Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Będę mruczał upiorne kołysanki, świecie zaśnij wreszcie, zdrętwiej, zemdlej i nie rań więcej

Będę mruczał upiorne kołysanki, świecie zaśnij wreszcie, zdrętwiej, zemdlej i nie rań więcej

Byli teraz złączeni nieodwołalnie. Od dnia, w którym przytknął swój długopis do jej skóry.

Byli teraz złączeni nieodwołalnie. Od dnia, w którym przytknął swój długopis do jej skóry.

- Co robisz?- spytała. - Cii. Cii. Prawie to mam. Przyglądała mu się przez chwilę, próbując się dowiedzieć co wywołało w nim tak nagłą zmianę. - Słyszysz muzykę w swojej głowie? - Cii, kochanie. Proszę.

- Co robisz?- spytała. - Cii. Cii. Prawie to mam. Przyglądała mu się przez chwilę, próbując się dowiedzieć co wywołało w nim tak nagłą zmian...

Wyciągnęła palce, by dotknąć obolałych miejsc, ale chwycił ją za rękę. Pochylił się, aż ciemne końce jego włosów musnęły jej policzki lekko niczym piórko, zaplątały się w jej rzęsy. Zdążyła tylko wciągnąć powietrze, mrugnąć powiekami i rozchylić usta, zanim nakrył je swoimi ustami. Czas się zatrzymał. Jej serce przestało bić, a oczy się zamknęły. Poczuła chłód metalowego kółka, przyciśniętego do jej skóry, gdy ją całował. Natarczywie, lecz delikatnie. Bardzo powoli. Słodka, miękka destrukcja.

Wyciągnęła palce, by dotknąć obolałych miejsc, ale chwycił ją za rękę. Pochylił się, aż ciemne końce jego włosów musnęły jej policzki lekko ...

- Ładne cycki, Myr - Trey powiedział z wiśniowym lizakiem w ustach. Jego wzrok przeniósł się z jej piersi na ciąg notatek napisanych powyżej i poniżej jednej linii.- Nie ma pięciolinii, Brian. Na co do diabła patrzę? Brian wskazał na początek linii w pobliżu prawego ramienia Myrny. - Środkowe C. Pierwszy akord.

- Ładne cycki, Myr - Trey powiedział z wiśniowym lizakiem w ustach. Jego wzrok przeniósł się z jej piersi na ciąg notatek napisanych powyżej...

Jedwabna szarfa furkotała i marszczyła się. Varen ścisnął ją mocniej. – Stoisz tu tak długo, taki samotny... Nie jest ci zimno? – usłyszał pytanie. Patrzył przed siebie i nawet nie mrugnął, gdy nóż błękitnej błyskawicy rozpłatał niebo. – Nie – odparł.

Jedwabna szarfa furkotała i marszczyła się. Varen ścisnął ją mocniej. – Stoisz tu tak długo, taki samotny... Nie jest ci zimno? – usłyszał p...

Kiedy przytuleni do siebie potoczyliśmy się po śniegu, szepnęła mi na ucho: - Ale tymczasem niech umrze jutro.

Kiedy przytuleni do siebie potoczyliśmy się po śniegu, szepnęła mi na ucho: - Ale tymczasem niech umrze jutro.

Hej, Eric. Brian powiedział że dostaniesz jego szczęśliwy kapelusz za posprzątanie busu. - Świetnie! Eric przecisnął się między Myrną i Brianem i przechwycił kapelusz z ręki Jace'a. Wepchnął go na głowę i trzej pasażerowie busu wybuchnęli śmiechem. Eric spojrzał na nich po kolei. - Co? - Wyglądasz jak dupa, to wszystko - powiedział Brian

Hej, Eric. Brian powiedział że dostaniesz jego szczęśliwy kapelusz za posprzątanie busu. - Świetnie! Eric przecisnął się między Myrną i Bria...

Jego dłoń, ciepła i spokojna, zamknęła się na jej dłoni, oplatając ją niczym pająk swoją zdobycz. Poddała mu się, lecz nie mogła patrzeć, nawet gdy kciukiem przeciągnął po miejscu tuż nad jej kłykciami, gdzie kiedyś zapisał numer ciemnym fioletem. Isobel przestała oddychać. Serce waliło jej w piersi, a myśli rozpadły się na bezsensowne kawałki. Przez cały czas jej oczy, którymi w ogóle nie mrugała, utkwione były w otwartej książce. Pozbawione znaczenia linijki tekstu gapiły się na nią – nie były niczym więcej niż czarnymi patykami w białym świecie. – Ulalume – zaczął i to słowo, które wymawiał jako „Ju-ta-lum", popłynęło z niego niby cicha muzyka.

Jego dłoń, ciepła i spokojna, zamknęła się na jej dłoni, oplatając ją niczym pająk swoją zdobycz. Poddała mu się, lecz nie mogła patrzeć, na...