"Nie spieprz tego. Jak zachować więź z dzieckiem? To książka, w której nie znajdziemy złotego przepisu na to, jak "bezbłędnie" wychować dzieci, ale znajdziemy różne życiowe przykłady, które pomogą nam spojrzeć na pewne rzeczy z innej perspektywy. Głos oddajemy tutaj nastolatkom, którzy opisują swoje frustracje i wymogi rodziców, które nie zawsze idą w parze. Napisana jest w lekki sposób, nieco nawet humorystyczny. Jestem pewna, że nie jeden rodzic uśmiechnie się pod nosem i stwierdzi, że podobna sytuacja, czy zachowanie u dziecka miało miejsce w jego domu.

Przedstawione komentarze nastolatków odnośnie swojej codzienności z rodzicami, zakazów, czy relacji odwzorowuje to, jak często rodzice potrafią zawiać hipokryzją. Zakazują np. jedzenia słodyczy po 22, a sami potrafią je spałaszować w środku nocy, często czepiają się bałaganu, a sami nie mają porządku, nie mają ochoty na odwiedziny u dalszej rodziny, ale sami przymuszają do tego dzieci.
~
Bardzo podobało mi się przedstawienie tego, jak często rodzice wprowadzają zakazy swoim pociechom, a sami nie dają przykładu tylko robią coś zupełnie odwrotnego. Myślę, że te przykłady były uderzające i że być może sprawią, że rodzice spasują przy pewnych rzeczach w relacji ze swoim dzieckiem. Autorki w swojej książce nikogo nie osadzają, nie przygotowują sztywnych ram, do których powinniśmy się stosować tylko pokazują, że warto poznać punkt widzenia drugiej osoby, jej perspektywę, która też jest WAŻNA.
~
Bardzo fajna wspierająca książka i choć głównie jest kierowana z myślą o nastolatkach, to na pewno sięgnę po nią po raz kolejny za parę lat.

Idealnym podsumowaniem był rozdział, w którym rodzice mieli zastosować się do zasad, które wyznaczyły swoim nastolatkom. Pierwszą ich myślą było, że to PESTKA👌 Jednak nic bardziej mylnego. Było ciężko i test został oblany również przez nich! Co daje do myślenia 😁

"Nie spieprz tego. Jak zachować więź z dzieckiem? To książka, w której nie znajdziemy złotego przepisu na to, jak "bezbłędnie" wychować dzieci, ale znajdziemy różne życiowe przykłady, które pomogą nam spojrzeć na pewne rzeczy z innej perspektywy. Głos oddajemy tutaj nastolatkom, którzy opisują swoje frustracje i wymogi rodziców, które nie zawsze idą w parze. Napisana jest w...

Człowiek sobie myśli że jak przeżyje bunt dwulatka to już będzie z górki . Może na 10 lat, bo potem zaczyna się niezły hardcore!

Mam na stanie 12 i 14-latke. Dwie indywidualności, dwie tykające bomby 💣 nie dziwcie się, że szukam ratunku.

Jeśli myślicie, że ta książka wychowa Wam dzieci to na pewno nie. Lektura za to obróci krytyczne spojrzenie na Was. Tak, tak... podwójne standardy, hipokryzja na najwyższym poziomie. Rodzice w tej kwestii raczej nie mają czystego sumienia.

Znalazłam w tej książce siebie. I no cóż... Usprawiedliwiać to ja sobie umiem. Szkoda tylko, że córki przy tym "obrywają".

Gdyby to mnie oceniły córki to liczę się z tym, że wypadlabym słabiutko. Mimo najszczerszych chęci, mimo mojego przekonania, że robię dobrze. Bo nastolatki mają świetny zmysł obserwacji i błyskawicznie wyciągają wnioski a te mogą być dla nas niewesołe.

Książka podzielona jest na trzy części:

1) W tyglu dobrych chęci i paradoksów.

2) Przyłapani. Nastolatkowie o rodzicielskiej hipokryzji i absurdach wychowawczych.

