Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niedawno pojawiła się w księgarniach kontynuacja „Miniaturzystki” Jessie Burton, „Złoty dom”. Historia rodziny Brandtów jest kontynuowana aż po 18 latach, a główni bohaterowie znani z „Miniaturzystki” stykają się z nowymi problemami w XVIII Amsterdamie. Burton świetnie oddaje klimat miasta wraz z jego bogactwami, walką o status i obyczajami. Dla mnie jest to książka o odmienności i inności, o tych którzy nie pasują do poukładanego, protestanckiego i surowego Amsterdamu. Każdy z głównych bohaterów wybiera między wpasowaniem się w ciasne konwenanse a szukaniem wolności i szczęścia na własnych zasadach. Jest to także opowieść o korzeniach, powrotach do trudnej przeszłości i pogodzenie się z nią, włączenie jej do swojego życia i zaakceptowanie jej. Nie brakuje także w „Złotym domu” tajemniczej postaci Miniaturzystki, która obserwuje losy Brandtów. Pytanie tylko czy jako protektorka czy ktoś o zupełnie innej roli? Jessie Burton po raz kolejny zabiera nas do świata intryg, tajemnic i zagadek i ja także zapraszam Was do przeczytania kolejnej pozycji tej autorki.

Niedawno pojawiła się w księgarniach kontynuacja „Miniaturzystki” Jessie Burton, „Złoty dom”. Historia rodziny Brandtów jest kontynuowana aż po 18 latach, a główni bohaterowie znani z „Miniaturzystki” stykają się z nowymi problemami w XVIII Amsterdamie. Burton świetnie oddaje klimat miasta wraz z jego bogactwami, walką o status i obyczajami. Dla mnie jest to książka o...

Książka ma kilka błędów, które chyba wynikają z małej uważności edytora. Styl pisania tez czasem jest trochę dziwny i nie pasujący do książki popularnonaukowej, ale historie przedstawione w książce są ciekawe.

Książka ma kilka błędów, które chyba wynikają z małej uważności edytora. Styl pisania tez czasem jest trochę dziwny i nie pasujący do książki popularnonaukowej, ale historie przedstawione w książce są ciekawe.

Książka Wężyk jest encyklopedią o aborcji, jakiej dawno potrzebowaliśmy. Nie opisuje jednak zabiegu ze strony medycznej, z której powinniśmy go widzieć, ale przedstawia jej polityczne i religijne losy. Aborcja nigdy nie była sprawą czysto medyczną i nigdy nie należała tylko do kobiet. Od czasów starożytnych mieszali się do niej mężczyźni poprzez liczne akty prawne lub przykazania religijne. Aborcja zawsze wiązała się z polityką, władzą i nierówności płci, która przez wieki była dla ludzi oczywista. Mężczyzna jest panem i władcą, kobieta jest mu podległa. Najbardziej smutnym zderzeniem z rzeczywistością jest to, że ten element nie uległ zmianie w Polsce. Choć Polki miały już dostęp do bezpiecznej i legalnej aborcji został on zniesiony w imię zasad religijnych, fałszywych informacji o tym jak wygląda zabieg aborcji i ile cierpienia przynosi zarodkowi.
Katarzyna Wężyk jako dziennikarka pokazuje w swoim reportażu aborcje z wielu stron; jako: grzech, zabieg medyczny, zbrodnie, wolny wybór, politykę, sprawę wyłącznie kobiet lub całego społeczeństwa. Jednak co najbardziej uderza to historie kobiet po zbiegu aborcji lub te opowieści, w którym tego zabiegu im odmówiono. Wiele historii obnaża bezsens polskiego systemu, brak empatii i zatrzymanie się na swoich poglądach i wartościach, nie na dobrostanie i życiu kobiet.
Coś, co najbardziej rzuca się w oczy obserwując działania rządu to narzucanie własnych wartości innym – co niestety jest podstawowym działaniem prawicowych ugrupowań. Ich lęk przed samodzielnym myśleniem, odmiennym od myślenia partii jest ogromny. Wydaje się, że są świadomi, że samodzielnie myślenie obnaża absurd ich działania i to jest dla nich groźne. Wydaje się jakby w Polsce każde dziecko urodzone się liczyło, jednak sprowadzenie na świat dziecka w biedzie, bez miłości czy zasobów, aby o nie zadbać jest okrutne. Zwłaszcza, że w polskich realiach często nie ma osoby, która o to dziecko zadba. Spójrzmy chociaż na psychiatrię dziecięcą czy polską edukację. Jeśli w rodzinie źle się dzieje okazuje się, że powoli nie ma gdzie udać się po pomoc.
Jako osoba urodzona w ’97 roku poznałam historię walki o aborcję w Polsce dzięki książce Wężyk. Nie zaczęła się ona od Godek i wielkich protestów w 2020 czy nawet 2016 roku. Jest to długi spór i na razie przegrana walka Polek od ponad 20 lat. W PRL Polki miały dostęp do legalnego zabiegu aborcji. W latach 90. Został on cofnięty i pojawił się słynny kompromis aborcyjny. W 2020 roku w Polsce odrzucono naukę, szacunek i empatię wobec Polek na rzecz fundamentalistycznej misji obrony „życia poczętego”. Lektura „Aborcja jest” pozostawia we mnie strach przed ciążą, przed ciążą bliskich mi kobiet i możliwych komplikacji, w których lekarze nawet nie będą mogli pomóc – ze strachu przed karą. Nie wiem, czy kiedykolwiek przymus przekonał kogoś do zmiany zdania lub poglądów – wydaje się, że nie. Dlatego tak przerażający jest brak dialogu między Polkami a rządzącymi.

Książka Wężyk jest encyklopedią o aborcji, jakiej dawno potrzebowaliśmy. Nie opisuje jednak zabiegu ze strony medycznej, z której powinniśmy go widzieć, ale przedstawia jej polityczne i religijne losy. Aborcja nigdy nie była sprawą czysto medyczną i nigdy nie należała tylko do kobiet. Od czasów starożytnych mieszali się do niej mężczyźni poprzez liczne akty prawne lub...