Nam bardzo pomogła

Nam bardzo pomogła

Słuchając o panu Jasperze Juulu w mojej głowie powstała wizja guru, niestety nieco mnie rozczarowała ta książka, być może w momencie wydania była to ceniona pozycja, obecnie wśród świadomych rodziców nie wydaje mi się, aby wnosiła cokolwiek nowego czy istotnego. Nie zrażam się i zamierzam sięgnąć po "Moje kompetentne dziecko".

Słuchając o panu Jasperze Juulu w mojej głowie powstała wizja guru, niestety nieco mnie rozczarowała ta książka, być może w momencie wydania była to ceniona pozycja, obecnie wśród świadomych rodziców nie wydaje mi się, aby wnosiła cokolwiek nowego czy istotnego. Nie zrażam się i zamierzam sięgnąć po "Moje kompetentne dziecko".

Fundamentem metody wychowawczej Juula jest akcentowanie suwerenności i – oczywistej, choć w dzisiejszych czasach niekoniecznie – dominującej pozycji rodzica w relacji z dzieckiem. Rodzic nie jest poddanym swoich pociech, a celem ich prawidłowego wychowania powinien zachować swą autonomię i charakter, nie wchodzić w kuszącą (i sztuczną) formę zawsze-poważnego-taty czy super-przesłodzonej-mamy. Rodzic ma być sobą, a nie rolą społeczną, którą pełni. Ta autentyczność zbuduje, jak sądzi Autor, poczucie własnej wartości i godności u dziecka. Dalej – skoro rodzic ma być autentyczny, to powinien też umieć szczerze odmawiać. Mówić „nie”, kiedy coś mu nie odpowiada, a nie stawać się zakładnikiem – nazwijmy to – pieluszkowej poprawności.

Wszystko powyższe brzmi prawdziwie przekonująco. Problem w tym, że praktyczne wdrożenie tego konceptu odbywa się u Juula w sposób – powiedziałbym – przesadnie skandynawski. Odmowa ma polegać na pierwszoosobowym komunikacie, bez potrzeby uzasadnienia motywacji: „Nie, nie kupię ci dzisiaj słodyczy”, „Nie chcę, żebyś wyjmował teraz garnki z szafki”. Ba, Autor daje rodzicowi prawo do odmów nieracjonalnych, spontanicznych, nieprzemyślanych, a nawet zachęca do odmów „zdecydowanych”.

Moja wewnętrzna higiena podsuwa mi tutaj szereg wątpliwości. Skoro mamy wpływać na dziecko, to może jednak warto nie tylko oddziaływać na nie, nawet najbardziej spektakularną, osobowością, ale też racjonalnie tłumaczyć, chociażby skrótowo, motywację naszych decyzji, tym bardziej odmów – które zwykle są zarzewiem konfliktu. Przecież wiemy, że wyrok sądu bez uzasadnienia nie spełnia dostatecznej funkcji informacyjnej, nikogo do niczego nie przekona, wręcz podsyci spory. Tak samo milczący rodzic, który abdykuje od racjonalizowania swoich decyzji, a w konsekwencji od myślenia.

Cieszę się, że trafiłem na Juula – zgadzam się z jego pomysłami, ale mam wątpliwość, czy ich implementacja nie jest oderwana od polskiej rzeczywistości, zbyt zimna, jakaś taka nie nasza.

Fundamentem metody wychowawczej Juula jest akcentowanie suwerenności i – oczywistej, choć w dzisiejszych czasach niekoniecznie – dominującej pozycji rodzica w relacji z dzieckiem. Rodzic nie jest poddanym swoich pociech, a celem ich prawidłowego wychowania powinien zachować swą autonomię i charakter, nie wchodzić w kuszącą (i sztuczną) formę zawsze-poważnego-taty czy...

Szybciutka, nic nie wnosząca lektura. Takie rzeczy po prostu się wie, jeśli wiedzieć się chce. Wystarczy wyostrzyć własną intuicję, postawić się w miejscu rozmówcy i wiemy, czy TAK czy NIE, i jak to wyartykułować. Przeczytać można z uwagi na objętość i ciekawość. Błyskawicznie uda się ją zaspokoić.

Szybciutka, nic nie wnosząca lektura. Takie rzeczy po prostu się wie, jeśli wiedzieć się chce. Wystarczy wyostrzyć własną intuicję, postawić się w miejscu rozmówcy i wiemy, czy TAK czy NIE, i jak to wyartykułować. Przeczytać można z uwagi na objętość i ciekawość. Błyskawicznie uda się ją zaspokoić.