3) A gdyby tak robić to, co mówimy? Rodzicielskie wzloty i upadki.

Trochę z przymrużeniem oka, na luzie, ze sporą dawką humoru a jednak na poważnie. Relacje z dzieckiem są bardzo poważne i ważne. Na pewno więcej uwagi zwrócę na to że dziewczyny same wiedzą co i o której jeść, jak się ubierać, o której iść spać. To trudne skoro przez wiele lat to ja wiedziałam lepiej.

Ta książka to nie jest poradnik. To raczej książka która otwiera oczy. Nastolatki opisują zachowania rodziców punktują niesłowność, oceniają. Bardzo cenny jest tutaj komentarz psycholożki. Tutaj dobrych rad udzielimy sobie sami, przykłady z życia wzięte to najlepszy nauczyciel.

Czeka mnie trochę pracy nad sobą, żeby więź z moimi córkami była równie mocna jak wtedy gdy były małymi dziewczynkami 👯

Człowiek sobie myśli że jak przeżyje bunt dwulatka to już będzie z górki . Może na 10 lat, bo potem zaczyna się niezły hardcore!

Mam na stanie 12 i 14-latke. Dwie indywidualności, dwie tykające bomby 💣 nie dziwcie się, że szukam ratunku.

Jeśli myślicie, że ta książka wychowa Wam dzieci to na pewno nie. Lektura za to obróci krytyczne spojrzenie na Was. Tak, tak......

Książka bardzo banalna, jednak czasem może warto sobie przypominac takie uniwersalne prawdy, jak zawarte w tej książce. Książka na jedno popołudnie, maks dwa. Osobiście żałuję wyrzuconych pieniędzy, liczyłam na dużo więcej. Ale żeby nie stała na półce i się nie kurzyła bo raczej nie będę do niej sięgać, to pewnie wyjdzie ode mnie w kolejne ręce.

Książka bardzo banalna, jednak czasem może warto sobie przypominac takie uniwersalne prawdy, jak zawarte w tej książce. Książka na jedno popołudnie, maks dwa. Osobiście żałuję wyrzuconych pieniędzy, liczyłam na dużo więcej. Ale żeby nie stała na półce i się nie kurzyła bo raczej nie będę do niej sięgać, to pewnie wyjdzie ode mnie w kolejne ręce.

W wychowaniu i relacjach z dzieckiem nie chodzi o ślepe posłuszeństwo, prawda? Jak to jest z tymi zasadami? Czy muszą być tak wyśrubowane? Czy nie zdarza się przypadkiem, że sami mamy problem z ich przestrzeganiem? To niezwykle ciekawa książka, która otwiera oczy. Jest czadowa! Będę regularnie czytać jeszcze i jeszcze raz.

Nastolatkowie mają rodziców pod lupą. Są świetnymi obserwatorami, bacznie nasłuchują, rewelacyjnie łączą fakty. Na koniec nas oceniają. Wnioski walą prosto w twarz, nie stosując sztuczek psychologicznych. A my musimy to wziąć na klatę i jeszcze się cieszyć, że nam powiedzieli, bo to znak, że się z nami komunikują.
Czy w codziennej gonitwie zauważacie, że sami łamiecie zasady, które stawiacie dziecku. Ma nie siedzieć tyle czasu na social mediach? A czy ty nie scrolujesz ich zbyt często? Dlaczego dorosłym można, a dziecku nie?
Jakie dajemy wzorce? Łamiecie dane słowo? Myślicie, że wasze dziecko będzie go dotrzymywać? Kłamiecie, a ono ma być uczciwe?
czy dziecko musi być doskonałe? Czy musi być mądre, mieć same wspaniałe pasje i jeszcze być grzeczne? Podnosimy poprzeczkę dzieciom? Podnośmy i sobie.
Zastanówmy się nad słowami: autorytet, bezwzględne posłuszeństwo, szacunek. Czy tu zapala wam się jakaś lampka ostrzegawcza?
Znajdziecie tu też wypowiedzi samych dzieci, które uzupełnione zostały o komentarz psychologa, za co daję duży plus. Autorki poszły krok dalej i przytaczają wypowiedzi samych rodziców. Idę o zakład, że każdy znajdzie w nich siebie.
To książka polskich autorek. Nie jest to tu najistotniejsze, ale to także dla mnie powód na kolejnego plusa dla tego tytułu. Przytoczone historie, młodzieżowy slang, to wszystko odnosi się do naszego rodzimego podwórka i zachowuje pierwotny i zamierzony przez autorki sens.

