Cytaty
Boję się tych wielkich słów, powiedział Stefan, które czynią nas tak nieszczęśliwymi.
Naukowe badania Trzeciej Rzeszy prawie zawsze próbują wyjaśnić, jak barbarzyństwo stało się możliwe. Dziś wiemy, że gotowość do beznamiętnego zabijania przejawiają nie tylko ziomkowie Goethego. Ludzie, którzy w XXI wieku wykrzykują "to niepojęte" o Auschwitz czy Rwandzie, to tego typu moraliści, którym zło jest obce, ponieważ nigdy nie dostrzegli go u siebie. Właśnie to tak nap...
RozwińNa każdy dzień składały się identyczne czynności, a doskonałość kolejnych dni polegała na ich idealnym podobieństwie każdego do pozostałych. Powtarzalność, jak narkotyk, nadaje wszystkiemu nowy wymiar.
Miłość nie zwycięża.
PISAĆ, ocalić kilka chwil, ich ślady, nim zapomnienie zgasi światło. Szukać wzorców, choć może ich nie ma. Najtrudniejsze ze wszystkiego: trzymać się z dala od zamiarów.
Bycie na zewnątrz daje kompetencje. Strata daje kompetencje. Kłopoty finansowe dają kompetencje. Bycie w sporze z urzędem skarbowym daje kompetencje, bycie pod presją daje kompetencje. Nie wolno zapominać jeśli ma się to szczęście i mimo wszystko jest dobrze, jakie kompetencje zdobyło się, będąc nieszczęśliwym.
Dziarska, zwarta, człowiek-Bismarck.
(…) jeżeli Bóg jest wszechmocny i zarazem sprawiedliwy, to musi być bierny. Nie może sobie pozwolić na najmniejszy cud albo akt łaski, nie stając się przy tym despotą. (Marcin Luter musiał przejść przez ten sam proces, jednak zaakceptował despotę). Tak rozsypała się moja dziecięca wiara. On może i jest – ale nie jako kochający ojciec czy matka, tylko jako drogowskaz i nadzieja....
RozwińJak można przyjmować oklaski za coś, co się zrobiło, ze świadomością, że to nie jest dostatecznie dobre?
Z tym chrześcijanie i inni wierzący nigdy się nie liczyli. Że ponowne spotkanie ze zmarłymi w raju może się okazać bardzo przykrym doświadczeniem. Grzecznościowymi rozmowami w niebie. Uściskiem dłoni zamiast padnięciem sobie w ramiona.
Życie nie będzie już tak przyjemne jak dawniej. Będzie ciaśniejsze, mniej różnorodne, bardziej przewidywalne. Nie czekają jej niespodzianki. Nikomu już nie zaufa. Nikogo nie pokocha. A kiedy przyjdzie na nią czas, umrze, nie tylko nie zrobiwszy, podobnie jak większość ludzi, niczego wartościowego, ale też nie zrobiwszy niczego, co chciała zrobić.
To, co ludzkie, jest jednakowe dla wszystkich, ale życie, które wiedziemy, przenika nas na różne sposoby.
(...) wiem, dlaczego musiałem się odwracać, kiedy ktoś zanadto się do mnie zbliżał, i że zdawało mi się, że ten odwrót jest dla mnie ocaleniem, a zarazem sam siebie uważałem za okropnego człowieka, do którego strach przystąpić.
Trzeba wybaczyć czasowi, że płynie zbyt szybko. Że płynie zbyt wolno. Że niemiłosiernie robi rzeczy nieodwracalne i trwałe. Trzeba wybaczyć czasowi, bo jest jedynym warunkiem życia.