Krótko, zwięźle i na temat. Pozycja obowiązkowa dla każdego rodzica.

Krótko, zwięźle i na temat. Pozycja obowiązkowa dla każdego rodzica.

Od czasu do czasu sięgam do opracowań na temat wychowania celem powtórki, ale też z nadzieją na coś nowego. Ta pozycja to dla mnie raczej wstęp do Jespera Juula, dość krótki, ale treściwy choć momentami zawiły.
Z kolei dwa zdania J. Juula mogłyby być dobrym wstępem dla moim zdaniem rewelacyjnego "Wychowania bez porażek" Thomasa Gordona:
"Nie­któ­rzy mogą tę­sk­nić za cza­sa­mi, kiedy słowo ro­dzi­ca było pra­wem, a próbę dys­ku­to­wa­nia z nim uzna­wa­no za bez­czel­ność. Jeśli ktoś chce w ten spo­sób trak­to­wać swoje dzie­ci, musi mieć świa­do­mość, że cena, jaką przyj­dzie mu za to za­pła­cić, bę­dzie wy­so­ka."

Od czasu do czasu sięgam do opracowań na temat wychowania celem powtórki, ale też z nadzieją na coś nowego. Ta pozycja to dla mnie raczej wstęp do Jespera Juula, dość krótki, ale treściwy choć momentami zawiły.
Z kolei dwa zdania J. Juula mogłyby być dobrym wstępem dla moim zdaniem rewelacyjnego "Wychowania bez porażek" Thomasa Gordona:
"Nie­któ­rzy mogą tę­sk­nić za...

Jesper Juul pisze krótko, zwięźle, na temat... i bardzo mądrze. Lektura tej książki przypomina słuchanie przyjaciela, który życzliwie radzi, jak zadbać o potrzeby swoje i dziecka.

Jesper Juul pisze krótko, zwięźle, na temat... i bardzo mądrze. Lektura tej książki przypomina słuchanie przyjaciela, który życzliwie radzi, jak zadbać o potrzeby swoje i dziecka.

Książka „Nie” z miłości. Mądrzy rodzice – silne dzieci” autorstwa Jesper Juul to druga książka po jaką sięgnęłam tego autora. Książka jest krótka i zawiera wiele cennych wskazówek.
Mądre mówienie nie to nie lada umiejętność w dzisiejszych czasach. Bardzo dużo dzieci wymusza u dorosłych mówienie naciąganego tak, nawet wbrew rozsądkowi.
Książka po jaką warto sięgnąć.

Książka „Nie” z miłości. Mądrzy rodzice – silne dzieci” autorstwa Jesper Juul to druga książka po jaką sięgnęłam tego autora. Książka jest krótka i zawiera wiele cennych wskazówek.
Mądre mówienie nie to nie lada umiejętność w dzisiejszych czasach. Bardzo dużo dzieci wymusza u dorosłych mówienie naciąganego tak, nawet wbrew rozsądkowi.
Książka po jaką warto sięgnąć.

Jak nauczyć się być ASERTYWNYM i mówić "NIE". Bardzo dobry wstęp aby żyć zgodnie z własnymi przekonaniami i sumieniem, a przy tym nie krzywdzić bliskich.

Jak nauczyć się być ASERTYWNYM i mówić "NIE". Bardzo dobry wstęp aby żyć zgodnie z własnymi przekonaniami i sumieniem, a przy tym nie krzywdzić bliskich.

Bardzo dobry poradnik o asertywności. O tym, żeby przede wszystkim żyć w zgodzie ze sobą i nauczyć się mówić "nie". Nie tylko dzieciom, ale i partnerom czy bliskim. "Nie" powinno być szczere, podparte wiarygodnymi argumentami i płynąć z serca. Tylko wtedy nasze dzieci słysząc te słowo, nie będą reagowały negatywnie. Mówiąc dzieciom "nie" uczymy je asertywności. Uczymy je, aby potem w dorosłym życiu potrafiły odmówić, szczególnie w sytuacjach dla nich niekomfortowych czy niebezpiecznych.
Mądra książeczka.

Bardzo dobry poradnik o asertywności. O tym, żeby przede wszystkim żyć w zgodzie ze sobą i nauczyć się mówić "nie". Nie tylko dzieciom, ale i partnerom czy bliskim. "Nie" powinno być szczere, podparte wiarygodnymi argumentami i płynąć z serca. Tylko wtedy nasze dzieci słysząc te słowo, nie będą reagowały negatywnie. Mówiąc dzieciom "nie" uczymy je asertywności. Uczymy je,...