Jestem nią zachwycona. Jest szczera, momentami humorystyczna, momentami poważna i wali prosto z mostu. Bardzo lekka jak na poradnik, a porusza tak ważne i ciekawe kwestie. Nie mogłam się od niej oderwać i nawet nie musiałam się dużo zastanawiać, jak wiele błędów popełniam i już rozumiem irytację syna, która ostatnio zdarza się coraz częściej. Przeczytałam w ją dobrym momencie i będę regularnie do niej wracać, żeby w codziennym biegu nie umknęło mi to, nad czym mam pracować.

Polecam! To must have każdego rodzica.

W wychowaniu i relacjach z dzieckiem nie chodzi o ślepe posłuszeństwo, prawda? Jak to jest z tymi zasadami? Czy muszą być tak wyśrubowane? Czy nie zdarza się przypadkiem, że sami mamy problem z ich przestrzeganiem? To niezwykle ciekawa książka, która otwiera oczy. Jest czadowa! Będę regularnie czytać jeszcze i jeszcze raz.

Nastolatkowie mają rodziców pod lupą. Są świetnymi...

Czy szukaliście kiedyś pomocy w poradnikach?

Osobiście lubię sięgać do takich publikacji, aby poszerzać horyzonty czy wyłapać wskazówki, jak stopniowo wdrażać je we własnym domu czy życiu.

Chociaż moje dzieci to jeszcze maluchy, zdecydowałam się jednak na lekturę "Nie spieprz tego. Jak zachować więź z dzieckiem" i jestem bardzo zadowolona z zawartych w niej treściach.

Dlaczego?
Mianowicie dlatego, że autorki nic nie nakazują, rozkazują. Jest tutaj treść tak skierowana do rodzica, aby otworzyć oczy na wiele sytuacji i czynników, których można doświadczyć ze swoim nastodzieckiem.

Wymagania do naszych nastolatków, są chęcią lepszego bytu. Jednak czy taki przerost ambicji rodzica nie blokuje nastolatka przez co odsuwa się od rodzica tworząc warstwy muru za którym się chowa?

Najlepszym poradnikiem jest taki, w którym toczą się rozmowy, są przykłady i analiza danych sytuacji. Dlatego także #niespieprztego jest wyjątkową pozycją dla rodziców, aby nie zakazywać, poznawać i zaufać.

Niech każdy z nas cofnie się do swoich nastoletnich czasów i przypomni wszystkie nakazy i rozkazy od rodziców. Robiliście to chętnie? Rodził się bunt, a później musieliśmy wysłuchiwać jacy nie byliśmy okropni.

Dlatego lepiej pielęgnować relacje ze swoimi dziećmi, uczyć się na błędach, dawać bezpieczeństwo i zaufanie.

Czy szukaliście kiedyś pomocy w poradnikach?

Osobiście lubię sięgać do takich publikacji, aby poszerzać horyzonty czy wyłapać wskazówki, jak stopniowo wdrażać je we własnym domu czy życiu.

Chociaż moje dzieci to jeszcze maluchy, zdecydowałam się jednak na lekturę "Nie spieprz tego. Jak zachować więź z dzieckiem" i jestem bardzo zadowolona z zawartych w niej...

„Must have” dla wszystkich rodziców.

Moja córka właśnie weszła w okres nastoletni (dokładnie dzisiaj obchodzi 11 urodziny😉). I to chyba najlepszy prezent dla niej, że mama przeczytała tą książkę.

