Wrażliwość pisarki ukształtowała się podczas nauki w liceum plastycznym, w trakcie studiów archeologicznych i nade wszystko dzięki lekturom. Bo dom Kossakowskich był zawsze pełen książek i bez czytania nikt z rodu nie mogłaby się obejść.
Archeologia nauczyła ją odkrywać i odtwarzać światy, rozbudowała wyobraźnię, nauczyła myślenia fabularnego, które umiejętnie wykorzystała realizując dokumentalne programy telewizyjne i podejmując pierwsze próby literackie.
Lubiła w swoich powieściach eksperymentować ze stylem i gatunkami. Zawsze jednak przywiązywała wagę do szczegółów – starannie rozpisywała poszczególne rozdziały i sceny, była dokładna i konsekwentna w swoich postanowieniach.
Debiutowała w 1997 roku w magazynie literackim „Fenix”. Autorka bestsellerowego „Siewcy Wiatru” oraz cyklu „Upiór Południa” - czterech mikropowieści, najważniejszych i najpełniejszych opowieści, jakie kiedykolwiek napisała.
Laureatka Nagrody im. Janusza A. Zajdla 2006 (ośmiokrotnie nominowana),Srebrnego Globu, Złotego Kota i Śląkfy.https://www.facebook.com/MajaLidiaKossakowskaOficjalnyFanpage/?fref=ts
Niby wiem, że to kontynuacja pierwszego tomu, ale wydaje się po prostu lepsza. Pewnie dlatego, że to tu mamy dominantę i jej rozwiązanie.
Jednym słowem dzieje się. Zaczyna się potężnie, a potem jest już tylko więcej i lepiej.
Co ciekawe - zakończenie jest zarazem spodziewane i niespodziewane. Generalnie puenta powala.
Nie byłbym sobą, gdybym nie zauważył, że autorka umieszcza - zwłaszcza w epilogu - kilka na prawdę sensownych przemyśleń o tym, czy jest wiara. Polecam.
Wielkie brawa za umiejętne przedstawienie tradycji i wierzeń jakuckich. Główni bohaterowie rozgrzali mi serducho do granic możliwości (zwłaszcza Bębenek i Iwaszka ♥️). Pod koniec książki bardzo przeżywałam ich losy, byłam wściekła na autorkę, by po przeczytaniu epilogu zacząć bić jej brawo. Naprawdę, epilog zmienia całkowicie znaczenie nie tylko końcówej części książki, ale także w zasadzie znaczenie całej historii przedstawionej w tej książki, zwłaszcza tego czym tak naprawdę jest tytułowa Ruda Sfora.