Dave Gurney ponownie zostaje wciągnięty w trudną do rozwiązania sprawę, zaczyna w niej grzebać i jego talent szybko ujawnia więcej warstw niż wszyscy początkowo zakładali. O ile pierwsza i ostatnia część są wciągające i ciekawe, o tyle w porównaniu do tomu pierwszego środek ciągnął się straszliwie. Książka mnie nie przyciągała w trakcie trwania śledztwa.

Dave Gurney ponownie zostaje wciągnięty w trudną do rozwiązania sprawę, zaczyna w niej grzebać i jego talent szybko ujawnia więcej warstw niż wszyscy początkowo zakładali. O ile pierwsza i ostatnia część są wciągające i ciekawe, o tyle w porównaniu do tomu pierwszego środek ciągnął się straszliwie. Książka mnie nie przyciągała w trakcie trwania śledztwa.

Intrygujący kryminał, bardzo dobrze się czyta i pomimo tego, że domyślamy się kto zabił, ciekawi nas, jak? trzyma w napięciu do końca.

Intrygujący kryminał, bardzo dobrze się czyta i pomimo tego, że domyślamy się kto zabił, ciekawi nas, jak? trzyma w napięciu do końca.

Zakupiona właściwie przypadkowo w antykwariacie powieść Johna Verdona przyniosła mi ogromną porcję czytelniczej satysfakcji.
To jest ten typ literatury kryminalnej, który cenię najbardziej.

Motyw przewodni powieści jest okrutny, brutalny, wynaturzony.
Fabuła jednakże nie koncentruje się na okrucieństwach, ale na tym, co zawsze mnie wciąga najbardziej.
Umysł myśliwego.
Znajdujący się z powodu emerytury na bocznym torze policjant zgadza się na prośbę starego kumpla spotkać z pewną uroczą damą.
I to jest początek zawiłej, ale ogromnie fascynującej historii.
W książce nie znajdziemy opisów pościgów, strzelanin czy brutalnych walk.
Dave nawet nie nosi broni.
Jego bronią jest intelekt i zdolność kojarzenia faktów.
Wyciąga momentami dość karkołomne hipotezy, potrafi ich bronić ale i wycofywać się, jeżeli sytuacja się zmienia.
Wspaniałą ucztą było dla mnie śledzenie jego toku rozumowania.
Czasem błądzi, czasem nie zauważa pewnych rzeczy, ale żelazna logika prowadzi go systematycznie do celu.

Sprawny język, umiejętnie dozowane napięcie, zwięzłe acz barwne opisy to dodatkowe walory powieści.

Polecam z czystym sumieniem!

8/10.

Zakupiona właściwie przypadkowo w antykwariacie powieść Johna Verdona przyniosła mi ogromną porcję czytelniczej satysfakcji.
To jest ten typ literatury kryminalnej, który cenię najbardziej.

Motyw przewodni powieści jest okrutny, brutalny, wynaturzony.
Fabuła jednakże nie koncentruje się na okrucieństwach, ale na tym, co zawsze mnie wciąga najbardziej.
Umysł...

Jak dla mnie to przeciętne czytadło. Dobra końcówka, ale dużo stron obiegłam wzrokiem. Trochę dziwi mnie tak wysoka ocena
Ja po prostu nie trafiłam z tą książką

Jak dla mnie to przeciętne czytadło. Dobra końcówka, ale dużo stron obiegłam wzrokiem. Trochę dziwi mnie tak wysoka ocena
Ja po prostu nie trafiłam z tą książką

Świetne czytadło na L4

Świetne czytadło na L4

szkoda, że wydawnictwo nie ma zamiaru tłumaczyć dalszych części, trochę bez sensu zaczynać coś, inwestować środki i w połowie przestać. Ale za niektórymi nie nadążysz! szkoda, tym bardziej że to serio dobre książki.

szkoda, że wydawnictwo nie ma zamiaru tłumaczyć dalszych części, trochę bez sensu zaczynać coś, inwestować środki i w połowie przestać. Ale za niektórymi nie nadążysz! szkoda, tym bardziej że to serio dobre książki.

Bardzo dobry, amerykański kryminał w konwencji thrillera penetrującaego mroczne zakątki duszy ludzkiej. Mrocznej, jeśli chodzi o seksualność. Mimo ponad 600 stron czyta się bardzo szybko bo jest to lekko napisane, a ujawnianie, krok po kroku, kolejnych tajemnic umiejetnie podsyca ciekawość.

