Zastanawiam się, co myśleć o tej książce. Na pewno nie jest to pozycja naukowa w ścisłym tego słowa znaczeniu. To raczej rozbudowany esej o najbardziej kontrowersyjnym i znienawidzonym z Rzymskich Cezarów. Ale czy opinia szaleńca, zboczeńca, wariata na tronie była właściwą? Czy obraz przekazany nam przez popkulturę i starożytnych pisarzy na pewno był prawidłowy? Albo inaczej - czy był jedną, jedyną właściwą interpretacją?
Autor stara się udowodnić, że nie. Że obraz "Sandałka", jak pieszczotliwie nazywa Kaligulę, jest mocno wypaczony i niepełny. Punktuje nieścisłości, prostuje nadinterpretacje, przedstawia fakty w nowym świetle. Z książki wyłania się inny, bardziej pozytywny obraz jednego z najmłodszych Cesarzy Rzymu. Obraz osoby niepewnej, przerażonej, może i psychicznie niestabilnej, ale nie szalonej. Jarosław Molenda staje się dosłownie adwokatem diabła i wywiązuje się z tej roli nadzwyczaj dobrze. Bo choć nie poczułam jakiejś specjalnej sympatii do głównego bohatera, spojrzałam na niego w inny sposób. A to już dużo.
Kontrowersyjny jest też sposób podania treści. Jak napisałam wcześniej, na pewno nie jest to pozycja naukowa. Nawet nie nazwałabym jej popularnonaukową w ścisłym tego słowa znaczeniu. To bardziej refleksje, suto okraszone faktami, źródłami i przypisami. Co istotne, autor nie tylko snuje opowieść o zwyczajach w Starożytnym Rzymie, ale też o naszych czasach. Czy wnioski jakie wyciąga są słuszne, czy nie nie będę osądzała. Opinia na ten temat niestety będzie zależała od aktualnych sympatii politycznych. Ale czy to też nie jest jakieś nawiązanie do czasów antycznych i ówczesnej sytuacji?

Zastanawiam się, co myśleć o tej książce. Na pewno nie jest to pozycja naukowa w ścisłym tego słowa znaczeniu. To raczej rozbudowany esej o najbardziej kontrowersyjnym i znienawidzonym z Rzymskich Cezarów. Ale czy opinia szaleńca, zboczeńca, wariata na tronie była właściwą? Czy obraz przekazany nam przez popkulturę i starożytnych pisarzy na pewno był prawidłowy? Albo...

Z historią starożytnego Rzymu jest tak, iż interesuje wielu ludzi. Jednak gros informacji, które pozwalają bliżej poznać bohaterów imperium czerpanych jest ze sztuk teatralnych, filmów, seriali. 

Bardzo często robi się krzywdę wielu postaciom, jednakże - co do Kaliguli - jego postać jest i była dość kontrowersyjna i mroczna. Autor zabiera nas we wspaniałą wyprawę w świat pierwszego wieku naszej ery. Książkę tę, czyta się bardzo szybko, poza tym, jest też tutaj mnóstwo nowych ustaleń i mnóstwo ciekawostek. Historia jest - jak wspomniałem kilka postów niżej - wspaniałą dziedziną, jednak na historykach spoczywa olbrzymie brzemię: muszą oni balansować wśród rozmaitych źródeł, czy to pisanych, materialnych, czy przekazach z późniejszych epok, tak, by obszar / zakres opisywanej tematyki był w miarę aktualny. Prezentowana książka jest bardzo dobra.

 Nie tylko Autor rozprawia się z wieloma źródłami i mitami na temat Kaliguli - cesarza "Sandałka", ale ukazuje też wiele odniesień do współczesnych sytuacji czy to gospodarczych, czy to politycznych.

Biografia ta ocieka krwią. Jak wspomniałem - szybko dość się czyta, jednak ogrom opisów pasuje do sensacyjnej, bądź kryminalnej opowieści.

I jak kilka postów wcześniej też wspomniałem - historia to nie tylko piękne obrazy, cnotliwe osoby, wspaniałe dzieła - to także krew, brutalne intrygi, przewroty, perwersje, niepewność dnia jutrzejszego.

Kaligula - znany z seriali, teatru , filmów. Jaki był ten nieszczęsny cesarz? Na co cierpiał? Czy jego okrucieństwo było faktem rzeczywistym, czy też przekłamaniem nieprzychylnych mu współczesnych i późniejszych historyków? Całej prawdy o Kaliguli zbyt szybko się nie dowiemy. 

