nowe oblicze. Dotychczas opryskliwy i zgorzkniały po śmierci swojej ukochanej żony Annie, pod wpływem rodziny Pieta Hoffmana, a zwłaszcza jego dzieci, przewartościowuje swoją postawę. To nawet było wzruszające...
Nie mam większych zastrzeżeń do autora, może ostatnie rozdziały bardziej pasowałyby na początku, a tak po finalnym zakończeniu, gdy napięcie już opadło, nie miały już zbyt dużego ładunku emocjonalnego...
Gorąco polecam!

Być może "Trzy godziny" nie jest najlepszą powieścią serii z Pietem Hoffmanem, ale i tak jest bardzo dobra. Została napisana co prawda samodzielnie przez Andersa Roslunda, ale ducha Börge Hellströma ciągle czuć w tej powieści.
We wszystkich poprzednich swych powieściach autorzy starali się przedstawiać ważne problemy społeczne nurtujące szwedzkie społeczeństwo. Tym razem...

Anders Roslund i Berge Hellstrom duet szwedzkich autorów, których miałam na oku od dawna. Wybór padł na 3 godziny. Czy lektura spełniła moje oczekiwania. Po części tak, ale pozostał pewien niedosyt.
"Trzy sekundy albo trzy minuty to wieczność, jeśli on coś planował i kontrolował czas.
Jeśli robił to ktoś inny, trzy godziny to było niewiele".

73 ciała uchodźców znaleziono w kontenerze i od tej pory zaczyna się dochodzenie. Hoffman podejmuje dochodzenie. Nie wie, że niebezpieczeństwo czyha też na jego najbliższych. Trzy godziny będą decydujące. Fabuły szczegółowo nie opiszę, bo nie chcę zdradzić szczegółów tym, którzy mają książkę przed sobą. Akcja jest dynamiczna, chociaż mnie przeszkadzał w lekturze szantaż emocjonalny. Miałam wrażenie, że autor obwinia cały świat o zaistniałą sytuację, czego ja osobiście nie znoszę. Lubię, kiedy w książce jest zostawiony wybór oceny czytelnika niż to co ma myśleć i robić.

W czasie lektury na pewno można sobie zadać pytania czy wszyscy działają bezinteresownie,, ważniejsze jest dobro człowieka czy chęć zysku?

"Trzy godziny" to thriller z akcją, gdzie nie zwalnia ani minuty i akcja zaskakuje z każdym rozdziałem. Plusem jest, że akcja dzieje się w różnych miejscach a ciekawostką jest, że pojawia się też wzmianka o Polsce. Nie uznałabym co prawda tej książki jako najlepsza, ale przyznam, że jest potencjał. Zaciekawiły mnie wcześniejsze tomy serii po które sięgnę w najbliższym czasie. Irytujące było to narzucanie narratora. Wszyscy winni, tylko nie ofiary. Dlatego w trakcie lektury czułam się trochę jakby mi próbowano odebrać samodzielne myślenie. A podczas czytania ma się wrażenie , że autor decyduje za czytelników w ocenie sytuacji.
Po ocenie widać, że jestem w mniejszości, jednak pewne aspekty sprawiają, że książka w mojej ocenie jest tylko dobra. Polecam przede wszystkim żebym samemu sobie wyrobić zdanie o lekturze. To , że moje oczekiwania nie zostały spełnione w pełni, nie oznacza, że u każdego będzie tak samo.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta nakanapie.pl

Anders Roslund i Berge Hellstrom duet szwedzkich autorów, których miałam na oku od dawna. Wybór padł na 3 godziny. Czy lektura spełniła moje oczekiwania. Po części tak, ale pozostał pewien niedosyt.
"Trzy sekundy albo trzy minuty to wieczność, jeśli on coś planował i kontrolował czas.
Jeśli robił to ktoś inny, trzy godziny to było niewiele".

73 ciała uchodźców znaleziono w...

Nie jest to może najlepsza książka z trylogii o Hoffmanie , ale niewiele im ustępuje . Jak zwykle autorzy postarali się , by czytelnik się nie nudził i choć można domyślać się zakończenia czyta się ją "jednym tchem" (mnie zajęło to wieczór i część nocy) . Może nie jestem w tej ocenie bezstronny , bo zdążyłem się już zaprzyjaźnić z Pietem , jego rodziną i komisarzem , ale mnie się podobało i myślę , że ci którzy już przeczytali już poprzednie tomy również mnie poprą .
Polecam ją wszystkim .