Wszystko zaczyna się od makabrycznej odsłony w postaci bezgłowej panny młodej: 19-letnia Jillian Perry zostaje zdekapitowana na własnym weselu. Ale to dopiero wierzchołek góry lodowej. Zajmujący się sprawą detektyw, emerytowany policjant David Gourney dokopie się niesamowitych rzeczy i odkryje wiele mrocznych spraw, które przerażą każdego normalnego czytelnika.
Nie wierzycie, to przeczytajcie. Nuda z pewnością nie grozi.

Bardzo dobry, amerykański kryminał w konwencji thrillera penetrującaego mroczne zakątki duszy ludzkiej. Mrocznej, jeśli chodzi o seksualność. Mimo ponad 600 stron czyta się bardzo szybko bo jest to lekko napisane, a ujawnianie, krok po kroku, kolejnych tajemnic umiejetnie podsyca ciekawość.

Wszystko zaczyna się od makabrycznej odsłony w postaci bezgłowej panny młodej:...

Może i sama intryga mało skomplikowana, od połowy książki idzie już ją rozwikłać, ale Verdon ma umiejętność kreowania ciekawych postaci. Główny bohater da się lubić, nie jest pozbawiony wad. Szkoda że nie wykorzystano potencjału drugoplanowych postaci, właściwie tylko Hardwick przebija się od czasu do czasu, reszta jest tłem. Sama tematyka książki bardzo istotna i dająca do myślenia (w kontekście tego konkretnego zaburzenia i czy da się je wyleczyć).

Może i sama intryga mało skomplikowana, od połowy książki idzie już ją rozwikłać, ale Verdon ma umiejętność kreowania ciekawych postaci. Główny bohater da się lubić, nie jest pozbawiony wad. Szkoda że nie wykorzystano potencjału drugoplanowych postaci, właściwie tylko Hardwick przebija się od czasu do czasu, reszta jest tłem. Sama tematyka książki bardzo istotna i dająca do...

Po lekturze Wyliczanki miałam pewne wątpliwości co do możliwości autora. Złe towarzystwo jednak je rozwiało. Zdecydowanie mroczny temat, w dodatku poruszający jedno z największych tabu. Czy takie rzeczy mogą się dziać naprawdę? Czy tacy ludzie faktycznie mogą istnieć? Chciałabym wierzyć, że nie, że to tylko fikcja, bo obawiam się takiej rzeczywistości, w której coś takiego mogłoby się zdarzyć. Jak dla mnie ma to co powinien mieć dobry kryminał.

Po lekturze Wyliczanki miałam pewne wątpliwości co do możliwości autora. Złe towarzystwo jednak je rozwiało. Zdecydowanie mroczny temat, w dodatku poruszający jedno z największych tabu. Czy takie rzeczy mogą się dziać naprawdę? Czy tacy ludzie faktycznie mogą istnieć? Chciałabym wierzyć, że nie, że to tylko fikcja, bo obawiam się takiej rzeczywistości, w której coś takiego...

„-To jacyś kretyni, czy tylko się nawalili?”

Madeleine ma rację wypowiadając te słowa, powiem więcej, przez większość książki, tyczą się one również "Sherlocka" Gurneya. Jak można nie sprawdzić podstawowych informacji, kompletnie nie do przyjęcia, żeby to była tylko jedna rzecz, to bym autorowi darowała.
Sama Madeleine, której rola podobała mi się w „Wyliczance” tu przeważnie zmywa naczynia, szkoda. Mam też wrażenie, że nie można się pomylić typując sprawcę, w ogóle prawie nie ma rzeczy, które zaskakują.
Poprzednią część polecałam, tę już niekoniecznie, jest jeszcze bardziej rozciągnięta i ogrom stron nie musi iść w parze z jakością, wielki miszmasz i tyle, książka idealna na bezsenność.

„-To jacyś kretyni, czy tylko się nawalili?”

Madeleine ma rację wypowiadając te słowa, powiem więcej, przez większość książki, tyczą się one również "Sherlocka" Gurneya. Jak można nie sprawdzić podstawowych informacji, kompletnie nie do przyjęcia, żeby to była tylko jedna rzecz, to bym autorowi darowała.
Sama Madeleine, której rola podobała mi się w „Wyliczance” tu...