Jednak książka warta przeczytania, warta przebrnięcia przez rozmaite opisy okrucieństw. Polecam.

Z historią starożytnego Rzymu jest tak, iż interesuje wielu ludzi. Jednak gros informacji, które pozwalają bliżej poznać bohaterów imperium czerpanych jest ze sztuk teatralnych, filmów, seriali. 

Bardzo często robi się krzywdę wielu postaciom, jednakże - co do Kaliguli - jego postać jest i była dość kontrowersyjna i mroczna. Autor zabiera nas we wspaniałą wyprawę w świat...

Bardziej niż biografia to raczej zbiór plotek i anegdot, czasem tylko luźno związanych z postacią Kaliguli. Autor czuje się jednak na tyle pewnie w temacie rzymskiego cesarza, że ubiera togę adwokata diabła. Rolę tą odgrywa jednak kiepsko, bo aby skutecznie obalać mity, trzeba bazować na innych niż poprzednicy tekstach źródłowych, o co akurat w tym przypadku dość trudno. Przy takiej liczbie domysłów pewnie lepiej sprawdziłaby się beletryzacja życiorysu Kaliguli, choć z drugiej strony względem faktów to pójście na łatwiznę. Zupełnie niepotrzebnie pojawiają się natomiast w książce dygresje, w których autor sili się na płytkie aluzje do współczesności. Wyszła z tego koniec końców przeciętna pozycja popularnonaukowa z niespełnionymi aspiracjami.
Żeby jednak nie było, że tylko się czepiam, to mamy tu chociaż do czynienia z solidnym kompendium wiedzy na temat rzymskiego piekiełka pierwszego wieku naszej ery. Tylko wcześniej warto przyswoić wszystkie dynastyczne koligacje tego okresu. Chaotyczny natłok nazwisk potrafi bowiem zupełnie do lektury zniechęcić. I na koniec jest to również przyzwoite studium przywar modelu władzy despotycznej o skrajnie sadystycznych skłonnościach. Modelu, który do dziś jest reprezentowany przez podobne indywidua.

Bardziej niż biografia to raczej zbiór plotek i anegdot, czasem tylko luźno związanych z postacią Kaliguli. Autor czuje się jednak na tyle pewnie w temacie rzymskiego cesarza, że ubiera togę adwokata diabła. Rolę tą odgrywa jednak kiepsko, bo aby skutecznie obalać mity, trzeba bazować na innych niż poprzednicy tekstach źródłowych, o co akurat w tym przypadku dość trudno....

Chęcią przedstawienia swoich całkiem współczesnych antypatii politycznych, autor książki o tematyce historycznej sam skazał swoje dzieło na bardzo krótki żywot. Za kilkanaście lat niewielu czytelników zrozumie czym jest aluzja do "500 plus" i będzie musiało sięgnąć do encyklopedii aby sprawdzić kim był niejaki Kaczyński wymieniony wśród słynnych dyktatorów.

Chęcią przedstawienia swoich całkiem współczesnych antypatii politycznych, autor książki o tematyce historycznej sam skazał swoje dzieło na bardzo krótki żywot. Za kilkanaście lat niewielu czytelników zrozumie czym jest aluzja do "500 plus" i będzie musiało sięgnąć do encyklopedii aby sprawdzić kim był niejaki Kaczyński wymieniony wśród słynnych dyktatorów.

+!

+!

Dość przeciętna lektura. Autor opisuje życie tego niesławnego cesarza Kaliguli bardzo chaotycznie, przez co dość często gubiłam się w przedstawianych wydarzeniach. Język jest dość swobobny, co może dziwić przy tym rodzaju literatury, przy czym muszę zauważyć, że autor przywołując wydarzenia opisane już wcześniej potrafił dosłownie skopiować to co napisał poprzednio w książce i użyć po raz drugi. Niemniej jednak dosyć łatwo słuchało się tej niecodzinnej biografii i mogłam dowiedzieć się kilku ciekawostek nie tylko o "Sandałku" (jak cesarza nazywa autor) ale również o obyczajach starożytnego Rzymu.

Dość przeciętna lektura. Autor opisuje życie tego niesławnego cesarza Kaliguli bardzo chaotycznie, przez co dość często gubiłam się w przedstawianych wydarzeniach. Język jest dość swobobny, co może dziwić przy tym rodzaju literatury, przy czym muszę zauważyć, że autor przywołując wydarzenia opisane już wcześniej potrafił dosłownie skopiować to co napisał poprzednio w...