Cykl Zbigniewa Domino, którego pierwszy tom to Syberiada bardzo mi się podobał. O ile to stwierdzenie jest prawdziwe w odniesieniu zarówno do wszystkich trzech głównych tomów, nie dotyczy niestety "Tajgi", która miała chyba stanowić pomost pomiędzy Syberiadą, a drugą częścią opowieści o zesłańcach na Syberię, Czasem kukułczych gniazd. Niestety łącznik okazał się dużo słabszy niż reszta sagi, autor przedstawia w nim czytelnikowi historie znane już z poprzedniej części cyklu i rzuca nowe światło na pewne opisane w tam zdarzenia jednak nie zaskakuje go niczym nowym. Przedstawia znane już historie w sposób bardziej szczegółowy i robi to w taki sposób, że książka ta przypomina trochę zbiór opowiadań, których wspólnym mianownikiem jest syberyjska tułaczka. Książce jednak czegoś brak może głównych bohaterów, którzy występują w niej w sposób bardzo " szczątkowy", a może to brak tego elementu zaskoczenia i niepewności co do dalszych losów, który przykuwałby uwagę czytelnika, na pewno nie jest ona tak dobra jak inne części serii. Być może autor chciał w ten sposób przybliżyć inne zdarzenia z Syberiady - stworzenie osobnej książki było w takim razie dobrym pomysłem gdyż nie odbija się na tempie akcji w pierwszej części, a dociekliwemu czytelnikowi pozwoli poznać tę opowieść z innej perspektywy. I choć moim zdaniem jest to najsłabsza część i cały cykl mógłby się bez niego obejść, dla tych którzy go lubią stanowi fajną ciekawostkę.

Cykl Zbigniewa Domino, którego pierwszy tom to Syberiada bardzo mi się podobał. O ile to stwierdzenie jest prawdziwe w odniesieniu zarówno do wszystkich trzech głównych tomów, nie dotyczy niestety "Tajgi", która miała chyba stanowić pomost pomiędzy Syberiadą, a drugą częścią opowieści o zesłańcach na Syberię, Czasem kukułczych gniazd. Niestety łącznik okazał się dużo...

Książka jest jakby uzupełnieniem "Syberiady polskiej".
Nowi ludzie, nowe ich losy; ale niektóre sceny autor przytacza prawie słowo w słowo z "Syberiady..." więc już tak dobrze nie czytało mi się tej części.

Ale POLECAM!!!

Książka jest jakby uzupełnieniem "Syberiady polskiej".
Nowi ludzie, nowe ich losy; ale niektóre sceny autor przytacza prawie słowo w słowo z "Syberiady..." więc już tak dobrze nie czytało mi się tej części.

Ale POLECAM!!!

Książka jest kontynuacją Syberiady Polskiej. jednak jest suplementem do niej. Bez przeczytania "Syberiady Polskiej" nie warto sięgać po "Tajge", gdyż nie jest napisana w żadnej chronologii. Jest to kontynuacja losów zesłańców, poszczególnych bohaterów. Idąc dalej dla osób które przeczytały "Syberiade" ta ksiązka powinna okazać sie wspaniałym dopełnieniem i poszerzeniem losów rodziny Dolinów i zesłańców łągpunktu Kajen

Książka jest kontynuacją Syberiady Polskiej. jednak jest suplementem do niej. Bez przeczytania "Syberiady Polskiej" nie warto sięgać po "Tajge", gdyż nie jest napisana w żadnej chronologii. Jest to kontynuacja losów zesłańców, poszczególnych bohaterów. Idąc dalej dla osób które przeczytały "Syberiade" ta ksiązka powinna okazać sie wspaniałym dopełnieniem i...

Książka zdecydowanie odbiega od poziomu Syberiady i Czasu. nie potrafię jej ocenić ani opisać.
Pozostała mi jednak w pamięci scena, kiedy do obozu przesiedleni zostają Niemcy wysiedlenia ze swoich domów. Dwa narody - jeden dramat.

Książka zdecydowanie odbiega od poziomu Syberiady i Czasu. nie potrafię jej ocenić ani opisać.
Pozostała mi jednak w pamięci scena, kiedy do obozu przesiedleni zostają Niemcy wysiedlenia ze swoich domów. Dwa narody - jeden dramat.

Sięgnęłam po tę książkę,gdyż bardzo zżyłam się z bohaterami "Syberiady".Byłam ciekawa o czym jeszcze autor chciał napisać,jakie przeżycia,losy zesłańców przedstawić. Dla mnie "Tajga" to pewne uzupełnienie "Syberiady".

Sama "Tajga" jest dość chaotyczna,pewne wątki się powtarzają.Ktoś kto nie czytał wcześniej "Syberiady" może czuć się trochę zawiedziony.Uważam ,że książka się broni ,ale jako dodatek ,a nie odrębna powieść.