Niby rodzic wie, że zabrania dzieciom tego, co sam robi (wieczorne pożeranie słodyczy). Rodzic sobie (!!!) tłumaczy, że robi to dla dobra dzieci, ale czy rzeczywiście?

Książka, która naprawdę otwiera oczy na wiele codziennych sytuacji, w których rodzice stosują podwójne standardy. W trakcie czytanie niejednokrotnie musiałam zastanowić się nad swoim zachowaniem i spróbować poprzekładać sobie w głowie myśli… Już wiem, że jest to książka, którą trzeba będzie przeczytać kilkukrotnie w odstępach czasu, aby utrwalić sobie zmianę swoich nawyków.

„Must have” dla wszystkich rodziców.

Moja córka właśnie weszła w okres nastoletni (dokładnie dzisiaj obchodzi 11 urodziny😉). I to chyba najlepszy prezent dla niej, że mama przeczytała tą książkę.

Niby rodzic wie, że zabrania dzieciom tego, co sam robi (wieczorne pożeranie słodyczy). Rodzic sobie (!!!) tłumaczy, że robi to dla dobra dzieci, ale czy rzeczywiście?

Książka,...

#1373 - „Nie spieprz tego! Jak zachować więź z dzieckiem” - Monika Janiszewska, Anna Olejnik - Wydawnictwo Znak
#43/2024

"Mama Jagody ma własny obraz tego, jak powinny wyglądać szkoła i skupienie na lekcjach, i jest do tego obrazu mocno przywiązana. To nie pozwala jej zauważyć, że jej, i córce przyświeca ten sam cel: maksymalne wykorzystanie czasu poświęcanego na naukę i skupienie się na niej."

Książka ma 320 stron. Swoją premierę miała dnia 04.03.2024 roku.

Jest to doskonały poradnik, do tego, aby lepiej zrozumieć swoje dzieci - w szczególności nastolatki..

Czy zdarza Ci się robić to, na co nie pozwalasz swojemu dziecku ?

Przeczytaj koniecznie tą książkę, aby poznać błędy rodzicielskie, jakich warto unikać. Serdecznie polecam i dziękuję za nią Wydawnictwo Znak. <3 <3 <3

https://www.facebook.com/photo?fbid=1151074996188240&set=a.782581979704212

#1373 - „Nie spieprz tego! Jak zachować więź z dzieckiem” - Monika Janiszewska, Anna Olejnik - Wydawnictwo Znak
#43/2024

"Mama Jagody ma własny obraz tego, jak powinny wyglądać szkoła i skupienie na lekcjach, i jest do tego obrazu mocno przywiązana. To nie pozwala jej zauważyć, że jej, i córce przyświeca ten sam cel: maksymalne wykorzystanie czasu poświęcanego na naukę i...

„…Chcemy po prostu uczulić was na to, że młodzi ludzie doskonale wyłapują podwójne przekazy… ”

Wiele osób mówi i to niemal zawsze, że o młodzieży wypowiadają się osoby, które nie mają dzieci. Z jednej strony, to prawda, bo patrząc na wielu reformatorów i psychologów stoją oni bezpiecznie z boku albo obok Nas. W moim przypadku jest odrobinę inaczej, bo mogę skonsultować jako recenzentka swoje spostrzeżenia z Mamą – pielęgniarką, która jednocześnie ma kontakt z dziećmi ze strony medycznej, ale i na niwie szkolnej. Dziecko jest obserwatorem, które trudno oszukać.

W obecnej chwili mamy wrażenie, że wiele dzieci wychowuje się samo. Najbardziej są „opuszczone” po weekendach, kiedy to rodzice zajmują się zaplanowaną imprezą, albo koleżankami, które wnoszą tylko niepotrzebne nikomu plotki. Dziecko jest obok – tylko się przygląda. Np. na pijaństwo dorosłych.

Przed Wami nowa książka, która tym razem będzie skierowana w stronę rezolutnego RODZICA. Jako wnikliwa Czytelniczka mogę śmiało powiedzieć, że Autorki włożyły w nią całe serce. Tekst jest naprawdę interesujący.