Nie jest to może najlepsza książka z trylogii o Hoffmanie , ale niewiele im ustępuje . Jak zwykle autorzy postarali się , by czytelnik się nie nudził i choć można domyślać się zakończenia czyta się ją "jednym tchem" (mnie zajęło to wieczór i część nocy) . Może nie jestem w tej ocenie bezstronny , bo zdążyłem się już zaprzyjaźnić z Pietem , jego rodziną i komisarzem , ale...

Para szwedzkich autorów Anders Roslund i Börge Hellström stworzyła cykl powieści kryminalnych, w których główną postacią jest detektyw szwedzkiej policji Ewert Grens.

W pewnym momencie w swoim cyklu zastosowali ciekawy pomysł wycofując na margines jednego ze swoich głównych bohaterów a na jego miejsce wprowadzili zupełnie nową postać.
I tak w powieści „Trzy sekundy” pojawił się po raz pierwszy Piet Hoffman, który obok Ewerta Grensa został głównym bohaterem powieści.
Kryminalista z bogatą przeszłością, posiadający polskie korzenie /jego rodzice pochodzili z Polski/ zostaje zwerbowany do tajnej współpracy z policją i ma za zadanie rozpracowywać przestępczość hanldarzy bronią.
Ponieważ książka odniosła spory sukces /została nawet sfilmowana/, para autorów wydała kolejna ksiażkę, wg mnie bardzo dobrą, gdzie głównym bohaterem został Piet Hoffman - „Trzy minuty”. Piet Hoffman rozpracowuje w niej kolumbijskie kartele narkotykowe, ratując jednocześnie swoje życie i życie swojej rodziny. Został w niej okrzyknięty skandynawskim sicario.
Ostatnią jak dotychczas powieść w cyklu „Trzy godziny” Anders Roslund pisał już sam, gdyż jego współautor i przyjaciel zmarł. W dowód pamięci i uznania jego nazwisko umieścił jednak jak współautora powieści.
„Trzy godziny” wg mnie nie jest już jednak powieścią tak dynamiczną i ekscytującą jak dwie poprzednie. Czegoś w niej brakuje. Na pewno brakuje w niej Börge Hellströma.
Jest w oczywisty sposób dość przewidywalna, brak jej elementów zaskoczenia i zwrotów akcji i znacznie odbiega poziomem od dwu poprzednich książek.
Tematem jej jest rozpracowanie międzynarodowej grupy przestępczej, zajmującej się przemytem uchodźców z Afryki na teren Europy. Temat niezmiernie ciekawy, lecz przedstawiony przez Roslunda w sposób dość schematyczny i płytki.
Wyraźnie widać w niej brak współautora i jego umiejętności budowania skomplikowanej i pasjonującej fabuły.
W książce przebiły się jedynie wyraźnie problemy społeczne ale to chyba w thrillerach nie jest najważniejsze.
Dwie pierwsze pozycje z Pietem Hoffmanen „Trzy sekundy” i „Trzy minuty” polecam gorąco, natomiast ostatnią tj. „Trzy godziny” już niekoniecznie, chyba że z sentymentu dla bohaterów powieści.

Para szwedzkich autorów Anders Roslund i Börge Hellström stworzyła cykl powieści kryminalnych, w których główną postacią jest detektyw szwedzkiej policji Ewert Grens.

W pewnym momencie w swoim cyklu zastosowali ciekawy pomysł wycofując na margines jednego ze swoich głównych bohaterów a na jego miejsce wprowadzili zupełnie nową postać.
I tak w powieści „Trzy sekundy”...

Trzecia część napisana już solo przez autora, czuć to momentami, ale wg mnie wyszło dobrze a widzę że sporo negatywnych opinii...
Niestety jakie zaskoczenie w podziękowaniach autora :p pracuje nad kolejną częścią :) a niestety, bo rozbijanie i dalsze czytanie serii po latach jest totalnie nie w moim stylu... :( Szykuje się "pierwszy raz" :D bo seria jest warta uwagi :)

Trzecia część napisana już solo przez autora, czuć to momentami, ale wg mnie wyszło dobrze a widzę że sporo negatywnych opinii...
Niestety jakie zaskoczenie w podziękowaniach autora :p pracuje nad kolejną częścią :) a niestety, bo rozbijanie i dalsze czytanie serii po latach jest totalnie nie w moim stylu... :( Szykuje się "pierwszy raz" :D bo seria jest warta uwagi...

Nie czytałam dwóch pierwszych części a mimo to z łatwością weszłam w fabułę trzeciej.
Historia mimo iż nie pisana na faktach, ma wiele wspólnego z problemami ówczesnego świata. Wiele strasznych i bezdusznych rzeczy dzieje się w książce, to bardzo przejmujące a zarazem intrygujące. Polecam!