Cieszę się,że po nią sięgnęłam gdyż przeczytałam wzruszający wątek o psach,o wilku o przyjaźni Staszka z jego rosyjskim przyjacielem.Poznałam zwykłych Rosjan ,których los był równie trudny jak naszych zesłańców .

Sięgnęłam po tę książkę,gdyż bardzo zżyłam się z bohaterami "Syberiady".Byłam ciekawa o czym jeszcze autor chciał napisać,jakie przeżycia,losy zesłańców przedstawić. Dla mnie "Tajga" to pewne uzupełnienie "Syberiady".

Sama "Tajga" jest dość chaotyczna,pewne wątki się powtarzają.Ktoś kto nie czytał wcześniej "Syberiady" może czuć się trochę zawiedziony.Uważam ,że książka...

Niestety, ta pozycja mnie nie zachwyciła. "Tajgę" można potraktować jak suplement do "Syberiady ..."; są w niej powroty do zdarzeń opisanych w pierwszej książce, tak jakby autor przypomniał sobie o pewnych szczegółach, detalach, postaciach, którymi uznał za konieczne podzielić się z czytelnikiem. Może było to dla Niego ważne, bowiem to jego wspomnienia i przeżycia, jego dramaty i sentymenty. Jednak książka już nie wciąga tak jak "Syberiada polska". Szkoda.

Niestety, ta pozycja mnie nie zachwyciła. "Tajgę" można potraktować jak suplement do "Syberiady ..."; są w niej powroty do zdarzeń opisanych w pierwszej książce, tak jakby autor przypomniał sobie o pewnych szczegółach, detalach, postaciach, którymi uznał za konieczne podzielić się z czytelnikiem. Może było to dla Niego ważne, bowiem to jego wspomnienia i przeżycia, jego...

Niejako "uzupełnienie" do "Syberiady polskiej". Nie porywa jak wspomniana powieść, ale nie można odmówić jej wielu walorów.
Wspaniały wątek o psach, które kochają swych właścicieli miłością bezwarunkową.

Niejako "uzupełnienie" do "Syberiady polskiej". Nie porywa jak wspomniana powieść, ale nie można odmówić jej wielu walorów.
Wspaniały wątek o psach, które kochają swych właścicieli miłością bezwarunkową.

Właściwie bardziej mi się podobała niż "Syberiada", choć bez przeczytania tej pierwszej może być trudno połączyć różne wątki w całość. Domino świetnie pisze, barwny, piękny język. Więcej takich książek!

Właściwie bardziej mi się podobała niż "Syberiada", choć bez przeczytania tej pierwszej może być trudno połączyć różne wątki w całość. Domino świetnie pisze, barwny, piękny język. Więcej takich książek!

Kolejny raz Zbigniew Domino przybliża nam życie polskich uchodźców w syberyjskiej Tajdze. Jak udało mi się wychwycić w jego dwóch opowiadaniach zawartych w "Tajdze" niekiedy dublują się zdarzenia, które opisał on już w "Syberiadzie polskiej", niemniej książka po raz kolejny daje Nam obraz "mocnych", ciężkich przeżyć, których doświadczyli przedwojenni Podolanie.

Kolejny raz Zbigniew Domino przybliża nam życie polskich uchodźców w syberyjskiej Tajdze. Jak udało mi się wychwycić w jego dwóch opowiadaniach zawartych w "Tajdze" niekiedy dublują się zdarzenia, które opisał on już w "Syberiadzie polskiej", niemniej książka po raz kolejny daje Nam obraz "mocnych", ciężkich przeżyć, których doświadczyli przedwojenni Podolanie.

Ogromne rozczarowanie. Książka jest napisana jako swego rodzaju suplement do świetnej "Syberiady". Niestety, efekt jest beznadziejny. Autor rozwija niektóre wątki z poprzedniej książki kierując się nieznanym kluczem, stad całość sprawia wrażenie chaosu. Jako samodzielna pozycja ta książka nijak się nie broni. Zdecydowanie lepiej byłoby pokusić się o drugie, rozszerzone wydanie "Syberiady" niż wydawać takie nie wiadomo co. Zdecydowanie odradzam.

Ogromne rozczarowanie. Książka jest napisana jako swego rodzaju suplement do świetnej "Syberiady". Niestety, efekt jest beznadziejny. Autor rozwija niektóre wątki z poprzedniej książki kierując się nieznanym kluczem, stad całość sprawia wrażenie chaosu. Jako samodzielna pozycja ta książka nijak się nie broni. Zdecydowanie lepiej byłoby pokusić się o drugie, rozszerzone...