Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Swetoniusz podaje, że cesarz Kaligula był mocno niezrównoważony psychicznie. Podobno władca bardzo zamartwiał się z tego powodu, że za jego rządów nie miała miejsca żadna wielka tragedia, która przeszłaby do historii.

Za panowania jego poprzedników zawsze działo się coś złego; m.in. za Augusta rzymskie wojsko poniosło klęskę w lesie Teutoburskim, z kolei za Tyberiusza zawalił się amfiteatr w Fideane, gdzie zginęło blisko 50 tysięcy ludzi. Niestety panowanie Kaliguli zbiegło się z okresem prosperity.

Wcale nie był głupi ani szalony,no miał trochę psychopatyczną osobowość,ale trudno się temu dziwić po tym jaki trening zafundował mu Tyberiusz na Capri.( 6 lat).
Początkowo jego rządy zapowiadały się wręcz fenomenalnie,a jego późniejsze,czasami nieobliczalne zachowanie zdaje się tłumaczyć przebyta choroba,którą najprawdopodobniej było zapalenie opon mózgowych-mogące w jakimś stopniu uszkodzić mu ten organ.
Zdecydowana jednak większość zbrodni Kaliguli była przemyślana.
Mordował rodziny arystokratów by osłabić Senat, zrobił konia senatorem by ich ośmieszyć i wykpić,pokazać im co naprawdę znaczą,że cały ten senat to fikcja,a sami senatorowie to zbieranina zwykłych lizusów i klakierów, rżących w senacie niczym zwykły koń, więc i koń równie dobrze może być senatorem.

Uczynił się bogiem nie tylko z pobudek narcystycznych,ale i również po to by aby umocnić władzę cezara!.
Tacyt i Swetoniusz co opisują jego panowanie to zwolennicy republiki!
Przy wszelkich tego typu opisach źródłowych jak właśnie Tacyt czy Swetoniusz,należy więc przede wszystkim pamiętać, kto dane przekazy tworzył i z jakiej perspektywy je opisywał.
Pisali to przecież ludzie wykształceni,pochodzący z najbogatszych uprzywilejowanych warstw społeczeństwa,z rodzin patrycjuszowskich czy senatorskich dlatego też zbrodnia straszliwą dla nich może wydawać się robienie kolejnych czystek w ich warstwie i skazanie na śmierć i konfiskatę majątków kilkudziesięciu patrycjuszy czy senatorów.
Z ich perspektywy taki cesarz jawi się jako krwiożercza,szalona bestia.
Ale co to mogło obchodzić zwykłych mieszkańców Rzymu,(nie wspominając już o ludziach z bliższych i dalszych prowincji czy zakątków całego Imperium Romanum ).
Nic,absolutnie nic ich nie obchodziły jakieś tam rozgrywki na górze,że zginął kolejny bogacz czy senator,to tym lepiej,może był to nawet powód do radości,w żadnym państwie pospólstwo nie przepada za bogaczami.
Okres rządów Kaliguli to okres rozwoju Rzymu,to okres niezwykłej prosperity.
Podczas jego panowania skarb cesarstwa był zawsze wypełniony po brzegi,a lud go wprost uwielbiał-dostawali to co chcieli czyli przysłowiowy chleb i igrzyska w ilości i jakości dotąd nie spotykanej.

Nie prawdą jest również że zbłaźnił się całkowicie z wyprawą do Brytanii i po dotarciu nad kanał kazał żołnierzom walczyć z falami.
Prawda jest taka że starannie przygotowywał się do inwazji i zbudował szereg fortów u ujścia Renu,które miały być bazami zaopatrzeniowymi w planowanym podboju.Z baz tych skorzystał trzy lata później Klaudiusz
Popełnił jednak niewybaczalny błąd-naśmiewał się i jawnie kpił z zniewieściałego głosu dowódcy pretorianów Cherery, sypiał też z żoną innego z nich.
Często również pozwalał sobie na poniżanie pretorianów ustalając dla nich jakieś obraźliwe a nie rzadko wręcz uwłaczające im hasła.
I to już w zupełności wystarczyło,by skończyć pod gladiusami własnych strażników.
Przez całe zycie cierpiał na padaczke odziedziczona po ojcu Germaniku,oraz na prawie extremalna bezsennosc-ktora juz sama w sobie jest obłędem-CioranJego stan psychiczny w 2 okresie rzadów można porównac do ostatnich dni hitlera-ciagle na haju,zazywajacego ogromne ilosci róznych afrodyzjaków popijanych b duzymi ilosciami wina w pernamętnej bezsennosci,oszołomiony swoja potęgą i władzą zagbiony w brzbmieni kierowania coraz potężniejszym Cesarstwem.
Źyje w codziennym strachu przed zamachami na swe życie,nie ufajac nikomu-poza kikoma swoimi wyzwoleńcami,będac podejrzliwym wobec wszystkich i kazdego.Ciągłe delirium i miotanie się od jednej myśli do drugiej.
Niestety po swoim ojcu nie odziedziczył urody.Seneka tak opisał sandałka-Taka ohydna była u niego bladoscpoliczkow,zdradzająca szalenstwo,taka odstraszajaca dzikosc oczu ukrytych pod czołem starej kobiety,taka brzydota łysej głowy,popstrzonej tu i ówdzie włosami,ito jak gdyby wyżebranymi.Dołacz do tego kark gęsto zarosły szczecina,chudzine piszczelizakończonych stopami potwora.

Swetoniusz podaje, że cesarz Kaligula był mocno niezrównoważony psychicznie. Podobno władca bardzo zamartwiał się z tego powodu, że za jego rządów nie miała miejsca żadna wielka tragedia, która przeszłaby do historii.

Za panowania jego poprzedników zawsze działo się coś złego; m.in. za Augusta rzymskie wojsko poniosło klęskę w lesie Teutoburskim, z kolei za Tyberiusza...