Autorki książki to Monika Janiszewska, która ma na swoim koncie poradniki z zakresu psychologii i samorozwoju, oraz Anna Olejnik – psycholożka i psychoterapeutka, pomagająca dzieciom, dorosłym i młodzieży w odnajdywaniu i budowaniu siebie.

Dorośli zakazują dzieciom tego, na co sami sobie pozwalają. Często słyszą – „Kiedy ja byłam w twoim wieku…” albo „to jest nie do pomyślenia…”, „brak słów…”. Lepiej jest poluzować ten swoisty gorset powinności czy tłumaczyć z pozycji siły? Spokój jest cnotą. Nie zapominajmy o czasie, który swoiście „zainwestowany” w dziecko przynosi wymierne efekty.

W publikacji – moim zdaniem padają takie ważne słowa: „…nie ma uniwersalnej metody, która zagwarantowałaby naszym pociechom idealne dzieciństwo, ani sprawdzonej recepty na ich sukcesy w dorosłym życiu…”. To prawda, bo spojrzenie na rzeczywistość z perspektywy rodzica, który miał rzucane różne kłody pod nogi jest inne. Dzieci w przedszkolu albo w podstawówce lubią się licytować. Mówią np. mój tata jest ważny, bo jest strażakiem i jeździ do pożarów. Wcale nie – moja mama jest pielęgniarką i pomaga ludziom, a wcale nie, bo mój ojczym jest ważniejszy, bo jest hydraulikiem, a bez niego twój dom byłby zalany i nie mógłbyś się umyć w łazience. 😉 Ten prosty przykład pokazuje, że rodzice mogą być mądrzy, silni i na swój sposób nieomylni. To prawdziwi bohaterowie. Motyw sugestii – prawdziwy – piękny - potrzebny i to nie tylko z perspektywy humanisty.

Rodzice też spóźniają się, piją, palą, jedzą śmieciowe jedzenie – Im wolno! Dzieci mają nie pić, nie spóźniać się i mówić prawdę. Nie spotykać się z tym czy innym kolegą (bo jest wytatuowany, biedny i nie pasuje do standardu rodziców).

Dzieci mają uczyć się, słuchać i nie kombinować! Rodzic powinien mieć zachowane odpowiednie relacje z dzieckiem. To taki przyjaciel i kumpel. Wtedy jest dużo lepiej. Nie ma też dzieci doskonałych. Nie chodzą przecież po ulicach sami geniusze. 😉 Należy zapewnić bezpieczeństwo i miłość. Lepsza gorzka prawda i szczerość. Sobie w niektórych sprawach rodzice dają pozwolenie i to jest niedobre.

Nastolatki nie znoszą podwójnych standardów. Nie są już wpatrzone w swych rodziców i poznały niektóre zachowania. Już potrafią właściwie ocenić i zbuntować się przeciw niesprawiedliwości. To też te zwyczajowe potyczki i sposoby na oddalanie się od siebie. Niestety. Jakie jest ryzyko zerwania relacji, o których mówi się tak bardzo dużo, w naszej codzienności?

Najważniejszą konkluzją jest to, by rodzice doceniali wagę słów, które dzieci do nich kierują. Proste – prawda?

Gorąco polecam
Katarzyna Żarska
http://zarska18.blogspot.com/

Wydawnictwo: Znak Horyzont
Premiera: 13.03.2024 r.
Projekt okładki i ilustracje wewnątrz książki: Maria Antonina Mazurek
Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Wydanie I
Liczba stron: 320
(nowość wydawnicza)

„…Chcemy po prostu uczulić was na to, że młodzi ludzie doskonale wyłapują podwójne przekazy… ”

Wiele osób mówi i to niemal zawsze, że o młodzieży wypowiadają się osoby, które nie mają dzieci. Z jednej strony, to prawda, bo patrząc na wielu reformatorów i psychologów stoją oni bezpiecznie z boku albo obok Nas. W moim przypadku jest odrobinę inaczej, bo mogę skonsultować...