Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem pod wrażeniem opowiadań polskich autorów. Oddają atmosferę słowiańskości i niesamowitości. Pierwsze zagraniczne opowiadania w stylu mrocznej opowieści gotyckiej w porządku, jednak nie wiem jak one odnoszą się do fantastyczności w ujęciu folklorystycznym. Natomiast czym dalej jest gorzej. Opowiadania są coraz bardziej monotematyczne i męczące.

Jestem pod wrażeniem opowiadań polskich autorów. Oddają atmosferę słowiańskości i niesamowitości. Pierwsze zagraniczne opowiadania w stylu mrocznej opowieści gotyckiej w porządku, jednak nie wiem jak one odnoszą się do fantastyczności w ujęciu folklorystycznym. Natomiast czym dalej jest gorzej. Opowiadania są coraz bardziej monotematyczne i męczące.

Książka zapierająca dech w piersiach.
Fantastycznie jak można jednocześnie pisać o stracie, cierpieniu i dalej używać pięknego języka, jak można jednocześnie opisać poświęcenie i patriotyzm bez zbędnego patetyzmu i bezbrutalnej rzeczywistości.

Książka zapierająca dech w piersiach.
Fantastycznie jak można jednocześnie pisać o stracie, cierpieniu i dalej używać pięknego języka, jak można jednocześnie opisać poświęcenie i patriotyzm bez zbędnego patetyzmu i bezbrutalnej rzeczywistości.

Czytając książkę przychodził mi na myśl jeden przymiotnik - psychodeliczny. Cała historia jest utrzymana w konwencji nierealności połączonej z prozaiczną rzeczywistością. Niedopowiedzenia, rozterki głównego bohatera są jednocześnie niesamowite i normalne dla każdego młodego człowieka. Dodatkowo ma się wrażenie, że jest to opowieść nie tylko dwudziestolatka, ale też jego starszej wersji.

Czytając książkę przychodził mi na myśl jeden przymiotnik - psychodeliczny. Cała historia jest utrzymana w konwencji nierealności połączonej z prozaiczną rzeczywistością. Niedopowiedzenia, rozterki głównego bohatera są jednocześnie niesamowite i normalne dla każdego młodego człowieka. Dodatkowo ma się wrażenie, że jest to opowieść nie tylko dwudziestolatka, ale też jego...