Nie czytałam dwóch pierwszych części a mimo to z łatwością weszłam w fabułę trzeciej.
Historia mimo iż nie pisana na faktach, ma wiele wspólnego z problemami ówczesnego świata. Wiele strasznych i bezdusznych rzeczy dzieje się w książce, to bardzo przejmujące a zarazem intrygujące. Polecam!

Przyznam szczerze, że sięgając po książę "3 Godziny" bałam się, że czytając trzeci tom cyklu nie znając poprzednich pogubię się w fabule tak się jednak nie stało. Ale zacznijmy od początku.... Ewert Grens bada pewną dziwną sprawę. W szpitalnej kostnicy stwierdzono nienaturalny przyrost ciał, a dokładniej rzecz ujmując w raportach nie ma śladu o ciałach które znajdują się w lodówkach kostnicy.  Podobna sprawa ma miejsce jeszcze w innym szpitalu w Sztokholmie. Idąc pewnym tropem Grens trafia w porcie na kontener wypełniony ludzkimi  zwłokami. Grens znów musi skontaktować się z Pietem Hoffmanem i prosić o pomoc by rozwiązać śledztwo. Czy zdecyduje się on pomóc Grens’owi? .
Jak już Wam wspominałam na początku to moje pierwsze spotkanie z Grensem i obawiałam się, że będę mieć trudności z nadążeniem gdyż to już trzeci tom ale nic bardziej mylnego. Autorzy piszą w taki sposób, że bardzo łatwo jest się wciągnąć w fabułę, a fakt, że nie zna się historii z dwóch poprzednich tomów w niczym nie przeszkadza. Bohaterowie są świetnie wykreowani to dojrzali emocjonalnie ludzie świadomi swoich decyzji.
3 godziny to bardzo dobry thriller w którym w realistyczny sposób pokazano politykę społeczną. Znajdziemy tu także porachunki mafijnie i ludzi, którzy musza dokonać trudnych wyborów. Jedyne co przeszkadzało mi w tej książce to fakt, że bardzo łatwo mogłam przewidzieć co wydarzy się w następnym rozdziale jaki i to w jaki sposób może zakończyć się książka. Może to wina tego, że thrillery czytam i oglądam od dawna bo należą do moich ulubionych gatunków.
Myślę, że jest to powieść przede wszystkim dla miłośników autorów i całej serii ale, także dla tych którzy lubują się w skandynawskich thrillerach.

Przyznam szczerze, że sięgając po książę "3 Godziny" bałam się, że czytając trzeci tom cyklu nie znając poprzednich pogubię się w fabule tak się jednak nie stało. Ale zacznijmy od początku.... Ewert Grens bada pewną dziwną sprawę. W szpitalnej kostnicy stwierdzono nienaturalny przyrost ciał, a dokładniej rzecz ujmując w raportach nie ma śladu o ciałach które znajdują się w...

Powieść jest wprawdzie firmowana przez duet Roslund-Hellstrom, ale w rzeczywistości została napisana samodzielnie przez tego pierwszego. W porównaniu do dwóch pierwszych pozycji z cyklu z Pietem Hoffmanem “Trzy godziny” wypadają najsłabiej i w jakimś sensie wyjaśnieniem jest posłowie autora.
Od początku współpracy obaj autorzy przyjęli założenie, że będą pokazywać istotne problemy społeczne Szwecji opierając sensacyjna fabułę na faktach. W tym duecie Roslund odpowiadał za warstwę “publicystyczną” i to daje się wyraźnie wyczuć w “Trzech godzinach”. Dominuje wątek związany z problemem masowego przemycania uchodźców afrykańskich do Szwecji, ale czuje się brak umiejętności konstruowania pasjonującej fabuły sensacyjnej, jaką posiadał Hellstrom.
Duet Grens-Hoffman znów nieoczekiwanie spotyka się, aby rozpracować międzynarodowy gang zarabiający gigantyczne pieniądze na przemycie uchodźców.
Wprawdzie niby sporo się dzieje, ale wszystko jest jakieś wygładzone, od samego początku przewidywalne i pozbawione jakichkolwiek zwrotów akcji.
Czyta się nawet nieźle, chociaż szału nie ma. Roslund zapowiada jakąś kontynuację, którą pewnie też przeczytam, ale już bez wielkich oczekiwań

Powieść jest wprawdzie firmowana przez duet Roslund-Hellstrom, ale w rzeczywistości została napisana samodzielnie przez tego pierwszego. W porównaniu do dwóch pierwszych pozycji z cyklu z Pietem Hoffmanem “Trzy godziny” wypadają najsłabiej i w jakimś sensie wyjaśnieniem jest posłowie autora.
Od początku współpracy obaj autorzy przyjęli założenie, że będą pokazywać istotne...